پاورپوینت کامل وجوب شناخت امام عصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وجوب شناخت امام عصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وجوب شناخت امام عصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وجوب شناخت امام عصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل وجوب شناخت امام عصر ۳۴ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: امام عصر، وجوب، مرگ جاهلی.

پرسش: آیا شناخت امام عصر خویش واجب است؟

فهرست مندرجات

۱ – شناخت امام از منظر فریقین
۱.۱ – سخن ابن تیمیه
۱.۲ – نکته در معنای حدیث
۱.۳ – عصر علم
۱.۴ – حدیث معروف پیامبر
۱.۴.۱ – سؤال از مضمون حدیث
۱.۴.۲ – کار‌برد حدیث بر ضد حدیث
۲ – نتیجه
۳ – پانویس
۴ – منبع

شناخت امام از منظر فریقین

احادیثی که شناخت امام عصر را بر مردم هر دوران، واجب و مرگ بدون شناخت امام را مرگِ جاهلی می‌دانند، مورد اتّفاق همه مسلمانان‌اند و در کتاب‌های شیعه و اهل سنّت درج شده‌اند. برای مثال، کلینی در الکافی از پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) چنین نقل می‌کند:
«مَن ماتَ لا یَعرِفُ امامَهُ، ماتَ میتَهً جاهِلِیَّهً؛ هر کس بمیرد و امامش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است.»
و در مسند ابن حنبل از پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) نقل شده:
«مَن مات بِغَیرِ امامٍ ماتَ میتَهً جاهِلِیَّهً؛ هر کس بدون داشتن امام بمیرد، به مرگ جاهلی مرده است.»

سخن ابن تیمیه

بنا‌بر‌این، سخن ابن تیمیّه و آلبانی که می‌گویند: احادیث یاد شده، در کتاب‌های اهل سنّت وجود ندارند، نادرست و ناشی از نادیده گرفتن کتاب‌هایی مثل مسند ابن حنبل و دیگر کتاب‌های مهمّ اهل سنّت است. البتّه حدیث یاد شده با تعابیر مختلفی نقل شده است و ابن تیمیّه، در ادامه سخنش مجبور می‌شود یکی از این تعابیر را که در آن، لفظ «امام» وجود ندارد، قبول کند که در آن آمده است:
«مَن ماتَ وَ لَیسَ فی عُنُقِهِ بَیعَهٌ، ماتَ میتَهً جاهِلِیَّهً؛ کسی که بمیرد و در گردن او بیعت نباشد، به مرگ جاهلی مرده است.»
در واقع، این‌گونه افراد تلاش می‌کنند تا احادیث یاد شده را به‌جای حمل بر امامان اهل بیت (که برگزیده خدا و پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌)هستنند)، بر هر زمام‌داری هر چند جائر، حمل کنند.
ابن ابی الحدید، نقل می‌کند که عبد اللَّه بن عمر از بیعت با علی (علیه‌السّلام) خودداری کرد؛ امّا شبانه درِ خانه حجّاج را کوبید تا با عبد الملک، بیعت کند تا آن شب را بدون امام، صبح نکند. او گمان می‌کرد که باید چنین کند؛ زیرا از پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) روایت شده بود که فرمود: «هر که بمیرد و امامی نداشته باشد، مرگی چونان مرگ جاهلی داشته است». حجّاج نیز او را آن قدر تحقیر کرد و پستش شمرد که پایش را از بستر خواب بیرون آورد و گفت: با پای من بیعت کن!

نکته در معنای حدیث

پس نکته اصلی در مورد حدیث، معنای حدیث است، نه اصل صدور آن از پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله). (علّامه امینی می‌گوید: این، حقیقت مسلّمی است که کتب صحاح و کتب مسانید [اهل سنّت]، آن را مسلّم دانسته‌اند و گریزی از پذیرش مفاد آن نیست و اسلامِ هیچ مسلمانی، جز با تسلیم بودن در برابر آن، کامل نیست و حتّی دو نفر هم در‌باره آن، اختلاف نظر ندارند و یک نفر هم در‌باره آن، به خود، اجازه تردید نداده است. این تعبیر، حکایت از بدعاقبتیِ کسی دارد که بدون امام بمیرد و چنین کسی، از هر‌گونه نجات و رستگاری محروم است. مرگ جاهلی، بدترین مرگ است؛ مرگِ در حال کفر و الحاد) برای فهم حدیث شریف، باید مقصود از جاهلیت روشن شود.

عصر علم

در فرهنگ اسلامی، عصر رسالت پیامبر خدا، عصر علم، و دوران پیش از بعثت ایشان، دوران جاهلیت است، بدین معنا که پیش از بعثت پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) به دلیل تحریفی که در ادیان آسمانی پدید آمده بود، مردم در گم‌راهی به سر می‌بردند و آنچه به نام دین بر جوامع مختلف بشر حکومت می‌کرد، چیزی جز خرافات و موهومات نبود. در واقع، ادیانِ تحریف شده و عقاید موهوم، ابزارهایی برای سلطه زر و زور بر انسان شده بودند و این، واقعیتی است که تاریخ قبل از اسلام نیز آن را تأیید می‌کند.
بعثت پیامبر(صلی‌اللّه‌علیه‌وآله)، آغاز عصر علم بود. اساسی‌ترین مسئولیت ایشان، مبارزه با خرافات و تحریفات و روشن‌کردن حقایق برای مردم بود. پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله)، خود را برای مردم، همچون پدری می‌دانست که آنان را می‌پرورانَد و آموزش می‌دهد. ایشان می‌فرمود:
«انَّما انَا لَکُم مِثلُ الوالِدِ اُعَلِّمُکُم؛ در واقع، من برای شما همچون پدری هستم که به شما می‌آموزم.»
پیامبر خدا، نبوّت خود را پدیده‌ای منطبق با موازین عقلی و علمی معرّفی می‌کرد که اگر دانشمندان، در صدد شناخت آن برآیند، می‌توانند به سادگی راستگویی‌اش را در‌باره ارتباط او با مبدا هستی درک کنند.
«وَ یَرَی الَّذِینَ اُوتُواْ الْعِلْمَ الَّذِی اُنزِلَ اِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ هُوَ الْحَقَّ؛ کسانی که به ایشان علم داده شده، آنچه را از سوی پروردگارت بر تو نازل شده، حق می‌دانند.»

حدیث معروف پیامبر

پیامبر (صلی‌اللّه‌علیه‌وآله) نیز مردم را از پیروی هر آنچه علم، آن را تأیید نمی‌کند، به شدّت بر حذر می‌داشت و این آیه را برای آنان تلاوت می‌فرمود:
«وَ لَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ؛ و چیزی را که بِدان علم نداری، دنبال مکن.»
با عنایت به این مقدّمه، آشکار می‌شود که آنچه در حدیثِ «ضرورت شناخت امام هر عصر» مورد نظر است، فراتر از یک مسئله فردی است و تنها این نیست که اگر یک مسلمان، امام خود را نشناخت، مسلمان واقعی نیست و در گم‌راهی است؛ بلکه مسئله م