توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابن ابی الیعفور ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن ابی الیعفور ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن ابی الیعفور ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

ابن ابی یعفور

مقالات مرتبط: ابن‌ ابی‌ یعفور (دائرهالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی).

ابومحمد، عبدالله‌ بن‌ اَبی‌یَعْفور عبدی‌ کوفی‌ (د ۱۳۱ق‌/۷۴۹م‌)، محدث‌ شیعی‌ و از خواص‌ اصحاب امام‌ جعفر صادق (علیه‌السلام)‌ می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی
۲ – صحابی امام صادق
۳ – فضایل
۴ – صفات ممتاز
۴.۱ – مراعات حقوق ائمه
۴.۲ – از اصحاب یمین
۴.۳ – مورد توجه پیشوای ششم
۴.۴ – ولایت پذیری
۴.۵ – امین امام
۴.۶ – عاشق اهل‌بیت در محکمه
۵ – در اوج سعادت
۶ – در منظر اهل نظر
۷ – شیفته علوم آل‌محمد
۸ – مبارزه با نفس شیطانی
۹ – دفاع از یار
۱۰ – آشنایی با احکام
۱۱ – مذهب
۱۲ – اساتید و شاگردان
۱۳ – درگذشت
۱۳.۱ – پیام تسلیت امام صادق
۱۴ – چند حدیث از بن ابی‌یعفور
۱۴.۱ – دوستدار دنیا
۱۴.۲ – پشیمان‌ترین افراد
۱۴.۳ – انسان دو چهره
۱۵ – فهرست منابع
۱۶ – پانویس
۱۷ – منبع

۱ – معرفی

یکی از اساسی‌ترین رموز موفقیت، پیروی از انسان‌های وارسته است، پیروی از افرادی که از عمر کوتاه خویش، بیش‌ترین بهره‌ها را بردند و با دور‌اندیشی خاصی، یک زندگی سراسر موفق و همراه با سعادت برای خود برگزیدند، پیروی از آنان که تحت عنایات پروردگار، به مراتب عالی انسانی راه یافتند و برای تمام عصرها و نسل‌ها جاویدان ماندند. خداوند در قرآن از چنین افراد باایمان یاد می‌کند: «لقد کان لکم فیهم اسوه حسنه»

[۱] ممتحنه/سوره۶۰، آیه۶.

؛ بر شما شایسته است از انسان‌های نیکوخصلت و خداجو الگو بگیرید.
یکی از این نیک مردان، عبدالله ابن ابی‌یعفور است.
او را به‌ سبب‌ انتساب‌ به‌ عبدالقیس‌ بن‌ اقصی‌، از نوادگان‌ ربیعه بن‌ نزار، عبدی‌ گفته‌اند.

[۲] سمعانی‌، عبدالکریم‌، الانساب‌، ج۹، ص۱۹۰-۱۹۲، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۸ق‌/۱۹۷۸م‌.

[۳] برقی‌، احمد، الرجال‌، ج۱، ص‌ ۲۲، تهران‌، ۱۳۸۳ق‌/۱۹۶۳م‌.

نام‌ پدرش‌ که‌ به‌ ابویعفور اکبر شهرت‌ داشت‌،

[۴] ابن‌ حجر، احمد، تهذیب‌ التهذیب‌، ج۱۲، ص۲۸۱، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۲۷ق‌/۱۹۰۹م‌.

واقد و به‌ قولی‌ وقدان‌ بوده‌ است‌،

[۵] نجاشی‌، احمد، رجال‌، ج۱، ص۲۱۳، بمبئی‌، ۱۳۱۷ق‌/۱۸۹۹م‌.

ولی‌ سمعانی‌ وقدان‌ را لقب‌ او دانسته‌ است‌.

[۶] سمعانی‌، عبدالکریم‌، الانساب‌، ج۹، ص۱۹۲، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۸ق‌/۱۹۷۸م‌.

عبدالله عبدی کوفی، در شهر کوفه به دنیا آمد و در عصر امام صادق (علیه‌السلام)، در سال ۱۳۱ ه. زندگی می‌کرد. او در عصر خویش یکی از دانشوران مهم علم فقه و از اساتید مشهور علم حدیث و قرائت بود و در مسجد کوفه به تدریس می‌پرداخت.

۲ – صحابی امام صادق

نجاشی ‌

[۷] نجاشی‌، احمد، ج۱، ص۲۱۳، رجال‌، بمبئی‌، ۱۳۱۷ق‌/۱۸۹۹م‌.

وی‌ را شیعه‌ای‌ جلیل‌القدر و مکرم‌ نزد امام‌ صادق‌ (علیه‌السلام) معرفی‌ نموده‌ است‌. طوسی ‌

[۸] طوسی‌، محمد، رجال‌، ج۱، ص۲۲۳، به‌ کوشش‌ محمدصادق‌ بحرالعلوم‌، نجف‌، ۱۳۸۱ق‌/۱۹۶۱م‌.

[۹] طوسی‌، محمد، رجال‌، ج۱، ص۲۶۱، به‌ کوشش‌ محمدصادق‌ بحرالعلوم‌، نجف‌، ۱۳۸۱ق‌/۱۹۶۱م‌.

در دو جا تحت‌ عنوان‌ عبدالله‌ ابن‌ ابی‌یعفور عبدی‌ و عبدالله‌ بن‌ ابی‌یعفور کوفی‌ به‌ عنوان‌ صحابی ‌امام‌ صادق‌ (علیه‌السلام) از وی‌ یاد کرده‌ است‌.

۳ – فضایل

به‌ گفته نجاشی‌

[۱۰] نجاشی‌، احمد، رجال‌، ج۱، ص۲۱۳، بمبئی‌، ۱۳۱۷ق‌/۱۸۹۹م‌.

او در مسجد کوفه‌ قاری‌ بود و کتابی‌ داشت‌ که‌ عده‌ای‌ از امامیه، از جمله‌ ثابت‌ بن‌ شریح‌ آن‌ را از وی‌ روایت‌ کرده‌اند. نجاشی‌ از وی‌ با عنوان‌ «ثقه ثقه» یاد کرده‌

[۱۱] نجاشی‌، احمد، رجال‌، ج۱، ص۲۱۳، بمبئی‌، ۱۳۱۷ق‌/۱۸۹۹م‌.

و نوری ‌

[۱۲] نوری‌، میرزا حسین‌، مستدرک‌ الوسائل‌، ج۳، ص۶۱۵، تهران‌، ۱۳۱۸-۱۳۲۱ق‌.

او را از فقهای‌ معروف‌ امامیه‌ چون‌ زُراره‌ و امثال‌ او دانسته‌ است‌. طوسی‌

[۱۳] طوسی‌، محمد، اختیار معرفه الرجال‌، ج۲، ص۵۱۵.

نقل‌ می‌کند که‌ در کوفه ‌ او را از اصحاب‌ ورع ‌ و اجتهاد به‌ شمار می‌آورده‌اند. همو به‌ چند طریق‌ مختلف‌ از امام‌ صادق‌ (علیه‌السلام) روایت‌ نموده‌ که‌ در اطاعت ‌ از امام ‌ کسی‌ چون‌ ابن‌ ابی‌یعفور نبوده‌ است‌

[۱۴] طوسی‌، محمد، اختیار معرفه الرجال‌، ج۲، ص۵۱۹.

و نیز روایتی‌ دیگر از امام‌ صادق‌ (علیه‌السلام) نقل‌ کرده‌ که‌ «کسی‌ آنچه‌ را خدا در مورد ما واجب ‌کرده‌، ادا نکرد مگر عبدالله‌ بن‌ ابی‌یعفور»

[۱۵] طوسی‌، محمد، اختیار معرفه الرجال‌، ج۲، ص۵۱۹.

و نیز به‌ گفته همو، ابوحمزه‌ معقل‌ عجلی‌ از ابن‌ ابی‌یعفور نقل‌ کرده‌ است‌ که‌ او به‌ امام‌ صادق‌ عرض‌ نمود که‌ اگر اناری ‌ را نصف‌ کنی‌ و بگویی‌ این‌ نیمه‌ حرام ‌ و آن‌ نیمه‌ حلال ‌ است‌، گواهی‌ می‌دهم‌ که‌ آنچه‌ را تو حلال‌ دانستی‌ حلال‌ است‌ و آنچه‌ را حرام‌ دانستی‌، حرام‌.

[۱۶] طوسی‌، محمد، اختیار معرفه الرجال‌، ج۲، ص۵۱۸.

در حدیث‌ مشهور «حواریون»

[۱۷] مفید، محمد، الاختصاص‌، ج۱، ص۶۱ -۶۲، به‌ کوشش‌ علی‌اکبر غفاری‌ و محمود زرندی‌، قم‌، جما:المدرسین‌ فی‌ الحوزه العلمیه‌.

که‌ امام‌ کاظم‌ (علیه‌السلام) اخص‌ اصحاب‌ و حواریون‌ پیامبر اسلام‌ و ائمه اطهار را بر شمرده‌ است‌، وی‌ از حواریون‌ امام‌ محمدباقر (علیه‌السلام) و امام‌ صادق‌ (علیه‌السلام) به‌ شمار آمده‌ است‌.

۴ – صفات ممتاز

۴.۱ – مراعات حقوق ائمه

عبدالله نزد امام صادق (علیه‌السلام) مقام والایی داشت و مورد احترام و عنایت خاص آن حضرت بود. پیشوای ششم در فرصت‌های مناسب از خصلت‌های ستوده وی تجلیل و او را به عنوان یک شیعه کامل معرفی می‌کرد. امام صادق (علیه‌السلام) درباره‌اش فرمود: «حقوق ما (ائمه علیهم‌السلام) را آن‌چنان که خداوند بر افراد واجب کرده است؛ کسی مثل عبدالله بن ابی‌یعفور مراعات نمی‌کند.»

[۱۸] خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۰۵.

۴.۲ – از اصحاب یمین

امام صادق (علیه‌السلام) به زید شحام فرمود: «در پذیرش سخنانم، اطاعت دستوراتم و پیروی کامل از اصحاب پدرم دو نفر را یافتم؛ عبدالله بن ابی‌یعفور و حمران بن اعین. خدا هر دو را رحمت کند. بدانید! آن دو از شیعیان خالص ما هستند. نام‌های آن‌ها در پیش ما هست و در ردیف اصحاب یمین قرار دارند؛ چنان اصحابی که خداوند آنان را به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عطا فرموده است.»

[۱۹] کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص۱۸۰.

۴.۳ – مورد توجه پیشوای ششم

امام صادق (علیه‌السلام) به ابی کهمس فرمود: «هر موقع پیش عبدالله بن ابی‌یعفور رفتی، سلام مرا به او برسان و بگو: جعفر ابن محمد می‌گوید: ‌ای عبدالله! دقت کن در آن چیزی که حضرت علی (علیه‌السلام) را پیش رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سرافراز کرد و به آن مقامات عالی رساند. پس توهم آن‌ها را برای خودت لازم بدان و خودت را به آن صفت‌های زیبا بیارا.
بدان! مطئنا علی (علیه‌السلام) در نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به آن درجه و عظمت نرسید، مگر با دو چیز:
۱.راستی.
۲.امانت داری.

[۲۰] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۱۰۴، ح۵.

امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) درباره این حدیث می‌فرماید: «هان! ‌ای عزیز!
تفکر کن در این حدیث شریف! ببین مقام صدق لهجه و رد امانت تا کجاست که علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السلام) را بدان مقام بلند رسانید. از این حدیث معلوم می‌شود که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) این دو صفت را از هرچیز بیشتر دوست می‌داشتند که در بین تمام صفات کمالیه مولی (علیه‌السلام) این دو او را مقرب کرده است و بدان مقام ارجمند رسانده است. جناب صادق (علیه‌السلام) نیز در بین تمام افعال و اوصاف، این دو امر را که در نظر مبارکشان خیلی اهمیت داشته، به ابن ابی‌یعفور که مخلص و جان نثار آن بزرگوار بوده، پیغام داده و سفارش فرموده به ملازمت آنها.»

[۲۱] خمینی، روح‌الله، چهل حدیث، ص‌۴۷۷.

۴.۴ – ولایت پذیری

عبدالله با آن عظمت علمی و فرهنگی و شخصیت نافذی که در شهر و دیار خود داشت، در برابر فرمان امام معصوم (علیه‌السلام) تسلیم محض بود. در این زمینه کلام مشهوری از وی نقل شده است که نهایت اخلاص و ولایت‌پذیری‌اش را نشان می‌دهد. وی روزی در محضر امام صادق (علیه‌السلام) نشسته بود و از وجود مقدس آن حضرت بهره‌مند می‌شد. عبدالله در ضمن سخنانش کلامی را بیان کرد که مورد توجه امام (علیه‌السلام) قرار گرفت، سخنی که از منتهای اخلاص وی ریشه گرفته بود و از اعماق جانش بر می‌خواست. او به پیشوای ششم عرضه داشت: «ای مولای من! قسم به خدا! اگر اناری را دو نصف کنی و بفرمایی که نصف آن حلال و نصف دیگرش حرام است، مطمئنا شهادت خواهم داد که آن چه را گفتی حلال، حلال است؛ و آنچه را که فرمودی حرام، حرام است؛ و هیچ‌گونه چون و چرا نخواهم کرد.» امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «خدا تو را رحمت کند، خدا تو را رحمت کند.»

[۲۲] خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۰۵.

[۲۳] کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص‌۲۴۹.

در دایره امکان، ما نقطه تسلیمم رای آنچه تو‌ اندیشی، حکم آنچه تو فرمایی.

۴.۵ – امین امام

حماد بن عثمان می‌گوید: در یکی از سال‌ها می‌خواستم به خانه خدا مشرف شوم. از تمامی دوستان و آشنایان خداحافظی کردم تا این که نوبت به وداع با عبدالله ابن ابی‌یعفور رسید. به منزل وی رفتم و به عنوان خداحافظی گفتم: «ای عبدالله! من به سوی حجاز می‌روم، آیا کاری داری که من انجام دهم؟» گفت: «بلی. وقتی در مدینه به محضر مولایم حضرت صادق (علیه‌السلام) رسیدی، سلام مرا به آقا برسان.»
حماد به سفر رفت و در مدینه به منزل امام صادق (علیه‌السلام) مشرف شده و با آن حضرت دیدار کرد. وی می‌گوید: «بعد از صحبت‌های مقدماتی که با حضرت صادق (علیه‌السلام) داشتم، پیشوای ششم از من سؤال کرد: «ابن ابی‌یعفور چه کار می‌کند و در چه حالی است؟» گفتم: «فدایت شوم! حالش خوب است. آخرین باری که او را دیدم، موقع خداحافظی بود. وی از من درخواست کرد که سلامش را به محضر شما برسانم.»
امام (علیه‌السلام)) فرمود: «سلام بر او! سلام مرا به وی برسان و بگو: بر همان عهدی که باهم بسته‌ایم، ثابت باش و در تعهد خویش استقامت بورز و ایستادگی کن.»

[۲۴] کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص۲۴۷.

۴.۶ – عاشق اهل‌بیت در محکمه

خوشتر آن باشد که سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران
عبدالله علاوه بر نشر معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) و بیان احکام شریعت، در رفع مشکلات مردم تلاش می‌کرد و در حل گرفتاری‌های آنان از هیچ کوششی فرو گذاری نمی‌کرد. روزی برای ادای شهادت در مورد احقاق حق مومنی در محکمه قاضی ابویوسف حاضر شد. بعد از انجام شهادت، قاضی ابویوسف با لحنی سرزنش آمیز گفت: «ای فرزند ابی‌یعفور! دلم نمی‌خواست در مورد تو سخنی را به زبان بیاورم، زیرا تو همسایه من هستی. من تو را شخصی بسیار راستگو و اهل عبادت و شب‌زنده‌داری می‌دانستم، اما تو و این خصلت؟!» عبدالله گفت: «ای قاضی! چه خصلتی؟» ابویوسف گفت: «شنیده‌ام در اعتقادات خود تمایل به شیعیان داری؟! » در این هنگام عبدالله شدیدا گریست و در حالی که قطرات اشک به گونه‌هایش می‌لغزید، با صدایی گرفته و بغض‌آلود گفت: «ای ابایوسف! مرا به گروهی نسبت می‌دهی که می‌ترسم از آنها نباشم.» بدین‌سان قاضی شهادت او را پذیرفت.

[۲۵] کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج‌۷، باب شهادات.

[۲۶] مامقانی، عبدالله، رجال مامقانی، ج۲، ص‌۱۶۶.

مقام شیعه بودن آن قدر مهم است که شخص با عظمتی مثل عبدالله با آن همه تاییدات ائمه می‌ترسد که از شیعیان واقعی نباشد.

۵ – در اوج سعادت

عبدالله در جهان آخرت، درکنار امام صادق و امام باقر (علیهم‌السلام) خواهد بود. این سخن را امام کاظم (علیه‌السلام) به اسباط بن سالم فرمود: در روز قیامت منادی ندا می‌کند: کجایند یاران محمد بن عبدلله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، فرستاده خدای جهانیان؛ کسانی که تا آخرین لحظه زندگی عهد خود را نشکستند و برآن باقی بودند.؟ !
در این هنگام سلمان، ابوذر و مقداد به پا می‌خیزند. بعد ندا می‌رسد: کجایند یاران علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السلام)، جانشین محمد بن عبدالله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)؟ عمرو بن حمق خزاعی، محمد بن ابی‌بکر، میثم بن یحیی تمار، (غلام بنی‌اسد) و اویس قرنی حاضر می‌شوند. سپس منادی صدا می‌زند: کجایند حواریون حسن بن علی (علیه‌السلام)، فرزند فاطمه، دختر محمد بن عبدالله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رسول خدا است؟
در این هنگام سفیان بن ابی‌لیلی همدانی و حذیفه بن اسد غفاری به پا می‌خیزند. بار دیگر منادی حق ندا می‌دهد: کجایند یاران حسین بن علی؟ آن موقع تمامی یاران آن حضرت که تا آخرین لحظه زندگی با او بودند و از دستوراتش اطاعت کردند و به شهادت رسیدند، وارد صحرای محشر می‌شوند.
سپس منادی ندا می‌دهد: کجایند یاران مخصوص علی بن الحسین (علیه‌السلام)؟
جبیر بن مطعم، یحیی بن‌ ام‌الطویل، ابوخالد کابلی و سعید بن مسیب ازجای خود بر می‌خیزند.
منادی بار ششم اعلام می‌کند: کجایند یاران و حواریون محمد بن علی و جعفر بن محمد (علیهم‌السلام)؟
در این هنگام عبدالله بن شریک عامری، زراره بن اعین، برید بن معاویه عجلی، محمد بن مسلم، ابوبصیر لیث بن بختری مرادی، عبدالله بن ابی‌یعفور، عامر بن عبدالله بن جذاعه، حجر بن زایده و حمران بن اعین به پا خاسته، خود را معرفی می‌کنند. بعدا منادی شیعیان خالص سایر ائمه را با بقیه ائمه جدا می‌کند. اینان اول سابقین و اول مقربین و اول حواریون از تابعین هستند.

[۲۷] خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص‌۹۶.

۶ – در منظر اهل نظر

۱- شیخ مفید (۳۳۶-۴۱۳ ه. ق) بزرگ‌ترین زعیم شیعه در علم کلام، حدیث، فقه و تاریخ در رساله عددیه می‌نویسد: «عبدالله ابن ابی‌یعفور از جمله فقهای بزرگ و روسای دینی است. او اهل نظر و شایسته مقام فتوا در حلال و حرام شریعت می‌باشد و کسی را توان آن نیست که بر چنین دانشمندی انتقاد و بر او طعن وارد کند. کسی در بزرگواری و لیاقت او تردید ندارد.»

[۲۸] نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص‌۲۱۳.

۲- ابوالعباس نجاشی، مهم‌ترین نظریه‌پرداز علم رجال در قرن پنجم، در مورد عبدالله چنین اظهار نظر کرده است: «ابامحمد عبدالله بن ابی‌یعفور عبدی، فرزند ابی‌یعفور واقد می‌باشد. او مورد اعتماد است. (این کلام را دوبار تکرار می‌کند.) وی از اصحاب بزرگوار ما و مورد عنایت مخصوص حضرت صادق (علیه‌الس