پاورپوینت کامل نعمت‌های داوود ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نعمت‌های داوود ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نعمت‌های داوود ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نعمت‌های داوود ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نعمت‌های داوود ۳۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: نعمت، حضرت داوود علیه‌السلام، فضایل.

پرسش: تفسیر آیات ۱۰ و ۱۱ سوره سبأ چیست و از آیه «انِ اعْمَلْ سابِغاتِ…» چه معنایی برداشت می‌شود؟

پاسخ: این آیات شریفه، نعمت‌هایی را که خداوند به حضرت داوود پیامبر ـ علیه‌السلام ـ ارزانی داشته بیان می‌فرماید؛ مانند: هم‌آواز شدن پرندگان با او، ساختن زره جنگی با کیفیت بالا و نرم شدن آهن در دست حضرتشان به فرمان الهی و به‌صورت اعجاز.
برخی پیام‌های این آیات شریفه چنین است:
۱. صنعت باید با مدیریت افراد صالح و به نفع مردم باشد.
۲. صنعت باید با دقت و کیفیت همراه باشد.
۳. صنایع نظامی باید برای عمل صالح باشد، نه کشورگشایی و ظلم و ستم.

فهرست مندرجات

۱ – آیات ۱۰ و ۱۱ سوره سبأ
۲ – مراد از فضل
۳ – برخورداری داوود از نعمت‌های فراوان
۴ – فضائل حضرت داوود
۴.۱ – اول
۴.۲ – دوم
۴.۳ – سوم
۴.۳.۱ – مراد از واژه أوّبی
۴.۳.۲ – روایتی از امام صادق
۴.۴ – چهارم
۵ – نرم شدن آهن در دست داوود
۵.۱ – بیان یک روایت
۶ – زره ساختن داوود
۶.۱ – مراد از سابغات
۶.۲ – مراد از سرد
۶.۳ – فرمان خداوند به داوود
۷ – پیام‌های آیه یادشده
۸ – دعوت به عمل صالح
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

آیات ۱۰ و ۱۱ سوره سبأ

در آیات مطرح‌شده می‌خوانیم:

«وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ • أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ».

مراد از فضل

واژه «فضل» در آیه «وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً »، مفهوم وسیعی دارد که تمام مواهب و نعمت‌هایی را که خدا به حضرت داوود پیامبر ـ علیه‌السلام ـ ارزانی داشته بود، شامل می‌شود، و ذکر آن به‌صورت «نکره» (فضلاً) دلیل بر عظمت آن است.

برخورداری داوود از نعمت‌های فراوان

حضرت داوود مشمول مواهب بسیاری در جنبه‌های معنوی و مادی از سوی پروردگار شده بود که آیات قرآن گویای آن است. در یک‌جا می‌فرماید:

«وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً وَ قالاَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی فَضَّلَنا عَلی‌ کَثیرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنین‌»؛ «ما به او و فرزندش علم فراوان دادیم، و آنها گفتند خدا را سپاس که ما را بر بسیاری از بندگانش فضل و برتری بخشیده است».

فضائل حضرت داوود

اول

در جایی دیگر مخصوصاً به آگاهی از سخن حیوانات اشاره شده و به‌عنوان یک فضیلت بزرگ مطرح گردیده است:

«وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ وَ قالَ یا أَیُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَ أُوتینا مِنْ کُلِّ شَیْ‌ءٍ إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبینُ»؛ «و سلیمان از داود میراث یافت و گفت: ای مردم! ما زبان پرندگان را تعلیم یافته‌ایم و از هر چیزی به ما داده شده است. راستی که این همان امتیاز آشکار است».

دوم

معجزات مختلفی که در ذیل آیات مورد بحث از آن سخن به میان خواهد آمد، بخشی از آن فضایل است، و نیز صوت و آهنگ بسیار زیبا، و قدرت بر قضاوت عادلانه که در سوره «ص» («ما کوه‌ها را با او مسخر ساختیم ‌(که‌) شامگاهان و بامدادان خداوند را نیایش می‌کردند. و پرندگان را از هرسو (بر او) گرد (آوردیم‌) همگی ‌(به نوای دلنوازش‌) به‌سوی او بازگشت ‌کننده ‌(و خدا را ستایشگر) بودند») به آن اشاره شده، بخشی دیگر از این فضل الهی می‌باشد و از همه مهم‌تر فضیلت نبوت و رسالت بود که خدا در اختیار داوود ـ علیه‌السلام ـ گذاشت.

سوم

بعد از این اشاره، قرآن قسمتی از فضایل معنوی و مادی داوود علیه‌السلام را بدین‌گونه شرح می‌دهد:

«یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ»؛ «به کوه‌ها گفتیم با داوود هم‌صدا شوید و هم‌چنین شما ای پرندگان با او هم‌آواز گردید (و هرگاه او ذکر و تسبیح خدا می‌گوید زمزمه را سر دهید).

مراد از واژه أوّبی

کلمه «أوّبی» در اصل از «تأویب» به معنای ترجیع و گرداندن صدا در گلو است. گاهی به معنای توبه نیز استعمال می‌شود؛ به‌خاطر این‌که حقیقت آن بازگشت به‌سوی خداست.
اگرچه همه ذرات جهان ذکر و تسبیح و حمد خدا می‌گویند، خواه داوودی با آنها هم‌صدا شود یا نشود؛ ولی امتیاز حضرت داوود ـ علیه‌السلام ـ این بود که هنگام بلند کردن صدا و سر دادن نغمه تسبیح، آن‌چه در درون این موجودات بود، آشکار می‌گشت و زمزمه درونی به نغمه برونی تبدیل می‌شد.

روایتی از امام صادق

همان‌گونه که در روایتی از امام صادق علیه‌السلام می‌خوانیم: «حضرت داوود به‌سوی دشت و بیابان خارج شد، و هنگامی که زبور را تلاوت می‌کرد، هیچ کوه و سنگ و پرنده‌ای نبود، مگر این‌که با او هم‌صدا می‌شد».

چهارم

بعد از ذکر این فضیلت معنوی به ذکر یک فضیلت مادی پرداخته می‌فرماید: «وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ»