پاورپوینت کامل حسین بن علی بن حسین بابویه قمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حسین بن علی بن حسین بابویه قمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حسین بن علی بن حسین بابویه قمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حسین بن علی بن حسین بابویه قمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ زندگی‌نامه
۲ تحصیل و استادان
۳ تدریس و شاگردان
۴ آثار و تألیفات
۵ در دیدگاه عالمان
۶ پانویس
۷ منابع

زندگی‌نامه

ولادت و خاندان:

بیش از شصت بهار از عمر على بن الحسین بن بابویه قمى -از فقهاى نامدار و محدثان برجسته قم- گذشته بود، ولى هنوز از همسرش فرزندى به دنیا نیامده بود. با این حال او به دلیل بشارت امام حسن عسکرى علیه‌السلام، امیدوار بود که فرموده بود: «و جعل اللّه من صلبک اولاداً صالحین برحمته؛[۱] خداوند متعال از رحمت و کرم خویش، فرزندان شایسته اى را از صلب تو، مى آفریند».

على بن الحسین در انتظار تحقق این بشارت بود؛ لذا نامه اى به جناب حسین بن روح نوبختى نوشت و از نائب خاص امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشریف خواست تا از آن حضرت تقاضا نماید، براى او دعا بفرمایند، خداوند فرزندانى فقیه و آگاه به احکام اسلام به او عطا کند. پس از مدتى در جواب نامه اش چنین آمد: «انک لاتُرزق من هذه، و ستملک جاریهً دیلمیهً تُرزق منها ولدین فقیهین؛[۲] از همسر فعلى خود فرزندى نخواهى داشت؛ ولى بزودى کنیزى دیلمى را مالک خواهى شد که دو پسر فقیه و دین‌شناس از او نصیب تو مى گردد».

دعاى امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشریف در حق او به اجابت رسید. خداوند متعال از کنیزى دیلمى که به همسرى على بن حسین درآمده بود، سه پسر به او عنایت کرد و دو تن از آن‌ها طبق فرموده حضرت علیه‌السلام از فقها و حافظان نامدار گردیدند:

ابوجعفر محمد بن على بن حسین: معروف به شیخ صدوق؛
حسن بن على بن حسین: وى پارسایی و عبادت‌ پیشه کرد، با مردم چندان ارتباط نداشت و در زمره علما و فقها نبود.
ابوعبدالله، حسین بن على بن حسین.[۳]

از تاریخ تولد حسین بن على قمی در کتب رجالى سخنى به میان نیامده است، اما از قرائن روشن است، تولد وى در اوائل قرن چهارم هجرى بوده است؛ زیرا پدر بزرگوارش علی بن حسین بن بابویه قمی در سال ۳۰۴ یا ۳۰۵ ق براى زیارت قبور ائمه طاهرین علیهم‌السلام و سومین نایب خاص حضرت بقیه الله عجل الله تعالى فرجه الشریف به بغداد مى رود. نامه هایى را که او براى حسین بن روح نوبختى نوشته، بعد از این تاریخ بوده است.[۴] در جواب نامه وى، حضرت مهدی علیه‌السلام تعبیرهایى چون «ستملک»، «سترزق» یا «سیولد» را بکار برده اند. از این تعابیر معلوم مى شود که پس از سال ۳۰۵، خیلى طول نمى کشد که على بن الحسین؛ صاحب اولاد مى گردد. با توجه به این که على بن الحسین در سال ۳۲۸ یا ۳۲۹ قمری از دنیا رفته است،[۵] سال تولد محمد، حسن و حسین را باید بین سال هاى ۳۰۶ تا ۳۲۸ دانست.

فعالیتهای اجتماعی:

حسین بن علی بابویه قمی با مسافرت‌هایى که به بعضى از شهرها نمود، آوازه شهرتش بیشتر مناطق اسلامى را فراگرفت. وى در ربیع الاول سال ۳۷۸ ق. به شهر بصره رفت و در آنجا به بیان احادیث و نشر احکام اسلام پرداخت.

در دوره «دیالمه» قدرت و عظمت علماى شیعه در عراق و ایران، به اوج خود رسیده بود و حوزه هاى درس و بحث و مجالس مناظره آنان با ارباب مذاهب در بغداد، علنى بود. دانشمندان شیعه در همه جا با سلاطین دیالمه و وزراى آنان مرتبط و منظور نظر ایشان بودند. رابطه شیخ صدوق و برادرش حسین بن على بن بابویه با صاحب بن عباد، وزیر دانشمند و ادب‌پرور «آل بویه»، از نمونه این ارتباط‌ها است. شیخ صدوق کتاب عیون اخبارالرضا را به نام صاحب بن عباد، تألیف کرد و حسین بن على بن بابویه نیز کتابى در رجال را براى صاحب بن عباد به رشته تحریر درآورد.[۶] روشن است که ارتباط با فرمانروایان براى بدست آوردن منصب و یا جلب منفعت دنیایى نبوده است؛ بلکه ارشاد و راهنمایى آن‌ها به سوى حق و عدالت مد نظر بوده، که خود حاکى از اقتدار و نفوذ علماى شیعه در آن عصر مى باشد.

وفات:

شواهدى بیان مى دارد که حسین بن علی بابویه قمی تا اوائل قرن پنجم در قید حیات بوده است و علماى بزرگى خوشه چین خرمن علم و حدیثش بوده اند. گرچه در اکثر کتب رجالى به سال وفات از وى تصریح نشده است؛ ولى در مقدمه کتاب شریف من لایحضره الفقیه تألیف شیخ صدوق که به قلم سید حسن موسوى خراسانى تحریر یافته، چنین آمده است: «حسین بن على در نیمه ماه مبارک رمضان سال ۴۱۸ ق، از دنیا رفت».[۷] جاى مزار وى نیز به طور دقیق معلوم نیست.

تحصیل و استادان

حسین بن علی بابویه قمی با استعداد سرشار و جدیت و شوق زیادى که به تحصیل علم و حفظ احادیث اهل بیت علیهم‌السلام داشت، به سرعت توانست مدارج عالى فقه و حدیث را بپیماید و خود بر کرسى تدریس قرار گیرد. وى از استادان بزرگى بهره مند بود، بعضى از آن‌ها