مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل جامع البیان عن تأویل آی القرآن ۵۸ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل جامع البیان عن تأویل آی القرآن ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامع البیان عن تأویل آی القرآن ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل جامع البیان عن تأویل آی القرآن ۵۸ اسلاید در PowerPoint :
محتویات
۱ ساختار
۲ شاگردان طبری و چگونگی دریافت تفسیر
۳ جایگاه تفسیر طبری و تأثیر آن بر مفسران
۴ گزارش محتوا
۴.۱ خصوصیات تفسیر طبری
۴.۲ معیارهای طبری در تفسیر
۴.۳ نمونهای از روش طبری
۵ وضعیت کتاب
۶ پانویس
۷ منابع مقاله
۸ وابستهها
ساختار
طبری ابتدا در شرح هر آیه یا یک بخش از آیه، یا چند آیه متصل و مربوط به هم، احادیثی نقل میکند و در بسیاری موارد، رأی و نظر خود را و اینکه کدام حدیث را از میان احادیث قریب المضمون ترجیح میدهد، در میان میآورد. باید در نظر داشت که تعبیری که بارها در هر صفحه این تفسیر به کار میرود، یعنی «تأویل»، به معنای برداشت استعاری و رمزی و معانی باطنی و بعید و دور از ذهن نیست، بلکه درست برابر «تفسیر» و معنای ساده و صریح هر آیه است.
شاگردان طبری و چگونگی دریافت تفسیر
به نظر میرسد که طبری تفسیر خود را بر دو طبقه از شاگردان املا کرده باشد. به گفته ابوبکر بن کامل، مشهورترین شاگرد طبری (متوفی ۳۵۰ق)، طبری تفسیر خود را در ۲۷۰ بر شاگردانش قرائت کرده، اما ابوبکر بن بَالَوَیْه، دیگر شاگرد وی، گفته است که طبری تفسیر خود را از ۲۸۳ تا ۲۹۰ بر ما املا کرد[۱].
جایگاه تفسیر طبری و تأثیر آن بر مفسران
تفسیر طبری تأثیر فراوانی بر مفسران بعد از خود نهاده و غالب مفسران در تفسیر آیات به نظر طبری اشاره کردهاند؛ برای نمونه مفسرانی چون علی بن احمد واحدی (متوفی ۴۶۸)، شیخ طوسی (متوفی ۴۶۰)، ابوبکر محمد بن عبدالله بن عربی مالکی (متوفی ۵۴۳)، عبدالحق بن غالب بن عطیه (متوفی ۵۴۶)، محمد بن احمد قرطبی (متوفی ۶۷۱) و محمد بن جزی کلبی (متوفی ۷۴۱) را میتوان نام برد که مکرراً به آرای طبری اشاره کردهاند[۲].
عالمان اندلسی نیز به تفسیر طبری توجه جدی داشتهاند. این را میتوان از تلخیص این تفسیر توسط مفسران اندلسی دریافت؛ کسانی چون احمد بن
عبدالله قرطبی (متوفی ۳۳۳) و محمد بن احمد نحوی، مشهور به ابن اللجاش (متوفی ۴۹۰). از این تلخیصها ظاهراً هیچ نسخه خطیای باقی نمانده است[۳].
بسیاری از تفاسیر بزرگان صحابه و تابعین، نظیر احادیث تفسیری منقول از ابن عباس، مجاهد و دیگران، بتمامه در کتاب مفصل او جمع آمده است؛ چنانکه فیروزآبادی، صاحب قاموس، کل تفسیر ابن عباس، یعنی مجموعه احادیث تفسیری را که نهایتاً به ابن عباس میرسد، از دل تفسیر طبری بیرون آورده و کتابی مستقل به نام تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس فراهم کرده است. تفسیر مجاهد را نیز با اتکا به این اثر، همانند تفسیر ابن عباس، مستقلاً بازیابی کرده و به طبع رساندهاند[۴].
در عالم تشیع نیز، این تفسیر، مرجعی محبوب و معتنابه است. شیخ طوسی تبیان را بر اساس آن تألیف کرده است و اغلب شواهد شعریاش را از آن گرفته است. همچنین شیخ طبرسی به آن اعتناء و اعتماد بسیار داشته و حتی نام تفسیر خود مجمعالبیان را با نظر به جامع البیان-که نام تفسیر طبری است-ساخته است(همان، ص۸).
گزارش محتوا
خصوصیات تفسیر طبری
بعضی از خصوصیات و امتیازات تفسیر طبری عبارت است از:
در تفسیر هر آیهای، از احادیث صحابه و تابعین نقل میکند و در ضمن نقل، به نقد و ترجیح اقوال میپردازد.
برای اجماع، ارزش و اعتبار قائل است.
در نقد و ترجیح و قضاوت بین وجوه قرءات نیز، دستی توانا دارد.
نقل اسرائیلیات و نصرانیات در تفسیر او بسیار است. مراد از اسرائیلیات و نصرانیات، قصص و اخبار منقول از اهل کتاب، یعنی یهودیان و مسیحیانی که اسلام آورده بودند، نظیر وهب بن منبه، عبدالله بن سلام و کعب الأحبار است که با قصص کتاب مقدس همانندی دارد یا از شروح شفاهی کتاب مقدس نشأت گرفته است.
به تعیین جزئیات نمیپردازند، مثلاً اینکه مائده آسمانیای که حواریون از عیسی علیهالسلام طلب کردند و نازل شد، چه بود؟ یا «ثمن بخس» یا دراهم معدودهای که یوسف را به آن فروختند چقدر بود؟
عرف عادی لغت را ترجیح میدهد و مشهورات لغوی را اصل میگیرد.
به شعر قدیم عرب استناد میکند تا معنای یک کلمه یا عبارت قرآنی را روشنتر سازد و در این امر پیرو ابن عباس است.
به مسائل نحوی و زبانی و دستور زبانی نیز میپردازد.
متعرض مسائل کلامی و عقیدتی هم میشود. مخصوصاً در برابر معتزله موضع میگیرد.
احکام فقهی و آیات الأحکام را بهتفصیل مطرح میکند.
تفسیر طبری در یک کلمه، نظر به دامنه اشتمال و دقت و صحت تدوین و قدمتش، مهمترین تفسیر در تاریخ فرهنگ اسلامی است و پیروان همه مذاهب اسلام، به آن ارج مینهند و هیچ مفسری نیست که این تفسیر را بهعنوان پشتوانه اصلی کار خود نگرفته باشد[۵].
معیارهای طبری در تفسیر
طبری در این نقد و داوری بین تأویلهای مختلف از معیارهای گوناگونی بهره میگیرد که در ذیل به موارد و نمونههایی از آنها اشارات میرود:
سیاق آیات و پیوستگی آنها-طبری در ذیل آیه «کلما رزقوا منها من ثمره رزقا قالوا هذا الذی رزقنا من قبل و أتوا به متشابها» (بقره: ۲۵) چنین میآورد: اهل تأویل و تفسیر در معنی و مراد از «هذا الذی رزقنا من قبل» اختلاف کردهاند: برخی گفتهاند یعنی در دنیا پیش از بهشت. برخی دیگر گفتهاند یعنی در خود بهشت قبلاً از آن متنعم بودهاند؛ زیرا میوههای بهشت به علت مشابهت زیاد در رنگ و طعم، و به جهت آنکه هرگاه یکی از آنها چیده شود دیگری چون اولی به جایش میروید، تشخیص آنها از یکدیگر دشوار باشد؛ و دیگر گروه گفتهاند: خوردنیهای بهشت اگرچه در رنگ باهم یکسان باشند ولی در طعم و مزه باهم مختلفاند، ازاینروی بهشتیان هر بار که با برخی از خوردنیهای متشابه در ظاهر روبرو میشوند پندارند قبلاً در بهشت از آنها متنعم شدهاند. آنگاه طبری در پایان این تأویلهای مختلف با استفاده از معیار فوق به تائید و تضعیف آنها برمیخیزد و یادآور میشود که ظاهر و سیاق آیه نظر گروه اول را-یعنی پیش از بهشت در دنیا-تائید مینماید؛ زیرا عبارت «کلما زرقوا منها» تعمیم زمانی را میرساند و اختصاص به زمان و وقت خاصی ندارد، و گفتار بهشتیان را به هنگام بهرهوری از نخستین رزق در بهشت نیز در برمیگیرد، و تردیدی نیست که بهشتیان در این مرحله نسبت به خوردنیهای بهشت تجربه و سابقه ذهنی ندارند، و بر زبان آوردن عبارت «هذا الذی رزقنا من قبل» به معنی قبلیت در بهشت دور از واقع و حقیقت مینماید.
دومین معیار طبری در نقد و داوری بین اقوال مختلف در تفسیر آیات «اجماع علما و اهل تأویل یا اکثریت آنها» است. او در بسیاری از موارد از این معیار بهره میگیرد و تأویلهایی را که در جهت هماهنگی با اجماع اهل تأویل نیست بشدت مردود میداند. طبری در ذیل آیه «أتوا به متشابها» (بقره: ۲۵) متذکر میگردد که اهل تأویل در بیان مراد از تشابه و معنی«متشابها» نظرهای متفاوتی ابراز داشتهاند: برخی مورد تشابه را دربر گزیدگی بدون نقض دانستهاند، و برخی این تشابه را در ظاهر رنگ میدانند، و دسته دیگر مورد تشابه را در رنگ و طعم ملحوظ میدارند، و گروهی هم این تشابه را به تشابه بین میوههای بهشت و دنیا در رنگ با اختلاف در طعم، تفسیر میکنند، و دیگر گروه تشابه میوههای بهشت و دوزخ را به تشابه در اسم تنها نسبت میدهند. آنگاه طبری پس از ترجیح نظر کسانی که تشابه را به تشابه میوههای بهشت و دنیا در رنگ توأم با اختلاف طعم تفسیر میکنند، یادآور میشود که برخی از «اهل عربیت» برآنند که معنی آیه موردنظر تشابه در «فضل» و برتری است. سپس طبری با تکیهبر معیار «اجماع علمای تأویل» این نظر را شدیداً رد میکند و چنین میگوید: «و لیس هذا نستجیز التشاغل بالدلاله علی فساده، لخروجه عن قول جمیع علماء اهل التأویل؛ و حسب قول-بخروجه عن قول جمیع أهل العلم-دلاله علی خطئه». باوجود پافشاری طبری بر رد نظر بهاصطلاح خودش «اهل عربیت» نگارنده معتقد است که میتوان این نظر را با رأی نخستین گروه اهل تأویل پیوند داد، مگر اینکه«فضل» در بیان طبری به معنی چیزی دیگر غیر از مزیت و برتری باشد که بعید مینماید.
سومین معیار، «شیوه معمول بیان عرب و استعمال معروف کلام آنها» است. طبری در بسیاری از موارد تأویل برخی از علما را با استفاده از مخالفت با شیوه معمول و رایج بیان عرب، مردود میداند. از جمله وی در ذیل آیه «یا أیها الذین أوتوا الکتاب آمنوا بما فزلنا مصدقا لما معکم من قبل أن نطمس وجوها فنردها علی أدبارها» (نساء: ۴۸) یادآور میشود که اهل تأویل در معنی «أن نطمس وجوها» اختلاف کردهاند: برخی آن را به معنی محو آثار صورت و همسان شدن آن با پشت سر تفسیر کردهاند، و برخی دیگر «طمس وجوه» را به معنی بصر و کور کردن میگیرند و گروهی هم گفته
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
