توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوالقاسم‌ عبدالملک‌ بن‌ عبدالله‌ حضرمی‌ ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوالقاسم‌ عبدالملک‌ بن‌ عبدالله‌ حضرمی‌ ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوالقاسم‌ عبدالملک‌ بن‌ عبدالله‌ حضرمی‌ ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

ابن بدرون

ابن بدرون ابوالقاسم‌ یا ابومروان‌، عبدالملک‌ بن‌ عبدالله‌ بن‌ بدرون‌ حضرمی‌ سبتی‌ (د پس‌ از ۶۰۸ ق‌/ ۱۲۱۱ م‌)، ادیب‌، کاتب‌ و شاعر دوره موحدون‌ اندلس‌ بود. از شاگردان‌ و راویان‌ او ابوعبدالله‌ بن‌ صفار ضریر و ابوالخطاب‌ بن‌ خلیل‌ شناخته‌ شده‌اند. ابن بدرون، همه شهرت‌ خود را مدیون‌ شرحی‌ است‌ که‌ بر قصید معروف‌ ابن‌ عبدون‌ نوشته‌ است‌.

فهرست مندرجات

۱ – نسب
۲ – بهره‌های علمی
۳ – شاگردان
۴ – سرانجام
۵ – اثر ماندگار
۶ – فهرست منابع
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – نسب

اِبْنِ‌بَدْرون‌، ابوالقاسم‌ یا ابومروان‌، عبدالملک‌ بن‌ عبدالله‌ بن‌ بدرون‌ حضرمی‌ سبتی‌ (د پس‌ از ۶۰۸ ق‌/ ۱۲۱۱ م‌)، ادیب‌، کاتب‌ و شاعر دور موحدون‌ اندلس‌. از لقب‌ حضرمی‌ وی‌ چنین‌ برمی‌آید که‌ نیاکانش‌ از مردم‌ جنوب‌ عربستان‌ بوده‌اند.

[۱] Huart, Clément, Littérature arabe, Paris, 197, P204

اما خود او را اهل‌ شِلْب در غرب‌ اندلس‌ دانسته‌اند.

[۲] ابن‌ ابار، محمد بن عبدالله، التکمله لکتاب‌ الصله، ج۳، ص۸۵، به‌ کوشش‌ کودرا، مادرید، ۱۸۸۲ م.

[۳] ابن‌ ابار، محمد بن عبدالله، المقتضب‌، ج۱، ص۱۶۱، به‌ کوشش‌ ابراهیم‌ ابیاری‌، بیروت‌، ۱۴۰۳ ق‌/ ۱۹۸۳ م‌.

۲ – بهره‌های علمی

آنچه‌ از زندگی‌ او می‌دانیم‌ این‌ است‌ که‌ در شلب‌ به‌ فراگیری‌ علم‌ و ادب‌ پرداخته‌

[۴] ابن‌ ابار، محمد بن عبدالله، التکمله لکتاب‌ الصله، ج۳، ص۸۵، به‌ کوشش‌ کودرا، مادرید، ۱۸۸۲ م.

و سپس‌ احتمالاً به‌ اشبیلیه‌ رفته‌ و دیر زمانی‌ در روزگار سلطان‌ یوسف‌ بن‌ عبدالمؤمن‌ موحدی‌ (۵۵۸ -۵۸۰ ق‌/ ۱۱۶۳-۱۱۸۴ م‌) در آن‌ شهر زیسته‌ است‌.

[۵] فروخ،‌ عمر، تاریخ‌ الادب‌ العربی‌، ج۵، ص۵۸۲

[۶] GAL، P 415.

[۷] Huart, Clément, Littérature arabe, Paris, 197, P204.

شاید به‌ همین‌ سبب‌ گاه‌ وی‌ را اشبیلی‌ نیز خوانده‌اند.

[۸] سرکیس‌ چاپی، ج۱، ص۴۵.

[۹] بستانی‌ ف‌، ج۲، ص۳۶۰.

[۱۰] رکابی،‌ جودت‌، فی‌ الادب‌ الاندلسی‌، ج۱، ص۵۶، قاهره‌، ۱۹۷۰ م‌.

وجه‌ انتساب‌ او به‌ «سبه» روشن‌ نیست‌. مرگ‌ وی‌ در شلب‌ روی‌ داده‌ است‌.

[۱۱] دایه، محمد رضوان‌، تاریخ‌ النقد الادبی‌ فی‌ الاندلس‌، ج۱، ص۲۱۲، بیروت‌، ۱۴۰۱ ق‌/ ۱۹۸۱ م‌.

ابن‌ ابار

[۱۲] ابن‌ ابار، محمد بن عبدالله، التکمله لکتاب‌ الصله، ج۳، ص۸۵، به‌ کوشش‌ کودرا، مادرید، ۱۸۸۲ م.

او را کاتبی‌ بلیغ‌ و خطیبی‌ سخنور خوانده‌ است‌. ابیاتی‌ از سروده‌های‌ وی‌ را نیز ابن‌ ابار

[۱۳] ابن‌ ابار، محمد بن عبدالله، المقتضب‌، ج۱، ص۱۶۱، به‌ کوشش‌ ابراهیم‌ ابیاری‌، بیروت‌، ۱۴۰۳ ق‌/ ۱۹۸۳ م‌.

و مقری‌

[۱۴] مقری،‌ احمد بن محمد، نفح‌ الطیب‌، ج۱، ص۱۸۵، به‌ کوشش‌ احسان‌ عباس‌، بیروت‌، ۱۳۸۸ ق‌/ ۱۹۶۸ م‌.

نقل‌ کرده‌اند.

۳ – شاگردان

از شاگردان‌ و راویان‌ او ابوعبدالله‌ بن‌ صفار ضریر و ابوالخطاب‌ بن‌ خلیل‌ شناخته‌ شده‌اند.

[۱۵] دایه، محمد رضوان‌، تاریخ‌ النقد الادبی‌ فی‌ الاندلس‌، ج۱، ص۲۱۲، بیروت‌، ۱۴۰۱ ق‌/ ۱۹۸۱ م‌.

۴ – سرانجام

تاریخ‌ مرگ‌ وی‌ همچون‌ تاریخ‌ تولدش‌ دانسته‌ نیست‌، اما می‌دانیم‌ که‌ تا ۶۰۸ ق‌ زنده‌ بوده‌، زیرا ابن‌ ابار

[۱۶] ابن‌ ابار، محمد بن عبدالله، التکمله لکتاب‌ الصله، ج۳، ص۸۵، به‌ کوشش‌ کودرا، مادرید، ۱۸۸۲ م.

گفته‌ که‌ خود اجازه‌ای‌ را به‌ خط وی‌ که‌ تاریخ‌ آن‌ ۶۰۸ ق‌ بوده‌، دیده‌ است‌.

۵ – اثر ماندگار

ابن‌ بدرون‌، هم شهرت‌ خود را مدیون‌ شرحی‌ است‌ که‌ بر قصید معروف‌ ابن‌ عبدون‌ (ه‌ م‌) نوشته‌ است‌. ابن‌ عبدون‌ که‌ خود در دربار افطسیان‌ بطلیوس‌ دبیر بود، پس‌ از سقوط شهر و نابود شدن‌ افطسیان‌ به‌ دست‌ مرابطون‌ (۴۸۷ ق‌/ ۱۰۹۴ م‌)، قصیده‌ای‌ در رثای‌ آنان‌ سرود که‌ در نوع‌ خود بی‌نظیر است‌. وی‌ در این‌ قصیده‌ پیش‌ از آنکه‌ به‌ خاندان‌ بنی‌ افطس‌ برسد، کلیاتی‌ از تاریخ‌ جهان‌ و خاندان‌های‌ بزرگی‌ که‌ در کشاکش‌ روزگار نابود شده‌اند، برمی‌شمارد.
پیداست‌ که‌ تاریخی‌ آنچنان‌ فشرده‌ و نام‌هایی‌ آنچنان‌ کوتاه‌ و مختصر شده‌، همگان‌ را سودی‌ به‌ بار نمی‌آورد و حتی‌ ادیبان‌ به‌ دید شک‌ در آن‌ می‌نگریستند و این‌ امر از آنچه‌ ابن‌ بدرون‌ نقل‌ کرده‌، استنباط می‌شود. وی‌ در مقدم شرح‌ خود می‌نویسد که‌ در انجمنی‌، گروهی‌ از ادیبان‌ زمان‌ گرد آمده‌ بودند.
چون‌ سخن‌ به‌ «احالات‌» رسید یکی‌ از حاضران‌ قصید ابن‌ عبدون‌ را خواند، اما آن‌ ادیبان‌ کمتر با فن‌ «احالات‌» آشنا بودند، به‌ نحوی‌ که‌ یکی‌ از آنان‌ قصیده‌ را معمایی‌ دانست‌ که‌ هیچ‌ کس‌ به‌ فهم‌ و شرح‌ آن‌ میل‌ نخواهد کرد. در آن‌ میان‌ کسی‌ به‌ ابن‌ بدرون‌ اشاره‌ کرد و اظهار داشت‌ که‌ او اگر بخواهد، از عهد کار برخواهد آمد. این‌ ماجرا موجب‌ شد که‌ ابن‌ بدرون‌ به‌ شرح‌ قصیده‌ اقدام‌ نماید.
تاریخ‌ها و حکایاتی‌ که‌ ابن‌ بدرون‌ در شرح‌ خود آورده‌، ناچار پا به‌ پای‌ ابیات‌ قصیده‌ پیش‌ آمده