پاورپوینت کامل نماز بازدارنده از فحشا و منکر ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نماز بازدارنده از فحشا و منکر ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نماز بازدارنده از فحشا و منکر ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نماز بازدارنده از فحشا و منکر ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نماز بازدارنده از فحشا و منکر ۵۳ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: نماز، منکر، نهی، از گناه، تفسیر، سوره عنکبوت.

پرسش: بر اساس قرآن، نماز انسان را از فحشاء و منکر بازمی‌دارد؛ پس چرا با آن‌که نماز می‌خوانیم، گناه هم می‌کنیم؟!

پاسخ: بازداری از گناه اثر طبیعی نماز است؛ چون نماز توجه خاصی است از بنده به سوی خدای سبحان، اما این اثر تنها به مقدار اقتضاء است، نه علیت تامه، تا تخلف نپذیرد، و نمازگزار دیگر نتواند گناه کند. نه این‌گونه نیست، بلکه اثرش به مقدار اقتضاء است.

فهرست مندرجات

۱ – پاسخ اجمالی
۲ – پاسخ تفصیلی
۳ – نهی نماز از فحشاء و منکرات
۳.۱ – ملکه پرهیز از فحشاء و منکر
۳.۲ – نماز تمام و کامل
۳.۳ – اشکال
۳.۴ – جواب
۳.۴.۱ – معنای ظاهر آیه
۳.۴.۲ – برخی مفسران
۳.۴.۳ – جواب علامه طباطبائی
۴ – خلاصه
۵ – و لذکر الله اکبر
۶ – پانویس
۷ – منبع

پاسخ اجمالی

این‌که قرآن کریم می‌فرماید نماز انسان را از فحشاء و منکر بازمی‌دارد، منظور این است که طبیعت نماز بازدارنده از فحشاء و منکر است؛ یعنی طبیعت نماز آن‌گونه است که انسان را از گناه بازمی‌دارد. البته بازداری آن به نحو «اقتضاء» است، نه «علیت تامه» که هر کس نماز خواند، دیگر نتواند گناه کند.
نمازی که بنده، آن‌را در هر روز پنج بار با تمام آداب و شرایط به جا آورد و نسبت به آن اهتمام ورزد، طبعاً چنین نمازی با ارتکاب گناهان کبیره؛ مانند قتل نفس، خوردن مال ایتام، غیبت و تهمت، زنا و لواط و… سازش ندارد.
بنابر این، بازداری از گناه اثر طبیعی نماز است؛ چون نماز توجه خاصی است از بنده به سوی خدای سبحان، اما این اثر تنها به مقدار اقتضاء است، نه علیت تامه، تا تخلف نپذیرد، و نمازگزار دیگر نتواند گناه کند. نه این‌گونه نیست، بلکه اثرش به مقدار اقتضاء است؛ یعنی اگر مانع و یا مزاحمی‌در بین نباشد نماز اثر خود را می‌بخشد، و نمازگزار را از فحشاء بازمی‌دارد، ولی اگر مانع و یا مزاحمی‌جلوی اثر آن‌را گرفت، دیگر اثر نمی‌کند، در نتیجه نمازگزار آن کاری که انتظارش را از او ندارند می‌کند.
البته باید توجه داشت که نماز دارای مراتب است؛ بنابراین اثری که به صورت اقتضاء بر آن مترتب می‌شود نیز دارای مراتب است؛ یعنی نماز و جلوگیری از گناه، مانند دو کفه ترازو هستند، هر وقت نمازگزار در نماز خود بیشتر به یاد خدا بود، کمتر گناه می‌کند، و هر جا یاد خدا در نماز ضعیف ‌شود، و نمازگزار از حقیقت یاد خدا منصرف گردد، دچار گناه می‌شود.

پاسخ تفصیلی

قرآن کریم در باره یکی از آثار و برکات نماز می‌فرماید؛ نماز به پا دارید که نماز انسان را از فحشا و منکر باز می‌دارد: «اتْلُ ما اُوحِیَ اِلَیْکَ مِنَ الْکِتابِ وَ اَقِمِ الصَّلاهَ اِنَّ الصَّلاهَ تَنْهی‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ لَذِکْرُ اللَّهِ اَکْبَرُ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ»؛ آنچه را از کتاب (آسمانی) به تو وحی شده تلاوت کن، و نماز را برپا دار، که نماز (انسان را) از زشتی‌ها و گناه بازمی‌دارد، و یاد خدا بزرگ‌تر است و خداوند می‌داند شما چه کارهایی انجام می‌دهید!
در این آیه خداوند به پیامبرش (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دستور می‌دهد تا آنچه به ایشان وحی شده (قرآن) را تلاوت نماید؛ چرا که تلاوت قرآن بهترین چیزی است که انسان را از شرک و ارتکاب فحشاء و منکرات بازمی‌دارد؛ به دلیل آن‌که در قرآن آیات روشنی است که دربردارنده حجت‌هایی نورانی است که حق را آن‌طور که باید روشن می‌سازد. همچنین مشتمل بر داستان‌های عبرت آموز، مواعظ و بشارت‌ها، انذار، وعده و وعیدها است که شنونده و خواننده را از گناهان بازمی‌دارد. خدای متعال پس از امر به تلاوت قرآن، پیامبرش را امر به نماز می‌کند که بهترین اعمال است؛ چرا که نماز بازدارنده از فحشاء و منکر است.
سیاق آیه شاهد بر این است که: مراد از این بازداری، بازداری طبیعت نماز از فحشاء و منکر است؛ یعنی طبیعت نماز آن‌گونه است که انسان را از گناه بازمی‌دارد. البته بازداری آن به نحو «اقتضاء» است، نه «علیت تامه» که هر کس نماز خواند، دیگر نتواند گناه کند.

نهی نماز از فحشاء و منکرات

اکنون پرسش این است که چگونه نماز از فحشاء و منکرات نهی می‌کند؟
در جواب باید گفت؛ نمازی که بنده خدا، آن‌را در هر روز پنج بار به جا بیاورد، و همه عمر ادامه دهد، بویژه اگر آن‌را همه روزه در جامعه‌ای صالح به جا آورد، و افراد آن جامعه نیز مانند او همه روزه به جا بیاورند، و مانند او نسبت به آن اهتمام ورزند، طبعاً چنین محیطی با ارتکاب گناهان کبیره سازش ندارد.
آری توجه به خدا از در بندگی، آن هم در چنین محیط و از چنین افراد، طبیعتاً باید انسان را از هر گناه کبیره و هر عملی که دین آن‌را زشت می‌داند؛ مانند قتل نفس، خوردن مال ایتام، غیبت و تهمت، زنا و لواط و… باز بدارد؛ به دلیل این‌که نماز ذکر خدا است، و این ذکر، اولاً: ایمان به وحدانیت خدا، و رسالت و جزای روز قیامت را به نمازگزار تلقین می‌کند، و به او می‌گوید که خدای خود را با اخلاص در عبادت مخاطب قرار داده و از او استعانت به نما، و درخواست کن که تو را به سوی صراط مستقیم هدایت نموده، و از گمراهی و غضبش به او پناه ببر.
ثانیاً: او را وامی‌دارد به این‌که با روح و بدن خود متوجه ساحت عظمت و کبریایی خدا شده، پروردگار خود را با حمد و ثنا و تسبیح و تکبیر یاد آورد، و در آخر بر خود و هم مسلکان خود و بر همه بندگان صالح سلام فرستد.
علاوه بر این، او را وادار می‌کند به این‌که از حدث که نوعی آلودگی به لوازم دنیوی است، و از خبث یعنی آلودگی بدن و جامه، خود را پاک کند، همچنین از این‌که لباس و مکان نمازش غصبی باشد، بپرهیزد، و رو به سوی خانه پروردگارش بایستد.

ملکه پرهیز از فحشاء و منکر

اگر انسان مدتی کوتاه بر نماز خود پایداری کند، و در انجام آن تا حدی نیت صادق داشته باشد، این ادامه در مدت کوتاه به طور مسلم باعث می‌شود که ملکه پرهیز از فحشاء و منکر در او پیدا شود، به طوری که اگر فرضاً آدمی‌شخصی را بر خود بگمارد که دائماً ناظر بر احوالش باشد، و او را آن‌چنان تربیت کند که این ملکه در او پیدا شود و به زیور ادب عبودیت آراسته گردد، قطعاً تربیت او مؤثرتر از تربیت نماز نیست، و به بیش از آنچه که نماز او را دستور می‌دهد دستور نخواهد داد، و به بیش از آن مقدار که نماز به ریاضتش وامی‌دارد، وادار نخواهد کرد.

نماز تمام و کامل

امام صادق (علیه‌السّلام) در باره نماز تمام و کامل می‌فرماید:«فَقَالَ الصَّادِقُ (علیه‌السّلام) لِلصَّلَاهِ اَرْبَعَهُ آلَافِ حَدٍّ لَسْتَ تُؤَاخَذُ بِهَا فَقَالَ اَخْبِرْنِی بِمَا لَا یَحِلُّ تَرْکُهُ وَ لَا تَتِمُّ الصَّلَاهُ اِلَّا بِهِ فَقَالَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) ‌ لَا تَتِمُّ الصَّلَاهُ اِلَّا لِذِی طُهْرٍ سَابِغٍ وَ اهْتِمَامٍ بَالِغٍ غَیْرِ نَازِغٍ وَ لَا زَائِغٍ عَرَفَ فَوَقَفَ وَ اَخْبَتَ فَثَبَتَ فَهُوَ وَاقِفٌ بَیْنَ الْیَاْسِ وَ الطَّمَعِ وَ الصَّبْرِ وَ الْجَزَعِ کَاَنَّ الْوَعْدَ لَهُ صُنِعَ وَ الوَعِیدَ بِهِ وَقَعَ بَذَلَ عِرْضَهُ وَ تَمَثَّلَ غَرَضَهُ وَ بَذَلَ فِی اللَّهِ الْمُهْجَهَ وَ تَنَکَّبَ غَیْرَ الْحُجَّهِ مُرْتَغِماً بِاِرْغَامٍ یَقْطَعُ عَلَائِقَ الِاهْتِمَامِ یعین(بِعَیْنِ) مَنْ لَهُ قَصَدَ وَ اِلَیْهِ وَفَدَ وَ فِیهِ اسْتَرْفَدَ فَاِذَا اَتَی بِذَلِکَ کَانَتْ هِیَ الصَّلَاهُ الَّتِی بِهَا اُمِرَ وَ عَنْهَا اُخْبِرَ وَ اِنَّهَا هِیَ الصَّلَاهُ الَّتِی تَنْهی‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَر؛ نماز چهار هزار حدّ و حکم دارد که تو از همه آنها مورد بازخواست قرار نمی‌گیری. راوی از حضرتش پرسید: تنها حدود و احکامی‌را که ترک کردن آن جایز نیست و نماز جز به آن کامل نمی‌گردد، بفرمایید. امام (علیه‌السّلام) فرمود: نماز کسی تمام و کامل است که طهارت کامل، و اهتمام ویژه داشته، بدون فتنه انگیزی و فساد، و به دور از شک و تردید باشد، نسبت به خدا شناخت‌ و معرفت داشته و در پیشگاه او خاضعانه و خاشعانه بایستد، آن‌گاه میان حالت نومیدی و آزمندی، و شکیبایی و بی‌تابی بایستد، به گونه‌ای که گویی نوید پروردگار تنها متوجّه او، و وعده عذاب تنها برای او است، و دارایی خویش را در راه خدا بذل نموده و تمام اهداف خود را