مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل اسمعیل ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل اسمعیل ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسمعیل ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل اسمعیل ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint :
حضرت اسماعیل
مقالات مرتبط: اسماعیل (مفرداتقرآن).
اِسْماعیل، فرزند ابراهیم خلیل علیهالسلام، پیامبری الهی که میان مسلمانان به عنوان ذبیح شناخته میشود و نسب پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله بدو میرسد.
فهرست مندرجات
۱ – نام اسماعیل در منابع
۲ – اسماعیل در قرآن
۳ – ازدواج حضرت ابراهیم با هاجر
۴ – بشارت الهی درباره تولد اسماعیل
۵ – سن حضرت ابراهیم به هنگام ولادت اسماعیل
۶ – هجرت به مکه
۷ – چاه اسماعیل یا چشمه زمزم
۸ – ازدواج حضرت اسماعیل
۹ – بنای خانه کعبه
۱۰ – قرائن در ذبیح بودن اسماعیل
۱۱ – گردن نهادن به امر الهی و ثمره آن
۱۲ – آداب ذبح در مناسک حج
۱۳ – ذبح حضرت اسماعیل در اشعار
۱۴ – نبی بودن حضرت اسماعیل
۱۵ – وفات
۱۶ – وصایا
۱۷ – فرزندان
۱۸ – پیوند سرنوشت اسماعیل با مردم عرب
۱۹ – آموختن زبان عربی
۲۰ – اسماعیل از اجداد اصلی عرب
۲۱ – تألیفات درباره نسب فرزندان اسماعیل
۲۲ – فهرست منابع
۲۳ – پانویس
۲۴ – منبع
۱ – نام اسماعیل در منابع
نام وی در منابع اسلامی غالباً عجمی و مرکب از دو واژه «اسمع» و «ایل» (به معنای «خدایا بشنو») دانسته شده است و گفتهاند که ابراهیم علیهالسلام به هنگام درخواست فرزند از خدا با این کلمهها آغاز سخن میکرد.
[۱] بغوی، حسین، ج۱، ص۱۵۳، معالم التنزیل، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
آرتور جفری با پژوهشی درباره این نام، ریشهای کهن برای آن یاد کرده، و نظایر آن را در منابع عبری، حبشی و دیگر زبانهای سامی نشان داده است.
۲ – اسماعیل در قرآن
نام اسماعیل ۱۱ بار در قرآن کریم یاد شده است که موضوعاتی همچون بنای کعبه توسط ابراهیم و اسماعیلعلیهالسلام،
[۲] بقره/سوره۲، آیه۱۲۷.
نزول وحی به وی و نیز یاد او در کنار دیگر پیامبران الهی،
[۳] بقره/سوره۲، آیه۱۳۳.
[۴] بقره/سوره۲، آیه۱۳۶.
[۵] بقره/سوره۲، آیه۱۴۰.
[۶] آلعمران/سوره۳، آیه۸۴.
[۷] نساء/سوره۴، آیه۱۶۳.
[۸] انعام/سوره۶، آیه۸۶.
تولد او به عنوان عطیهای خدایی به ابراهیم
[۹] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۹.
و نیز ذکر صفات نیک وی
[۱۰] انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۵.
[۱۱] ص/سوره۳۸، آیه۴۸.
از جمله این یاد کرده هاست. در آیه ۸۵ از سوره انبیاء ، اسماعیل در کنار پیامبرانی چون ادریس و ذوالکفل ، از صابران دانسته شدهاست و برخی از مفسران سر نهادن اسماعیل برای ذبح را یکی از نشانههای آشکار صبر او دانستهاند.
[۱۲] فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، ج۲۲، ص۲۱۰،، قاهره، المکتبه البهیه.
شایان ذکر است که برخی از مفسران، «اسماعیل صادق الوعد»
[۱۳] مریم/سوره۱۹، آیه۵۴.
را اسماعیل بن ابراهیم دانسته، در توضیح صدق او در وعد، داستانی آوردهاند.
[۱۴] بغوی، حسین، ج۳، ص۶۲۴، معالم التنزیل، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
[۱۵] راوندی، سعید، ج۱، ص۱۸۹، قصص الانبیاء، به کوشش غلامرضا عرفانیان، مشهد، ۱۴۰۹ق.
[۱۶] طبرسی، فضل، ج۶، ص۴۲۸، مجمع البیان، به کوشش هاشم رسولی محلاتی و فضل الله یزدی طباطبایی، بیروت، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م.
[۱۷] فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، ج۲۱، ص۲۳۲،، قاهره، المکتبه البهیه.
۳ – ازدواج حضرت ابراهیم با هاجر
در منابع روایی، در تفصیل داستان زندگی اسماعیل آمده است که ساره همسر ابراهیم علیهالسلام، چون سترون بود و شوهرش را خواهان فرزندی یافت، کنیز خود هاجر را به همسری بدو داد تا شاید بتواند، صاحب فرزندی شود. هاجر از ابراهیم بار برداشت و فرزندی آورد که او را اسماعیل نام نهادند.
[۱۸] طبری، تاریخ، ج۱، ص۲۵۳.
[۱۹] عهد عتیق، بابهای ۱۵ و ۱۶ .
۴ – بشارت الهی درباره تولد اسماعیل
در بسیاری از روایات، بشارت الهی درباره تولد فرزندی « علیم » و « حلیم » برای ابراهیم را که در آیاتی از قرآن کریم ذکر شده است،
[۲۰] حجر/سوره۱۵، آیه۵۳.
[۲۱] صافات/سوره۳۷، آیه۱۰۱.
مژده به تولد اسماعیل دانسته، و او را دارنده این صفات شمردهاند.
[۲۲] کرمانی، محمود، ج۱، ص۱۶۳-۱۶۴، البرهان فی توجیه متشابه القرآن، به کوشش عبدالقادر احمد عطا، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.
[۲۳] مجاهد، ابوالحجاج، ج۱، ص۵۴۳، تفسیر، به کوشش عبدالرحمان طاهر بن محمد سورتی، قطر، ۱۳۹۶ق/۱۹۷۶م.
[۲۴] طبرسی، فضل، ج۸، ص۷۱۰، مجمع البیان، به کوشش هاشم رسولی محلاتی و فضل الله یزدی طباطبایی، بیروت، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م.
۵ – سن حضرت ابراهیم به هنگام ولادت اسماعیل
اگرچه در روایات مختلف، درباره تولد اسماعیل به هنگام پیری پدر، اتفاق رأی وجود دارد، اما در باره سن ابراهیمعلیهالسلام در آن زمان اختلاف به چشم میخورد و گروهی وی را به هنگام ولادت اسماعیل ۹۹ ساله دانستهاند.
[۲۵] بغوی، حسین، ج۳، ص۳۸۶، معالم التنزیل، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
[۲۶] زمخشری، محمود، ج۲، ص۳۸۱، الکشاف، قاهره، ۱۳۶۶ق/ ۱۹۴۷م.
[۲۷] ابن سعد، محمد، ج۱(۱)، ص۲۵، کتاب الطبقات الکبیر، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴- ۱۹۱۸م.
۶ – هجرت به مکه
پس از تولد اسماعیل، ساره که خود فرزندی نداشت، بر هاجر و فرزند او رشک میورزید، ولی او نیز مدتی بعد با بشارت الهی در سن پیری فرزندی آورد که او را اسحاق نامیدند. در روایات آمده است ابراهیم که اسماعیل را بسیار دوست میداشت، یک بار که اسحاق را بر دامان خود داشت، با دیدن اسماعیل او را به جای اسحاق نشاند.
[۲۸] مسعودی، ج۱، ص۳۱، (که سن اسحاق را در این زمان ۳ سال ذکر میکند)علی، اثبات الوصیه، نجف، کتابخانه حیدریه.
این امر آتش غضب ساره را برانگیخت و از حضور هاجر و فرزندش نزد ابراهیمعلیهالسلام اظهار دلتنگی کرد و شوهر را واداشت تا آنان را از منطقه شام دور سازد؛ آنگاه از سوی پروردگار ابراهیم را فرمان آمد تا هاجر و اسماعیل را به مکه برد.
[۲۹] ازرقی، محمد، ج۲، ص۳۹، اخبار مکه، رشدی صالح ملحس، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
[۳۰] طبری، تاریخ، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.
در مقام مقایسه باید گفت که در روایت عهد عتیق از فرستادن آنان به بیابان فاران (؟) سخن رفته است.
[۳۱] ۲۱: ۲۱، عهد عتیق.
بر پایه منابع، به هنگام هجرت، اسماعیل دو ساله بوده است
[۳۲] ابن سعد، محمد، ج۱(۱)، ص۲۴، کتاب الطبقات الکبیر، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴- ۱۹۱۸م.
[۳۳] بلعمی، محمد، ج۱، ص۲۰۷، تاریخ، به کوشش محمدتقی بهار، تهران، ۱۳۵۳ش.
و از سویی فاصله سن اسماعیل و اسحاق را ۵ سال آوردهاند.
[۳۴] طبرسی، فضل، ج۸، ص۷۱۰، مجمع البیان، به کوشش هاشم رسولی محلاتی و فضل الله یزدی طباطبایی، بیروت، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م.
[۳۵] مسعودی، علی، ج۱، ص۳۱، اثبات الوصیه، نجف، کتابخانه حیدریه.
[۳۶] مسعودی، علی، ج۱، ص۳۵، اثبات الوصیه، نجف، کتابخانه حیدریه.
[۳۷] مقدسی، ج۳، ص۵۳، (که این فاصله را به ۱۰ سال میرساند)مطهر، البدء و التاریخ، به کوشش کلمان هوار، پاریس، ۱۹۱۶م.
به هر حال در این روایات، اعداد و ارقام و زمانبندیها آشفتهاند و تلاش برای یافتن سیر تاریخی دقیق، بینتیجه به نظر میرسد. بر پایه روایات اسلامی، ابراهیمعلیهالسلام خود هاجر و اسماعیل را با خود برد و برای نمودن راه، خداوند جبرئیل را راهنمای آنان قرار داد، تا آنکه به سرزمینی بیآب و علف رسیدند که همان مکه بود و سپس جبرئیل، ابراهیم را آگاهاند که وعدهگاه خداوندی همانجاست.
۷ – چاه اسماعیل یا چشمه زمزم
ابراهیمعلیهالسلام، همسر و فرزند را آنجا در امان پروردگار بگذاشت و راه بازگشت سوی شام پیش گرفت. در ادامه داستان آمده است که چون آذوقه آن دو تمام شد، تشنگی بر کودک چیرگی یافت و هاجر در پی یافتن آبی که عطش فرزند را فرو نشاند، به هر سو دوان گشت و ۷ بار، مسیر صفا تا مروه را پیمود و هیچ نیافت. بار آخر از پیرامون اسماعیل صدایی شنید و از ترس آنکه حیوانی درنده کودک را بدرد، سوی او شتافت، اما با نهایت شادمانی متوجه شد که در زیر پای کودک آبی جاری است؛ چشمهای که بعدها با نام زمزم شناخته شد.
[۳۸] طبری، تاریخ، ج۱، ص۲۵۴- ۲۵۸.
[۳۹] بیهقی، احمد، ج۱، ص۴۸، دلائل النبوه، به کوشش عبدالمعطی قلعجی، بیروت، ۱۴۰۵ق/ ۱۹۸۵م.
[۴۰] قمی، علی، ج۱، ص۶۰ -۶۱، تفسیر، به کوشش طیب موسوی جزائری، قم، ۱۴۰۴ق.
[۴۱] مقدسی، مطهر، ج۳، ص۶۰ -۶۲، البدء و التاریخ، به کوشش کلمان هوار، پاریس، ۱۹۱۶م.
در برخی منابع، آن آب را، « چاه اسماعیل » نیز خواندهاند.
[۴۲] ابن هشام، عبدالملک، ج۱، ص۱۱۶، السیره النبویه، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
[۴۳] طبری، تاریخ، ج۲، ص۲۵۱.
۸ – ازدواج حضرت اسماعیل
از مجموع روایات مختلف، چنین بر میآید که اسماعیل ظاهراً در ۲۰ سالگی مادرش را از دست داد.
[۴۴] ابن سعد، محمد، ج۱، ص۲۵، کتاب الطبقات الکبیر، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴- ۱۹۱۸م.
چندی نگذشت که دختری را از قبیله جرهم به همسری برگزید.
[۴۵] بلعمی، ج۱، ص۲۶۰، ( که نام او را «لیا» گفته است)محمد، تاریخ، به کوشش محمدتقی بهار، تهران، ۱۳۵۳ش.
در این زمان ابراهیم علیهالسلام که در شام میزیست، موافقت ساره را برای رفتن به مکه و ملاقات اسماعیل جلب کرد و ساره از او خواست تا نزد اسماعیل درنگ نکند و حتی از مرکب خویش نیز فرود نیاید. ابراهیم چون به منزل اسماعیل در مکه رسید، فرزندش را در خانه نیافت و همسر جرهمی با او به احترام رفتار نکرد. چون پس از بازگشت پدر، اسماعیل از آنچه گذشته بود، آگاهی یافت، از آن زن جدا شد و از میان همان جرهمیان همسری دیگر برگزید که در منابع از او با نامهای سیده، حیفا و رِعله یاد شده است.
[۴۶] ابن سعد، محمد، ج۱، ص۲۵، کتاب الطبقات الکبیر، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴- ۱۹۱۸م.
[۴۷] ابن هشام، عبدالملک، ج۱، ص۵، السیره النبویه، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
[۴۸] یعقوبی، احمد، ج۱، ص۲۷، تاریخ، بیروت، ۱۳۷۹ق/ ۱۹۶۰م.
[۴۹] ثعلبی، احمد، ج۱، ص۱۰۰، قصص الانبیاء، قاهره، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
آنگاه که ابراهیمعلیهالسلام دیگر بار به دیدار اسماعیل آمد، باز امکان ملاقات دست نداد، ولی با همسر دوم او دیدار کرد و این زن با رویی گشاده از ابراهیمعلیهالسلام پذیرایی کرد.
[۵۰] بغوی، حسین، ج۱، ص۱۵۱-۱۵۲، معالم التنزیل، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
[۵۱] یعقوبی، احمد، ج۱، ص۲۶-۲۷، تاریخ، بیروت، ۱۳۷۹ق/ ۱۹۶۰م.
[۵۲] ثعلبی، احمد، ج۱، ص۸۳، قصص الانبیاء، قاهره، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
۹ – بنای خانه کعبه
از حوادث مهم در داستان زندگی اسماعیل، همدستی او با ابراهیمعلیهالسلام در ساختن خانه کعبه است. درباره آیات ۱۲۵ تا ۱۲۷ از سوره بقره
[۵۳] بقره/سوره۲، آیه۱۲۵-۱۲۷.
که به برپایی بیت خدا و پیراستن آن از پلیدیها توسط ابراهیم و اسماعیلعلیهالسلام اشاره دارد، روایات اسلامی به تفصیل این داستان پرداختهاند. در منابع آمده است که ابراهیمعلیهالسلام برای به جایآوردن فرمان الهی در باره برپایی کعبه به مکه آمد و اسماعیل به همراه پدر دست به کار بنای کعبه شد.
[۵۴] طبری، تاریخ، ج۱، ص۲۵۹-۲۶۰.
[۵۵] بخاری، محمد، ج۴، ص۱۱۶، صحیح، استانبول، ۱۹۸۲م.
[۵۶] بخاری، محمد، ج۴، ص۱۱۷، صحیح، استانبول، ۱۹۸۲م.
[۵۷] ازرقی، محمد، ج۲، ص۳۲، اخبار مکه، رشدی صالح ملحس، بیروت، ۱۴۰۳ق/ ۱۹۸۳م.
[۵۸] بلاذری، احمد، ج۱، ص۸، انساب الاشراف، به کوشش محمد حمیدالله، بیروت، ۱۹۵۹م.
درباره این موضوع روایات مختلفی وجود دارد که گاه در جزئیات به قصهپردازی گراییدهاست.
[۵۹] طبری، تاریخ، ج۱، ص۲۵۲.
[۶۰] ابوالفتوح رازی، حسین، ج۱، ص۳۲۹-۳۳۰، تفسیر، به کوشش ابوالحسن شعرانی، تهران، ۱۳۸۲ق.
در برخی از روایات، حرکت ابراهیم، هاجر و اسماعیل از شام به مکه اساساً به انگیزه بنای کعبه دانسته شده است.
[۶۱] طبری، تاریخ، ج۱، ص۲۵۳.
بر پایه آیاتی از سوره بقره،
[۶۲] بقره/سوره۲، آیه۱۲۷- ۱۲۹.
در جریان ساختن خانه کعبه، اسماعیل همراه پدر دست به دعا برداشته، در طلب هدایت ذریه خود و درخواست برانگیختن رسول اکرم صلیاللهعلیهوآله از میان آنان، مشارکت داشته است
[۶۳] اخفش، سعید، ج۱، ص۳۳۶، معانی القرآن، به کوشش عبدالامیر محمد امین الورد، بیروت، ۱۴۰۵ق/ ۱۹۸۵م.
[۶۴] تنویر المقباس، منسوب به ابن عباس، ج۱، ص۱۸، بیروت، دارالفکر.
[۶۵] بخاری، محمد، ج۴، ص۱۱۶، صحیح، استانبول، ۱۹۸۲م.
[۶۶] طوسی، محمد، ج۱، ص۴۶۱-۴۶۲، التبیان، به کوشش احمد حبیب قصیر عاملی، بیروت، ۱۳۸۳ق.
[۶۷] فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، ج۴، ص۶۳ به بعد، قاهره، المکتبه البهیه.
(برای تفسیر «طَهَّرا بَیْتی» در آیه ۱۲۵ سوره بقره، به این منابع رجوع کنید.
[۶۸] فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، ج۴، ص۵۷،، قاهره، المکتبه البهیه.
[۶۹] قرطبی، محمد، ج۲، ص۱۱۴، الجامع لاحکام القرآن، بیروت، ۱۳۷۲ق/ ۱۹۵۲م.
).
۱۰ – قرائن در ذبیح بودن اسماعیل
در تفسیر رؤیای ابراهیمعلیهالسلام مبنی بر قربانی کردن فرزندش،
[۷۰] صافات/سوره۳۷، آیه۱۰۲.
غالب منابع تفسیری و روایی اسلامی – بر خلاف نظر مشهور در میان اهل کتاب – ذبیح را اسماعیل دانستهاند. اما از آنجا که در قرآن مجید به نام ذبیح تصریح نشده است، در کنار نظر مشهور، گاه قول به ذبیح بودن اسحاق نیز در منابع روایی متقدم، مطرح شده است. برخی از نویسندگان، درستی ذبیح بودن اسماعیل را با تمسک به قراینی تأیید کرده، یادآور شدهاند که چون اسحاق در شام میزیسته، و هرگز در مکه نبوده است، و نیز چون قربانگاه، محلی در نواحی مکه بوده است، اسحاق به طبع نمیتوانسته است، ذبیح بوده باشد.
[۷۱] طبری، تفسیر، ج۲۳، ص۵۵.
[۷۲] مسعودی، علی، ج۱، ص۵۸، مروج الذهب، به کوشش یوسف اسعد داغر، بیروت، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م.
[۷۳] کلینی، محمد، ج۴، ص۲۰۵-۲۰۶، الکافی، به کوشش علیاکبر غفاری، تهران، ۱۳۸۹ق/۱۳۴۸ش.
از سوی دیگر چنین استدلال شده که با توجه به نص قرآن کریم
[۷۴] هود/سوره۱۱، آیه۷۱.
مبنی بر بشارت ابراهیمعلیهالسلام به تولد اسحاق و فرزندی از او به نام یعقوب، چگونه میتوان بین این بشارت الهی و امر به ذبح، الفتی ایجاد کرد.
[۷۵] طبرسی، فضل، ج۸، ص۷۰۷- ۷۰۸، مجمع البیان، به کوشش هاشم رسولی محلاتی و فضل الله یزدی طباطبایی، بیروت، ۱۴۰۸ق/ ۱۹۸۸م.
[۷۶] طوسی، محمد، ج۸، ص۵۱۸، التبیان، به کوشش احمد حبیب قصیر عاملی، بیروت، ۱۳۸۳ق.
[۷۷] فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، ج۲۶، ص۱۵۴، قاهره، المکتبه البهیه.
[۷۸] ابن خلدون، العبر، ج۲، ص۶۸.
شاهد دیگر در این زمینه حدیثی مشهور از رسول اکرم صلیاللهعلیهوآله است که در آن، حضرت خود را «ابن الذبیحین» (اشاره به اسماعیل و عبدالله بن عبدالمطلب ) خواندهاند.
[۷۹] ابن بابویه، محمد، ج۱، ص۵۶، الخصال، به کوشش علیاکبر غفاری، قم، ۱۴۰۳ق/۱۳۶۲ش.
[۸۰] برای اثری با عنوان مسألهالذبیح از مکی بن ابیطالب،
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
