پاورپوینت کامل دیوان انوری ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان انوری ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان انوری ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان انوری ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس
۵ منابع مقاله
۶ وابسته‌ها

ساختار

کتاب، مشتمل بر مقدمه‌ای به قلم سعید نفیسی در شرح احوال و آثار انوری است. پس از آن به‌ترتیب قصاید، مقطعات، غزلیات و رباعیات شاعر ارائه شده است.

گزارش محتوا

سعید نفیسی در مقدمه‌اش بر کتاب با استفاده از منابع مختلف به بررسی شرح احوال و آثار انوری پرداخته است. او معتقد است نخستین کتابی که ذکری از انوری در آن هست «لباب الألباب» محمد عوفی است که در حدود ۶۱۸ق، تألیف کرده است[۱]. همچنین جامی در بهارستان نوشته است: «انوری، رحمه‌الله، حکیمی کامل و فصیح و فاضل بود. حسن شعر و لطف نظم، شمه‌ای است از علو حال او و خالی است از جمال و کمال او. سخنان او مشهور است و دیوان او مسطور…»[۲].

بین سخن‌سرایان ایرانی که از آغاز نشأت زبان فارسی دری تا پایان قرن ششم برخاسته‌اند، انوری ابیوردی به‌خاطر خصائصی‎ چند‎ از‎ دیگران ممتاز است. نخست آنکه وی از دانش‌های عصر خود‎ مخصوصاًً هیئت و نجوم به ‎مقدار قابل توجهی برخوردار بوده است و این امتیاز موجب می‌شود که گذشته از مقام بلندی‎ که‎ در‎ شعر فارسی دارد، او را در زمره دانشمندان بشمار آورد. دوم‎ آنکه‎ انوری تقریباً در پایان عصری می‌زیسته است که در آن عصر قصیده‌سرایی یا بهتر بگوییم مدیحه‌سرایی‎ پس از‎ آنکه به اوج ترقی و غایت کمال رسیده بود، رو به انحطاط می‌نهد. پایان عمر‎ انوری‎ در‎ نیمه دوم قرن ششم هجری است و هرچند نمی‌توان گفت سال‎های بین ۴۸۵ به بعد‎ را‎ دیده‎ و شاهد قران معروفی که گویند خود آن را پیش‌بینی کرده، بوده است، اما به احتمال قوی‎ در‎ اوایل نیمه دوم قرن ششم درگذشته است. پس از وی شاعری که در‎ مدیحه‌سرایی‎ به‎ سبک خراسانی به پایه او یا شاعران پیش از او برسد، برنخاست.

سوم یعنی امتیازی‎ که‎ او را کاملاً از همگنان مشخص می‌دارد این است که انوری شاعری مدیحه‌سرا‎ به مفهوم‎ واقعی‎ کلمه است. شاعری است که هدف او ستودن ممدوح و راضی نگاهداشتن اوست. نان خود را‎ در‎ ستایش کسان می‌جسته است و چون در مدیحه‌سرایی مشارکانی از شاعران متقدم و همکاران‎ یا‎ هم‎چشمانی‎ از معاصران خود داشته، کوشیده است تا در ستایش ممدوح مضمون‌هایی بیافریند که گذشتگان و یا‎ هم‌دوره‌هایش‎ آن را‎ نگفته باشند[۳].

انوری از اینکه به‌صراحت بگوید که مداحی او به‌خاطر‎ صلت‎ستانی‎ است باکی ندارد؛ چنان‌که در‎ ضمن‎ قطعه‌ای‎ به ممدوح خود می‌گوید‎:

هزار‎ مدح شکرطعم وصف‎ تو‎ گفتم‎

کز او نگشت مرا تازه یک صبوح فتوح[۴]‏

و در قطعه دیگر می‌گوید:

اندرین‎ عصر‎ هرکه شعر برد

به امید صلت بر‎ ممدوح

چار آلت‎ ببایدش‎ ورنه‎‎

گردد از رنج و غم‎ دلش مجروح

دانش خضر و نعمت قارون‎

صبر ایوب و زندگانی نوح[۵]‏

و هنگامی که از ممدوح صلتی‎ دریافت‎ نمی‌کند، می‌گوید:

چو آبروی نیفزایدم ز مدح‎ و غزل‎‎

چرا‎ به‎ آتش‎ فکرت همی بکاهم‎ روح

عنان طبع از این پس کشیده خواهم داشت‎

اگر گشاده نبینم در قبول و فتوح[۶]

‏

و از‎ اینکه‎ حرفت‎ خود و همکاران خویش را گدایی نام نهد‎ شرمسار‎ نیست‎:

سؤالکی‎ است‎ در‎ این حالتم به‎ غایت لطف

گمان بنده چنان است کان نه نازیباست

ز غایت کرم تو است یا ز خامی من

که با گناه چنین منکرم امید عطاست

بدین دقیقه‎ که گفتم گمان کدیه