پاورپوینت کامل الأربعون حدیثاَ (شیخ بهایى) ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الأربعون حدیثاَ (شیخ بهایى) ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الأربعون حدیثاَ (شیخ بهایى) ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الأربعون حدیثاَ (شیخ بهایى) ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب با دو مقدمه از محقق و نویسنده آغاز و مطالب، دربردارنده مجموعا چهل حدیث مى‌باشد.

شیخ بهایى در این اثر، در کنار گزینش ویژه اخبار و احادیث معصومین(ع) که برای سطح عموم مردم قابل استفاده باشد، شرحى روان و کامل و گاهى تخصصى از روایات، در اختیار مخاطبین قرار داده است.[۱]

روش وى در فقه الحدیث، استفاده از آراى علماى کهن در لغت، ذکر نظریات دیگر بزرگان و حتى معاصرین در مفاهیم دینى و نقل و نقد آراى آنان است.[۲]

او در مباحث مختلف، در ذیل شرح احادیث، همانند موضوعات لغوى، نحوى، ادبى، کلامى، ریاضى و… جامعیت خود را به اثبات رسانده است.[۳]

وى اسناد احادیث را، به‌صورت کامل، از خودش تا معصوم(ع) بیان کرده است، ولى از نقد و جرح و تعدیل رجال سند، سر باز زده است.[۴]

گزارش محتوا

در مقدمه محقق، زندگى‌نامه مفصلى از شیخ بهایى، ارائه گردیده است.[۵]

در مقدمه نویسنده، نکاتى پیرامون کتاب و اربعین‌نویسى، بیان گردیده است.[۶]

در این اثر، از ترجمه احوال راویان و محدثین اعراض شده است و به‌جاى نقل و بازگویى کیفیت سند، به خود مستند و متن پرداخته شده است؛ چون اکثر احادیث که در این کتاب نقل شده است، در باب سنن و آداب و اخلاق مى‌باشد.[۷]

مؤلف در شرح حدیث اول، مطالب مفیدى را در مورد حدیث و روایت بیان کرده است که به‌اختصار، ذکر مى‌کنیم. او واژه حدیث را در لغت، مرادف سخن دانسته و معتقد است از این جهت به آن حدیث مى‌گویند که به‌تدریج و جزءبه‌جزء به وجود مى‌آید و در اصطلاح، سخن خاصى است از پیامبر(ص) یا امام(ع) یا صحابى یا تابعى یا کسى که در خط آنها گام برمى‌دارد و گفتار یا کردار یا تقریر آنها را حکایت مى‌کند.[۸]

نویسنده در مورد تقطیع روایت، قائل به جواز است و تقطیع حدیث را در مواردى که جملات متعدد در متن باشد، ولى آن طور به هم وابسته نباشند که خللى در معنا ایجاد شود، جایز مى‌داند. در کتاب هم در چند موضع، احادیث را به‌صورت کامل ذکر نکرده، ولى به تقطیع آن اشاره کرده است. برای نمونه، در یک جا، حدیثى در باب مجالست با اهل معاصى، از کتاب شریف «کافى» نقل کرده است.[۹]

شیخ بهایى کوشیده است تا برای شرح و توضیح معانى روایات، از آیات و احادیث دیگر مدد جوید و برای این منظور، بیشتر از کتب اربعه، بهره جسته است، اگرچه در برخى موارد، از منابع اهل سنت نیز استفاده کرده است.[۱۰]

روش فقه‌الحدیثى نویسنده با ذکر نمونه‌هایى از کتاب، عبارتند از:

الف)- توضیح لغات و یا معانى خاص واژگان یا قسمتى از روایت، مانند:

مراد وى از فقه، داشتن بصیرت در امر دین است، معناى لغوى آن؛ یعنى «فهم» و نه معانى مصطلح آن، که با استنباط احکام از منابع و ادله شرعى حاصل مى‌شود.[۱۱]
الطاغوت: در اصل «طغووت» بر وزن فعلوت، از ماده طغیان است و آن، تجاوز از حد است و ریشه آن، «طیغوت» مى‌باشد و.[۱۲]

ب)- توضیح مطالب صرفى و نحوى: شیخ بهایى، برای تفهیم بهتر حدیث، از علم صرف و نحو، کامل بهره برده است؛ به‌عنوان نمونه، به ذکر نقل قول‌هایى از نحویون، به‌خصوص زمخشرى اکتفا مى‌کنیم:

قربه نجیا: نجی بر وزن فعیل، از باب «ناجى یناجی مناجاه» و آن،