پاورپوینت کامل منهج النقد فی علوم الحدیث ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منهج النقد فی علوم الحدیث ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منهج النقد فی علوم الحدیث ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منهج النقد فی علوم الحدیث ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با تقریظ محمد بن محمد ابوشهبه و دو مقدمه از مؤلف، آغاز و مطالب در هفت باب و هر باب در چندین فصل، مطرح شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه نخست، به موضوع کتاب[۱] و در مقدمه دوم، به مباحث آن، اشاره شده است[۲].

باب نخست، به منزله مقدمه و تمهید بحث، پیرامون منشأ علم مصطلح الحدیث است؛[۳] که در آن ادوار مختلف علوم حدیث بررسی و آثار تألیف شده در هر دوره معرفی شده است:

دوره اول: که دوران به وجود آمدن این علم بوده و از عصر صحابه آغاز و تا پایان قرن اول هجری، ادامه داشته است[۴]. آثار این دوره، عبارتند از:
«الصحیفه الصادقه» نوشته عبدالله بن عمرو بن عاص؛
صحیفه امام علی(ع)؛
صحیفه سعد بن عباده؛
دوره دوم: که دوران تکامل علم حدیث بوده و از اول قرن دوم تا اوایل قرن سوم هجری ادامه داشته است. برخی از آثار این دوره، عبارتند از:
جامع معمر بن راشد؛
جامع سفیان بن عیینه؛
مصنف عبدالرزاق؛
مصنف حماد بن سلمه؛
الموطأ مالک[۵].
دوره تدوین علوم حدیث: که از اوایل قرن سوم تا اواسط قرن چهارم هجری، ادامه داشته است. از جمله افرادی که در این دوره، در موضوع علوم حدیث دست به تألیفاتی زده‌اند، عبارتند از: یحیی بن معین (متوفی ۲۳۴ق)، محمد بن سعد (متوفی ۲۳۰ق)، احمد بن حنبل (متوفی ۲۴۱ق) و امام ترمذی (متوفی ۲۷۹ق)[۶].
دوره تألیف جوامع حدیثی: که از اواسط قرن چهارم تا اوایل قرن هفتم هجری، ادامه داشت. مهمترین آثار این دوره، عبارتند از:
«المحدث الفاصل بین الراوی و الواعی» قاضی ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد رامهرمزی (متوفی ۳۶۰ق)؛
«الکفایه فی علم الروایه» ابوبکر احمد بن علی خطیب بغدادی (متوفی ۴۶۳ق)؛
«الالماع فی أصول الروایه و السماع» قاضی عیاض بن موسی یحصبی (متوفی ۵۴۴ق)[۷].
دوره بلوغ و اکمال تدوین علوم حدیث: که از قرن هفتم تا دهم هجری، ادامه داشته است. مهمترین تألیفات این دوره، عبارتند از:
«الإرشاد» امام یحیی بن شرف نووی (متوفی ۶۷۶ق)؛
«التبصره و التذکره» و «التقیید والایضاح لما أطلق و أغلق من کتاب ابن الصلاح» حافظ عبدالرحیم بن حسین عراقی (متوفی ۸۰۶ق)؛
«الافصاح علی نکت ابن الصلاح» حافظ احمد بن علی بن عجر عسقلانی (متوفی ۸۵۲ق)؛
«فتح المغیث شرح ألفیه العراقی فی علم الحدیث» حافظ شمس‌الدین محمد سخاوی (متوفی ۹۰۲ق)[۸].
دوره رکود و جمود: که از قرن دهم هجری آغاز شده و تا اوایل قرن اخیر، ادامه داشته است. برخی از تألیفات این دوره، عبارتند از:
«المنظومه البیقونیه» عمر بن محمد بن فتوح بیقونی دمشقی (متوفی ۱۰۸۰ق)؛
«توضیح الأفکار» صنعنای محمد بن اسماعیل امیر (متوفی ۱۱۸۲ق)؛
«شرح نزهه النظر شرح النخبه» شیخ علی بن سلطان هروی قاری (متوفی ۱۰۱۴ق)[۹].
دوره بیداری و هوشیاری: که از ابتدای قرن اخیر آغاز شده و تاکنون ادامه داشته است. برخی از آثار تألیف شده در این دوره، عبارتند از:
«قواعد التحدیث» شیخ جمال‌الدین قاسمی؛
«مفتاح السنه» عبدالعزیز خولی؛
«السنه و مکانتها فی التشریع الإسلامی» مصطفی سباعی؛
«الحدیث والمحدثون» محمد محمد ابوزهرو[۱۰].

دانشی که در آن، به بحث پیرامون راوی احادیث و بررسی وضعیت روایات از لحاظ صحت، حسن و ضعف و قبول یا رد روایت، پرداخته می‌شود، دارای اهمیت ویژه‌ای بوده و از این‌رو، در باب دوم، در دو فصل زیر، به این امر، پرداخته شده است:

فصل اول، به بحث پیرامون علومی اختصاص یافته است که به بررسی راوی و روایت او از حیث قبول یا رد شدن آن، می‌پردازند. عناوین این علوم عبارتند از:

«صفه من تقبل روایته و من ترد»: این دانش، به بحث پیرامون شروطی می‌پردازد که به واسطه وجود آن‌ها، حدیث راوی قبول شده و مورد احتجاج قرار می‌گیرد؛ که عبارتند از: عدالت[۱۱] و ضبط[۱۲]،
«الجرح و التعدیل»: جرح به معنای وجود طعن درباره راوی و بیان کلماتی در مورد او است که به واسطه آن، عدالت یا ضبط وی، سلب شده و یا مورد اخلال، قرار می‌گیرد. در مقابل، تعدیل به معنی حکم به عادل یا ضابط بودن راوی است[۱۳].
«الصحابه»: دانشی است که به شناسایی و معرفی صحابی می‌پردازد. صحابه کسی است که پیامبر(ص) را در حالی که به ایشان ایمان داشته، ملاقات نموده و بر دین اسلام، از دنیا رفته باشد[۱۴].