توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوالحسن علی غزنوی هجویری ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوالحسن علی غزنوی هجویری ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوالحسن علی غزنوی هجویری ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint :

علی بن عثمان هجویری

هجویری، علی‌بن عثمان، عالم و صوفی قرن پنجم و مولف کتاب کشف المحجوب می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – خانواده
۲ – نسب
۳ – تاریخ ولادت
۴ – معاصران
۵ – زندگی
۶ – اساتید
۷ – مذهب
۸ – طریقت
۸.۱ – اعتقادات
۸.۱.۱ – درباره سماع
۸.۱.۲ – درباره حلاج
۸.۱.۳ – درباره رسوم صوفیه
۹ – تحصیلات
۱۰ – ساخت مسجد و خانقاه
۱۱ – وفات
۱۲ – محل دفن
۱۳ – آثار
۱۳.۱ – آثار قطعی
۱۳.۲ – آثار منسوب
۱۴ – فهرست منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

۱ – خانواده

ابوالحسن علی هجویری غزنوی در خانواده‌ای معروف به زهد و تقوی در غزنین به دنیا آمد،

[۱] عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس من حضرات القدس، ج۱، ص۳۲۱، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۸۶ ش.

[۲] داراشکوه، سفینه الاولیاء، ج۱، ص۱۶۴، نولکشور.

گفته‌اند که در غزنین دو محله، یکی جُلّاب ودیگری هُجویر، وجود داشته است که خانواد هجویری در هر دو مدتی سکونت داشته‌اند و شاید به همین سبب، گاه او را هجویری و گاه جُلّابی خوانده‌اند،

[۳] داراشکوه، سفینه الاولیاء، ج۱، ص۱۶۴، نولکشور.

[۴] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۵۱، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

[۵] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۶۱۴، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

اما او خود را در کشف المحجوب بارها علی‌بن عثمان جلابی نامیده است.

[۶] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۶۷، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۷] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۷۱، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۸] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۴۱۰، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

دایی هجویری، مشهور به تاج الاولیا، از مردان نیکوکار و معروف غزنین بود و مزارش در آن‌جا نزدیک مزار مادر هجویری است و قبر پدر هجویری در غزنه هنوز وجود دارد.

[۹] داراشکوه، سفینه الاولیاء، ج۱، ص۱۶۴، نولکشور.

[۱۰] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۴۴، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۱۱] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۵۹، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

۲ – نسب

هجویری به سوابق خانوادگی و نسبش اشاره نکرده‌، اما لاهوری

[۱۲] غلام سرور لاهوری، خزینه الاصفیاء، ج۲، ص۲۳۳، نولکشور ۱۹۲۹.

، بدون ذکر منبع، شجره نسب وی را تا امام علی علیه‌السلام رسانده

[۱۳] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۵۵، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

و اسماعیل پاشا بغدادی در هدیه العارفین

[۱۴] اسماعیل پاشا بغدادی، هدیه العارفین، ج۱، ستون۶۹۱، در حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۵، بیروت۱۴۱۰/۱۹۹۰.

لقب حسینی را به نام وی افزوده است، شاید به همین سبب، در شبه قاره وی را سید علی و سید هجویری می‌نامند.

[۱۵] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۱۲۲، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

اقبال لاهوری

[۱۶] محمد اقبال لاهوری، کلیات اشعار فارسی‌ مولانا اقبال‌ لاهوری‌، ج۱، ص۳۷، چاپ احمد سروش، تهران (۱۳۴۳ش).

در یکی از اشعارش وی را سید هجویر و مخدوم امم نامیده ‌است و در غزنه نیز خانواده‌هایی که خود را از اولاد او می‌شمرند، خود را سید می‌دانند.

[۱۷] دائره المعارف آریانا، کابل: انجمن دائره المعارف افغانستان، ج۱، ص۹۴۷.

هجویری به پیر علی و مخدوم علی نیز ملقب است، اما عموماً در هند و پاکستان او را با عنوان «حضرت‌ داتا گنج‌ بخش‌ «(کسی که گنج می‌بخشد) می‌شناسند، گفته‌اند خواجه‌ معین‌الدین‌ چشتی (متوفی۶۳۳) ‌ در شعری که به مناسبت پایان چله‌نشینی‌اش در کنار مقبر هجویری سرود، این لقب را به وی داده ‌است

[۱۸] داراشکوه، سفینه الاولیاء، ج۱، ص۱۶۴، نولکشور.

[۱۹] غلام سرور لاهوری، خزینه الاصفیاء، ص۲۳۲، نولکشور ۱۹۲۹.

[۲۰] غلام سرور لاهوری، خزینه الاصفیاء، ص، ۲۳۳‌-۲۳۴، نولکشور ۱۹۲۹.

[۲۱] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۶۲، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

اما ‌در کتاب کشف الاسرار، منسوب به هجویری، از او نقل شده است که مردم‌ وی‌ را در عین‌ افلاس‌ “گنج‌ بخش‌” می‌خواندند، کسانی که این کتاب را از هجویری می‌دانند از این عبارت نتیجه می‌گیرند که او در زمان حیاتش به این لقب نامبردار بوده است

[۲۲] غلام سرور، «کشف المحجوب هجویری»، نشریه الهلال، ش ۸۲، ص۱۲۰، مرداد و شهریور ۱۳۴۷.

[۲۳] محمد موسی امرتسری، «تحقیق دراحوال و آثار علی بن عثمان هجویری، ج۱، ص۲۱۸-‌۲۱۹، مؤلف کشف المحجوب»، ترجم عارف نوشاهی و چاند بی بی، معارف، دور پانزدهم، ش ۱و۲، فروردین آبان، ۱۳۷۷ش.

[۲۴] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۶۲-‌۶۳، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

۳ – تاریخ ولادت

تاریخ ولادت هجویری دانسته نیست، اما با توجه به پیران و مشایخی که دیده، احتمالاً در آخرین ده قرن چهارم یا اوایل قرن پنجم، یعنی در دوران سلطان محمودغزنوی (متوفی۴۲۱)، زاده شده است

[۲۵] رینولد الین نیکلسون، گزیده کشف المحجوب، ص۶، تهران۱۳۸۱ش.

[۲۶] محمد موسی امرتسری، «تحقیق دراحوال و آثار علی بن عثمان هجویری، ج۱، ص۲۰۳، مؤلف کشف المحجوب»، ترجم عارف نوشاهی و چاند بی بی، معارف، دور پانزدهم، ش ۱و۲، فروردین آبان، ۱۳۷۷ش.

[۲۷] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص سیزده، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

اما گزارشی که یعقوب چرخی

[۲۸] یعقوب چرخی، رساله ابدالیه، ج۱، ص۸‌۱۱، چاپ محمد نذیر رانجها، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، اسلام آباد ۱۳۵۷ ش.

آورده است مبنی بر مناظر هجویری با فیلسوفی هندی در حضورسلطان محمود و این‌که هجویری با نشان دادن کرامتی او را شکست داده است، با توجه به سن کم هجویری در آن زمان و نداشتن شهرت و آوازه در علم و عرفان، بعید به نظر می‌رسد

[۲۹] رینولد الین نیکلسون، گزیده کشف المحجوب، ص۶، تهران۱۳۸۱ش.

۴ – معاصران

هجویری را همچنین معاصر ابوسعید ابوالخیر و ابوالقاسم قشیری دانسته‌اند

[۳۰] محمد موسی امرتسری، «تحقیق دراحوال و آثار علی بن عثمان هجویری، ج۱، ص۲۰۶، مؤلف کشف المحجوب»، ترجم عارف نوشاهی و چاند بی بی، معارف، دور پانزدهم، ش ۱و۲، فروردین آبان، ۱۳۷۷ش.

[۳۱] غلام سرور، «کشف المحجوب هجویری»، نشریه الهلال، ش ۸۲، ص۱۲۰، مرداد و شهریور ۱۳۴۷.

. البته او در کشف المحجوب

[۳۲] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۳۳۷، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

قشیری‌ را ” استاد امام‌” نامیده‌ و از وی نقل قول مستقیم کرده است. اما از مطالب کشف المحجوب برنمی‌آید که وی با ابوسعید‌ که او را “شاهنشاه‌ محبان‌ و ملک‌ الملوک‌ صوفیان‌ نامیده است‌ ملاقات کرده باشد.

[۳۳] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۵۰‌-۲۵۱، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۳۴] یعقوب چرخی، رساله ابدالیه، ج۱، ص۵، چاپ محمد نذیر رانجها، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، اسلام آباد ۱۳۵۷ ش.

به نظر می‌رسد که هجویری تنها فرزندان و مشایخ پس از ابوسعید را دیده ‌بوده است.

[۳۵] تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

۵ – زندگی

دربار زندگی خصوصی و همسر و فرزند هجویری در منابع متقدم مطلبی وجود ندارد. تنها خود در کشف المحجوب

[۳۶] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۵۳۴-‌۵۳۵، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

اشاره کرده است که پس از آن‌که یازده سال خداوند وی را از ابتلا به زندگی زناشویی حفظ کرد، به مدت یک سال درگیر رابطه‌ای عاطفی بود که باز هم خداوند وی را از آن خلاصی داد، چون عبارات هجویری در این باره صریح نیست، پژوهشگران احتمالات متعددی داده‌اند: برخی گفته‌اند که وی یک بار ازدواج کرد و بار دوم فریفت زنی شد که البته با وی ازدواج نکرد، برخی هم گفته‌اند که وی دوبار ازدواج کرد و فاصل این دو ازدواج یازده سال بود و ازدواج دوم هم پس از یک سال منتهی به جدایی یا وفات همسر شد،

[۳۷] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۵۱‌۵۳، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۳۸] محمد موسی امرتسری، «تحقیق دراحوال و آثار علی بن عثمان هجویری، ج۱، ص۲۰۷-‌۲۰۸، مؤلف کشف المحجوب»، ترجم عارف نوشاهی و چاند بی بی، معارف، دور پانزدهم، ش ۱و۲، فروردین آبان، ۱۳۷۷ش.

[۳۹] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۷۴، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

اما با توجه به این‌که هجویری از جمله صوفیانی است که مخالف تأهل بود و فاضلترین و بهترین افراد را مجردان می‌دانست،

[۴۰] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۵۳۳-‌۵۳۵، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

به احتمال بسیار وی اصلاً ازدواج نکرد.

[۴۱] صباح الدین عبدالرحمن، بزم صوفیه، ج۱، ص۷، به اهتمام مسعود علی صاحب ندوی، (بمبئی) ۱۳۶۹.

[۴۲] غلام سرور، «کشف المحجوب هجویری»، نشریه الهلال، ش ۸۲، ص۱۲۰، مرداد و شهریور ۱۳۴۷.

۶ – اساتید

دربار مشایخ و استادان هجویری جز آنچه در کشف المحجوب ذکر شده ‌است، اطلاعی وجود ندارد،

[۴۳] عبدالحسین زرین کوب، جستجو در تصوف ایران، ج۱، ص۷۱، تهران ۱۳۶۳ش.

[۴۴] محمد موسی امرتسری، «تحقیق دراحوال و آثار علی بن عثمان هجویری، ج۱، ص۲۰۳، مؤلف کشف المحجوب»، ترجم عارف نوشاهی و چاند بی بی، معارف، دور پانزدهم، ش ۱و۲، فروردین آبان، ۱۳۷۷ش.

احتمالاً وی علوم متداول عصر خود، از قبیل حدیث و تفسیر و فقه و کلام، را نزد علمای شهر خود آموخت

[۴۵] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۷۶، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

در سفری به عراق ‌ که به قول خود «اندر طلب دنیا و فنای آن ناباکی می‌کرد» و وام بسیار از مردم گرفته بود ‌ سیدی به او نامه نوشت و او را از هوس‌ها و دل مشغولی به دنیا برحذر داشت، همین نامه سبب توبه وی شد و شاید سبب تحول حال و طلب دیدار شیخ و مرشد و روی آوردن او به تصوف هم همین واقعه بود.

[۴۶] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۳۵۱، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۴۷] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۵۰۸، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۴۸] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص سیزده‌ چهارده، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

سرانجام، وی از میان مشایخی که با آن‌ها دیدار و گفتگو داشت، ابوالفضل محمد بن‌حسن‌ ختلی را‌ که به دو واسطه شاگرد شبلی به شمار می‌آمد و هجویری‌ او را زین‌ اوتاد و شیخ عباد می‌نامید‌ به عنوان مرشد اختیار کرد.

[۴۹] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۵۲، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۵۰] عبدالرحمان بن احمد جامی، نفحات الانس من حضرات القدس، چاپ محمود عابدی، تهران ۱۳۸۶ ش.

[۵۱] محمد بن محمد پارسا، فصل الخطاب، ج۱، ص۷، چاپ جلیل مسگر نژاد، تهران۱۳۸۱ش.

[۵۲] محمد تقی بهار، سبک شناسی تاریخ تطور نثر فارسی، ج۲، ص۱۸۷، ج۲، تهران (۱۳۲۱ش).

۷ – مذهب

هجویری در فروع حنفی مذهب بود

[۵۳] داراشکوه، سفینه الاولیاء، ج۱، ص۱۶۴، نولکشور.

و در کشف المحجوب

[۵۴] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۱۴۵-‌۱۴۶، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

در ضمن شرح احوال ابوحنیفه، که او را امام اعظم می‌خواند، از رؤیای خود در برتری و کمالات وی سخن گفته ‌است.

۸ – طریقت

او در طریقت نیز همچون استادش، ختلی، صوفی‌ای اهل صحو و به اصطلاح در طریقت جنیدی بود.

[۵۵] داراشکوه، سفینه الاولیاء، ج۱، ص۱۶۴، نولکشور.

۸.۱ – اعتقادات

۸.۱.۱ – درباره سماع

در باب سماع نیز، مانند پیروان جنید، موضع محتاطانه‌ای داشت و سماع را‌ به‌طور کلی حلال یا حرام نمی‌دانست و می‌گفت که اگر تأثیر سماع در دل به سوی چیزهای حلال باشد حلال است و اگر دل را به سوی حرام بکشاند حرام است، وی با آن‌که خود سماع می‌کرد، سماع نکردن را ترجیح می‌داد و اعتقاد داشت زمانی که سالک به مقام مشاهده می‌رسد دیگر ذوق به سماع ندارد.

[۵۶] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۵۸-‌۲۵۹، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۵۷] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۵۸۷-‌۵۸۹، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۵۸] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۶۰۰-‌۶۰۱، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

۸.۱.۲ – درباره حلاج

برخلاف برخی پیروان جنید، مانند حُصری (استاد و مرشد ابوالفضل ختلی)، که از رد و قبول حلاج خودداری می‌کردند، هجویری با همدلی و قبول به حلاج می‌نگریست، هجویری حلاج را از کفر و سحر مبرا می‌دانست و وی را ولیّ محقق می‌شمرد، درعین حال اعتقاد داشت که چون حلاج مغلوب حال بود، نمی توان از ظاهر کلامش پیروی کرد، او همچنین پیروان واقعی حلاج، همچون ابوجعفر صیدلانی، را از نسبت حلول و الحاد مبرا می‌دانست.

[۵۹] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۲۹-‌۲۳۲، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۶۰] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۳۸۲، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

۸.۱.۳ – درباره رسوم صوفیه

هجویری، مانند ختلی، چندان به رسوم صوفیه از قبیل خرقه پوشی و خانقاه نشینی اعتنا نداشت و مقید بودن بدان را تکلف می‌دانست و آنچنان که از کشف المحجوب آشکار می‌گردد، صوفی سیاح بود .

[۶۱] علی بن عثمان هجویری، ج۱، ص۷۱ هجویری، کشف المحجوب، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۶۲] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، مقدم عابدی، ص هجده، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

۹ – تحصیلات

و از بسیاری از شهرهای جهان اسلام، از شام تا ترکستان و از دریای قزوین ( دریای خزر ) تا جایی که اکنون پاکستان نامیده می‌شود، دیدن کرد و با عرفا و مشایخ بسیاری در عراق و شام و ماوراء النهر و خراسان ملاقات نمود و بسیاری از علوم و معارف دینی و عرفانی را از آنان فراگرفتف

[۶۳] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۷۳، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۶۴] محمد موسی امرتسری، «تحقیق دراحوال و آثار علی بن عثمان هجویری، مؤلف کشف المحجوب»، ترجم عارف نوشاهی و چاند بی بی، معارف، دور پانزدهم، ش ۱و۲، فروردین آبان، ۱۳۷۷ش.

[۶۵] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۱۰۷، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

از جمله در سفر به عراق با ابوجعفر محمد بن مصباح صیدلانی دیدار کرد و برخی از آثار حلاج را نزد وی خواند.

[۶۶] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۶۱، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۶۷] ص، تعلیقات عابدی، ص۷۸۳، علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

در سفر به نیشابور نیز خواجه مظفر بن حمدان را دید و دربار فنا و بقا و سماع از وی مطالبی شنید و از ابوالعباس احمد بن محمد شَقانی نیز بعضی علوم را فراگرفت.

[۶۸] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۵۵، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۶۹] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۵۷‌-۲۵۹، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۷۰] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف المحجوب و تحقیق در احوال و آثار حضرت داتا گنج بخش، ج۱، ص۱۱۵، اسلام آباد ۱۳۷۸ش.

[۷۱] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص بیست، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

در طوس با ابوالقاسم کُرَّگانی دیدار کرد و از احوال و اسرار درون خود با او سخن گفت و از او راهنمایی گرفت و در مرو پیروان سیاریان و رسائل آنان را دید و از عقاید آنان در جمع و تفرقه پرسید.
در میهنه فرزند ابوسعید ابوالخیر، ابومظفر، و حسن بن مؤدب مرید ابوسعید را ملاقات کرد و داستان ملاقات ابوسعید با ابوالحسن خرقانی را از حسن بن مؤدب شنید

[۷۲] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۴۸، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۷۳] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۲۵۶-‌۲۵۷، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۷۴] علی بن عثمان هجویری، کشف المحجوب، ج۱، ص۳۷۲، چاپ محمود عابدی، تهران۱۳۸۳.

[۷۵] محمد حسین تسبیحی، تحلیل کشف