پاورپوینت کامل موعودنامه فرهنگ الفبایی مهدویت ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موعودنامه فرهنگ الفبایی مهدویت ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موعودنامه فرهنگ الفبایی مهدویت ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موعودنامه فرهنگ الفبایی مهدویت ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ منابع مقاله

ساختار

کتاب با مقدمه مؤلف آغاز شده و مباحث با استناد به آیات قرآن، منابع روایى و تاریخى و بر اساس حروف الفبا، در سى و دو قسمت، به هفتصد و نود موضوع درباره مهدویت و مسائل مربوط به آن، پرداخته است.

در این فرهنگ، موضوعاتى چون آینده جهان در عصر ظهور، ابدال، اقامتگاه امام مهدى(عج) توقیعات، رجعت، مهدویت، نشانه‌هاى ظهور، کارگزاران امام مهدى(عج)، زمامداران آخرالزمان و صدها موضوع دیگر مطرح شده است.

ملاقات سید بحرالعلوم، ملاقاتى از علامه حلى، ملاقات راشد همدانى، ملاقات ابوراحج همدانى، تشرف حاج على بغدادى و ملاقات مقدس اردبیلى، فریادرس امام زمان(عج)، ملاقات با امام زمان(عج) در کربلا، قرار سبز، دیدن حضرت در حال طواف، خورشید سحر و منتظران به صف شوید برخى از عناوین مهم کتاب است.

سعى نویسنده بر آن بوده تا مطالب خلاصه باشد و به جهت قابل استفاده بودن براى توده مردم، به ترجمه روایات اکتفا شده است.

گزارش محتوا

نویسنده در مقدمه به دنبال اثبات این نکته است که امامت یکى از نعمت‌هاى بزرگ الهى بوده و شناساندن نعمت حضرت ولى عصر(عج)، قدردانى از نعمت الهى را به دنبال دارد و جامعه قدردان از نعمت امامت، مرهون لطف حضرت حق قرار خواهد گرفت.

وى معتقد است امام‌شناسى، علاوه بر نعمت‌شناسى و قدرشناسى، خداشناسى را در پى داشته و هیچ چیز مهم‌تر از معرفت خدا نیست.

در بخش «الف»، موضوعاتى از قبیل آثار ظهور، آرماگدون، آخرالزمان، آزمون غیبت، آداب ملاقات با امام زمان(عج)، آدینه و سایر موضوعات مربوط که با این حرف آغاز مى‌شود، بررسى شده است.

در بخش آثار انتظار چنین آمده است که کسى که انتظار قیام مصلح جهانى را دارد، در واقع، انتظار انقلاب و تحولى را دارد که وسیع‌ترین و اساسى‌ترین انقلاب‌هاى انسانى در طول تاریخ بشر است؛ انقلابى که همه شؤون زندگى انسان‌ها را شامل مى‌شود. نویسنده معتقد است که انتظار از دو عنصر نفى و اثبات تشکیل شده است که عبارتند از ناراحتى از وضع موجود و علاقه به وضعیت بهتر.

از جمله آثارى که وى براى انتظار برشمرده، مى‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

خودسازى فردى؛ چرا که براى تحقق بخشیدن به چنین انقلاب عظیمى، مردانى بزرگ، نیرومند، خودساخته، شکست‌ناپذیر و داراى بینش عمیق لازم است.
خودسازى اجتماعى؛ زیرا در میدان مبارزه، هیچ فردى نمى‌تواند از حال دیگران غافل بماند، بلکه موظف است هر نقطه ضعفى را که در هر جا مى‌بیند، اصلاح کرده و هر موضع آسیب‌پذیرى را ترمیم نماید.
حل نشدن در فساد محیط و عدم تسلیم در برابر آلودگى‌هاى جامعه؛ زیرا هنگامى که فساد فراگیر مى‌شود و بیشتر مردم را به آلودگى مى‌کشاند، گاهى افراد پاک در یک بن بست روانى قرار مى‌گیرند.
پایدارى در برابر فساد رهبرى‌هاى فاسد و مبارزه با فساد. نویسنده معتقد است که هر کس سرگذشت دستگاه‌هاى جبار بنى‌امیه، بنى‌عباس، امویین اندلس، سلاطین عثمانى و دیگر کسانى را که بر جوامع مسلمان به اسلام و حاکم مسلمانان، در هند، ماوراءالنهر، ایران، مصر، شام و نقاط دیگر جهان مسلط شدند بخواند، مى‌فهمد که که وضع ناامید کننده‌اى پیش آمد که اهداف واقعى و اصولى اسلام، بیشتر از رسمیت افتاده و اصلا مطرح نبوده است و تنها چیزى که مسلمانان را در برابر این وضعیت نگاه داشت، وعده‌هاى قرآن و پیامبر(ص) بود که: این دین از بین نمى‌رود و آینده از آن اسلام است.

زیاد شدن نعمت‌ها، زنده کردن امر ائمه(ع)، مایه دفع بلا بودن، زیاد شدن اشراف نور امام(ع) در دل انسان، آمرزش گناهان، پیروى از پیغمبر(ص) و امامان(ع)، رسیدن به نصرت و یارى خداوند و پیروزى بر دشمنان با کمک او، در امان ماندن از عقوبت‌هاى اخروى، محبوب شدن نزد خداوند، در امان ماندن از تشنگى روز قیامت، دورى از غصه‌ها، کامل شدن ایمان و تعظیم شعائر خداوند؛ از جمله آثارى هستند که براى دعاى فرج معرفى شده‌اند.

در بخش «ب»، به بابا فغانى شیرازى، باب لُد، باران بى‌موقع، باسط، باسک، باقطانى، باهله، بداء، بیداء، بکمینابدو، بنى قنطوره و… اشاره شده است.

از جمله کلمات این قسمت، «بنى شیبه» است. شیبه شخصى است که در فتح مکه مسلمان شد و پیامبر(ص) او را کلیددار کعبه کرد و طایفه بنى‌شیبه تا مدت‌ها کلیددار و پرده‌دار خانه خدا بودند. نویسنده درباره این قوم به حدیثى اشاره کرده بدین مضمون که نخستین رویارویى، برخورد حضرت مهدى(عج) با این قوم است. آن حضرت دست‌هاى ایشان را قطع کرده و بر کعبه مى‌آوزید و از سوى حضرت اعلام مى‌شود که اینان دزدان خانه خدایند.

در «پ»، به پاتیکل، پرچم پیش از قیام، پیراهن حضرت، پیروان ادیان، پیش‌گویى‌هاى مربوط به آرماگدون، ولادت حضرت، نوسترآداموس و پیش‌گویى‌هاى واقع شده اشاره شده است.

تابوت سکینه، تجدید دین، تخریب مساجد، تهران در آخرالزمان، توقیع اسحاق بن یعقوب تناثر نجوم در «ت»، ثائر، ثوّیه در «ث» و جابلسا، جارودیه، جبیر بن خابور، جزیره خضراء، جمکران، جوار الکنس، جیش الغضب در حرف «ج» آمده است.

در بخش«ح»، در مورد «حزقیال نبى» چنین آمده است که ایشان از انبیاى پیرو تورات بوده که در کتاب خویش، درباره ظهور حضرت مهدى(عج)، سرنوشت رژیم اسرائیل، جهانى شدن آیین توحید و اجراى احکام و حدود الهى در عصر حضرت، خبرهایى آورده است.

در بخش «خ» در رابطه با «خزیمه»، آمده است که وى فرمانده سپاه سفیانى و عنصر پلیدى از امویان است. دوازده هزار نفر از سپاه سفیانى به سوى مکه و مدینه حرکت مى‌کنند که وى پرچمدار آن سپاه است. چشم چپ او کور بوده و پرده سفیدى روى چشمش را گرفته است. او قساوت پیشه‌اى است که مردم را مثله کرده و همه جرا مى‌کوبد تا وارد مدینه گردد.

در بخش «دال»، به داورى حضرت مهدى(عج) اشاره شده است. داورى ائمه(ع) در میان کلیمیان با تورات‌شان و در میان مسیحیان با انجیل‌شان بوده و نویسنده معتقد است حضرت مهدى(عج) نیز براى اتمام حجت و رفع عذر، با پیروان همه ادیان، با کتاب‌هاى آسمانى خودشان بحث و محاجه کرده، نویدهاى موجود در کتاب‌هاى هر آیینى را که از آمدن مصلح جهانى خبر داده‌اند، به آنها یادآورى مى‌کنند.

در «ذ» از ذوالفقار نام برده شده است. ذوالفقار نام شمشیر پیامبر(ص) است که حضرت حجت(عج) هنگام ظهور آن را همراه خود دارد. نویسنده روایتى از امیرالمؤمنین نقل کرده که در آن جبرئیل به پیامبر(ص) خبر مى‌دهد در یمن بتى است از سنگ که در قابى آهنى قرار دارد و ایشان حضرت على(ع) را براى آوردن آن به یمن مى‌فرستند. پس از آوردن، آن آهن به عمر صیقل داده شده و از آن دو شمشیر ساخته مى‌شود: «ذوالفقار» و «مخذوم». پیامبر(ص) مخذوم را خود برداشته و ذوالقفار را به على(ع) مى‌دهد.

رحبه، رشیق، رضوى؛ زنج، زند، زَوراء؛ سبیکه، سدره المنتهى، سطیح کاهن؛ شاکمونى، شروسى، شلمغانى؛ صائد بن صید، صائدیه، صفنیا؛ ضحى، ضیاء؛ طالب آملى، طالب تراث، طالقان؛ ظریف، ظهور؛ عاشوراء، عبقرى الحسان، عصایب؛ غار انطاکیه، غایه الطالبین، غضباء؛ فارِس الحجاز، فتن و ملاحم، فتنه سرّا؛ قبیله کلب، قرامطه، قصیده ا