توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابراهیم بن محمد سعید ثقفی ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابراهیم بن محمد سعید ثقفی ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابراهیم بن محمد سعید ثقفی ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

ابواسحاق ابراهیم بن محمد ثقفی کوفی اصفهانی

ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن سعد ثقفی کوفی اصفهانی (م ۲۸۳ ق)، محدّث، فقیه، مورخ و مؤلف امامی نیمه دوم سده سوم هجری است.

فهرست مندرجات

۱ – نسب‌شناسی
۲ – تاریخ ولادت
۳ – مکان ولادت
۴ – مذهب ثقفی
۵ – هجرت به اصفهان
۶ – تبلیغ تشیع در اصفهان
۷ – دعوت علمای قم از ثقفی
۸ – وفات
۹ – نقل احادیث مرسل
۱۰ – مشایخ ثقفی
۱۱ – شاگردان وی
۱۲ – راویان ثقفی
۱۳ – وثاقت ثقفی نزد علمای شیعه
۱۳.۱ – نجاشی
۱۳.۲ – ابن ندیم
۱۳.۳ – خوئی
۱۴ – وثاقت ثقفی نزد اهل سنّت
۱۵ – آثار و تالیفات
۱۵.۱ – الغارات
۱۵.۱.۱ – محتوا
۱۵.۱.۲ – وجه تسمیه
۱۵.۱.۳ – انتشار
۱۵.۱.۴ – جایگاه کتاب
۱۵.۲ – آثار تاریخی ثقفی
۱۵.۲.۱ – تاریخ ثقفی
۱۵.۲.۲ – کتاب المعرفه
۱۵.۳ – آثار فقهی ثقفی
۱۶ – فهرست منابع
۱۷ – پانویس
۱۸ – منابع

۱ – نسب‌شناسی

نیای اعلایش، سعد بن مسعود ثقفی، عموی مختار ثقفی و از صحابه امام علی (علیه‌السلام) بود که آن حضرت، وی را والی مداین کرد.

[۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۶۱۷.

[۲] شیخ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۳۶.

از جد او، سعید بن هلال، نیز در شمار اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) یاد شده است.

[۳] شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۲۱۴.

[۴] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱.

[۵] شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۱، ص۱۱۲.

[۶] مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی احوال الرجال، ج۱، ص۱۹۴.

۲ – تاریخ ولادت

از تاریخ ولادت ثقفی آگاهی نداریم، اما بنا بر روایت وی از اَبان بن عثمان بَجَلی

[۷] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۲، ص۳۳۵.

و دیگر مشایخی که در دهه دوم سده سوم هجری درگذشته‌اند،

[۸] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۲۹.

احتمالاً در حدود سال ۲۰۰ یا اواخر سده دوم به دنیا آمده است.

۳ – مکان ولادت

ثقفی در کوفه به دنیا آمد. در همان جا نشو و نما یافت و به سماع حدیث پرداخت و محضر برخی مشایخ این شهر را درک کرد.

۴ – مذهب ثقفی

ثقفی در اوایل عمر، زیدی مذهب بود و سپس به امامیه گروید.

[۹] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱.

[۱۰] علامه مجلسی، محمدباقر، الوجیزه فی الرجال، ص۱۵.

[۱۱] مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی احوال الرجال، ج۱، ص۱۹۴.

[۱۲] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۵.

[۱۳] یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۱۰۵.

[۱۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۷۹.

۵ – هجرت به اصفهان

وی بعدها از کوفه به اصفهان مهاجرت کرد و در آنجا اقامت گزید؛

[۱۵] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۷.

[۱۶] شیخ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۱۲.

[۱۷] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۷۹.

از این رو، ابن ندیم

[۱۸] ابن بدیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۷۵.

وی را اصفهانی خوانده است.

[۱۹] شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۱، ص۱۱۲.

۶ – تبلیغ تشیع در اصفهان

نجاشی

[۲۰] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۷.

و دیگران

[۲۱] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۲.

[۲۲] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۰.

درباره سبب هجرت ثقفی به اصفهان، از استواری و پایداری او در اعتقاد به تشیع، حکایت کرده‌اند. بنا‌براین روایات، برخی از علمای کوفه، کتاب المعرفه را، که ثقفی در مناقب اهل بیت (علیهم‌السلام) و مثالب دشمنان ایشان تألیف کرده بود، موافق تقیه ندانستند و از وی خواستند از نشر آن صرف نظر کند لیکن وی، که از صحت روایات خود در این کتاب مطمئن بود، سوگند خورد که این کتاب را در اصفهان، که گفته می‌شد دورترین شهر از آرا و عقاید شیعه است، نشر و روایت کند و چنین کرد. ثقفی در اصفهان به تبلیغ و ترویج تشیع پرداخت.

[۲۳] شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۱، ص۱۱۳.

[۲۴] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۵.

[۲۵] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱.

۷ – دعوت علمای قم از ثقفی

گفته شده که گروهی از علمای شیعه در قم، از جمله ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد بَرْقی، به اصفهان، نزد ثقفی رفتند و از او خواستند به قم نقل مکان کند، اما وی نپذیرفت.

[۲۶] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۷.

[۲۷] شیخ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۳۷.

[۲۸] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۲.

[۲۹] مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی احوال الرجال، ج۱، ص۱۹۴.

[۳۰] شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۱، ص۱۱۳.

۸ – وفات

ثقفی ظاهراً تا آخر عمر در اصفهان به سر برد و در سال ۲۸۳ در همان‌جا درگذشت.

[۳۱] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۲.

[۳۲] داوودی، محمد بن علی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۲۰.

[۳۳] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱.

[۳۴] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۷۹.

[۳۵] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۵.

[۳۶] یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۱۰۵.

۹ – نقل احادیث مرسل

ثقفی اگر چه زمان ائمه (علیهم‌السلام) را درک کرده، مستقیماً از آنان حدیثی روایت نکرده،

[۳۷] شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۴۱۴.

اما برخی از احادیث ائمه (علیهم‌السلام) را به صورت مُرسَل، روایت کرده است.

[۳۸] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۵۳۳.

[۳۹] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۵۱۶.

[۴۰] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۴۵۸.

[۴۱] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۴۴۵.

[۴۲] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۴۲۷.

[۴۳] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۱۸.

[۴۴] ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص۲۰۴.

[۴۵] شیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۵۴.

۱۰ – مشایخ ثقفی

در میان مشایخ او، نامِ شماری از بزرگان عامه و خاصه دیده می‌شود. از آن جمله‌اند:
• اَبان بن عثمان بَجَلی کوفی، مورخ اخباری و از صحابه امام صادق و امام کاظم (علیهماالسلام)؛

[۴۶] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۲، ص۳۳۵.

[۴۷] شیخ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۵۹.

• ابو نُعیم فضل بن دُکَین؛

[۴۸] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۳۸.

[۴۹] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۴.

[۵۰] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۳، ص۱۴۴.

• اسماعیل بن ابان وَرّاق ازدی؛

[۵۱] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۲.

[۵۲] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۴۲.

[۵۳] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبداللّه، ذکر اخبار اصفهان، ج۱، ص۱۸۷.

[۵۴] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۳، ص۱۴۴.

[۵۵] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۴.

• علی بن مُعلّی؛
• اسماعیل بن امان؛
• یونس بن عبید؛
• ابوالحسن مدائنی؛
• ابن ابوسیف؛
• ابراهیم بن عیون؛
• بّاد بن یعقوب؛
• عباس بن بکّار.

[۵۶] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۲.

[۵۷] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۳۷.

۱۱ – شاگردان وی

اسامی مشهورترین شاگردان وی عبارت است از:
• عباس بن سرمی؛
• محمد بن زید رطاب؛
• احمد بن علویه اصفهانی؛

[۵۸] خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۵۷.

• عبدالرحمن بن ابراهیم مستملی؛
• ابراهیم بن هاشم قمی؛
• محمد بن حسن صفار قمی؛
• سعد بن عبدالله قمی؛
• احمد بن عبدالله برقی قمی؛
• حسن زعفرانی اصفهانی.

۱۲ – راویان ثقفی

ثقفی راویان بسیاری داشته است؛ از برجسته‌ترین راویان ثقفی، احمد بن محمد بن خالد برقی

[۵۹] برقی، احمد بن محمد، المحاسن، ج۱، ص۲۸۷.

[۶۰] برقی، احمد بن محمد، المحاسن، ج۲، ص۴۸۹.

و صفّار قمی

[۶۱] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۴.

به واسطه عبداللّه بن محمد هستند.

[۶۲] فروخ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۳۴۱.

[۶۳] فروخ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۱۰۲.

[۶۴] فروخ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۷۱.

[۶۵] فروخ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۲۲۰.

[۶۶] فروخ صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۴۲۷.

دیگر راویان تألیفات او عبارت‌اند از:
• عبدالرحمان بن ابراهیم مُسْتَمْلی؛
• احمد بن علویّه اصفهانی معروف به ابن اَسوَد؛
• حسن بن علی بن عبدالکریم زعفرانی؛

[۶۷] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۸.

[۶۸] شیخ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۳۸.

• عباس بن سَریّ (سِندی)؛
• محمد بن زید رَطّاب.

[۶۹] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۷ ۱۸.

[۷۰] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۳.

[۷۱] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۴.

[۷۲] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۲۲.

[۷۳] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۵۷.

[۷۴] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۹.

[۷۵] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۲۱.

۱۳ – وثاقت ثقفی نزد علمای شیعه

علمای رجال شیعه عموماً ثقفی را ستوده و از وی در شمار رُوات موثق و معتمد یاد کرده‌اند.

[۷۶] ابن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، ج۱، ص۱۵.

[۷۷] حلّی، ابن داوود، الرجال، ص۳۳.

[۷۸] علامه حلّی، حسن بن یوسف، خلاصه الاقوال فی معرفه الرجال، ص۴۹-۵۰.

[۷۹] علامه مجلسی، محمدباقر، الوجیزه فی الرجال، ص۱۵.

[۸۰] مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی احوال الرجال، ج۱، ص۱۹۶.

[۸۱] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۴.

۱۳.۱ – نجاشی

نجاشی از ثقفی به این صورت، یاد کرده و نوشته است: «وی به اصفهان آمد و در آنجا سکنی گزید. او زیدی مذهب بود و پس از آن به مذهب ما (امامیه) گروید. جماعتی از قمی‌ها، مانند احمد برقی، از او خواستند به قم بیاید که او نپذیرفت. او اصفهان را بدان دلیل برگزید که ناصبیان در آن فراوان بودند و او تصمیم گرفت که کتاب‌هایش را در آنجا روایت کند».

[۸۲] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۶-۱۷.

۱۳.۲ – ابن ندیم

ابن ندیم نیز ثقفی را از علمای موثق می داند.

[۸۳] ابن بدیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۷۵.

۱۳.۳ – خوئی

خوئی قرار گرفتن ثقفی در اِسناد تفسیر قمی و در طریق روایی ابن قولویه را در دلالت بر وثاقت او کافی دانسته است.

[۸۴] خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۵۶.

۱۴ – وثاقت ثقفی نزد اهل سنّت

با این حال برخی از علمای اهل سنّت، وی را به سبب شیعی بودن، «جرح» و حدیثش را ترک کرده‌اند.

[۸۵] نوری طبرسی، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۴.

[۸۶] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۳، ص۱۴۴.

ابو نُعَیم اصفهانی وی را از شیعیان غالی (غالیاً فی الرفض)؛

[۸۷] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۲.

دانسته و درباره برادر کوچک‌ترش، علی بن محمد ثقفی (متوفی ۲۸۲)، که او نیز در اصفهان اقامت داشته و ظاهراً بر مذهب سنّت بوده، شرحی مبسوط‌تر آورده است.

[۸۸] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبداللّه، ذکر اخبار اصفهان، ج۱، ص۱۸۷.

[۸۹] ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبداللّه، ذکر اخبار اصفهان، ج۲، ص۷.

[۹۰] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۲.

علی از برادرش ابراهیم دوری گزیده بود.

[۹۱] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۳، ص۱۴۴.

۱۵ – آثار و تالیفات

ابراهیم ثقفی، محدّث، فقیه، مورخ و مؤلف پراثر شیعی و دارای آثار و تالیفات فراوان بوده که شمار آن‌ها به بیش از پنجاه می‌رسیده است.

[۹۲] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱.

[۹۳] مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال فی احوال الرجال، ج۱، ص۱۹۵.

[۹۴] یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۱، ص۱۰۵.

[۹۵] شمس الدین ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۱، ص۱۱۳.

[۹۶] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۶، ص۷۹.

در ذیل نام بعضی از آثار وی آمده است:
• المبتداء؛

[۹۷] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

• السیره؛
• المغازی؛

[۹۸] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

[۹۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۱، ص۲۸۹.

• السقیفه؛

[۱۰۰] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

• فدک؛

[۱۰۱] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

• الشوری؛

[۱۰۲] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

[۱۰۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۷، ص۷۴.

• اخبار عثمان؛
• مقتل عثمان؛

[۱۰۴] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

• بیعه علی؛

[۱۰۵] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

• الجمل؛

[۱۰۶] ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، مقدمه، ص۱۷.

[۱۰۷] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۵، ص۱