پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: حراست، پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint، رازداری، تجسس.
پرسش: آیا احادیثی در مورد “حراست” (رازداری، پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint، تجسس و وظایف مختلف مربوط به حراست یک سازمان) در منابع روایی وجود دارد؟
پاسخ: در مورد وظایف و مسئولیت‌های حراست در یک اداره و سازمان، به‌ویژه مواردی (مانند نگه داشتن اسرار کارمندان آن سازمان، تجسس و …) روایت فراوانی در منابع روایی ـ به‌ویژه نهج‌البلاغه و غررالحکم ـ آمده که در ذیل بیان خواهد شد.

فهرست مندرجات

۱ – احادیثی درباره پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint و وظایف مربوط به آن
۱.۱ – ۱. نگهبانانی راستگو و باوفا
۱.۲ – ۲. مردمان درست‌کار و بدکار
۱.۳ – ۳. در نظر گرفتن سابقه کار والیان
۲ – احادیثی درباره رازداری
۲.۱ – ۱. رازداری
۲.۲ – ۲. آشکار نکردن سر
۲.۳ – ۳. بخیل بودن در اسرار
۲.۴ – ۴. ضایع شدن سر
۲.۵ – ۵. نسپردن سر به دیگران
۲.۶ – ۶. نگفتن سر به نادان
۲.۷ – ۷. سپردن سر به مؤمن باوفا
۲.۸ – ۸. خیانت در فاش کردن سر
۳ – حدیثی درباره ناتوانی در انجام وظایف
۴ – پانویس
۵ – منبع

احادیثی درباره پاورپوینت کامل نگهبانی ۲۶ اسلاید در PowerPoint و وظایف مربوط به آن

برخی از احادیث مورد پرسش که در منابع روایی آمده، عبارتند از:

۱. نگهبانانی راستگو و باوفا

“وَ ابْعَثِ الْعُیُونَ مِنْ أَهْلِ الصِّدْقِ وَ الْوَفَاءِ عَلَیْهِمْ فَإِنَّ تَعَاهُدَکَ فِی السِّرِّ لِأُمُورِهِمْ حَدْوَهٌ لَهُمْ عَلَی اسْتِعْمَالِ الْأَمَانَهِ وَ الرِّفْقِ بِالرَّعِیَّهِ وَ تَحَفَّظْ مِنَ الْأَعْوَانِ فَإِنْ أَحَدٌ مِنْهُمْ بَسَطَ یَدَهُ إِلَی خِیَانَهٍ اجْتَمَعَتْ بِهَا عَلَیْهِ عِنْدَکَ أَخْبَارُ عُیُونِکَ اکْتَفَیْتَ بِذَلِکَ شَاهِداً فَبَسَطْتَ عَلَیْهِ الْعُقُوبَهَ فِی بَدَنِهِ وَ أَخَذْتَهُ بِمَا أَصَابَ مِنْ عَمَلِهِ ثُمَّ نَصَبْتَهُ بِمَقَامِ الْمَذَلَّهِ وَ وَسَمْتَهُ بِالْخِیَانَهِ وَ قَلَّدْتَهُ عَارَ التُّهَمَه”؛

دیده‌بان‌هایی از اشخاص راستگو و باوفا بر آنها بگمار که مراقب آنها باشند؛ زیرا بازرسی سری از کارهای آنان وادارشان می‌کند که امانت‌‌دار باشند و با رعایا خوش‌رفتاری کنند. تحت تأثیر کارگزاران خود مباش. اگر یکی از آنان دست به خیانت گشود و دیده‌بانان خیانت او را گزارش دادند، گواهی آنها تو را بس است، او را با شلاق کیفر کن و هرچه دزدیده از او دریافت کن و او را به مقام ربوبی وادار و خیانت او را اعلام کن و او را با ننگ تهمت نشانه گذار که در جامعه رسوا گردد و باعث عبرت و پند دیگران باشد.

۲. مردمان درست‌کار و بدکار

“وَ لَا یَکُونَنَّ الْمُحْسِنُ وَ الْمُسِی‌ءُ عِنْدَکَ بِمَنْزِلَهٍ سَوَاءٍ فَإِنَّ فِی ذَلِکَ‌ تَزْهِیداً لِأَهْلِ الْإِحْسَانِ فِی الْإِحْسَانِ وَ تَدْرِیباً لِأَهْلِ الْإِسَاءَهِ عَلَی الْإِسَاءَهِ وَ أَلْزِمْ کُلًّا مِنْهُمْ مَا أَلْزَمَ نَفْسَه”‌؛

مردمان درست و خوش‌رفتار و نادرست‌کار را به یک چشم مبین و برابر مدان؛ زیرا در این صورت مردان درست و خوش‌رفتار به خدمت کردن و درستی بی‌رغبت می‌شوند و مردان بدکار و نادرست به بدی کردن تشویق و وادار می‌شوند، هر یک از این دو را به پاداش کارشان که‌ خود برای خود خواسته‌اند، برسان.

۳. در نظر گرفتن سابقه کار والیان

“ثُمَّ لَا یَکُنِ اخْتِیَارُکَ إِیَّاهُمْ عَلَی فِرَاسَتِکَ وَ اسْتِنَامَتِکَ وَ حُسْنِ الظَّنِّ مِنْکَ فَإِنَّ الرِّجَالَ یَتَعَرَّضُونَ لِفِرَاسَاتِ الْوُلَاهِ بِتَصَنُّعِهِمْ وَ حُسْنِ خِدْمَتِهِمْ وَ لَیْسَ وَرَاءَ ذَلِکَ مِنَ النَّصِیحَهِ وَ الْأَمَانَهِ شَیْ‌ءٌ وَ لَکِنِ اخْتَبِرْهُمْ بِمَا وُلُّوا لِلصَّالِحِینَ قَبْلَکَ فَاعْمِدْ لِأَحْسَنِهِمْ کَانَ فِی الْعَامَّهِ أَثَراً وَ أَعْرَفِهِمْ بِالْأَمَانَهِ وَجْها”؛

آنها را به مجرد حدس و اعتماد و خوش‌بینی انتخاب مکن؛ زیرا مردم برای جلب نظر و اعتماد والیان، خودسازی و تصنع به خرج می‌دهند و خوش‌خدمتی می‌کنند، بدون آن‌که صمیمیت و امانت در دل آنها باشد؛ ولی راه آزمایش آنها ملاحظه سابقه کار آنهاست نسبت به والیان گذشته به دو نشانه:

أ. آن‌که در میان عموم آثار نیکو و یادگار خبر دارد؛ ب. آن‌که در را