توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوعبدالرحمن محمد سلمی ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوعبدالرحمن محمد سلمی ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوعبدالرحمن محمد سلمی ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ابوعبدالرحمن محمد سلمی ۲۷ اسلاید در PowerPoint

ابو عبد الرحمن محمد بن موسی ازدی سلمی نیشابوری (۴۱۲- ۳۲۵ ه. ق.) صوفی و مفسر سده چهارم و اوایل سده پنجم هجری است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – اساتید
۳ – شاگردان
۴ – جایگاه علمی
۵ – آثار
۶ – سلمی در سخن ابن عربی
۷ – عارفانه‌ها
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

نسبت او به سلیم بن منصور از قبیله مضر می‌رسد که قبیله مشهوری از قبایل عرب بوده است. شریبه در مقدمه طبقات الصوفیه ، با ذکر این مطلب استنباط کرده است که «با این دلیل، رای کسانی که می‌گویند عقلیت تازی رشد و نمو تصوف را بر نمی‌تابد، و در حقیقت تصوف عصیان روح آریایی بر دیانت سامی فاتح بوده»، مردود است. وی از احفاد شیخ ابو عمرو بن نجید سلمی (وفات، ۳۶۶ ه. ق.) بوده است.

۲ – اساتید

سلمی برای کسب حدیث و تصوف سفرهای بسیاری کرد، و به عراق ، ری ، همدان ، مرو ، حجاز ، و شهرهای دیگر جهان اسلامی رفت، و سرانجام در نیشابور رحل اقامت افکند. از شیوخ او ابو الحسن دار قطنی در حدیث و تفسیر ، و ابو نصر سراج طوسی صاحب اللمع ، و ابو القاسم نصر آبادی (وفات، ۳۷۲ ه. ق.) و ابو عمرو اسمعیل بن نجید ، در تصوف نامبردارند، جز این‌ها نیز از (۲۸) عالم و صوفی دیگر نیز کسب علم و معرفت کرده است.
سلمی از دودمانی مشهور و متمکن در نیشابور بوده است و گفته‌اند «او را کتب خانه یی بزرگ بوده که در آنجا کتابهای زیاد و نادری جمع کرده بوده که برخی از آنها کمیاب بوده، و دانشمندان نیشابور و شیوخ آن شهر از نفایس کتب آن عاریه می‌گرفتند.»

۳ – شاگردان

شهرت و محبوبیت سلمی و آثار او، که تقریبا از زمان حیات او آغاز گردید، بیشتر به واسطه شاگردان او بوده است که سخنان استاد و اخباری را که از وی شنیده بودند در کتابهای خود نقل کرده‌اند. معروفترین شاگرد او ابو القاسم قشیری (متوفی ۴۶۵) است که سخنان فراوانی از قول استاد خود در رساله قشیریه نقل کرده است.
ابو نعیم اصفهانی (متوفی ۴۳۰) نیز، که سفری به نیشابور کرده و به ملاقات با سلمی نایل شده بود، به اهمیت مقام سلمی به عنوان مورخ و راوی بزرگ صوفیه اشاره کرده است. خطیب بغدادی (متوفی ۴۶۳) نیز اخبار فراوانی از قول سلمی در تاریخ بغداد نقل کرده است.

۴ – جایگاه علمی

سلمی بیش از هر چیز مورخ و گرد آورنده سخنان مشایخ پیشین و اخبار ایشان است، و از قدیم نیز نویسندگان از او به همین عنوان یاد کرده‌اند، چنانکه مثلا خطیب بغدادی در تاریخ بغداد می‌نویسد: «و کان ذا عنایه باخبار الصوفیه»، و ابو المظفر اسفراینی (متوفی ۴۷۱) در التبصیر فی الدین او را یکی از مشایخ صوفیه و جمع آورنده اشارات و احادیث مشایخ معرفی کرده است. هجویری نیز در کشف المحجوب او را «نقال طریقت و کلام مشایخ» نامیده است. نویسنده تاریخ نیشابور (منتخب کتاب السیاق) نیز با این عبارت از او یاد کرده است: «شیخ الطریقه فی وقته، الموفق فی جمع علوم الحقایق و معرفه طریق التصوف، و صاحب التصانیف المشهوره فی علوم القوم»، و سپس افزوده است که «جمع من الکتب ما لم یسبق الی ترتیبه فی غیره حتی بلغ فهرست تصانیفه الماه او اکثر».
حاکم نیشابوری گفت: اگر ابو عبد الرحمن از ابدال نباشد، پس در روی زمین هیچ ولی وجود ندارد.

۵ – آثار

از آثار مهم او نخست باید از حقایق التفسیر نام برد که با نوشتن آن از همان زمان حیات مخالفان و موافقان بسیاری پیدا کرد. ابن جوزی و ابن تیمیه و واحدی و ذهبی و سیوطی بر او حمله کرده‌اند. اتهام مخالفان او از دو جهت بود:
الف:سلمی حقایق التفسیر را برای صوفیان تالیف کرده.
ب: احادیثی برای صوفیان وضع کرده است.
واحدی می‌گفت «اگر آنچه را که سلمی در این کتاب گرد آورده تفسیر بداند، کافر شده است». ذهبی می‌گفت «در حقایق التفسیر مطالبی هست که اصلا درست نمی‌نماید، برخی از پیشوایان آنها را از جمله زندقه باطنیه ، و برخی عرفان و حقیقت می‌شمارند، به خدا پناه می‌بریم از ضلالت و از سخن گفتن به هوای نفس و جهالت». و سیوطی (وفات، ۹۱۱ ه. ق.) آن را تفسیری «ناپسندیده» قلمداد کرده است.
اما از اهل ظاهر که بگذریم، بسیاری از عالمان دین و بویژه عارفان و صوفیان، آن را پسندیده، و برای مطالب آن محمل تراشیده‌اند