توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ارض (مفردات‌قرآن) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ارض (مفردات‌قرآن) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ارض (مفردات‌قرآن) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ارض (مفردات‌قرآن) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: ارض (مقالات‌مرتبط).

ارض یکی از واژگان به کار رفته در قرآن کریم به معنای زمین است. خلقت زمین بعد از آسمان‌ها و در شش دوران بوده و در قیامت به شکل دیگری تغییر می‌کند.

فهرست مندرجات

۱ – لغت
۲ – کاربرد قرآنی
۳ – حقایق قرآنی
۳.۱ – تدریجی بودن خلقت
۳.۲ – آفرینش در دو دوران
۳.۳ – آفرینش زمین بعد از آسمان
۳.۴ – تسبیح گفتن زمین
۳.۵ – خلقت زمین در شش دوران
۳.۶ – زمین در قیامت
۳.۷ – شاهد بودن زمین
۳.۸ – تعدد زمین
۳.۹ – عجایب زمین
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – لغت

اَرض

[۱] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۶.

[۲] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۵۹.

به معنای زمین است.

۲ – کاربرد قرآنی

کلمه ارض که مراد از آن زمین ماست ۴۶۱ بار در قرآن آمد است، امّا همیشه به لفظ مفرد، در روایت و نهج البلاغه به لفظ جمع (اَرَضُون، اَرَضِین) نیز آمده است،

[۳] امام علی، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۸۶.

شاید آن در آخر بحث، بررسی شود.
امّا این‌که در قرآن مجید همواره مفرد آمده، به احتمال قوی علتش آن است که آن‌چه غیر از زمین است نسبت به ما آسمان محسوب می‌شود مثلا مرّیخ گر چه فی حدّ نفسه، یک کره و زمین است ولی نسبت به ما که بالای سر ماست آسمان حساب می‌شود، علی هذا ما را یک زمین بیشتر نیست که زیر پای ماست. لذاست که قرآن آن‌را همواره مفرد به کار برده است.

۳ – حقایق قرآنی

در کلام اللَّه مجید راجع به زمین‌ مسائلی و حقائقی بیان شده که به بعضی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

۳.۱ – تدریجی بودن خلقت

زمین و آسمان‌ها در ابتدای خلقت، همه بسته و یک چیز بودند در اثر انبساط تدریجی وسعت یافته و از هم جدا شده‌اند (اَ وَ لَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا اَنَّ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ‌ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما)

[۴] انبیاء/سوره۲۱، آیه۳۰.

مگر کفار ندانسته‌اند که آسمان‌ها و زمین پیوسته و توی هم بودند، آن‌ها را از همدیگر بازشان کردیم؟! رتق به معنی گره شده و بسته و پیوسته، و فتق به معنی باز کردن و ایجاد فاصله میان اجزاء شیئی متصل است.
اگر مراد از «السّموات» تمام جهان‌ها و منظومه‌ها باشد. مسئله رتق و فتق شامل تمام عالم است، و اگر مراد آسمان‌های هفتگانه اطراف زمین باشد که محیط بر زمین‌اند، آن‌وقت معنی آیه این است که:
زمین با آسمان‌های هفتگانه آن، ابتدا در هم فرو رفته و یکی بوده‌اند به تدریج به صورت فعلی در آمده‌اند، ناگفته نماند «السموات» جمع محلی به الف و لام مفید عموم است و کلمه‌ (فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ‌) به معنی شکافنده زمین و آسمان‌ها در ۷ محل از قرآن ذکر شده و سموات همه با الف و لام آمده‌اند، علی هذا احتمال قوی می‌رود که مراد از (السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ‌) تمام کاینات باشد.
در کتاب آغاز و انجام جهان ص۶۳ گوید: در قرآن کریم «سموات» که با «ارض» هم استعمال شده به معنی همه جهان‌های غیر از زمین آمده است‌ (فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِ‌ الْاَرْضِ‌ رَبِّ الْعالَمِینَ) سوره جاثیه آیه ۳۶

[۵] جاثیه/سوره۴۵، آیه۳۶.

رَبِّ الْعالَمِینَ که بی واو است بدل است از (رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِ‌ الْاَرْضِ‌) پس بایستی که «پرورنده جهان‌ها» مساوی باشد با «پرورنده آسمان‌ها و زمین» پس بایستی که «سموات» برابر باشد با «همه جهان‌ها منهای زمین».

۳.۲ – آفرینش در دو دوران

زمین در دو روز «دو دوران» و پیش از آسمان‌های هفتگانه خود آفریده شده، به این آیات توجه کنید که در بند سوّم نیز لازم خواهد بود: (قُلْ اَ اِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ‌ الْاَرْضَ‌ فِی یَوْمَیْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ اَنْداداً ذلِکَ رَبُّ الْعالَمِینَ.) (وَ جَعَلَ فِیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَکَ فِیها وَ قَدَّرَ فِیها اَقْواتَها فِی اَرْبَعَهِ اَیَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلِینَ.) (ثُمَّ اسْتَوی‌ اِلَی السَّماءِ وَ هِیَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلْاَرْضِ‌ ائْتِیا طَوْعاً اَوْ کَرْهاً قالَتا اَتَیْنا طائِعِینَ.) فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَ اَوْحی‌ فِی کُلِّ سَماءٍ اَمْرَها وَ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابِیحَ.

[۶] فصلت/سوره۴۱، آیه۹- ۱۲.

از این آیات به دست می‌آید اوّلا زمین در دو روز (دو دوران) آفریده شده (البته بدون نبات و حیات و اقوات) خَلَقَ الْاَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ مراد از روز به طور قطع دوران است نه بیست و چهار ساعت که مدت گردش وضعی زمین است و همچنین مراد از چهار روز و دو روز، دو دوران و چهار دوران است و مجموع این شش روز به حساب روزهای ما شاید از میلیون‌ها سال بیشتر باشد.
استعمال یوم به معنی دوران و مدت مفصلی از زمان، شایع و از معانی مشهور یوم است، ابن اثیر در نهایه گوید: گاهی از یوم مطلق وقت اراده می‌شود و حدیث «تِلْکَ اَیَّامُ الْهَرْجِ» از آن است. راغب در مفردات گوید: گاهی از مدت هر مدتی که باشد با یوم تعبیر می‌شود.

[۷] اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص.

در قرآن مجید هست‌ وَ تِلْکَ الْاَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاسِ

[۸] آل عمران/سوره۳، آیه۱۴۰.

فَهَلْ یَنْتَظِرُونَ اِلَّا مِثْلَ اَیَّامِ الَّذِینَ خَلَوْا

[۹] یونس/سوره۱۰، آیه۱۰۲.

که مراد زمان‌های حوادث است‌ وَ اِنَّ یَوْماً عِنْدَ رَبِّکَ کَاَلْفِ سَنَهٍ

[۱۰] حج/سوره۲۲، آیه۴۷.

فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ اَلْفَ سَنَهٍ.

[۱۱] معارج/سوره۷۰، آیه۴.

احتمال قوی آن‌ است که منظور از دو دوران یکی مذاب شدن زمین است، که به صورت گاز مشتعل بود و در اثر کاسته شدن حرارت مذاب گردید، و دیگری انعقاد و انجماد سطح آن است.
ثانیا: تشکیل کوه‌ها و تقدیر اقوات برای موجودات زنده در چهار دوران انجام یافته است‌ وَ جَعَلَ فِیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَکَ فِیها وَ قَدَّرَ فِیها اَقْواتَها فِی اَرْبَعَهِ اَیَّامٍ و اینکه بعضی از بزرگان چهار روز را فصول اربعه گرفته‌اند بسیار بعید است، زیرا در آیات فوق صحبت از ابتدای خلقت و حالت مذاب بودن زمین و غیره است، فصول اربعه حساب بعدهاست و این آیات تفصیل شش روزی است که در آیه: (اِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ‌ فِی سِتَّهِ اَیَّامٍ)

[۱۲] یونس/سوره۱۰، آیه۳.

و غیره آمده است، بعد از اَرْبَعَهِ اَیَّامٍ فرموده: ثُمَّ اسْتَوی‌ اِلَی السَّماءِ وَ هِیَ دُخانٌ… آن‌روزها فصولی در بین نبوده است.
ثالثا: آسمان که آن‌وقت دخان (گاز فشرده و غلیظ) بود و زمین که دو دوران دیده و تازه منعقد شده بود، هر دو به یک‌بار از دستور خدا پیروی کردند، در اثر این فرمان گاز فشرده و تیره، رقیق شد و طبقات جوّ را تشکیل داد و در عین حال زمین استعداد یافت و تقدیر اقوات گردید فَقالَ لَها وَ لِلْاَرْضِ‌ ائْتِیا… فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فِی یَوْمَیْنِ.
به طور قطع، دو دوران تشکیل آسمان‌ها سَبْعَ سَماواتٍ فِی یَوْمَیْنِ با چهار دوران تقدیر اقوات‌ اَرْبَعَهِ اَیَّامٍ متداخل‌اند. و خلاصه اینکه زمین در دو روز مذاب و منعقد شد و آسمان به صورت گاز فشرده و تیره از زمین بیرون آمد و اطراف آن را فرا گرفت (این مرحله اوّل) در مرحله دوم، به زمین و آسمان یک دفعه فرمان رسید فَقالَ لَها وَ لِلْاَرْضِ‌ ائْتِیا این جمله تکلیف هر دو را در یک وقت اعلام می‌کند، در نتیجه این فرمان وضع دیگری پیش آمد، و آن اینکه زمین آماده شد و تقدیر اقوات گردید، و گاز فشرده به طبقات هفت گانه جوّ مبدّل گردید کلمه «ثُمّ» در آیه‌ ثُمَّ اسْتَوی‌ اِلَی السَّماءِ راجع به آیه اول است و تقدیر این‌طور است‌ خَلَقَ‌ الْاَرْضَ‌ فِی یَوْمَیْنِ‌… ثُمَّ اسْتَوی‌اِلَی السَّماءِ و آیه وسط وَ جَعَلَ فِیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها… توضیح آمادگی زمین در اثر دستور دوم است.
اگر دو دوران تشکیل آسمان‌ها با چهار دوران تقدیر اقوات متداخل نباشد لازم می‌آید که خلقت آسمان‌ها و زمین در هشت روز انجام یافته باشد، حال آنکه خداوند فرموده‌ اِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ‌ فِی سِتَّهِ اَیَّامٍ این مطلب در ۷ محل به شرح زیر تکرار شده است آیه ۵۴ سوره اعراف،

[۱۳] اعراف/سوره۷، آیه۵۴.

آیه ۳ سوره یونس،

[۱۴] یونس/سوره۱۰، آیه۳.

آیه ۷ سوره هود،

[۱۵] هود/سوره۱۱، آیه۷.

آیه ۵۹ سوره فرقان،

[۱۶] فرقان/سوره۲۵، آیه۵۹.

آیه ۴ سوره سجده،

[۱۷] سجده/سوره۳۲، آیه۴.

آیه ۳۸ سوره ق

[۱۸] ق/سوره۵۰، آیه۳۸.

، آیه ۴ سوره حدید.

[۱۹] حدید/سوره۵۷، آیه۴.

اگر گویند: در صورت متداخل بودن دو دوران آسمان‌ها در چهار دوران تقدیر اقوات، معنی این آیه که می‌گوید (خَلَقَ لَکُمْ ما فِی‌ الْاَرْضِ‌ جَمِیعاً ثُمَّ اسْتَوی‌ اِلَی السَّماءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ)

[۲۰] بقره/سوره۲، آیه۲۹.

چگو