توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوالحسن علی بن حسین مسعودی ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوالحسن علی بن حسین مسعودی ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوالحسن علی بن حسین مسعودی ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

علی بن حسین مسعودی

علی بن حسین مسعودی (۲۶۰-۳۴۶ق)، متکلم، مورخ و جغرافی‌دان بزرگ اسلامی در قرن سوم و چهارم هجری قمری که نسب‌اش به عبدالله بن مسعود، صحابی بزرگ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌رسد.
او بخشی از تحصیلات خود را در بغداد و بقیه عمرش را در سفر به شهرها و کشورهای مختلف سپری کرد و بیش از ۲۵ سال در سفر بوده، به خاطر همین شخصیت جهانی پیدا نموده است، و در نهایت تا آخر عمر در مصر اقامت گزید. از اساتید بسیاری بهره برده که از جمله عبدالله بن جعفر حمیری، محمد بن یعقوب کلینی، محمد بن جریر طبری، ابن درید و محمد بن زکریای رازی را می‌توان نام برد. ابوالمفضل شیبانی را از شاگردان او برشمرده‌اند. درباره مذهب او اختلاف است اما شرح‌حال‌نویسان شیعه در کتب خود مذهب او را شیعه معرفی کرده‌اند. وی دارای تألیفات با ارزش زیادی است که مورد توجه بزرگان می‌باشد؛ کتاب مروج الذهب و التنبیه و الاشراف از جمله آنهاست.

فهرست مندرجات

۱ – خاندان
۲ – تاریخ و مکان ولادت
۳ – تحصیلات
۳.۱ – مقام علمی
۳.۲ – مراحل تحصیل
۴ – سفرهای علمی
۵ – اقامت در مصر
۶ – ویژگی تحصیلی و سفرها
۷ – استادان و مشایخ
۸ – شاگردان
۹ – جایگاه ویژه‌ بین علما
۱۰ – شخصیت فردی
۱۱ – در بیان بزرگان
۱۲ – مذهب
۱۳ – تألیفات
۱۳.۱ – آثار موجود
۱۳.۲ – آثار مفقود
۱۳.۳ – تردید در انتساب دو کتاب
۱۳.۳.۱ – اخبار الزمان
۱۳.۳.۲ – اثبات الوصیه
۱۴ – وفات
۱۵ – عناوین مرتبط
۱۶ – پانویس
۱۷ – منبع

۱ – خاندان

ابوالحسن علی بن حسین بن علی بن عبدالله هذلی مسعودی، از نوادگان عبدالله بن مسعود، صحابی بزرگ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بود و به همین دلیل به مسعودی مشهور شد. عبدالله در زمان خلافت عثمان و همزمان با سفر بسیاری از صحابه به شهرهای مفتوحه، به عراق آمد. در عراق منزلت بالایی یافت و به همین دلیل مردم از مواضع او در مقابل عثمان دفاع می‌کردند. برخورد خشونت‌آمیز عثمان با وی از عوامل انقلاب مردم عراق علیه عثمان شمرده می‌شود.
خاندان ابن مسعود سالیان درازی در عراق زیستند و با پرهیز از ورود به مسایل سیاسی در عصر خلفای اموی و عباسی به مسایل علمی و فرهنگی پرداختند. آنان بغداد را برای سکونت در روزگار منصور انتخاب کردند.
بغداد در زمان مسعودی از مهمترین مراکز علمی جهان اسلام به شمار می‌رفت و این فرصت مناسبی برای فراگیری علم و دانش وی بود. علاوه بر آن، خاندان او نیز اهتمام ویژه‌ای به دانش اندوزی وی داشتند.

۲ – تاریخ و مکان ولادت

تاریخ دقیق ولادت پاورپوینت کامل ابوالحسن علی بن حسین مسعودی ۹۱ اسلاید در PowerPoint مشخص نیست. آن‌چه مسلم است این‌که وی در سال‌های نیمه دوم قرن سوم هجری متولد شده است و از روی نشانه‌ها چنین به دست می‌آید که سال تولد او حدود ۲۶۰ق بوده است، زیرا وی در سال ۳۰۰ق عازم سفری پژوهشی به بلاد مختلف اسلامی شد و بنا بر تصریح شرح‌حال‌نویسان، وی در آن زمان مردی کامل بوده است و از طرفی او در حدود همان سال ۳۰۰ق با برخی از بزرگان اسلام و اهل کتاب به مناظره و مباحثه علمی پرداخته است و مسلم است که عزم سفری طولانی و پرحادثه و توانایی علمی جز از یک مرد کامل که در حدود ۴۰ سالگی محقق می‌شود صورت نمی‌پذیرد، بنابراین می‌توان حدث زد که مسعودی، حدود سال ۲۶۰ق متولد شده است.
در شهر بابل عراق به دنیا آمد و دوران کودکی خود را در آن جا سپری کرد.

[۱] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۲۱.

[۲] مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص۷.

[۳] حمود، هادی حسین، العقائد و الفرق الدینیه، ص۱۲.

[۴] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۳۰۷.

[۵] اردبیلی، محمد، جامع الرواه، ج۱، ص۵۷۴.

[۶] اردبیلی، محمد، مجمع الرجال، ج۳ و ۴، ص۱۸۵.

و در همانجا نیز رشد‌ و نمو کرد.

۳ – تحصیلات

شرح‌حال‌نویسان در مورد مکان، زمان و چگونگی تحصیلات مسعودی، اطلاعات زیادی ننگاشته‌اند، ولی از لابلای گفتار آنان در مورد معرفی شخصیت علمی و آثار او و نیز تصریح و یا اشاره خود مسعودی در کتاب‌هایش به خوبی می‌توان به دست آورد که وی برای یادگیری علوم دینی در سال‌های نوجوانی راهی بغداد شده است. علت هجرت او نیز این بود که بغداد در آن زمان مرکز علم و فرهنگ به شمار می‌رفت و عالمان و فقیهان بزرگی در آن شهر سکونت داشتند و مسعودی برای دستیابی به علم و کمال با اشتیاق کامل به آن سامان شتافته است.
هوش سرشار، روحیه جستجوگری فراوان، انگیزه قوی برای یادگیری و پشتکار از پشتوانه‌های تحصیلی اوست. وی دست‌کم دو دهه از عمر خود را در شهر بغداد در پی یادگیری علوم مختلف اسلامی سپری کرد و با جدیت هر چه تمام‌تر به پژوهش و تعمق در رشته‌های مختلف، مثل ادبیات عرب، کلام، حدیث، فقه، اصول، فلسفه و تاریخ پرداخت. وی بعد از سال‌ها تحصیل و تحقیق به درجات عالی علمی نایل آمد.
او در شناخت اخبار و روایات دارای مهارتی بسزا شد و در فقه و اصول نیز به درجه اجتهاد نایل آمد. وی در کلام و فلسفه، به‌ویژه تاریخ، به اطلاعات بسیار دست یافت به‌طوری‌که اعجاب عالمان و اندیشمندان عصر خود و آینده را برانگیخت.

۳.۱ – مقام علمی

مقام بلند علمی و جامعیت مسعودی در علوم مختلف اسلامی و سایر رشته‌های علمی رای بشری بر دانشمندان علم رجال و تراجم جایگاه ویژه‌ای است، از این‌رو آن‌ها با اوصاف و عبارت‌هایی چون دانشمند کامل، پژوهشگر ماهر، فیلسوف، متکلم، فقیه، اصولی، محدث، رجالی، منجم، مورخ، جغرافی‌دان و … از مقام علمی او تجلیل کرده‌اند.

[۷] قمی، عباس، فوائد الرضویه، ص۲۷۷.

[۸] مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۴، ص۳۹۰.

[۹] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۲۲.

[۱۰] افندی، میرزا عبدالله، ریاض العلماء، ج۳، ص۴۲۸.

[۱۱] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۳۰۷.

آیت‌الله مرعشی نجفی در تقریظ ترجمه کتاب اثبات الوصیه لعلی بن ابی طالب (علیه‌السلام) که توسط محمدجواد نجفی نوشته شده در وصف مسعودی و کتابش می نویسد: آن کتاب، نوشته علامه، پیشوا، اقدم، ثقه و امین، شیخ پاورپوینت کامل ابوالحسن علی بن حسین مسعودی ۹۱ اسلاید در PowerPoint هذلی متوفای (۳۴۶ق) است.

[۱۲] مرعشی نجفی، سید شهاب‌الدین، ترجمه اثبات الوصیه، مقدمه، ص۵.

۳.۲ – مراحل تحصیل

تحصیلات مسعودی را می توان به دو مرحله تقسیم کرد:
مرحله اول، از ابتدای نوجوانی تا قبل از سال ۳۰۰ق عمده تحصیلات او در شهر بغداد صورت گرفته است و مرحله دوم، از سال ۳۰۰ق تا سال ۳۳۲ که مدام در سیر و سیاحت بوده است. این مرحله به منزله تکمیل یافته‌ها و پژوهش بیشتر در علوم مختلف به حساب می‌آید. وی در این سال‌ها نه مکان خاصی را مرکز تحصیل خود قرار داد و نه استاد مشخصی، بلکه در هر شهری از شهر‌های جهان اسلام که وارد می‌شد از شرق گرفته تا غرب آن، مثل: عراق، ایران، هند، مصر و … هر استاد و دانشمندی را می‌یافت مدتی نزد او توقف کرده از دانش او بهره می‌برد.

۴ – سفرهای علمی

مسعودی علاوه بر بهره‌گیری از علوم مختلف مانند لغت، ادبیات، فقه، تاریخ، جغرافیا و فلسفه به زبان‌های فارسی، هندی، یونانی، رومی و سریانی آشنا شد.
کسب دانش بیشتر و آشنایی بهتر با فرهنگ‌های مختلف، او را برای سفر به نقاط مختلف جهان علاقه‌مند کرد. با اینکه در آن زمان دولت‌های مستقل حکومت داشتند ولی وحدت اسلامی همچنان بر مرزهای سیاسی چیره بود و در مجموع مملکتی به نام «مملکت اسلام» را تشکیل می‌دادند که هر مسلمانی می‌توانست آزادانه در محدوده جغرافیایی این مملکت از نقطه‌ای به نقطه دیگر سفر کند.
دلیل دیگری که مسعودی را به ترک بغداد وادار کرد، اوضاع نابسامان سیاسی بغداد و تسلط ترکان بر خلفای عباسی بود. او در طی این سفرها می‌توانست آزادانه و به دور از چالش‌های سیاسی، تاریخ خلفای عباسی را تدوین کند و به همین منظور به فارس، کرمان، اصطخر، هند، ملتان و منصوره سفر کرد و از آنجا به کنبایه، صیمور، بومبای و سیلان رفت و سپس سفر دریایی خود را به شهرهای چین آغاز کرد و پس از بازدید از ماداگاسکار و زنگبار به عمان بازگشت. او همچنین سفری به آذربایجان و گرگان و از آنجا به مناطق شام و فلسطین کرد. با دیداری از مرزهای شام به بصره آمد و دوباره به شام بازگشت و برای مدتی در دمشق اقامت نمود.

۵ – اقامت در مصر

با اینکه مسعودی به زادگاه خود عشق می‌ورزید، شهرهای عراق را می‌ستود و ویژگی‌های آنها را یادآور می‌شد ولی مصر را به دو دلیل برای اقامت برگزید: یکی چالش‌های سیاسی بغداد که دستاورد سلطه نیروهای غیرعرب بود و دیگری امنیت، آسایش و نهضت علمی- فرهنگی مصر که محصول حکومت اخشیدی‌ها به شمار می‌آمد.
مسعودی کتاب «مروج الذهب» را در مصر منتشر کرد و تا پایان عمر در آنجا زیست. او بیان داشته که تالیف کتاب «مروج الذهب» را در سال ۳۳۲ق شروع کرده و در سال ۳۳۶ق. در فسطاط به پایان رسانده است. همچنین یادآور شده که در سال ۳۴۲ق. نسخه اول کتاب «التنبیه و الاشراف» را تدوین نموده و در سال ۳۴۵ق. بر آن کتاب اصلاحات و اضافاتی داشته است.

۶ – ویژگی تحصیلی و سفرها

ویژگی تحصیلی مسعودی در این مرحله از تحصیلات، کثرت استادان، تنوع دانش‌ها و جامعیت در آن‌ها است، چه این‌که با بیشتر استادان و دانشمندان شیعه و سنی با همه اختلاف نظرهایی که در مبانی اصول و فروع داشتند، ملاقات کرد، سخنان آنان را شنید و در مورد صحت و سقم آراء آنان به تعمق و تأمل پرداخت و با آزاد اندیشی نظر صواب را پذیرفته و سرمایه راه خود قرار داد.

[۱۳] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۲۰.

[۱۴] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۳۰۷.

[۱۵] مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص۷.

[۱۶] آذر تفضلی و مهین فضایلی جوان، فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص۳۵۱.

[۱۷] صدر، سیدحسن، تأسیس الشیعه، ص۲۵۴.

از ویژگی‌های قرن سوم و چهارم هجری، فراوانی سفرهای پژوهشی از ناحیه جویندگان علم و دانش به نقاط مختلف و دور دست جهان اسلام بود که برای دست‌یابی به حقایق و معارف دینی و سایر علوم بشری صورت می‌گرفت. فشار خلفا و حاکمان عباسی بر عالمان موجب شد تا بسیاری از دانشمندان و صاحبان علم و معرفت در شهر‌ها و نقاط دور افتاده عزلت گزینند و جویندگان علم و کمال نیز برای دستیابی به علوم آنان مجبور بودند مسافت‌های طولانی را درنوردند و مشقت‌های فراوان را به جان بخرند.
از جمله آن جویندگان علم، علی بن حسین مسعودی است که بغداد را به قصد ملاقات با دانشوران و عالمان و دریافت حقایق تاریخی ترک کرد و عازم سفر شد. با این‌که وی بسیاری از حقایق و معارف دینی را در بغداد فرا گرفته بود، با تشویق استادان بغداد به خاطر علاقه فراوان به تاریخ، جغرافیا و کلام، همانند بزرگان دیگر همچون واقعی، بلاذری، یعقوبی و ابوریحان بیرونی عازم سفر شد.
نکته قابل توجهی که از آثار به جامانده از مسعودی نیز به دست می‌آید این است که وی دارای ثروت شخصی بسیار بوده است و مخارج سفرش را خود تأمین می‌کرده است، زیرا علاوه بر سفر با چهارپایان، با کشتی نیز بسیار سفر کرده و مشخص است که اجرت کشتی در آن زمان بسیار گران بوده است، از طرفی هیچ دلیل یا قرینه‌ای وجود ندارد تا نشان دهد او از پادشاه یا حاکمی برای شروع یا ادامه سفر خود مستمری دریافت کرده باشد و همین مسأله اعتماد به گفته‌ها و گزارشات او را بیشتر می‌کند.

[۱۸] فریشلر، کورت، امام حسین (علیه‌السلام) و ایران، ص۳۳۳.

علی بن حسین مسعودی به شهر‌های ایران مثل فارس، کرمان، قزوین و سواحل دریای خزر سفر کرد و سپس به آسیای مرکزی رفت و از آن‌جا عازم هند شد و از مناطق آن‌جا دیدن نمود. وی پس از آن از طریق دریا به چین و کشورهای آسیای جنوبی و جنوب شرقی مثل سیلان (سری لانکای کنونی) و مالزی رفت و در بازگشت از راه دریا به عمان و عربستان رسید و در ادامه، به ترکیه و سوریه سفر کرد. در نهایت وی در سال ۳۳۲ هـ . ق به مصر رسید و در همان‌جا ماندگار شد.

[۱۹] صدر، سیدحسن، تأسیس، الشیعه، ص۲۵۴.

[۲۰] صحیفه (ضمیمه روزنامه جمهوری اسلامی) ش ۲۷، ص۵۰.

[۲۱] مسعودی، علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص۷.

[۲۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۲۲۲.

۷ – استادان و مشایخ

۱. عبدالله بن جعفر حمیری

[۲۳] صدر، سیدحسن، تأسیس الشیعه، ص۲۵۴.

متوفای (۲۹۷ق)؛
۲. شیخ ابوجعفر محمد بن یعقوب کلینی نویسنده اصول کافی؛

[۲۴] صدر، سیدحسن، تأسیس الشیعه، ص۲۵۴.

۳. حسن بن محمد بن جمهور قمی؛
۴. محمد بن جعفر اسدی رازی؛

[۲۵] صدر، سیدحسن، تأسیس الشیعه، ص۲۵۴.

۵. محمد بن عمرو کاتب؛

[۲۶] صدر، سیدحسن، تأسیس الشیعه، ص۲۵۴.

۶. عباس بن محمد بن حسین؛
۷. حمزه بن نصر؛
۸. محمد بن جریر طبری، مورخ و مفسر؛
۹. حسن بن موسی نوبختی؛

[۲۷] صدر، سیدحسن، تأسیس الشیعه، ص۲۵۴.

[۲۸] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج۱، ص۶.

۱۰. ابراهیم بن محمد نفطویه؛
۱۱. ابوبکر محمد بن خلف وکیع؛

[۲۹] مسعودی، علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ص۲۵۴.

۱۲. محمد بن یحیی طولی جلیس؛
۱۳. ابوالحسن دمشقی؛

[۳۰] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج۱، ص۶.

۱۴. ابوخلیفه جمحی؛
۱۵. عبدالله بن احمد معروف به ابن زبرقاضی؛
۱۶. ابن درید؛
۱۷. ابوبکر انباری؛
۱۸. ابواسحاق زجاج؛
۱۹. سنان بن ثابت بن قره؛
۲۰. محمد بن عبدالوهاب؛
۲۱. عبدالله بن محمد؛
۲۲. ابوالحسن بن ابی‌بشیر اشعری؛
۲۳. محمد بن زکریای رازی؛
۲۴. ابوالقاسم بلخی؛
۲۵. ابواسحاق جوهری؛
۲۶. ابوالحسن مهرانی مصری؛
۲۷. جعفر بن محمد بن ازهر؛
۲۸. طاهر بن یحیی؛
۲۹. ابومحمد عبدالله بن محمد خالدی؛
۳۰. علان کلابی.

[۳۱] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۱، ص۶.

[۳۲] حمود، هادی حسین، العقائد و الفرق الدینیه، ص۳۶- ۳۹.

۸ – شاگردان

مسعودی در کنار تحصیل و تحقیق به تدریس نیز اشتغال داشته است. از آن‌جا که تدریس و تربیت شاگردان سیره تمام دانشمندان و فقیهان اسلامی بوده و هست و مسعودی نیز قطعا شاگردانی داشته و عده‌ای از او نقل روایت می‌کرده‌اند، با این حال شرح‌حال‌نویسان، تنها نام یکی از شاگردان او را ذکر کرده‌اند و او محمد بن عبدالله بن مطلب شیبانی مکنی به ابوالمفضل است.
ابوالمفضل شیبانی نویسنده کتاب‌های «الولادا