پاورپوینت کامل تجارب الأمم ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تجارب الأمم ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تجارب الأمم ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تجارب الأمم ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ منابع مسکویه در نوشتن تجارب الأمم
۲ نام کتاب
۳ نسخه‌هاى خطى متن عربى تجارب الامم
۴ وابسته‌ها

منابع مسکویه در نوشتن تجارب الأمم

مسکویه در آغاز مقدمه‌اش گوید که وى تاریخ مردمان و زندگی‌نامه‌ها و اخبار شهرها و نامه‌هاى تاریخ را خوانده است.این خود نشانه تعدد منابعى است که وى در نوشتن تاریخش از آن سود جسته است. مسکویه در درجه نخست، بر طبرى، و سپس بر منابع دیگرى که از برکت کتابخانه‌هاى بزرگ آل بویه در اختیار داشته، بر هر کدام بر حسب دوره‌هاى تاریخى تکیه کرده است.شناختن دقیق این منابع مستلزم آن است که منابع همه گزارشهاى مسند و مرسل او را باز شناسیم، که نخستین شرط آن، بیرون آمدن دوره کامل متن تجارب الامم است.بارى، منابع مسکویه به اجمال اینهاست:

تاریخ طبرى، چنان که گفتیم، مسکویه قبل از هرکس و هر منبع، به طبرى توجه داشته و بیشتر مواد کتابش را از او گرفته است.زیرا مسکویه تاریخ کهن را-پس از حذف آن‌چه به کارش نمى‌آمده است، و با افزودن متون پر ارزش و اضافاتى که از منابع دیگر آورده، از روزگار اوشهنگ، یا چنان که خود گوید، از دوران پس از طوفان تا سال ۲۹۵ هجرى، پا به پاى طبرى-اما به شیوه خویش-پیش مى‌آید، با توجه به این که تاریخ طبرى خود تا سال ۳۰۲ هجرى را در بر مى‌گیرد.مسکویه تنها تاریخنگارى نیست که از سرچشمه طبرى مى‌نوشد و از گزارشهاى او در کتاب خود سود مى‌جوید.کیست که به طبرى تکیه نکرده است؟اینک ابن اثیر که در مقدمه‌اش گوید:
«من به تاریخ بزرگى که امام ابوجعفر طبرى نوشته است آغاز کردم.زیرا وى تکیاه همگان است و به هنگام اختلاف، همگان به او رجوع کنند.همه گزارشهایى را که درباره زندگى کسان در کتاب طبرى آمده است در تاریخ خود آورده‌ام.هیچ شرح حالى را فرو نگذاشته‌ام.طبرى در اکثر رویدادها گزارشهاى متعدد آورده است.من کاملترین آنها را از کتاب او برگرفته‌ام و از روایات دیگران مطالبى را که در طبرى نبود بر آن افزوده‌ام.چون از این کار بپرداختم در تاریخهاى مشهور نیز نگریستم و از این تاریخها [از جمله تجارب الامم ]نیز مطالبى که در طبرى نبود بر آن چه از طبرى گرفته بودم افزودم.»
آن چه درباره ابن اثیر گفتیم درباره بسیارى دیگر، از جمله ابن خلدون نیز راست مى‌آید،(نگاه کنید به العبر ۴:۱۱۴۰).زیرا تاریخ طبرى سرچشمه‌اى است جوشان از روایات درست و نادرستى که طبرى به قصد حفظ و نگهدارى آنها، همه را در کتاب خود گرد کرده است.طبرى چنان که در مقدمه‌اش گوید بر آن نیست که روایات را در ترازوى سنجش خویش نهد یا تعدیل کند، یا درباره آن سخنى گوید.ولى مورخان پسین که از او بسیار گرفته‌اند، برگرفته‌شان را در قالبهایى ریخته‌اند که براى خود برگزیده بوده‌اند و هر کدام بر پایه نگرش و پسند خویش بدان شکل و جهت بخشیده‌اند.مسکویه نیز از همین مورخان است که او نیز از طبرى بسیار گرفته است.ولى وى کسى نیست که گزارشهاى دیگران را بى هیچ سنجش و نقد یکسره در کتاب خویش بریزد.مسکویه تنها به گزارشهایى ارج مى‌نهد که داراى ارزش تاریخى است و آنها را با معیار گزینش خویش سازگار مى‌یابد: گزارشهایى که به هدف و نگرش مبتنى بر فلسفه اخلاق او که در مقدمه‌اش از آن سخن گفته و در آثار دیگرش بر آن اصرار ورزیده است، خدمتى تواند کرد.مسکویه تاریخ طبرى را در نزد ابوبکر احمد بن کامل قاضى که از یاران طبرى بوده است خوانده و از او اجازه روایت گرفته بوده است.خود، در تجارب الامم در شرح حوادث سال ۳۵۰ هجرى گوید: «در این سال ابوبکر احمد بن کامل قاضى درگذشت.من تاریخ طبرى را از او شنیده‌ام.وى از یاران ابوجعفر [طبرى ]بوده، خود از وى بسیار شنیده بوده است. ولى من از روایات طبرى جز همین کتاب را از ابوبکر قاضى نشنیده‌ام، که برخى به قراءت در نزد او، و برخى به اجازت از او بوده است.وى در شارع عبدالصمد مى‌زیسته و من با وى بسیار نشسته‌ام.»
گنجینه‌هاى بزرگ و گرانبهاى آل بویه.مسکویه در تجارب الامم حتى نسبت به دوره‌اى که موازى طبرى است بویژه در روزگار پیش از اسلام، متن‌هاى بى‌نظیر و پر ارزشى را مى‌آورد که در آثار مورخانى چون طبرى، ابن اثیر، ابن خلدون و دیگران دیده نمى‌شود.براى نمونه اندرز اردشیر را نام باید برد که به تعبیر مینوی «ترجمه عربى آن امروزه در کتاب تجارب الامم براى ما محفوظ و على العجاله بعد از اوستا قدیم‌ترین سندى است که در شکل کتاب براى ما باقى مانده است.» یا زندگی‌نامه خود نوشته (اتوبیوگرافى) انوشروان و سخنرانى او که سرشار از اطلاعات صریح و مستنبطى است که پژوهندگان تاریخ آن دوره را براستى به کار مى‌آید.مسکویه این متن‌هاى بى‌همتا و این اضافات پر ارج را که ویژه کتاب او است از کجا آورده است؟مسکویه افزون بر جنبه‌هاى فلسفى و استادى و عضویت در انجمن‌هاى علمى زمان و عنوانهاى دیگر، سرپرست کتابخانه‌هاى بزرگ وزیران و امیران آل‌بویه، همچون ابن العمید و پسرش ابوالفتح و سپس کتابخانه بزرگ عضد‌الدوله دیلمى بوده است.مسکویه به مدت هفت سال خازن کتابخانه ابن العمید بود،(تجارب ج ۶ حوادث سال ۳۵۹ ه) کتابخانه‌اى که فهرست آن ۱۰۵۶ برگ بود(۴۴ کراسه ۲۴ برگ-آدام متز ۱:۲۹۷) و سرشار از کتاب‌هایى که همه زمینه‌هاى علم و ادب را شامل مى‌گردید.مسکویه خود گوید(حوادث سال ۳۵۵) کتاب‌هاى آن بیش از صد بار مى‌شد.یا کتابخانه بزرگ عضدالدوله دیلمى، کسى که مسکویه تجارب الأمم را هم به نام او نوشته است.مقدسى در احسن التقاسیم (ص ۴۴۹)آن را چنین وصف مى‌کند: «گنجورى از بزرگان شهر بر این کتابخانه اشراف دارد.هیچ کتابى نبود که تا آن زمان تصنیف شده باشد و عضدالدوله آن را در کتابخانه‌اش گرد نیاورده باشد.در هر سوى آن گنجینه‌هایى است.به همه دیوارهاى دالان و آن گنجینه‌ها، اطاقکهایى از چوب منقوش به درازاى یک قد و پهناى یک ذرع چسبیده است…دفترها بر رفها چیده شده‌اند.براى هر دسته از آنها اطاقکها و فهرستهایى است ویژه که نام کتاب‌ها در آن ثبت شده است. جز بزرگان کسى را بدان راه نیست.» بدون شک، مسکویه از این گنجینه‌ها سود فراوانى برده است.مایه‌هاى تاریخى ویژه‌اى که منحصرا در کتاب او دیده مى‌شود-خواه درباره پیش از اسلام خواه پس از اسلام-برگرفته از منابعى است که در آن گنجینه‌ها فراهم بوده است.
ثابت بن سنان.از سال ۲۹۵ تا ۳۴۰ هجرى، تاریخ مسکویه از منابعى بجز طبرى سرچشمه مى‌گیرد.از این منابع است تاریخ ثابت بن سنان (متوفى به سال ۳۶۳ ه)پسر ثابت بن قرّه صابى حرّانى (۲۲۱-۲۸۸ ه) دایى هلال بن محسّن صابى.ثابت بن سنان تاریخش از خلافت مقتدر (از سال دویست و چند-قفطى) تا سال ۳۶۰ هجرى را در بر مى‌گیرد.ابواسحق هلال بن محسّن براى تاریخ ثابت بن سنان تتمه‌اى نوشته است که به سال ۴۴۷ مى‌رسد.(کلودکاهن، دانشنامه ایران و اسلام)، دلیل بر این که مسکویه از کتاب ثابت بن سنان سود جسته تصریح خود مسکویه است(ج ۵، حوادث سال ۳۱۹ ه).
روذراورى سخنى دارد که بر مبناى آن باید هلال صابى را نیز از منابع مسکویه بدانیم. وى در ذیلى که براى تجارب الامم نوشته است(ص ۲۳) گوید: «ابواسحق درباره دولت دیلمیان کتابى نوشته است که آن را «التاجى فی الدوله الدیلمیه» نامیده است.کتابى است آراسته و نیکو…ما پایان این کتاب را با پایان تجارب الامم برابر دیده‌ایم.در خاتمه‌اش پاره‌اى الفاظ شبیه یکدیگرند.و تاریخ هر دو مورخ به یک زمان ختم مى‌شود.کتاب خود موجود است و به جاى آن که از آن خبر دهیم مى‌توان آن را از نزدیک دید.»
اعتماد بر این سخن اندکى دشوار است.زیرا مى‌دانیم تاریخ ابواسحق صابى تا سال ۴۴۷ هجرى و تاریخ مسکویه تا سال ۳۶۹ هجرى را در بر مى‌گیرد چنان که روذراورى نیز همین را مى‌گوید.(ذیل ص۸).حتى اگر فرض کنیم که کتاب مسکویه بیش از ۶ بخش بوده (به رغم تصریحى که در پایان بخش ششم آمده است) این فرض نیز سست مى‌نماید زیرا مسکویه خود به سال ۴۲۱ درگذشته بوده است.حتى اگر بگوییم در این جا اشتباهى رخ داده است و مقصود همان ثابت بن سنان صابى است که تاریخش تا سال ۳۶۰ یا ۳۶۳ را (بنابر دو قول) در بر مى‌گیرد، باز درست نمى‌نماید زیرا تاریخ مسکویه خود تا سال ۳۶۹ امتداد مى‌یابد، به هر روى، اگر درست باشد که مسکویه از هلال نقل کرده است، مى‌بایست فقط از حوادث سال ۳۶۴(آغاز تاریخ هلال) تا ۳۶۹ (انتهاى تجارب الامم) از تاریخ هلال نیز گرفته باشد.با توجه به این که مسکویه در نوشتن این سالها خود نیز منبع تاریخ خویش بوده است با این همه، این مانع از آن نبوده است که مسکویه از کتاب‌هاى معاصران‌اش، از جمله کتاب هلال صابى یا دیگران نیز سود جسته باشد.
مسکویه به عنوان منبعى براى تجارب الامم.بارى، منابع مسکویه تا پیش از سال ۳۴۰ هجرى هر چه باشد، از آن پس، وضع به گونه‌اى دیگر است.مسکویه هنگامى که حوادث سال ۳۴۰ هجرى را آغاز مى‌کند خود گوید:
«بیشتر گزارشهایى که پس از این سال مى‌آورم از مشاهده‌ها و دیده‌هاى خود من، یا گزارشى است همسنگ دیده‌هاى من که از دیگران شنیده‌ام.زیرا همچون استاد رئیس ابوالفضل محمد بن الحسین بن العمید-که خدا از او خشنود باد-در این یا آن واقعه، تدبیرهاى خویش را، و پیش آمدهایى را که براى وى رخ داده، به من خبر داده است.گزارش چنین کسى در این که بدان اعتماد کنم و به راستى آن اطمینان یابم، از دیده‌هاى خود من کمتر نتواند بود.نیز مانند ابومحمد مهلّبى-که رحمت خدا بر او باد-بیشتر حوادث روزگارش را براى من بازگفته است، و این به علت طول صحبت و کثرت مجالست با وى بوده است.بسیارى از بزرگان عصر این دو تن، خبرهایى به من داده‌اند که از آنها پند توان گرفت.من همه رخدادهایى را که در یاد دارم، و آن چه را که از دیگران شنیده، یا خود آزموده‌ام، همه را به خواست خدا باز خواهم گفت.»

بارى، تاریخ مسکویه -به هر روى-تا سال ۳۶۹ هجرى را در