پاورپوینت کامل حسینی همدانی، محمد ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حسینی همدانی، محمد ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حسینی همدانی، محمد ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حسینی همدانی، محمد ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ اجازات
۴ فضاى فرهنگى و تربیتى
۵ وفات
۶ آثار علمى
۷ وابسته‌ها

ولادت

او فرزند آیت‌اللّه سیّد على همدانى، در سال ۱۳۲۲ق در خانواده علم و تقوى در شهر نجف اشرف متولد شد.

پدر ایشان از شاگردان مرحوم ملا حسینقلى همدانى و حاج سید احمد کربلایى و همدوش و همطراز با مرحوم میرزا جواد آقاى ملکى تبریزى و حاج آقا حسین قمى بود و با بزرگانى از جمله مرحوم آقاى شیخ محمد بهارى همدانى حشر و نشر داشت، و مدت ۱۸ سال به طور مرتب ملازم مرحوم آخوند بود و غیر از درس و بحث‌هاى رسمى حوزه از سیر و سلوک و حالات آموزنده و مفید آخوند ملاّ حسینقلى همدانى کسب فیض مى‌کرد.

تحصیلات

مفسّر بزرگوار پس از هشت سال، با مرحوم پدرش از نجف به ایران مى‌آید و در آغاز، نزد پدرش درس شروع مى‌کند و مدتى از مرحوم سید على همدانى و دیگران بهره مى‌برد، تا آنجا که در سال ۱۳۴۳ق و پس از گذشت سیزده سال مجددا به نجف باز مى‌گردد و در آنجا به تحصیل ادامه مى‌دهد و چون میان پدر علاّمه حسینى و مرحوم میرزاى نائینى علاقه و دوستى دیرینه وجود دارد، فرزند خود را تحت هدایت و سرپرستى ایشان قرار مى‌دهد.

ایشان درس‌هاى باقیمانده سطح را خدمت مرحوم آیت‌اللّه میلانى از شاگردان بزرگ مرحوم نائینى و کمپانى و آقا عماد رشتى تمام مى‌کند.

در سال ۱۳۴۵ق پس از پایان دروس سطح، در دور پایانى درس اصول مرحوم میزاى نائینى (م ۱۳۵۵ ق) شرکت مى‌کند و استاد از وى مى‌خواهد که درسها را بنویسد و ایشان ببیند.

وى در این باره مى‌گوید: «من چند سال، درس مرحوم آیت‌اللّه نائینى مى‌رفتم. در طول این چند سال تمام درس ایشان را مى‌نوشتم و هر چند وقت یکبار، نوشته‌ها را که چند دفتر مى‌شد، خدمت ایشان مى‌بردم و ایشان مطالعه مى‌فرمودند. تمام دور درس اصول را، تا ابتداى بحث برائت، در مدت هفت هشت سال…»

ایشان دربار عظمت علمى و روحى استاد خود در همین مصاحبه، نکات ارزنده‌اى دارند و اهتمام استاد را به تربیت شاگرد، دقت در ارایه مطالب، توجه به ادبیات و نویسندگى و از همه مهم‌تر به دعا و مناجات و راز و نیاز و آداب نماز مى‌ستایند و مى‌گویند: «مرحوم آیت‌اللّه نائینى بنا داشتند براى فریضه ظهر و عصر، حدود یک ربع ساعت که به اذان مانده بر روى سجاده بنشینند و حال انتظار داشته باشند، تا اذان بگویند و ایشان مشغول نماز شوند.»

علام حسینى به جز درس مرحوم نائینى، در درس فقه و اصول مرحوم حاج شیخ محمدحسین اصفهانى (م ۱۳۶۵ ق)، معروف به کمپانى شرکت مى‌کنند. از بحث بیع تا بحث خیارات مدت چهار سال از استاد استفاده مى‌کنند و تحت تأثیر قوت روح ایشان قرار مى‌گیرند. ایشان دربار استاد خود کمپانى در همین مصاحبه مى‌گویند: غیر از مهارت و استادى کم نظیر مرحوم آیت‌اللّه شیخ محمدحسین کمپانى در فقه و اصول، در تفسیر و بهره‌بردارى از آیات قرآن نیز ابتکارهاى خوب و جالبى داشتند، از جمله مى‌فرمودند: «ما از آیات الهى مى‌توانیم پى به مقام هر یک از انبیا ببریم که در مقایس آن با مقام اوصیاى الهى حقایقى فهمیده مى‌شود…»

بنابراین، ایشان افزون بر شاگردى کمپانى در فقه و اصول، شاگردى مرحوم کمپانى را در تفسیر داشته و چه بسا متأثر از آموخته‌هاى ایشان در این دانش عظیم الشأن بوده است.

گذشته از مرحوم کمپانى، ایشان شاگرد بزرگانى چون آقا میرزا جواد ملکى و بزرگان عرفان عملى بوده است. علاّمه مدتى در خدمت آیت‌الله میرزا على آقاى قاضى بوده و محضر ایشان را درک کرده است. مرحوم میرزا على آقاى قاضى از شاگردان مبرّز مرحوم آقاى سید احمد کربلایى از عرفاى نامى آن زمان بوده است.

علاّم حسینى دربار مرحوم قاضى و رابطه خودش با ایشان مى‌گوید:

«در سن ۱۳۴۷ یا ۱۳۴۸[ه‍. ق]که من در مدرس قوام بودم. مرحوم میرزا على آقاى قاضى به مدرسه قوام تشریف آوردند و از متصدى مدرسه خواستند که حجره‌اى را در اختیار ایشان قرار دهد. متصدى مدرسه با کمال احترام پذیرفت و یک حجر کوچکى از طبقه فوقانى مدرسه را در اختیار ایشان قرار داد. بعد معلوم شد که مرحوم میرزا على آقاى قاضى حجره را به عنوان مکان خلوتى براى تهجد و عبادت مى‌خواستند؛ چرا که منزل ایشان کوچک بود و ایشان تصور داشتند شب هنگام که مى‌خواهند به نماز و تهجد بپردازند، مزاحم بچه‌ها هستند؛ به این جهت این حجره را تهیه کرده بودند. شب‌ها حدود ساعت دوازده که معمولا طلبه‌ها به خواب مى‌رفتند تا براى درسهاى فردا استراحتى کرده باشند، شب‌زنده‌دارى و تهجد ایشان در آن حجر کوچک شروع مى‌شد. در آنجا بود که من شیفته مرحوم میرزا على آقاى قاضى شدم. حالت دعا و نیایش ایشان، در آن حجر کوچک، خیلى براى من جالب و زیبا بود. چند ماهى از آمدن ایشان به مدرسه مى‌گذشت که من رفتم خدمت ایشان و تقاضا کردم که کتاب «جامع السعادات» مرحوم نراقى را براى من بخوانند و ایشان با کمال بزرگوارى پذیرفتند. قرار شد من در کنار درسهاى دیگر در ساعات فراغت خدمت ایشان برسم. با این قرار من خدمت ایشان مى‌رسیدم و ایشان درس مى‌فرمودند؛ اما چه درسى، واقعا درس عرفانى بود؛ یک عرفان وجدانى. شنونده یقین مى‌کرد که آنچه استاد مى‌گوید، خود به یقین دریافته و در وجود خودش پیاده کرده است. هنوز شیرینى و لذت آن مدت کوتاه درس را که خدمت ایشان بودم احساس مى‌کنم. اقرار مى‌کنم که مرحوم میرزا على آقاى قاضى بسیار مرد کم‌نظیرى بود. کلام و رفتار و سلوک ایشان بسیار جذاب و دلنشین بود.»

اجازات

علاّم حسینى از شخصیت‌هاى بزرگى تصدیق اجتهاد و اجاز نقل حدیث گرفته‌اند که سه چهار اجازه ایشان در جلد هیجدهم تفسیر انوار درخشان در آغاز کتاب به چاپ رسیده که به آنها اشاره مى‌کنیم:

اجازه از مرحوم میرزاى نائینى در تاریخ ۲۲ ذى‌الحجه ۱۳۵۱ق که این تعبیرات دربار ایشان نگاشته شده است:
«عمده العلماء و الافاضل العظام و ثقهالاسلام المؤید المسدّد الصفی… فقد حضر ابحاثى الفق