پاورپوینت کامل نائینی، محمدحسین ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نائینی، محمدحسین ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نائینی، محمدحسین ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نائینی، محمدحسین ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ جایگاه علمى و اجتماعى
۴ مقام معنوى
۵ خدمات سیاسى
۶ تبعید به ایران
۷ سخن شهید مطهرى
۸ شاگردان
۹ وفات
۱۰ آثار
۱۱ وابسته‌ها

ولادت

میرزای نائینی فرزند حاج میرزا عبدالرحیم نائینى، در ۱۷ ذى قعد سال ۱۲۷۶ هجرى قمرى در شهر نائین و در یک خانواد روحانى چشم به جهان گشود.

تحصیلات

او تحصیلات ابتدایى را در زادگاه خود، نائین اصفهان، در محضر پدرش حاج میرزا عبدالرحیم آغاز کرد.

پس از فراگیرى مقدمات علوم و براى تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوز نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت‌الله حاج میرزا محمدحسن شیرازى بزرگ و مرحوم آیت‌الله سید محمد اصفهانى قرار گرفت و در درس آیت‌الله آخوند ملا محمد کاظم خراسانى به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.

جایگاه علمى و اجتماعى

آیت‌الله نائینى، یکى از بزرگترین و نامورترین مراجع عصر خویش و یکى از محققین نامى در اصول و فقه است. او را مجدّد علم اصول و نوآور آن نامیده‌اند و اغلب مراجع و فضلاى معاصر از افاضات علمى و رشحات فکرى این مرد فضیلت و دانش، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم بهره برده‌اند.

میرزاى نائینى در اثر اطلاعات وسیع در علومى همچون ریاضى، حکمت، فلسفه و عرفان و احاطه به کلیات فقه، امتیازات خاصى میان علماى نجف اشرف داشت.

ایشان علم اصول را با دقت و جدیت خاص، طورى منظم کرد و پیچیدگى‌هاى آن را بر طرف نمود و آن را تهذیب و تنقیح کرد که همگان وى را در این امر ستوده و استادى او را در این فن تأیید کرده‌اند.

مقام معنوى

آیت‌الله نائینى، توجه خاصى به تربیت و تهذیب نفس و آراستن آن به انواع فضایل اخلاقى داشت. نماز شب ایشان هیچ‌گاه ترک نشد، و حتى در سفر هم همیشه بر آن مواظبت داشت.

هر کس چند روزى ملازم ایشان مى‌گشت، حالات عرفانى و تعبدهاى خاص آن مرحوم را مشاهده مى‌نمود و او را در درج اعلاى وارستگى و تقوا و صلاح و ارشاد و اخلاص مى‌دید.

گویا هم خوبى‌ها در آن وجود جمع شده بود. علم و فضل و شایستگى، و آراستگى به کمال و رشد معنوى و فضایل اخلاقى و معنوى، همه در وجود او نمایان بود.

او هرگز اوقات گران‌بهایش را بیهوده صرف نمى‌کرد. یا مشغول مباحث مسائل علمى بود و یا با شرح صدر و گشاده رویى در میان مردم به گفت و شنود و رسیدگى به نیازها و مشکلات آنان اشتغال داشت. همیشه در مصرف، اقتصاد را رعایت مى‌کرد و در صرف بیت المال مسلمانان، زهد و تقوا و صرفه جویى داشت.

تا آنجا که مقدور بود از سهم مبارک امام عجل‌الله‌تعالى‌فرجه و سایر حقوق شرعیه استفاد خصوصى نمى‌کرد و هزین زندگى شخصى را از درآمدهاى خویش تأمین مى‌نمود.

او نمون بارزى از تقوا و صلاح و رستگارى بود، آن چنان که نمون بارزى از بلند اندیشى در علم نیز، به شمار مى‌آمد.

خدمات سیاسى

در دور قاجار مردم مسلمان ایران زیر پاى شاهزادگان و درباریان قاجار پامال بودند و پادشاهان و فرمانروایان، مالک همه چیز مردم بى‌پناه بودند و مردم بى‌دفاع، از خود اختیارى نداشتند و عین‌الدوله‌ها و شمس الملوکها، شاه ناتوان و بى اراده را آلت دست خودخواهى و هوس بازى خویش قرار داده و ترکتازى را به حد اعلاى خود رسانده بودند.

در چنان شرایط خفقان و خودسرى، تنها علماى بزرگ دین ناله‌هاى مردم را از دور و نزدیک مى‌شنیدند و کمکى به حال آنان می‌کردند. در آن زمان در تهران و تبریز و سایر شهرها، علما به استغاث مردم پاسخ مثبت داده و خواهان اجراى قانون و نظم و عدالت و قسط اسلامى شدند.

در چنان روزگار سیاه و خفقانى بود که آیت‌الله نائینى، آن فقیه دلسوز و آگاه، کتاب شریف «تنبیه الأمه و تنزیه المله» را نوشت و انواع استبداد و خودسرى و حکومت خودکام پادشاهان مستبد را با منطق و حکمت تبیین کرد و وظایف علما و فقها را نسبت به دین و اوضاع جارى بیان نمود و با تبیین فصول مختلف عهدنام مالک اشتر، حدود و اختیارات حاکم و حکومت اسلامى را نشان داد.

این کتاب با حاشیه و تقریظ دو تن از مراجع بزرگ و استوانه‌هاى فقه و فقاهت آن روز، زینت یافت و همانند دستور العمل و بیانی حکومت اسلامى تلقى گردید.

دو مرجع مبارز و مجاهد آن روز، آیت‌الله آخوند خراسانى و آیت‌الله شیخ عبدالله مازندرانى بر آن کتاب تقریظ نوشتند و مأخوذ بودن اصل مشروطیت را از متن شریعت محمدى صلى‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم مورد تأیید و امضا قرار دادند و به این ترتیب، گامى در راه برانداختن استبداد مطلق برداشته شد.

هر چند دیرى نپایید که با دخالت اجانب و بیگانگان و توطئه و تلاش ستون پنجم و روشنفکر نمایانى مانند تقى زاده و ملکم خان و همدستان آنها، مشروطیت از مسیر انقلاب خارج گردید و به تعبیر خود ایشان، انگورى که انتظار و امید سرکه بودن در آن منظور بود، یک باره شراب گردید و غیر قابل استفاد مؤمنین شد.

در هر صورت و با توجه به آن روزگار سیاه، حرکت مشروطیت گامى به جلو و حرکتى به سوى اسلامى و الهى شدن و عدالت اجتماعى بود.

آیت‌الله نائینى در یکى از فصول کتاب نامبرده، با صراحت کامل چنین مى‌نگارد:

«قلع شجر خبیث شاه پرستى و ترویج علم و دانش و مرجعیت امور نوعیه را تابع لیاقت و درایت قرار دادن، و ریش چپاول و مملکت فروشى شاه پرستان را برانداختن هدف است.

ناچار تا شجر ملعون استبداد برقرار و بنیان استعباد (بنده گرفتن دیگران) در مملکت اسلامى استوار است، سلب این قوه و تبدیلش به علم و دانش از محالات است. و مادامى که حقیقت سلطنت و ولایت بر حفظ نظم و به منزل شبانى گله بودن آن، به واسط شدت در هوى پرستى بر شخص سلطان مجهول و سلطنتش را عبارت از مشارکت با ذات احدیت – عَزّت کبریائه – در مالکیت و قاهریت و فاعلیت «ما یشاء» و عدم مسئولیت «عما یفعل» پندارد، و تمکین امت را از این فرعونیت دوست خواهى شمارد، لا محاله به استیصال افراد آگاه و