مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل ابن کثیر عبدالله بن کثیر مکی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل ابن کثیر عبدالله بن کثیر مکی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن کثیر عبدالله بن کثیر مکی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن کثیر عبدالله بن کثیر مکی ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :
عبدالله بن کثیر داری مکی
اِبْنِ کَثیر، ابومعبد عبدالله بن کثیر داری یا دارانی (۴۵ یا ۴۸- ۱۲۰ق/۶۶۵ یا ۶۶۸ – ۷۳۸م)، قاری مکه و از قرّاء سبع میباشد.
فهرست مندرجات
۱ – معرفی اجمالی
۲ – وجه تسمیه
۳ – نسب
۴ – زندگی
۵ – خلط شرح حال
۶ – مشایخ
۷ – اصول قرائت
۸ – علت مقبولیت
۹ – منصب
۱۰ – حرمیان
۱۱ – شاگردان
۱۲ – انتشار قرائت
۱۳ – آراء تفسیری
۱۴ – گزارش ابن کثیر در موضوع حج
۱۵ – عبدالله بن کثیر بن مطلب سهمی
۱۶ – محل وفات
۱۷ – فهرست منابع
۱۸ – پانویس
۱۹ – منبع
۱ – معرفی اجمالی
ابومعبد عبدالله بن کثیر (۴۵-۱۲۰ق.) ، ایرانی تبار،
[۱] تهذیب الاسماء، ج۱، ص۳۰۰.
[۲] المنتظم، ج۷، ص۲۰۳.
متولد مکه
[۳] وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۱.
و فرزند عمرو بن عبدالله بن زاذان بن فیروزان بن هرمز
[۴] سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۸.
از نسل ایرانیانی بود که انوشیروان، پادشاه ایران، آنان را مامور عقب راندن حبشیان کرد.
[۵] لمنتظم، ج۷، ص۲۰۳.
[۶] تاریخ الاسلام، ج۷، ص۴۰۴.
وی به سال ۴۵ق. در مکه زاده شد
[۷] وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۱.
و بدان سبب که از موالی عمرو بن علقمه کنانی بود،
[۸] الاستیعاب، ج۳، ص۹۱۵.
برخی از او با عنوان ابومعبد کنانی یاد کردهاند.
[۹] سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۸.
جز این،
[۱۰] الطبقات، خلیفه، ص۴۹۶.
ابوسعید ، ابوبکر،
[۱۱] الفهرست، ص۳۱.
ابوعباد ،
[۱۲] سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۸.
ابومحمد و ابوصلت
[۱۳] تهذیب الاسماء، ج۱، ص۲۶۵.
از دیگر کنیههای او هستند. وی که از تابعین شمرده میشود،
[۱۴] التیسیر، ج۱، ص۳.
[۱۵] تهذیب الاسماء، ج۱، ص۲۶۵.
بلند قامت، تنومند، سفید موی و دارای چشمانی میشی رنگ بود و محاسنش را به رنگ زرد یا حنایی خضاب میکرد.
[۱۶] وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۱.
[۱۷] سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۹.
او را با وقار و فصیح و اندرزگوی وصف کردهاند.
[۱۸] وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۱.
[۱۹] سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۹.
۲ – وجه تسمیه
ابن کثیر کنیههای دیگری نیز برای او یاد کردهاند
[۲۰] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۱.
[۲۱] نووی، محییالدین، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱ (۱)، ص۲۸۳، قاهره، ۱۹۲۷م.
مردم مکه به عطر فروش داری یا دارانی (منسوب به ناحیه دارین) میگفتند و نسبت «داری» ابن کثیر از آن روست که وی لااقل مدتی این شغل را داشته است.
[۲۲] خلیفه بن خیاط، الطبقات، ج۱، ص۷۰۹، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۶م.
[۲۳] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۱.
اینکه گفته شده ابن کثیر به بنی عبدالدارِ لَخم
[۲۴] نووی، محییالدین، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱ (۱)، ص۲۸۳، قاهره، ۱۹۲۷م.
[۲۵] مزی، یوسف، تهذیب الکمال، ج۹، ص۳۷۵، نسخه خطی کتابخانه توپکاپی، شم ۶۲۹۷.
یا بنی عبدالدار قریش
[۲۶] ذهبی، محمد، تاریخ الاسلام، ج۴، ص۲۶۹، قاهره، ۱۳۶۹ق.
منسوب بوده، نادرست است، بلکه وی که با عمروبن علقمه کنانی نسبت ولاء داشت و از نسل ایرانیانی بود که به یمن مهاجرت کرده بودند
[۲۷] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱۴، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۲۸] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۱.
[۲۹] نووی، محییالدین، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱ (۱)، ص۲۸۳، قاهره، ۱۹۲۷م.
اهوازی بر اساس منبعی نامعلوم نسبت پدر او را به شکل « کثیر بن عمرو بن عبدالله]] بن زاذان]] بن فیروزان بن هرمز» ثبت کرده است.
[۳۰] ابن جزری، محمد، غایه النهایه، ج۱، ص۴۴۳، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۳۵۱ق/۱۹۳۲م.
[۳۱] فاسی، محمد، العقد الثمین، ج۵، ص۲۳۶، به کوشش فؤاد سید، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
۳ – نسب
در منابع تاریخی با القابی چون قاری، مکی، داری
[۳۲] تهذیب التهذیب، ج۵، ص۳۲۲.
[۳۳] تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۴۶۹.
و دارانی
[۳۴] الفهرست، ص۳۱.
از او یاد میشود. عنوان «داری» ابهامهایی را درباره وی پدید آورده است. برخی این عنوان را نشان انتساب وی به قبیله بنی عبدالدار
[۳۵] تهذیب الکمال، ج۱۵، ص۴۶۸-۴۶۹.
یا نسبت ولاء (پیمانی که بر پایه آن، شخصی در حمایت قبیلهای دیگر قرار میگیرد) او با این قبیله
[۳۶] تهذیب التهذیب، ج۵، ص۳۲۲.
و گروهی نشان شغل و حرفه وی در مکه، یعنی عطاری، دانستهاند؛ زیرا مکیان، عطار را داری مینامیدند.
[۳۷] الطبقات، خلیفه، ص۴۹۶.
[۳۸] الفهرست، ص۳۱.
برای این نسبت احتمالهای دیگر نیز آوردهاند: انتساب به محلی نزدیک دریا که از آن جا عطر آورده میشد
[۳۹] الانساب، ج۲، ص۴۴۳.
؛ نشان سرمایه داری، چرا که برای تامین مخارج زندگی نیازمند بیرون رفتن از خانه نبود
[۴۰] الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۲۲۰.
؛ نشانه زهدورزی، زیرا غالبا در خانه مشغول عبادت بود.
[۴۱] الانساب، ج۲، ص۴۴۳.
در وصف زهد و تقوای او گفتهاند بارها همه اموالش را در راه خدا انفاق کرد و شغلی جز عبادت نداشت.
[۴۲] الانساب، ج۲، ص۴۴۳-۴۴۴.
برخی نیز «دار» را از ماده «دری یدری» به معنای درایت مند و آگاه دانستهاند.
[۴۳] اللباب فی تهذیب الانساب، ج۱، ص۴۸۴.
۴ – زندگی
ابن کثیر در مکه تولد یافت و در همانجا درگذشت.
[۴۴] ذهبی، محمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۹، به کوشش شعیب ارنؤوط، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
[۴۵] ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۱.
برخی از اهل قرائت در سدههای ۸ و ۹ق به اقامت کوتاه وی در عراق اشاره کردهاند.
[۴۶] ابن قاصح، علی، سراج القاری المبتدی، ج۱، ص۱۲، بیروت، دارالفکر.
[۴۷] قسطلانی، احمد، لطائف الاشارات، ج۱، ص۹۵، به کوشش عامر سید عثمان و عبدالصبور شاهین، قاهره، ۱۳۹۲ق/۱۹۷۲م.
۵ – خلط شرح حال
شرح حال ابن کثیر قاری توسط برخی از قدما چون ابن ابی حاتم
[۴۸] ابن ابی حاتم، عبدالرحمان، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۱۴۴، حیدرآباد دکن، ۱۳۷۲ق/ ۱۹۵۳م.
با فردی به نام عبدالله بن کثیر بن مطلب قریشی (د ۱۲۰ق) و نیز با عبدالله ابن کثیر دیگری (زنده در ۱۲۲ق) که قصهگوی مردم مکه بود، خلط شده و این امر به آثار محقّقان بعدی سرایت کرده است .
[۴۹] نووی، محییالدین، تهذیب الاسماء و اللغات، ج۱ (۱)، ص۲۸۳، قاهره، ۱۹۲۷م.
[۵۰] مزی، یوسف، تهذیب الکمال، ج۹، ص۳۷۵، نسخه خطی کتابخانه توپکاپی، شم ۶۲۹۷.
[۵۱] بخاری، محمد، التاریخ الکبیر، ج۳ (۱)، ص۱۸۱، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۰ق/۱۹۷۰م.
[۵۲] ابن منجویه، احمد، رجال صحیح مسلم، ج۱، ص۳۸۴، به کوشش عبدالله لیثی، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۷م.
[۵۳] ذهبی، محمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۹، به کوشش شعیب ارنؤوط، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
که در آن قاصّ الجماعه به قاضی الجماعه تحریف شده است،
[۵۴] ابن خلکان، وفیات، ج۱، ص۴۱ .
نظر به اشتراک این ۳ تن از حیث زمان و مکان تشخیص هویت عبدالله ابن کثیر در اسنادی که فاقد قرینه باشد، مشکل است
[۵۵] طبری، تاریخ، ج۱، ص۷۷، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۹۶۰- ۱۹۶۸م.
[۵۶] طبری، تاریخ، ج۲، ص۱۳۷، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۹۶۰- ۱۹۶۸م.
[۵۷] ذهبی، محمد، سیر اعلام النبلاء، ج۵، ص۳۱۹، به کوشش شعیب ارنؤوط، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
و با توجه به اینکه حدیث ابن کثیر قریشی به صراحت در کتب حدیث وارده شده،
[۵۸] مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح، ج۲، ص۶۶۹، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، ۱۹۵۵م.
[۵۹] ذهبی، محمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۷۳، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۳م.
اینکه ابن کثیر قاری به روایت حدیث پرداخته باشد، مورد تردید قرار میگیرد، هرچند ابن سعد
[۶۰] ابن سعد، محمد، الطبقات، ج۵، ص۳۵۶، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴- ۱۹۱۵م.
با عبارتی مختصر و مبهم روایت احادیثی را به وی نسبت داده است. بنابراین میتوان احتمال داد که عبدالله بن کثیر، شیخابنابینجیح و راوی ابوالمنهال درسندحدیث «سلف»
[۶۱] بخاری، محمد، صحیح، ج۳، ص۱۷۴- ۱۷۵، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.
[۶۲] بخاری، صحیح، ج۳، ص۱۷۸، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م.
[۶۳] مسلم بن حجاج نیشابوری، صحیح، ج۳، ص۱۲۲۶-۱۲۲۷، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، ۱۹۵۵م.
همان ابن کثیر قریشی باشد، از این رو ذهبی
[۶۴] ذهبی، محمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۴۷۴، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۳م.
متقاعد شده است که ابن کثیر قاری در کتب حدیث روایتی ندارد. با این ترتیب توثیق وی توسط ابن سعد،
[۶۵] ابن سعد، محمد، الطبقات، ج۵، ص۳۵۶، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴- ۱۹۱۵م.
ابن مدینی،
[۶۶] مزی، یوسف، تهذیب الکمال، ج۹، ص۳۷۶، نسخه خطی کتابخانه توپکاپی، شم ۶۲۹۷.
ابن معین
[۶۷] ابن حجر عسقلانی، احمد، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۳۶۸، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۶ق.
و شاید نسائی
[۶۸] ذهبی، محمد، تاریخ الاسلام، ج۴، ص۲۷۰، قاهره، ۱۳۶۹ق.
ثمره چندانی نخواهد داشت.
۶ – مشایخ
مشایخ قرائت او عبارتند از: مجاهد بن جبر ، درباس مولی ابن عباس و عبدالله بن سائب (م. ۷۳ق.) .
[۶۹] التیسیر، ج۱، ص۵.
برخی سلسله مشایخ وی را پس از مجاهد و ابن عباس به علی بن ابی طالب علیهالسّلام
[۷۰] القرآن فی الاسلام، ص۱۴۶، «پاورقی».
و گروهی به ابی بن کعب
[۷۱] تفسیر بغوی، ج۴، ص۵۰۱.
می رسانند. ناقلان قرائت وی نیز از این قرارند: ابوعمرو بن علاء (م. ۱۵۴ق.) معروف به ابن مشکان (م. ۱۶۵ق.) ، اسماعیل بن عبدلله بن قسطنطین (م. ۱۹۰ق.) ، خلیل بن احمد (م. ۱۷۰ق.) ، حماد بن سلمه (م. ۱۶۷ق.) و شبل بن عباد (م. ۱۴۸ق.) .
[۷۲] السبعه فی القراءات، ص۶۵.
[۷۳] امتاع الاسماع، ج۴، ص۲۹۹.
گسترش دهندگان قرائت او در دورههای بعد، محمد بن عبدالرحمن معروف به قنبل (م. ۲۹۱ق.) و یک ایرانی به نام احمد بن محمد بزی (م. ۲۵۰ق.) بودهاند.
[۷۴] الوافی بالوفیات، ج۱۷، ص۲۲۱.
[۷۵] البیان، ص۱۲۸.
به عبارت دیگر، ابن کثیر قرائت را به طریق عرض از عبدالله بن سائب (از صحابه )، مجاهد و درباس (مولای ابن عبّاس) فرا گرفت.
[۷۶] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۸، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۷۷] ابن جزری، محمد، غایه النهایه، ج۱، ص۴۴۳، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۳۵۱ق/۱۹۳۲م.
استفاده ابن کثیر از ابن سائب به رغم اینکه مورد تردید ابوالعلاء همدانی قرار گرفته،
[۷۸] ابن جزری، محمد، غایه النهایه، ج۱، ص۴۴۳، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۳۵۱ق/۱۹۳۲م.
با توجه به وفات ابن سائب در مکه در فاصله ۶۴ – ۶۸ق
[۷۹] ابن سعد، محمد، الطبقات، ج۵، ص۳۲۹، به کوشش زاخاو و دیگران، لیدن، ۱۹۰۴- ۱۹۱۵م.
[۸۰] ابن عبدالبر، ابوعمر، الاستیعاب، در حاشیه الاصابه، ج۲، ص۳۸۰-۳۸۱، قاهره، ۱۳۲۸ق.
، معقول است. اگرچه گفته شده است ابن کثیر در قرائت تابع نقل و مخالفت رأی بود،
[۸۱] اندرابی، احمد، قراءات القراءِ المعروفین، ج۱، ص۶۵، به کوشش احمد نصیف جنابی، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.
ولی در هر حال برای ترجیح یک قرائت در موارد اختلاف، عاملی بجز روایت نیز دخیل خواهد بود، حتی موارد فراوان مخالفت وی با قرائت مهمترین استادش مجاهد
[۸۲] جم، ابن خالویه، حسین، مختصر فی شواذّالقرآن، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۹۳۴م.
نشان میدهد که او در پیروی از روایت افراط نکرده است. ابن کثیر در قرائت برخی از آیات
[۸۳] توبه /سوره۹، آیه۹:۱۰۰.
[۸۴] کهف /سوره۱۸، آیه۱۸:۹۵.
[۸۵] نمل /سوره۲۷، آیه۲۷:۲۱.
[۸۶] غافر /سوره۴۰، آیه۴۰:۲۶.
از رسم مصحف مکه که با مصاحف دیگر اختلاف داشته، پیروی کرده است،
[۸۷] ابن ابی داوود، عبدالله، المصاحف، قاهره، ۱۳۵۵ق.
[۸۸] ابن طاووس، علی، سعد السعود، ج۱، ص۲۸۰، نجف، ۱۳۶۹ق/۱۹۵۰م.
[۸۹] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۱۹، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۹۰] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۴۶، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۹۱] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۶۷، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۹۲] دانی، عثمان،، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۹۱، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
ولی در مورد این آیه از سوره نساء
[۹۳] نساء /سوره۴، آیه۴:۱۷۱.
و احتمالاً آیهای دیگر
[۹۴] محمد /سوره۴۷، آیه۴۷:۱۸.
پیروی وی از مصحف مکه ثابت نشده است.
[۹۵] ابن ابی داوود، عبدالله، المصاحف، ج۱، ص۴۷، قاهره، ۱۳۵۵ق.
[۹۶] ابن ابی داوود، عبدالله، المصاحف، ج۱، ص۴۹، قاهره، ۱۳۵۵ق.
[۹۷] ابن طاووس، علی، سعد السعود، ج۱، ص۲۸۰، نجف، ۱۳۶۹ق/۱۹۵۰م.
۷ – اصول قرائت
برخی از اصول حاکم بر قرائت ابن کثیر چون تخفیف و تسهیل همزه، البته در حد اعتدال،
[۹۸] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ۳۱-۴۱، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
اجتناب از اماله
[۹۹] ابن خالویه، حسین، اعراب تلاثین سوره، ص۹۷، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۰ق.
[۱۰۰] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
و برخی تلفظهای او مانند کسر عینالفعل «یَحسِب» نشانه تأثیر لهجه مکی است.
[۱۰۱] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۸۴، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۰۲] حاکم نیشابوری، محمد، المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۲۳۱، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۴ق.
[۱۰۳] رضیالدین استرآبادی، محمد، شرح الشافیه، ج۱، ص۴، به کوشش محمد نورالحسن و دیگران، بیروت، ۱۳۹۵ق/ ۱۹۷۵م.
[۱۰۴] رضیالدین استرآبادی، محمد، شرح الشافیه، ج۱، ص۳۱، به کوشش محمد نورالحسن و دیگران، بیروت، ۱۳۹۵ق/ ۱۹۷۵م.
[۱۰۵] سیوطی، الدر المنثور، ج۶، ص۳۹۳، قاهره، ۱۳۱۴ق.
احتمالاً برخی خصوصیات دیگر چون اظهار دال و ذال در مواضع ادغام متقاربین،
[۱۰۶] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۴۲-۴۴، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۰۷] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۴۸، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
وصل هاءِ کنایه با اشباع ضمه و کسره،
[۱۰۸] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۲۹، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۰۹] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۶۴، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
وصل ضمیر «هم» پس از حروف جر به ضم میم و اشباع آن،
[۱۱۰] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۹، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
تلفظ خاص اسماءِ اشاره
[۱۱۱] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۹۴، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۱۲] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۹۵، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۱۳] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۵۱، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۱۴] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۷۱، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
و اختیار لفظ انزال بر تنزیل
[۱۱۵] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۷۵، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
و تضعیف بر مضاعفه
[۱۱۶] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۸۱، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۱۷] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۶۴، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
نیز ناشی از لهجه مکی ابن کثیر است.
اختیار وزنهای ساکن العین در غالب موارد به جای وزنهای متحرک العین،
[۱۱۸] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۷۴ به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۱۹] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۷۸، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۲۰] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۸۳، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
ترجیح مَیْت و ضَیْق به تخفیف عین بر تشدید آن
[۱۲۱] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۸۷، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۲۲] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۱۰۶، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
و ترجیح وزن فَعْل بر فاعِل در مورد اسماءِ مهموزالعین
[۱۲۳] دانی، عثمان، التیسیر فی القراءات السبع، ج۱، ص۸۸، به کوشش پرتسل، استانبول، ۱۹۳۰م.
[۱۲۴] دانی، عثمان، ال
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
