توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ام کلثوم کبری ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ام کلثوم کبری ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ام کلثوم کبری ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint :

ام کلثوم

دیگر کاربردها: ام کلثوم (ابهام‌زدایی).

دیگر کاربردها: ام کلثوم بنت علی (ابهام‌زدایی).

پاورپوینت کامل ام کلثوم کبری ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint یکی از دختران امام علی (علیه‌السلام) که در کربلا حضور داشته و در زمره اسیران کربلا شمرده شده است.
در منابع از دختر کوچک امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) و فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) با نام زینب صغری و کنیه‌ ام کلثوم یاد شده که از حاضران، شاهدان و اسیران در عرصه کربلا بوده و خواهر دیگری به نام ام کلثوم صغری (از طرف پدر) نیز داشت. هرچند حضرت زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) با کنیه ام کلثوم ذکر شده و حتی برخی از منابع او را پاورپوینت کامل ام کلثوم کبری ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint خوانده‌اند، اما ظاهرا پاورپوینت کامل ام کلثوم کبری ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint غیر از حضرت زینت (سلام‌الله‌علیها) می‌باشد؛ بنابراین شاید بتوان گفت امام علی دو دختر به نام ام کلثوم داشته که یکی کبری و دیگری صغری بوده و در کربلا حضور داشتند، هرچند بسیارى از منابع از ام کلثوم به عنوان یکى از اسیران حادثه عاشورا نام برده‌اند، بدون این که مقیّد به صغرى و کبرى کنند.
در برخی از منابع ازدواج پاورپوینت کامل ام کلثوم کبری ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint با عمر بن خطاب، سپس با عون بن جعفر و بعد از او با محمد بن جعفر را ذکر کرده‌اند اما موضوع ازدواج ایشان با خلیفه دوم، از دیرباز، محل بحث و اختلاف‌نظر است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – در زمان خلافت پدر
۲.۱ – حمایت از امام علی
۲.۲ – روایت از آخرین روزهای حیات پدر
۳ – ازدواج‌ها
۳.۱ – ازدواج با عمر
۳.۱.۱ – اشکالات
۳.۱.۱.۱ – نفی ازدواج توسط شیعه
۳.۱.۱.۲ – منافات با غیرت
۳.۱.۱.۳ – محرمیت بدون عقد
۳.۱.۱.۴ – تجاوز از مهر السنه
۳.۱.۱.۵ – پرداخت مهر سنگین
۳.۱.۱.۶ – ازدواج با عون‌ بن جعفر
۳.۱.۱.۷ – ازدواج با عبدالله‌ بن جعفر
۳.۱.۱.۸ – نماز خواندن بر جنازه ام کلثوم
۳.۱.۲ – فرزندان از عمر
۳.۲ – ازدواج با عون و محمد
۴ – حضور در کربلا
۵ – ایام اسارت
۵.۱ – ‌در کوفه
۵.۲ – ایراد خطبه در کوفه
۵.۳ – در شام
۶ – بازگشت از شام به مدینه
۷ – وفات‌
۷.۱ – در زمان عمر
۷.۲ – در مدینه
۷.۳ – در شهر دمشق
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

در منابع از دختر کوچک امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) و حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) با نام زینب صغری و کنیه‌ ام کلثوم یاد شده است.

[۱] شیخ مفید، الارشاد، ج۱، ص۳۵۴، قم، کنگره شیخ مفید، ص۱۴۱۳.

[۲] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۱، ص۳۹۶، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۰ق.

[۳] زبیری، مصعب بن عبدالله، نسب قریش، ص۴۱.

[۴] دینوری، ابن قتیبه، المعارف، ص۲۱۱.

(از او با نام زینب وسطی نام برده و آورده این کنیه از سوی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به او اعطا شده است.) علامه سید محسن امین ام کلثوم را کنیه زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) دانسته و آورده است‌ ام کلثومی که در منابع از او به عنوان فرزند حضرت علی (علیه‌السّلام) و حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیهم) یاد شده است در واقع کنیه زینب کبری (سلام‌الله‌علیهم) بوده است.

[۵] عبیدلی، یحیی بن حسن، اخبار الزینبیات، ص۱۲۳، نشر محمد جواد حسینی مرعشی، بی جا، بی تا.

[۶] امین، محسن، اعیان الشیعه، تحقیق حسن الامین، ج۷، ص۱۳۶، بیروت، دار التعارف، بی تا.

از تاریخ دقیق تولد این بانو خبری به دست ما نرسیده است، اما آنچه که مسلم است این است که بنا بر نقل بسیاری از مورخان و سیره‌نگاران این اتفاق در اواخر ایام حیات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مدینه اتفاق افتاده است.

[۷] عبیدلی، یحیی بن حسن، اخبار الزینبیات، ص۱۲۳، نشر محمد جواد حسینی مرعشی، بی جا، بی تا.

[۸] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۴، ص۱۹۵۴، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۲.

[۹] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲۴، ص۲۷۲، تحقیق احمد ارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت، داراحیاء التراث، ۲۰۰۰.

[۱۰] عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۸، ص۴۶۴، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵.

‌
ام کلثوم کودکی بیش نبود که جد بزرگوارش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را از دست داد و اندکی بعد سیاه‌پوش مادرش زهرای اطهر (سلام‌الله‌علیها) گردید. روایت شده که چون مادرش وفات یافت‌ ام کلثوم برقعی به صورت انداخته و عبایی به سر کشیده بود و در حالی که دامن عبا بر روی زمین کشیده می‌شد راه می‌رفت و با ناله‌های جانسوزی پی‌درپی می‌گفت: «یا ابتاه یا رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) امروز مصیبت پنهان شدن تو در نظر ما آشکار گردید و این فراقی است که هرگز لقایی بعد آن نخواهد بود.»

[۱۱] فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضه الواعظین، ج۱، ص۱۵۲، قم، انتشارات رضی، بی تا.

[۱۲] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۹۲، تهران، اسلامیه، بی تا.

۲ – در زمان خلافت پدر

در منابع از زندگانی ام کلثوم در زمان پدرش امام علی (علیه‌السلام) شرح‌حال مختصری ارائه داده‌اند.

۲.۱ – حمایت از امام علی

برخی منابع شیعه و اهل سنت، شرح‌حال مختصری از این نوه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) ارائه داده‌اند. ایشان با توجه به ظرفیت‌های جامعه آن روز تا می‌توانست از پدرش حمایت کرد. به عنوان نمونه «هنگامی که امام علی (علیه‌السلام) با سپاهیانش در منطقه ذیقار اردو زده بودند، عایشه نامه‌ای به حفصه نوشت مبنی بر این‌که علی (علیه‌السلام) از سپاهیان ما ترسیده و چه پیش‌روی کند و چه عقب‌نشینی، شکست او حتمی است! حفصه از این نوید شادمان شده، به کنیزکانش فرمان داد تا ترانه‌ای در مورد این وضعیت نامطلوب سپاهیان علی (علیه‌السلام) بخوانند … دختران طلقا (اهالی کافر مکه که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) پس از فتح مکه آن‌ها را آزاد کرد و به این جهت «طلقاء» خوانده شدند.) نیز برای شنیدن این ترانه پیش حفصه آمدند! چون این خبر به ‌ام کلثوم رسید، حجاب بر سر کرده، همراه برخی بانوان به صورت ناشناس وارد مجلس آنان شد و سپس بعد از مدتی چهره‌اش را در حضور آنان نمایان کرد، زمانی که حفصه، ‌ام کلثوم را شناخت، خجالت کشیده و گفت: «انا لله و انا الیه راجعون»! ‌ام کلثوم به او گفت: اگر امروز برای آزار پدرم هم دست می‌شوید، قبل از این نیز علیه برادرش پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)، چنین کردید و خداوند علیه شما آیه‌ای را نازل کرد». اشاره به آیه ۴ سوره تحریم: «… وَإِن تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلَائِکَهُ بَعْدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ؛

[۱۳] تحریم/سوره۶۶، آیه۴.

… اگر بر ضد او دست به دست هم دهید، [کاری از پیش نخواهید برد؛] زیرا خداوند یاور اوست و هم‌چنین جبرئیل و مؤمنان صالح و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند».

[۱۴] ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبه‌الله، شرح نهج‌ البلاغه، ج۱۴، ص۱۳، محقق، ابراهیم، محمد ابوالفضل، قم، مکتبه آیت الله المرعشی النجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.

در منابع تاریخی معتبر، گفت وگوی تند دیگری نیز میان‌ ام‌ کلثوم و حفصه نقل شده است.

[۱۵] ابن‌ اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج۲، ص۴۶۴، تحقیق، شیری، علی، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق.

۲.۲ – روایت از آخرین روزهای حیات پدر

بیشترین اخباری که از‌ ام کلثوم در دوره امیرالمومنین در دست است مربوط به آخرین روزهای حیات پدرش است. او روایتگر اصلی آخرین روزهای حیات پدر است.
نقل شده امام علی (علیه‌السّلام) سه روز قبل از ضربت خوردن، ‌ام کلثوم را از این واقعه خبر داده بود.

[۱۶] شیخ مفید، الارشاد، ج۱، ص۱۵، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.

بنا بر نقل شیخ مفید امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در آن شبی که صبحش به دست ابن ملجم ضربت خورد در منزل‌ ام کلثوم به سر می‌بردند. در این شب نیز امام (علیه‌السلام)‌ ام کلثوم را از وقوع چنین حادثه‌ای خبر داده بود.

[۱۷] شیخ مفید، الارشاد، ج۱، ص۱۶، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.

سخنان‌ ام کلثوم با ابن ملجم مرادی پس از ضربت خوردن امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نیز از دیگر مواردی است که بسیاری از مورخان و سیره‌نگاران از آن در آثار خود سخن گفته‌اند.
در این منابع نقل شده:
«هنگامی که ابن ملجم بر فرق امیرالمومنین (علیه‌السّلام) ضربت زد‌ ام کلثوم نزد ابن ملجم رفت و فرمود: «ای دشمن خدا امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) را کشتی؟» ابن ملجم گفت: «من امیرالمومنین (علیه‌السّلام) را نکشتم بلکه پدر تو را کشتم.» ‌ام کلثوم گفت: «امیدوارم که این ضربت به پدرم ضرری نرساند.» ابن ملجم گفت: «گویا می‌بینم که بر مرگ پدرت شیون و زاری می‌کنی زیرا به خدا قسم ضربتی بر او زدم که اگر این ضربت بر همه اهل زمین فرود آمده بود هیچ یک از آنان را زنده نمی‌گذاشت.»

[۱۸] شیخ مفید الارشاد، ج۱، ص۲۱، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.

[۱۹] فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضه الواعظین، ج۱، ص۱۳۴، قم، انتشارات رضی، بی تا.

(با اندکی اختلاف در انساب الاشراف،

[۲۰] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۴۹۵ تحقیق محمدباقر محمودی.

الطبقات الکبری

[۲۱] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۲۷، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۰.

و شرح الاخبار

[۲۲] مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار، ج۲، ص۴۴۲، تحقیق سید محمد حسینی جلالی، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۱۴.

)

۳ – ازدواج‌ها

ام کلثوم بنا به نقل‌ها به ترتیب با خلیفه دوم، عون بن جعفر بن ابی‌طالب و محمد بن جعفر ازدواج کرد.

۳.۱ – ازدواج با عمر

موضوع ازدواج ایشان با خلیفه دوم، از دیرباز، محل بحث و اختلاف نظر بود. شاید دیگر فرازهای زندگی ایشان به دلیل برجسته شدن همین موضوع، تحت الشعاع قرار گرفته و در تاریخ بدان پرداخته نشده است.
در بسیاری از منابع از ازدواج‌ ام کلثوم با عمر بن خطاب سخن به میان آمده است.

[۲۳] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۳۳۸، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۰.

[۲۴] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۸۹، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.

[۲۵] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۴، ص۱۹۵۴-۱۹۵۵، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۲.

[۲۶] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۱۹، ص۴۸۳-۴۸۶، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

این ازدواج که با روایات مختلف در منابع اهل سنت از آن سخن به میان آمده است عمده‌ترین اتفاق زندگی او به شمار می‌رود.
بر اساس یکی از روایات اهل سنت که به شدت مورد تردید است «عمر بن خطاب، ‌ام کلثوم دختر علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) را از ایشان خواستگاری نمود. علی (علیه‌السّلام) به او گفت: «همانا او کوچک است.» عمر گفت: «ای ابا الحسن (علیه‌السّلام) او را به ازدواج من در آور پس همانا من چنان با او به کرامت رفتار خواهم کرد که از کسی چنین رفتاری انتظار نرود.» پس علی (علیه‌السّلام) به او گفت: «من او را به سوی تو می‌فرستم اگر راضی‌اش کردی او را به ازدواج خود درآور.» علی (علیه‌السّلام) به منزل آمدند و بردی به دست‌ ام کلثوم داد و او را راهی خانه عمر کرد و به‌ ام کلثوم گفت: «به عمر بگو این بردی است که می‌گفتی؟» ‌ام کلثوم نزد عمر بن خطاب رفت و سخن پدر را به عمر بازگفت. پس عمر گفت: «به پدرت بگو من راضی شدم خدا از تو راضی باشد» و سپس دست خود را بر بالای ساق‌ ام کلثوم گذاشت. ‌ام کلثوم گفت: «این چنین می‌کنی اگر امیرالمؤمنین نبودی بینی‌ات را می‌شکستم.» پس خارج شد و نزد پدر بازگشت و او را از ماجرا با خبر کرد و گفت: «مرا نزد بد پیرمردی فرستادی.» پس امام (علیه‌السّلام) به او گفت: «فرزندم او شوهر توست….»

[۲۷] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۳۳۸، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۰.

[۲۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۸۹، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.

[۲۹] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۴، ص۱۹۵۴-۱۹۵۵، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۲.

[۳۰] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۱۹، ص۴۸۳-۴۸۶، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

در این روایت و روایات مشابه که از ازدواج‌ ام کلثوم با عمر بن خطاب سخن به میان آمده چه از لحاظ سند و چه از لحاظ متن اشکالات و ایرادات اساسی بر آن وارد است که با توجه به این اشکالات کذب و جعلی بودن این روایات آشکار می‌شود.

۳.۱.۱ – اشکالات

اما مهم‌ترین اشکالاتی را که بر روایات دال بر ازدواج ام کلثوم با عمر وارد شده از این قرار است:

۳.۱.۱.۱ – نفی ازدواج توسط شیعه

روایت این ازدواج از سوی بزرگان و متقدمان شیعه از جمله شیخ مفید رد شده است. ایشان در کتاب المسائل السرویه این ازدواج را ثابت نشده ارزیابی کردند و آوردند: «خبر این ازدواج از سوی زبیر بن بکار نقل شده که مورد اعتماد نیست او با اهل بیت دشمنی می‌ورزیده و در آنچه که نقل می‌کرده بغض امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) را اعمال می‌کرد.»

[۳۱] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۳۳۸، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۰.

[۳۲] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۹۰، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.

[۳۳] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۴، ص۱۹۵۴-۱۹۵۵، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۲.

[۳۴] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۱۹، ص۴۸۳-۴۸۶، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

۳.۱.۱.۲ – منافات با غیرت

آیا این داستان از فرد غیوری چون امام علی (علیه‌السّلام) قابل پذیرش است که دختر خود را به سوی عمر بفرستند و عمر لباس از ساق پایش بردارد و…

۳.۱.۱.۳ – محرمیت بدون عقد

این چه ازدواجی است که دختر از داستان ازدواج خود بی‌خبر است و صرف قبول از سوی داماد و پدر زن و آن هم با دست گذاشتن بر ساق دختر محرمیت حاصل می‌شود.

۳.۱.۱.۴ – تجاوز از مهر السنه

در ادامه روایت آمده که برای‌ ام کلثوم چهل هزار درهم مهریه در نظر گرفته شد. چگونه ممکن است علی (علیه‌السّلام) از حدود مهر السنه تجاوز کند حال آنکه مهر السنه مهر اهل بیت است تا جایی که می‌بینیم امام جواد (علیه‌السّلام) با‌ ام الفضل دختر مامون ازدواج کرد و مامون میلیون‌ها دینار در مراسم ازدواج او خرج کرد؛ ولی امام (علیه‌السّلام) مهر او را پانصد درهم قرار داد.

[۳۵] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۸۴، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.

[۳۶] اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج۳، ص۱۴۸.

[۳۷] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ج۳، ص۴۸۹.

۳.۱.۱.۵ – پرداخت مهر سنگین

چگونه عمر که گوینده این جمله است «مهر زنان را از چهل اوقیه بالا نبرید و بر آن نیفزایید اگرچه دختر ذوالغصه یزید بن حصین حارثی باشد. هر کس از این حد در گذرد زیادی مهرش را به بیت المال بر می‌گردانم.»

[۳۸] سهیلی، عبدالرحمن، الروض الانف فی شرح السیره النبویه، ج۷، ص۴۵۳، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۲.

[۳۹] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱۲، ص۱۱، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۴۱۹.

خود چنان مهر سنگینی را پرداخت کرده است.

۳.۱.۱.۶ – ازدواج با عون‌ بن جعفر

بسیاری از کسانی که داستان ازدواج‌ ام کلثوم با عمر را ذکر کرده‌اند گفته‌اند که بعد از مرگ عمر، ‌ام کلثوم با عون بن جعفر و یا به نقلی با محمد بن جعفر ازدواج کرده است؛

[۴۰] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۲۰۱، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۰.

[۴۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۹۰، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.

[۴۲] بغدادی، ابن حبیب، المحبر، تحقیق ایلزه لیختن شتیتر، ص۵۶، بیروت، دارالآفاق الجدیده، بی تا.

[۴۳] اندلسی، ابن حزم، جمهره انساب العرب، ص۳۸، دارالکتب العلمیه، بیروت، ۱۴۱۸.

در حالی که منابع آورده‌اند که آنها در سال هفده هجری و در زمان حیات عمر در فتح شوشتر به شهادت رسیده‌اند.

[۴۴] دینوری، ابن قتیبه، المعارف، ص۲۰۶، تحقیق ثروت عکاشه، قاهره، الهیئه المصریه العامه للکتاب، چاپ دوم، ۱۹۹۲.

[۴۵] ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۳، ص۱۲۴۷، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۲.

[۴۶] عسقلانی، ابن حجر، الاص