پاورپوینت کامل ابن ترکه اصفهانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابن ترکه اصفهانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن ترکه اصفهانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن ترکه اصفهانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ ولادت
۲ تحصیلات
۳ اساتید
۴ شاگردان
۵ وفات
۶ آثار
۷ منابع مقاله
۸ وابسته‌ها

ولادت

او نواده ابوحامد صدرالدین ترکه اصفهانى بود. صائن‌الدین، مشهورترین و مهم‌ترین شخصیت این خاندان به شمار مى‌آید.

در منابع، به زادگاه او اشاره نشده، ولى از آنجا که پدر و جد وى ساکن اصفهان بودند، به احتمال قریب به یقین در اصفهان به دنیا آمده است. تاریخ ولادت وى نیز در منابع ذکر نشده، اما چون در پایان رساله‌اش، «نفثه المصدور اول»، تاریخ تألیف آن، ۸۲۹ ضبط شده و در اوایل همین رساله، وى از ۵۹ ساله بودن خود سخن گفته، معلوم مى‌شود که در ۷۷۰ به دنیا آمده است.

تحصیلات

صائن‌الدین، سال‌ها نزد برادر بزرگ خود که از عالمان عصر بود، به تحصیل علوم دینى نظیر حدیث و تفسیر و فقه و اصول پرداخت. بعد از آنکه تیمور در ۷۸۹ اصفهان را تصرف کرد، صائن‌الدین به همراه برادرانش به سمرقند کوچانده شد. در آنجا برادر بزرگش، بر اساس وصیت پدرانش، اسباب سفر او را فراهم آورد و وى به حجاز و مصر و شام رفت و سال‌ها از مشایخ صوفیه و عالمان، کسب دانش و معرفت کرد، سپس به ایران آمد و بعد از شنیدن خبر درگذشت تیمور در ۸۰۷، به اصفهان برگشت.

در منابع از فرزندان صائن‌الدین ذکرى نشده، اما خود او از دَه فرزندش که در واقعه دستگیرى او همراهش بوده‌اند، سخن گفته است. نام دو تن از پسران وى در آثارش آمده است. یکى از آنها محمد است که صائن‌الدین کتاب «المناهج فی المنطق» را به درخواست وى نوشته است.

اساتید

شیخ سراج‌الدین بُلقینى، از جمله استادان صائن‌الدین بوده و صائن‌الدین در مصر از وى حدیث مى‌شنیده است. صائن‌الدین به همراه جمعى از بزرگان معاصر خود با سید حسین اَخلاطى ملاقات داشته و از او نیز مطالبى آموخته و احتمالاً از محضر شمس‌الدین محمد بن حمزه فَنارى (متوفى ۸۳۴)، مؤلف «مصباح الانس»، نیز بهره برده است.

شاگردان

صائن‌الدین شاگردانى نیز تربیت کرد که از آن جمله‌اند: پسرش محمد؛ میر سید محمد بدخشى؛ پهلوان شمس‌الدین محمد بن عبداللّه کاتبى نیشابورى، از شاعران قرن نهم که در تصوف از مریدان و شاگردان صائن‌الدین بود؛ امیر سید احمد لاله‌اى؛ و شرف‌الدین على یزدى.

صائن‌الدین در آثارش، از جمله در «تحفه علائیه»، خود را شافعى خوانده و در «نفثه المصدور» در دفاع و ستایش از مشایخ صوفیه، آنان را اهل سنّت و جماعت دانسته و شیعه و معتزله و فلاسفه را دشمنان سنّت و جماعت ذکر کرده است، اما شوشترى، به استناد یک بیت شعر خطاب به حضرت على(ع) که به صائن‌الدین نسبت داده شده، نام وى را در شمار عارفان شیعى آورده است.

صائن‌الدین در آثار خود، مانند رساله شق قمر و ساعت (در شرح و تفسیر آیه اول سوره قمر)، حضرت على و اهل‌بیت(ع) را بسیار ستوده و بیان حقیقت معناى انشقاق قمر و تفسیر معناى ساعت و حساب و میزان و حوض را مخصوص حضرت على و اولاد آن حضرت دانسته است.

وفات

تاریخ درگذشت صائن‌الدین را ۸۳۰، ۸۳۶ و چهاردهم ذى‌حجه ۸۳۵ ذکر کرده‌اند که احتمالاً تاریخ اخیر درست است و برخى صرفاً به سبب اینکه تاریخ درگذشت او آخر ۸۳۵ بوده، آن را به تسامح ۸۳۶ ذکر کرده‌اند.

آثار

صائن‌الدین در بیشتر دانش‌هاى روزگار خود، از جمله در حکمت و عرفان و فقه و کلام و شعر و حروف و نقطه و اعداد و جفر، تبحر داشته و در هریک از آنها تألیفاتى دارد. اندیشه‌ها و آراى وى یکى از مراحل مهم تکامل و پیشرفت حکمت و عرفان اسلامى به شمار مى‌آید. برخلاف این عقیده شایع که حکمت اسلامى در قرن ششم با ابن رشد به پایان رسیده، آثار صائن‌الدین نشان‌دهنده تداوم آن در ایران است.

صائن‌الدین مهم‌ترین حلقه رابط میان ابن سینا و غزالى و سهروردى و ابن عربى و خواجه نصیر‌الدین طوسى از یک‌سو و حوزه فلسفى اصفهان و حکمت متعالیه صدر المتألهین شیرازى از سوى دیگر است. وى یکى از شخصیت‌هاى مؤثر و بانفوذى بود که قبل از ملا صدرا در صدد تلفیق حکمت اشراقى و مشائى و عرفانى برآمد.

صائن‌الدین برخى آثار خود را به عربى و ب