توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسماعیلی نزاری ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسماعیلی نزاری ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسماعیلی نزاری ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

اسماعیلیه نزاریه

فاطمیان از اسماعیلیانی بودند که امامت را در فرزندان محمد بن اسماعیل، نوه امام صادق (علیه‌السّلام)، می‌دانستند. آنان امامان را به دو قسم ظاهر و مستور تقسیم می‌کردند که پس از شش امام اول امامیه و محمد بن اسماعیل که امامان ظاهر بودند نوبت به امامان مستور می‌رسید. این امامان مخفیانه مردم را به آیین اسماعیلی دعوت می‌کردند و اطلاعات قابل ملاحظه‌ای از وضعیت آنان در دست نیست. آخرین امام این دوره عبدالله یا عبیدالله ملقب به المهدی (متوفی ۳۲۲ هـ ق) بود. او پس از اینکه در ۲۸۶ هـ ق به امامت رسید امامت و دعوتش را آشکار و در سال ۲۹۷ هـ ق خلافت فاطمیان را در مغرب تاسیس کرد و بار دیگر دوره امامان ظاهر فرا رسید. فاطمیان در سال ۳۵۶ هـ ق با تصرف مصر و شام بخش بزرگی از جهان اسلام را متصرف شدند و تا سال ۵۶۷ هـ ق حکومت مقتدری داشتند.

[۱] برنجکار، رضا، آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی، ص۹۷، قم، کتاب طه، ۱۳۸۴، ششم.

[۲] شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ص۲۲۷ ۲۲۸، تحقیق:عبدالامیر مهنا و علی فاعور، بیروت، دارالمعرفه، ۱۹۹۳م، سوم.

[۳] بغدادی، عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص۲۸۸_ ۲۹۱، تحقیق: محمد محی الدین، قاهره، مکتبه محمد علی صبیح و اولاده.

فهرست مندرجات

۱ – انشقاق در میان اسماعیلیان
۲ – دوره الموت
۲.۱ – حکومت امید دیلمی بر الموت
۳ – بعد از الموت
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – انشقاق در میان اسماعیلیان

با مرگ المستنصر بالله، هیجدهمین امام فاطمیان و هشتمین خلیفه آنان، مساله جانشینی وی بزرگترین انشقاق تاریخی را در میان اسماعیلیان فاطمی بوجود آورد. خلیفه بزرگترین پسر خود نزار را ولی عهد و امام آینده معرفی کرده بود، اما وزیر و فرمانده ارتش، افضل بدرالجمالی، دخالت کرد و المستعلی (خواهر زاده و دامادش که کوچکترین پسر مستنصر هم بود) را به خلافت رساند. نزاز هم به اسکندریه گریخت و دست به مخالفت زد اما شورش مسلحانه اش درهم شکست و اعدام شد.

[۴] هالم، هاینس، تشیع، ص۳۲۱، ترجمه: محمد تقی اکبری، قم، ادیان، ۱۳۸۵، اول.

[۵] تامر، عارف، تاریخ الاسماعیلیه، ج۳، ص۱۸۷، لندن-قبرص، ریاض الریس، ۱۹۹۱، اول.

[۶] تامر، عارف، تاریخ الاسماعیلیه، ج۳، ص۲۲۲.

با اینکه اکثر اسماعیلیان مصر و تمامی جماعت اسماعیلی یمن و گجرات و بسیاری از اسماعلیان شام امامت مستعلی را پذیرفتند. اما گروه بزرگی از اسماعیلیان شام و تمامی اسماعیلیان ایران و عراق و ماوراءالنهر، نزار را نوزدهمین امام خود و جانشین بر حق پدرش قبول کردند.

[۷] دفتری، فرهاد، اسماعیلیه، ج۸، ص۶۹۶، دائره المعارف بزرگ اسلامی، تهران، ۱۳۷۷، اول.

سرگذشت نزاریه با حکومت الموت به رهبری حسن صباح (متوفی: ۵۱۸ هـ ق) پیوند خورده است. او در ۴۶۴ هـ ق در حالی که هنوز جوان بود، به واسطه ابن عطاش، مبلغ بزرگ فاطمیان در ایران وارد جمعیت سری معتقدین به امامت مستنصر شد و در ۴۷۱ هـ ق روانه مصر شد و به خدمت مستنصر درآمد و در اثنای بازگشت در ۴۸۲ هـ ق بر قلعه الموت در شمال قزوین مسلط شد و آنجا را مقر حکومت قرار داد و چون پیروانش زیادتر شدند بر سرزمین‌های مجاور قلعه نیز استیلا یافت.

[۸] لین پل، استانلی و دیگران، تاریخ دولتهای اسلامی و خاندانهای حکومتگر، ج۱، ص۲۵۲، ترجمه: صادق سجادی، تهران، نشر تاریخ ایران، ۱۳۶۳ش، اول.

به دنبال مشاجراتی که بر سر جانشینی مستنصر در ۴۸۷ هـ ق در گرفت، حسن صباح و اسماعیلیان ایران، امامت نزار را پذیرفتند و حکومت اسماعیلیه نزاریه را در ایران تاسیس کردند. در این زمان دو حکومت اسماعیلیه وجود داشت. یکی حکومت مستعلیه در مصر و شمال آفریقا و دیگری حکوت نزاریه در ایران که هر یک مستقل از دیگری فعالیت می‌کرد. دعوت حکومت حسن صباح در ایران «دعوت جدید» و دعوت فاطمیان مصر «دعوت قدیم» نامیده می‌شد.

[۹] دفتری، فرهاد، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ص۳۶۹_ ۳۶۷، ترجمه: فریدون بدره‌ای، تهران، فرزان، ۱۳۷۵ش، اول.

[۱۰] شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ص۲۲۹ ۲۳۵.

[۱۱] برنجکار، رضا، آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی، ص۹۸.

تاریخ نهضت اسماعیلیان نزاری به دو مرحله تقسیم می‌شود: نخست؛ مرحله‌ای که به دوره الموت معروف است و از حدود ۴۸۳ هـ ق، تا ۶۵۴ هـ ق که سال سقوط این دولت در ایران بود ادامه یافت. مرحله دوم؛ دوره بعد از الموت، که از ۶۵۴ هـ ق تا زمان حاضر ادامه دارد یعنی دوره‌ای که ۷۰۰سال به درازا کشیده است.

[۱۲] دفتری، فرهاد، اسماعیلیه، ج۸، ص۳۶۹.

[۱۳] دفتری، فرهاد، اسماعیلیه، ج۸، ص۴۹۷.

۲ – دوره الموت

در طی این دوره نزاریه تحت رهبری اولیه مرد سختگیر و قدرتمندی چون حسن صباح موفق شدند برای خود در دل محیطی سنی مسلک که عمدتا زیر سیطره ترکان سلجوقی قرار داشت، دولتی مستقل بوجود آورند. دولت نزاری که مقر اصلیش در قلعه کوهستانی الموت بود از لحاظ سرزمین و قلمروی زیر نفوذش بسیار پراکنده بود و از شام تا مشرق ایران را در بر می‌گرفت. قلعه‌های بسیار با نواحی و روستاهای اطراف آنها را و نیز چند شهر را در سیطره و استیلای خود داشت. این دولت مستقل تا پایان عمرش پیوستگی خود را در مقابل بحران‌ها و حوادث عظیم متعدد و دشمنی مصرانه اکثریت جامعه اسلامی، که هرگز از کوشش برای قلع و قمع نزاریان شیعی و سلسله‌ای که بر آنها حکومت می‌کردند دست برنداشت، حفظ کرد.

[۱۴] دفتری، فرهاد، اسماعیلیه، ج۸، ص۳۶۹.

[۱۵] دفتری، فرهاد، اسماعیلیه، ج۸، ص۳۷۰.

از نظر اعتقادی مساله امامت در زمان حسن صباح سه ویژگی داشت، نخست اینکه؛ راه شناخت خدا و در نتیجه راه نجات انسان همانا در شناخت امام خلاصه می‌شود (یعنی جنبه مذهبی)، دوم اینکه؛ خلیفه فاطمی (که در قاهره بود) دیگر امام نیست، و امام غایب شده است (جنبه اجتماعی) و سوم اینکه؛ نزاریان تنها اهل نجات‌اند و دیگران همه گمراه‌اند و این آموزه (یعنی جنبه سیاسی) در عمل پیروان حسن را در مبارزه با دشمنان مذهبی، سیاسی و طبقاتی مسلح می‌کرد.

[۱۶] ربانی گلپایگانی، علی، فرق و مذاهب کلامی، ص۹۷_ ۹۸، قم، مرکز جهانی علوم اسلامی، ۱۳۷۷ش، اول.

تا آنجا که گروه‌هایی به نام «فدائیان» مسؤول ترور و قتل مخالفانی بودند که صدماتی به نزاریان زده بودند. آنها در ۴۸۵ هـ ق نظام الملک، وزیر مقتدر سلجوقی، را به قتل رساندند و در زمان حسن نزدیک به پنجاه عمل تروریستی از این قبیل به انجام رساندند.

[۱۷] هالم، هاینس، تشیع، ص۳۲۳.

[۱۸] دفتری، فرهاد، اسماعیلیه، ج۸، ص۴۰۵_ ۴۰۶.

۲.۱ – حکومت امید دیلمی بر الموت

با مرگ حسن، بزرگ امید دیلمی که رئیس قلعه لمسر در مجاور الموت بود به حکومت الموت رسید، او را خود حسن تعیین کرده بود و وی نیز پیش از مرگش در ۵۳۲ هـ ق فرزندش محمد را به جانشینی برگزید و بدین ترتیب سلسه‌ای از داعیان را بنیان نهاد که در زمان خود بر قلمرو کوچک نزاری الموت در دره بالای رودبار و قلعه‌های واقع در سوریه و قهستان در شرق ایران حکومت می‌کردند (قلعه‌های واقع در اصفهان و ارنجان پس از ۱۱۰ سال بدست سلجوقیان افتاد). ترورها ادامه یافت و برجسته‌ترین قربانیان عبارت بودند از خلفای بغدادی، مسترشد (در ۵۲۹ هـ ق) و راشد (در ۵۳۲ هـ ق) و سلطان داود سلجوقی (در ۵۴۲ هـ ق). پس از آ