پاورپوینت کامل شرح الأسماء شرح دعاء الجوشن الکبیر ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرح الأسماء شرح دعاء الجوشن الکبیر ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرح الأسماء شرح دعاء الجوشن الکبیر ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرح الأسماء شرح دعاء الجوشن الکبیر ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ساختار
۲ گزارش محتوا
۳ وضعیت کتاب
۴ پانویس

ساختار

این شرح، بر اساس فصول مختلف دعاى جوشن کبیر به ۱۰۰ فصل تقسیم شده است و در هر فصل، فقراتى از دعا ذکر و شرح داده شده است و در آن، به کتب لغت عربى، به‌خصوص «قاموس اللغه» استناد فراوانى گردیده و در موارد مختلف به اشعار فارسى و عربى مناسب استشهاد شده است.

گزارش محتوا

مرحوم سبزوارى در این شرح، اقدام به بحث و تحقیق علمى، بیان آرا و نقد آنها نموده و متعرض موضوعات فلسفى و کلامى فراوانى نیز شده‌اند؛ کما اینکه فرصت ورود به مباحث ذوقى عرفانى و تأویل آیات و احادیث را هم بر اساس توانایى‌هاى معنوى و روحى خود پیدا کرده است.

استفاده از اشعار عربى و فارسى و کلمات بزرگان در زمینه‌هاى ادبیات، پزشکى، کلام، فلسفه، حدیث، عرفان، فقه، دعا، علم حروف، تأویل و تفسیر آیات، این شرح را به گنجینه‌اى پربها و متنوع تبدیل نموده است.

مؤلف محترم در هر موضوع، مباحث فلسفى، کلامى یا عرفانى متناسب با آن را مطرح نموده است.

مشرب فلسفى مرحوم ملا هادى، همان مشرب صدر المتألهین(ره)، بر اساس حکمت متعالیه است، اما در موارد متعددى، آراء خاص خود را نیز بیان مى‌کند.

ملا هادى سبزوارى(ره) در این شرح، به تأویل تکیه داشته و در مواردى ذکر کرده‌اند که چاره‌اى جز تأویل نداریم. مى‌فرماید: تمام فرقه‌هاى اسلامى ناچار به تأویل هستند؛ حتى از احمد بن حنبل که اعتقادى به تأویل ندارد نقل شده که در سه مورد احادیث را تأویل کرده است.

مرحوم ملا هادى بر ملا صالح مازندرانى در شرح حدیثى از کتاب کافى، نقدى وارد کرده و علت آن را جمود ملا صالح بر ظاهر لفظ مى‌داند.

در این شرح، مصنف، تلاش فراوانى در جمع و توحید آراء متخالف در یک مسئله و نزدیک کردن اصطلاحات نموده است؛ به‌عنوان مثال، سعى در نزدیک کردن دیدگاه اشاعره در مسئله رؤیت خداوند با دیدگاه امامیه و حکما نموده و تلاش کرده است که سه اصطلاح «قول»، «کلمه» و «اراده» را در دیدگاه بعضى از متکلمین، یکى بگرداند.

مؤلف، بسیارى از موضوعات فلسفى و کلامى را که مورد مناقشات واقع شده، در این کتاب مورد بررسى قرار داده است؛ به‌عنوان نمونه، مسائلى از قبیل:

الف) توحید و مباحث متعلق به آن: بخش عمده‌اى از بحث‌هاى کتاب، حول این محور است؛ خصوصا در شرح کلمه «باسمک» و در شرح اسم «برهان»، اشاره دارد که خداوند، دلیل بر خود و غیر خود از موجودات دیگر است و در این بحث به احادیث مختلف، دعاهاى صباح، أبى حمزه ثمالى و عرفه و کلام شیخ الرئیس استشهاد کرده است.

ب) در شرح اسم «ذی الحجه و البرهان»، مطالب جالبى را بیان کرده است؛ از جمله: راه طلب کمال، جانشینان خداوند در زمین، نفوس متعلمه به اسماء بالقوه با استناد به حدیث «إن النفس الإنسانیه أکبر حجه الله على خلقه».

ج) در شرح اسم «ذی القدس و السبحان»، فرموده است: خداوند متعال، منزه از ماده به همه معانى آن است؛ ماده به معناى محل که محتاج حال است، ماده به معناى متعلق و ماده عقلیه.

د) در شرح اسم «أحد» و «واحد»، ابتدا، به تعریف احدیت (که به معناى بسیط بودن و نفى جزء است) و واحدیت (که به معناى فرد بودن و عدم شریک است)، پرداخته و در مرحله دوم، نسبت «أحدیت» و «واحدیت» را که عموم و خصوص من وجه است بیان کرده و موارد اتفاق و افتراق آن را مشخص نموده است و در مرحله سوم، به ذکر تفصیلى معناى «أحدیت» و «واحدیت» با بیان اقوال مختلف پرداخته است.

شبهه ابن کمونه و رد آن را به تفصیل در این بحث، بیان کرده و مطالب دیگرى نظیر توحید حقیقى، فرق بین «أحدیت» و «واحدیت» بنا بر اصطلاح عرفاى کامل («أحدیت»، مرتبه ذات است و علما به آن، «حقیقت تجلى ذاتى» مى‌گویند و «واحدیت»، اعتبار ذات است از حیث منشأ بودنش براى اسماء و صفات و به آن، «تعین اول» و «مجلاى ذات احدیت» مى‌گویند) را مطرح نموده است.

ه‍) در شرح اسم «قدیم»، همه اقسام قدم (قدم اسمى، سرمدى، دهرى، ذاتى، زمانى، حقیقى و اضافى) را براى خداوند قائل شده است و معناى حدوث و اطلاقات مختلف آن را بیان کرده است.

در بحث حدوث زمانى مى‌فرماید: هر شیئى، سیال و غیر سیال دارد. آنچه دهرى است، غیر سیال و آنچه در زمان است، سیال مى‌باشد و هم‌چنان‌که وضع، کیفیت، کمیت و اینیت عالم، سیال است جوهر آن نیز سیال است؛ به این ترتیب که عالم و هر آنچه در آن و با آن است، حادث مى‌باشد و حدوث عالم، به معناى «نفس الحدوث» است، نه به معناى «ذات له الحدوث».

با اشاره به اینکه هر چیزى دو وجه دارد: وجهى نسبت به پروردگار و وجهى نسبت به خود، مى‌فرماید: حدوث عالم، به اعتبار وجه النفس است، اما به اعتبار وجه الهى، ثابت است و این ثبوت، ثبوت وجه الله است و ربطى به خود اشیاء ندارد و این بیان، بقاء موضوع در حرکت را موجه خواهد کرد.

بعد از بیان حدوث ذاتى، دهرى و سرمدى، به اصطلاح «الحادث الاسمی» که خود جعل نموده، اشاره مى‌کند و مى‌فرماید: این اصطلاح را از آیه شریفه«إن هى إلا أسماء سمیتموها»[۱]و کلام حضرت على(ع): «دلیله آیاته…» استنباط کرده است و معناى آن این است که جمیع ماسوى‌الله، اسماء و تصاویر حادث است.

و) در شرح اسماء «علیم»، «یا من هو عالم بکل شیء»، «من لحق بکل شىء علمه» و «من علمه سابق»، بحث علم خداوند و مرات