توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوسلمه بن عبدالاسد ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوسلمه بن عبدالاسد ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوسلمه بن عبدالاسد ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

ابوسلمه مخزومی

دیگر کاربردها: ابوسلمه (ابهام‌زدایی).

عبدالله بن عبدالاسد مخزومی مشهور به ابوسلمه (متوفای ۴ق)، صحابی، پسر عمّه و برادر رضاعی پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، از نخستین مسلمانان، همسر ام سلمه، نخستین مهاجر از صحابه به یثرب، از نخستین مهاجران به حبشه، جانشین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در برخی از غزوات و از شرکت کنندگان در جنگ بدر، احد و غزوه حمراء الاسد و راوی حدیث از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود.
او را به سبب هجرت به حبشه و مدینه، «ذو هجرتین» نامیده‌اند. همسر او ام سلمه بعد از شهادتش با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ازدواج کرد. مفسران در ذیل آیاتی از قرآن از ابوسلمه یاد کرده‌اند و آیاتی را در شان او دانسته‌اند. وی چهار فرزند به نام‌های سلمه، عمر، زینب و دره داشت. او در سریه‌ای که به سریه ابوسلمه شهرت یافت فرماندهی آن را بر عهده داشت و به علت جراحات حاصله در آن سریه، در مدینه به شهادت رسید.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – اسلام آوردن
۳ – هجرت به حبشه
۴ – هجرت به مدینه
۵ – محل اسکان
۶ – جانشین پیامبر در غزوات
۷ – سریه ابوسلمه و شهادت
۸ – استجابت دعا
۹ – آیات در مورد ابوسلمه
۹.۱ – آیه اول
۹.۲ – آیه دوم
۹.۳ – آیه سوم
۹.۴ – آیه چهارم
۹.۵ – آیه پنجم
۹.۶ – آیه ششم
۹.۷ – آیه هفتم
۹.۸ – آیه هشتم
۹.۹ – آیه نهم
۹.۱۰ – آیه دهم
۱۰ – راوی حدیث
۱۱ – فرزندان
۱۲ – منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

عبدالله بن عبدالاسد بن هلال،

[۱] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۰.

[۲] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۰۷.

[۳] ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۸۲.

مشهور به کنیه‌اش ابوسلمه

[۴] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۳۶۹.

[۵] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات، ج۳، ص۱۸۰.

[۶] ابن قانع، عبدالباقی بن قانع، معجم الصحابه، ج۲، ص۶۷.

از تیره بنی مخزوم قریش است.

[۷] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۳۲۶.

[۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۰۷.

[۹] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۵، ص۱۵۲.

مادرش بره دختر عبدالمطلب عمه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود.

[۱۰] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۱.

[۱۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۰۷.

[۱۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۳، ص۱۶۴.

از آن‌جا که ثویبه کنیز ابولهب، پیامبر، حمزه و ابوسلمه را شیر داده بود، آنان برادر رضاعی یکدیگر نیز شمرده می‌شدند.

[۱۳] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۲، ص۹۶.

[۱۴] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، معرفه الصحابه، ج۳، ص۱۶۹۶.

وی از اندک کسانی بود که هنگام بعثت نوشتن می‌دانستند.

[۱۵] بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ص۴۵۳.

۲ – اسلام آوردن

ابوسلمه در دار ارقم یا بر پایه گزارشی دیگر، پیش از آن به اسلام گروید.

[۱۶] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۱.

[۱۷] ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۳، ص۴۷۵.

او را یازدهمین

[۱۸] ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۹۳۹.

[۱۹] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۱۹۱.

مسلمان دانسته‌اند. وی همراه چند نفر نزد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رفت و پس از شنیدن آیاتی از قرآن اسلام آورد.

[۲۰] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۱۹۱.

۳ – هجرت به حبشه

ابوسلمه و همسرش‌ ام سلمه که پس از شهادت شوهرش همسر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شد،

[۲۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۰۷.

[۲۲] عامری حرضی، یحیی بن ابی‌بکر، بهجه المحافل و بغیه الاماثل، ج۱، ص۹۵.

از نخستین مهاجران به حبشه در سال پنجم قمری بودند.

[۲۳] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۳۲۲.

[۲۴] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۱.

[۲۵] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱، ص۳۱۲.

آن‌گاه که از حبشه به مکه بازگشتند،

[۲۶] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۳۶۷.

ابوطالب او را در پناه خود گرفت

[۲۷] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۳۶۹.

[۲۸] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۳، ص۹۳.

و از سپردنش به بنی مخزوم خودداری کرد.

[۲۹] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۳۷۱.

[۳۰] ابن عساکر، تاریخ دمشق، ج۶۷، ص۱۶۹.

[۳۱] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۱۹۱.

گزارشی نیز از هجرت دیگر بار او به حبشه در دست است.

[۳۲] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۱.

[۳۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۰۷.

[۳۴] صالحی شامی، محمد بن یوسف، سبل الهدی، ج۱۱، ص۱۸۷.

۴ – هجرت به مدینه

در میان صحابه ابوسلمه نخستین کسی است که به یثرب هجرت کرد.

[۳۵] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۷۵.

[۳۶] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۰۷.

[۳۷] ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۴، ص۱۳۱.

زمان این هجرت را یک سال پیش از بیعت عقبه دوم به سال ۱۳ بعثت دانسته‌اند.

[۳۸] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۶۹.

[۳۹] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱، ص۳۱۲.

[۴۰] ابن حجر عسقلانی، فتح الباری، ج۷، ص۲۶۱.

او را به سبب هجرت به حبشه و مدینه، «ذو هجرتین» نامیده‌اند.

[۴۱] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، معرفه الصحابه، ج۳، ص۱۶۹۶.

برخی هجرتش به یثرب را همراه همسرش‌ ام سلمه و برخی به تنهایی دانسته‌اند.

[۴۲] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه،، ج۳، ص۱۹۱.

گزارش دوم از این جهت درست به نظر می‌رسد که در مسیر، مردانی از تیره بنی مخزوم، بنی مغیره، همسرش‌ ام سلمه و فرزندش سلمه

[۴۳] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۴۶۹.

[۴۴] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۰، ص۲۲۱.

[۴۵] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱، ص۳۱۲.

را از او جدا کردند و تا نزدیک یک سال آنان نتوانستند به ابوسلمه در یثرب بپیوندند.

[۴۶] ابن‌ هشام، عبدالملک ‌بن‌ هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۴۶۹.

۵ – محل اسکان

ابوسلمه پس از هجرت در محله قبا به منزل مبشر بن عبدالمنذر از بنی عمرو بن عوف وارد شد.

[۴۷] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۱.

[۴۸] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۳، ص۱۷۱.

در پیمان برادری، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او را با سعد بن خیثمه از تیره بنی عمرو بن عوف برادر کرد.

[۴۹] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۱.

[۵۰] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۷۱.

ابوسلمه و همسرش در زمین‌هایی ساکن شدند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای اسکان او و مهاجران نزدیک محله بنی عبدالعزیز تعیین کرد.

[۵۱] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۲.

آنان بعدها با فروش آن مکان، به محله بنی کعب انتقال یافتند.

[۵۲] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۲.

۶ – جانشین پیامبر در غزوات

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در غزوه ذات العشیره به سال دوم قمری ابوسلمه را در مدینه جانشین خود کرد.

[۵۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۷.

[۵۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۰۸.

[۵۵] ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۹۴۰.

برخی از جانشینی وی در غزوه‌های بنی قینقاع و سویق به سال دوم قمری نیز یاد کرده‌اند.

[۵۶] مقریزی، امتاع الاسماع، ج۹، ص۲۲۷.

او در جنگ بدر به سال دوم قمری

[۵۷] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۱۵۵.

[۵۸] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲، ص۱۲۴.

و احد به سال سوم قمری شرکت داشت و در این نبرد از ناحیه بازو مجروح شد و در غزوه حمراء الاسد

[۵۹] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۴۰-۳۴۱.

[۶۰] بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوه، ج۳، ص۳۲۰.

که پس از احد برای تعقیب قریش صورت گرفت، با همان جراحت حضور یافت.

[۶۱] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۴۰.

در جریان تقسیم غنایم غزوه بنی نضیر به سال چهارم قمری پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بویله جایی در زمین‌های بنی نضیر، را به ابوسلمه و زبیر بن عوام اقطاع داد.

[۶۲] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۸۰.

[۶۳] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۴۵.

۷ – سریه ابوسلمه و شهادت

ابوسلمه در اواخر سال سوم قمری به فرماندهی

[۶۴] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳.

گروهی ۱۵۰ نفری به سوی قطن، آبگاه

[۶۵] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۴۲.

[۶۶] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۳۷۴.

یا کوهی در کرانه وادی الرمه از آن بنی اسد به فاصله ۳۳۰ کیلومتر از مدینه،

[۶۷] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۳۷۴.

[۶۸] شراب، محمد محمدحسن، المعالم الاثیره، ص۲۲۷.

فرستاده شد.

[۶۹] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۴۱.

[۷۰] بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوه، ج۳، ص۳۲۰.

این نبرد به «سریه ابوسلمه» شهرت یافت.

[۷۱] بیهقی، احمد بن حسین، دلائل النبوه، ج۳، ص۳۱۹-۳۲۰.

در بازگشت از این سریه، زخم بازوی او باز شد و پس از یک ماه مداوا، او در روزهای پایانی ماه جمادی الاخر

[۷۲] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، معرفه الصحابه، ج۳، ص۱۶۹۷.

[۷۳] طبری، احمد بن عبدالله، ذخائر العقبی، ص۲۵۳.

سال چهارم قمری در مدینه

[۷۴] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۱۹۲.

به شهادت رسید و در محله بنی امیه بن زید از تیره‌های خزرج غسل یافت

[۷۵] واقدی، محمد بن عمر، المغازی، ج۱، ص۳۰۰.

و در مدینه به خاک سپرده شد.

[۷۶] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۸۲.

گزارشی درگذشت او را در سال سوم قمری

[۷۷] ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۹۴۰.

[۷۸] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه،، ج۳، ص۱۹۲.

یا پس از بدر به سال دوم قمری دانسته

[۷۹] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه،، ج۳، ص۱۹۲.

[۸۰] ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۴، ص۱۳۱.

که با توجه به شهرت نقش او در سریه قطن و برخی رویدادهای دیگر، پذیرش آن دشوار است.

۸ – استجابت دعا

ابوسلمه این افتخار را داشت که هنگام احتضارش پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بر بالینش حضور یافت.

[۸۱] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه،، ج۳، ص۱۹۱-۱۹۲.

وی در این لحظات دعا کرد که او جانشین خوبی در خانواده‌اش داشته باشد. دعای او بدین‌سان اجابت یافت که پس از مدتی‌ ام سلمه با پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ازدواج کرد.

[۸۲] ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۹۴۰.

[۸۳] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه،، ج۳، ص۱۹۱-۱۹۲.

رسول خدا ((صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)) پس از رحلت او نه تکبیر گفت و فرمود: اگر بر ابوسلمه ۱۰۰۰ تکبیر هم گفته شود، شایسته آن است.

[۸۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۳، ص۱۶۴.

[۸۵] وشنوه‌ای، قوام‌الدین محمد، حیاه النبی و سیرته، ج۳، ص۲۳۱.

پیامبر بخشش گناهان، والایی جایگاه، بقای نسل، و وسعت و نورانیت قبر را برای وی از خدا طلبید.

[۸۶] ابن حنیل، احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۴۴، ص۱۶۵.

[۸۷] نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۲، ص۶۳۴.

[۸۸] ابن اثیر جزری، علی بن محمد، اسد الغابه، ج۳، ص۱۹۲.

۹ – آیات در مورد ابوسلمه

برخی مفسران ذیل آیاتی از ابوسلمه یاد کرده‌اند.

۹.۱ – آیه اول

بنابر گزارش بلنسی آیه ۱۵ سوره اسراء «من اهتدی فانما یهتدی لنفسه و من ضل فانما یضل علیها

[۸۹] اسراء/سوره۱۷، آیه۱۵.

» در شأن ابوسلمه مؤمن نازل شده است.

[۹۰] بلنسی، محمد بن علی، تفسیر مبهمات القرآن، ج‌۲، ص‌۱۲۹.

مراد از هدایت شده، ابوسلمه و مراد از گمراه شده، ولید بن مغیره مخزومی است.

[۹۱] ابن عطیه اندلسی، المحرر الوجیز، ج۳، ص۴۴۳.

۹.۲ – آیه دوم

قرطبی در سبب نزول آیه ۵۸ و ۵۹ سوره حج «والّذینَ هاجَروا فی سَبیلِ‌اللّهِ ثُمّ قُتِلوا أو ماتوا لَیَرزُقَنَّهم اللّهُ رِزقاً حَسناً و إنّ اللّهَ لَهو خَیرُ الرزِقینَ • لَیُدخِلنَّهم مُّدخَلا یَرضَونه و إنّ اللّهَ لَعَلیمٌ حَلیمٌ؛

[۹۲] حج/سوره۲۲، آیه۵۸-۵۹.

و آنان که در راه خدا مهاجرت کرده، سپس کشته شدند یا مُردند، قطعاً خداوند به آنان رزقی نیکو می‌بخشد و به راستی خدا بهترین روزی‌دهندگان است، آنان را به جای‌گاهی که می‌پسندند، در خواهد آورد و بدون شک، خداوند دانا و بردبار است». می‌نویسد: با درگذشت عثمان‌ بن‌ مظعون و ابوسلمه در مدینه، بعضی از مسلمانان، شهادت‌ در راه خدا را (برای مهاجران) برتر از مرگ طبیعی می‌دانستند که در پی آن، این آیه نازل شد و آنان را برابر قرار داد.

[۹۳] قرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی، ج‌۱۲، ص۸۸‌.

۹.۳ – آیه سوم

از سوی برخی، مقصود از «مَن یَأتِی ءَامِناً» در آیه ۴۰ سوره فصلت «أفَمَن یُلقی فِی‌ النّارِ خَیرٌ أم مَن‌ یَأتِی ءَامِنًا یَومَ‌ القیمَهِ؛

[۹۴] فصلت/سوره۴۱، آیه۴۰.

آیا کسی‌ که در‌ آتش‌ افکنده می‌شود، بهتر است یا کسی‌ که در‌ نهایت امن (و‌ امان) در قیامت (به عرصه محشر) می‌آید؟» ابوسلمه دانسته شده‌ است.

[۹۵] قرطبی، محمد بن احمد، تفسیر قرطبی، ج‌۱۵، ص۳۶۶.

[۹۶] شوکانی، محمد بن علی، فتح القدیر، ج۴، ص۵۹۴-۵۹۵.

جز این، در ذیل چند آیه از ابو سلمه مؤمن و برادر کافرش اسود بن‌ عبدالاسد در مقابل هم یاد شده است، گویا این گروه از مفسّران درصدد برآمده‌اند با ذکر نام آن دو در ذیل این آیات که نوعی تقابل میان کافر و مؤمن را بیان می‌کند، نمونه‌ای از این تقابل را در صدر اسلام نشان دهند.

۹.۴ – آیه چهارم

فراء در معانی القرآن می‌گوید: آیات ۱۹ تا ۲۴ سوره حاقه «فَأمَّا مَن أُوتِیَ کِتبَه بِیَمیِنهِ فَیَقولُ هاؤمُ اقرَءُوا کِتبِ