پاورپوینت کامل هبوط حضرت آدم از بهشت ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هبوط حضرت آدم از بهشت ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هبوط حضرت آدم از بهشت ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هبوط حضرت آدم از بهشت ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل هبوط حضرت آدم از بهشت ۳۳ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: هبوط آدم، بهشت، حضرت آدم (علیه‌السّلام).

پرسش: هبوط آدم (علیه‌السّلام) از بهشت به چه معنا است؟

پاسخ اجمالی: «هبوط» به معنای پایین آمدن از بلندی (نزول) و ضد صعود (بالا رفتن) است و گاهی به معنای حلول در مکان نیز استعمال می‌شود.
بحث از هبوط آدم (علیه‌السّلام) و معنای این هبوط در مرحله اوّل به این نکته بستگی دارد که بهشتی را که حضرت آدم در آن سکونت داشت چگونه معنا کنیم! آیا این یک بهشت دنیایی بود یا آخرتی؟ آنچه مسلم است این است که بهشت جاودان نبود، بر این اساس هبوط، هبوط مقامی است؛ یعنی مراد از هبوط آدم از بهشت، بیرون راندن او از بهشت و محروم شدن از زندگی بهشتی (بهشت دنیایی) و اسکان او در زمین و برخورداری از زندگی همراه با رنج و سختی و مشقت است که در آیات متعددی از قرآن مجید به آن اشاره شده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای هبوط
۱.۱ – دیدگاه طبرسی
۱.۲ – دیدگاه علامه طباطبائی
۱.۳ – دیدگاه جوادی آملی
۱.۴ – دیدگاه مکارم شیرازی
۲ – پانویس
۳ – منبع

معنای هبوط

«هبوط» در لغت به معنای سقوط از بلندی به محل پایین و پست‌تر و نقیض صعود است.
در آیات متعددی از قرآن مجید، از اخراج آدم (علیه‌السّلام) از بهشت و اسکان او در زمین به هبوط تعبیر شده است:
•«وقلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین؛ و در این هنگام به آنها گفتیم: همگی به زمین فرود آیید، در حالی‌که بعضی دشمن بعض دیگر خواهید بود.»
•«قلنا اهبطوا منها جمیعاً فاما یاتینکم منی هدی فمن تبع هدای فلاخوف علیهم ولا هم یحزنون؛ گفتیم همگی از آن فرود آیید! هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمده، کسانی که از آن پیروی کنند نه ترسی بر آنها است و نه غمگین شوند.»
•«قال اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین؛ از مقام خویش فرود آیید، در حالی‌که بعضی از شما نسبت به بعض دیگر دشمن خواهید بود (شیطان دشمن شما است و شما دشمن او) و برای شما در زمین قرارگاه و وسیله بهره‌گیری تا زمان معینی خواهد بود.»
همچنین در قرآن مجید هبوط به معنای حلول و استقرار یافتن در محل (شهر) نیز استعمال شده است. در قصه حضرت موسی (علیه‌السّلام) و بنی‌اسرائیل قرآن می‌فرماید:

«…قال اتستبدلون الذی هو ادنی بالذی هو خیر اهبطوا مصراً فان لکم ما سالتم… ؛ …موسی گفت: آیا غذایی پست‌تر را به جای غذای بهتر انتخاب می‌کنید؟ (اکنون که چنین است بکوشید از این بیابان) در شهری فرود آیید؛ زیرا هر چه خواستید در آن‌جا برای شما وجود دارد…»

بحث از هبوط آدم (علیه‌السّلام) و معنای این هبوط در مرحله نخست به این نکته بستگی دارد که بهشتی را که حضرت آدم در آن سکونت داشت چگونه معنا کنیم، آیا این یک بهشت دنیایی بود (زمینی یا برزخی)، یا آخرتی؟ آنچه مسلم است این است که بهشت خلد نبوده است، بر این اساس هبوط، هبوط مقامی است. به هرحال این بحث هم در میان مفسران مطرح شده است و هم در بین فلاسفه و هر یک در این زمینه نظریات و احتمالاتی را بیان فرموده‌اند و ما در این‌جا فقط نظریات مفسران را می‌آوریم:

دیدگاه طبرسی

طبرسی در تفسیر مجمع البیان می‌فرماید: هبوط و نزول و وقوع مثل هم هستند (به یک معنا هستند) که عبارت است از: حرکت از بلندی به سوی پایین… و گاهی هبوط به معنای (حلول در مکان) استعمال می‌شود مثل آیه شریفه که می‌فرماید: «اهبطوا مصراً»؛ یعنی وارد شهر شوید. (البته اخراج آدم و حوا از بهشت و هبوطشان (نزولشان) در زمین جنبه عقوبت نداشت؛ زیرا دلیل داریم که انبیای الاهی در هیچ حالی مرتکب عمل قبیح نمی‌شوند و کسی که عقوبت را بر پیامبران جایز بداند، در حق آنها جفا کرده و بزرگ‌ترین تهمت ناروا را به خداوند متعال وارد ساخته است… همانا خداوند آدم را از بهشت خارج کرد به دلیل این‌که با تناول از میوه شجره ممنوعه، مصلحت تغییر کرد و حکمت و تدبیر الهی اقتضا نمود که او را به زمین بیاورد و به تکالیف و سختی‌های دنیا مبتلا سازد.)

دیدگاه علامه طباطبائی

علامه طباطبائی در این زمینه می‌فرماید: هبوط به معنای خروج از بهشت و استقرار در زمین و ورود به زندگی پر مشقت دنیا است». ظاهر آیه، «قلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الارض مستقر و متاع الی حین»، و آیه بعد از آن «قال فیها تحیون و فیها تموتون و منها تخرجون» این است که نحوه حیات بعد از هبوط با حیات قبل از هبوط (زندگی در بهشت) فرق دارد. این زندگی همراه با مشقت و سختی است، اما زندگی در بهشت یک زندگی آسمانی بوده که در آن گرسنگی و تشنگی و سختی نبود. وی می‌گوید: بهشت آدم در آسمان بود، هر چند که بهشت آخرت و جنت خلد (که هر کس داخلش شد دیگر بیرون نمی‌شود) نبوده باشد. بله در این‌جا این سؤال باقی می‌ماند: که معنای آسمان چیست؟ و بهشت آسمانی چه معنا دارد؟
علامه طباطبائی در جایی دیگر در این زمینه می‌گوید: بهشت آدم از بهشت‌های دنیا بود، مراد این است که از بهشت‌های برزخی بود که در مقابل بهشت جاودان است.
ایشان در تبیین هبوط و خروج شیطان از جمع ملائکه بعد از سجده نکردن که در آیه «قال فاهبط منها فما یکون لک ان تتکبر ف