پاورپوینت کامل نص امام ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نص امام ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نص امام ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نص امام ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نص امام ۷۳ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: نص، امام، امامت، امام علی علیه‌السلام، تعیین، جانشین، انذار عشیره اقربین.

پرسش: در ارتباط با نص پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ بر امام علی ـ علیه‌السلام ـ و نیز نص هر امامی بر امام بعد از خود، روایاتی می‌خواستم؟

پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – پاورپوینت کامل نص امام ۷۳ اسلاید در PowerPoint
۲ – روایاتی در کتاب کافی
۲.۱ – امام علی
۲.۲ – امام حسن
۲.۳ – امام حسین
۲.۴ – امام سجاد
۲.۵ – امام باقر
۲.۶ – امام صادق
۲.۷ – امام کاظم
۲.۸ – امام رضا
۲.۹ – امام جواد
۲.۱۰ – امام هادی
۲.۱۱ – امام حسن عسکری
۲.۱۲ – امام مهدی
۳ – پانویس
۴ – منبع

پاورپوینت کامل نص امام ۷۳ اسلاید در PowerPoint

همان‌طور که پیامبر گرامی اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ از جانب خداوند مأمور و موظف شد که جانشین خود را به مردم معرفی کند، بر امامان بعد از ایشان نیز لازم بود که جانشینان خود را که حجت خدا بر روی زمین هستند، به مردم معرفی کنند تا کسانی که حق‌طلب و خواهان پی‌روی از دستورات الهی هستند، دچار حیرت و جهل نسبت به امام زمان خود نشوند.

روایاتی در کتاب کافی

یکی از منابع مهم شیعه، کتاب کافی است. در بخش کلامی این کتاب که به اصول کافی مشهور است، بخشی به نام «کتاب الحجه» وجود دارد. در این بخش به‌صورت باب‌هایی جداگانه، روایاتی که در آنها، پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ یا امامان، تصریح بر امامت امامان بعد از خود می‌کنند، ذکر شده است. در این مختصر،‌ برای امامت امام علی علیه‌السلام به نقل یکی از کتب معتبر اهل سنت روایتی را نقل کرده و سپس از هر باب کتاب الحجه کافی، برای هر امام یک روایت ذکر می‌کنیم:

امام علی

«حَدَّثَنَا ابْنُ حُمَیْدٍ، قَالَ:حَدَّثَنَا سَلَمَهُ، قَالَ:حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ إِسْحَاقَ، عَنْ عَبْدِ الْغَفَّارِ بْنِ الْقَاسِمِ، عَنِ الْمِنْهَالِ بْنِ عَمْرٍو، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَارِثِ بْنِ نَوْفَلِ بْنِ الْحَارِثِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ، قَالَ:لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الآیَهُ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ، «وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأَقْرَبِینَ»، دَعَانِی رَسُولُ اللَّهِ، فَقَالَ لِی: یَا عَلِیُّ، إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنِی أَنْ أُنْذِرَ عَشِیرَتِی الأَقْرَبِینَ، فَضِقْتُ بِذَلِکَ ذَرْعًا، وَعَرَفْتُ أَنِّی مَتَی أُبَادِیهِمْ بِهَذَا الأَمْرِ أَرَی مِنْهُمْ مَا أَکْرَهُ، فَصَمَتُّ عَلَیْهِ حَتَّی جَاءَنِی جِبْرِیلُ، فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ، إِنَّکَ إِلا تَفْعَلْ مَا تُؤْمَرُ بِهِ یُعَذِّبْکَ رَبُّکَ، فَاصْنَعْ لَنَا صَاعًا مِنْ طَعَامٍ، وَاجْعَلْ عَلَیْهِ رِجْلَ شَاهٍ، وَامْلأْ لَنَا عُسًّا مِنْ لَبَنٍ، ثُمَّ اجْمَعْ لِی بَنِی عَبْدِ الْمُطَّلِبِ حَتَّی أُکَلِّمَهُمْ، وَأُبَلِّغَهُمْ مَا أُمِرْتُ بِهِ. فَفَعَلْتُ مَا أَمَرَنِی بِهِ، ثُمَّ دَعَوْتُهُمْ لَهُ، وَهُمْ یَوْمَئِذٍ أَرْبَعُونَ رَجُلا، یَزِیدُونَ رَجُلا، أَوْ یَنْقُصُونَهُ، فِیهِمْ أَعْمَامُهُ: أَبُو طَالِبٍ، وَحَمْزَهُ، وَالْعَبَّاسُ، وَأَبُو لَهَبٍ.

فَلَمَّا اجْتَمَعُوا إِلَیْهِ دَعَانِی بِالطَّعَامِ الَّذِی صَنَعْتُ لَهُمْ، فَجِئْتُ بِهِ، فَلَمَّا وَضَعْتُهُ تَنَاوَلَ رَسُولُ اللَّهِ، حِذْیَهً مِنَ اللَّحْمِ، فَشَقَّهَا بِأَسْنَانِهِ، ثُمَّ أَلْقَاهَا فِی نَوَاحِی الصَّحْفَهِ، ثُمَّ قَالَ:خُذُوا بِسْمِ اللَّهِ. فَأَکَلَ الْقَوْمُ حَتَّی مَا لَهُمْ بِشَیْءٍ حَاجَهٌ، وَمَا أَرَی إِلا مَوْضِعَ أَیْدِیهِمْ، وَایْمُ اللَّهِ، الَّذِی نَفْسُ عَلِیٍّ بِیَدِهِ، وَإِنْ کَانَ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَیَأْکُلُ مَا قَدَّمْتُ لِجَمِیعِهِمْ. ثُمَّ قَالَ: اسْقِ الْقَوْمَ، فَجِئْتُهُمْ بِذَلِکَ الْعُسِّ، فَشَرِبُوا مِنْهُ، حَتَّی رُوُوا مِنْهُ جَمِیعًا، وَایْمُ اللَّهِ إِنْ کَانَ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَیَشْرَبُ مِثْلَهُ. فَلَمَّا أَرَادَ رَسُولُ اللَّهِ، أَنْ یُکَلِّمَهُمْ، بَدَرَهُ أَبُو لَهَبٍ إِلَی الْکَلامِ، فَقَالَ: لَقَدْ مَا سَحَرَکُمْ صَاحِبُکُمْ. فَتَفَرَّقَ الْقَوْمُ، وَلَمْ یُکَلِّمْهُمْ رَسُولُ اللَّهِ، فَقَالَ: الْغَدَ یَا عَلِیُّ، إِنَّ هَذَا الرَّجُلَ سَبَقَنِی إِلَی مَا قَدْ سَمِعْتَ مِنَ الْقَوْلِ، فَتَفَرَّقَ الْقَوْمُ قَبْلَ أَنْ أُکَلِّمَهُمْ.

فَعُدَّ لَنَا مِنَ الطَّعَامِ بِمِثْلِ مَا صَنَعْتَ، ثُمَّ اجْمَعْهُمْ إِلَیَّ. قَالَ: فَفَعَلْتُ، ثُمَّ جَمَعْتُهُمْ، ثُمَّ دَعَانِی بِالطَّعَامِ، فَقَرَّبْتُهُ لَهُمْ، فَفَعَلَ کَمَا فَعَلَ بِالأَمْسِ، فَأَکَلُوا حَتَّی مَا لَهُمْ بِشَیْءٍ حَاجَهٌ، ثُمَّ قَالَ: اسْقِهِمْ، فَجِئْتُهُمْ بِذَلِکَ الْعُسِّ، فَشَرِبُوا حَتَّی رُوُوا مِنْهُ جَمِیعًا، ثُمَّ تَکَلَّمَ رَسُولُ اللَّهِ، فَقَالَ: یَا بَنِی عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، إِنِّی، وَاللَّهِ، مَا أَعْلَمُ شَابًّا فِی الْعَرَبِ جَاءَ قَوْمَهُ بِأَفْضَلَ مِمَّا قَدْ جِئْتُکُمْ بِهِ، إِنِّی قَدْ جِئْتُکُمْ بِخَیْرِ الدُّنْیَا، وَالآخِرَهِ، وَقَدْ أَمَرَنِی اللَّهُ تَعَالَی أَنْ أَدْعُوَکُمْ إِلَیْهِ، فَأَیُّکُمْ یُؤَازِرُنِی عَلَی هَذَا الأَمْرِ، عَلَی أَنْ یَکُونَ أَخِی، وَوَصِیِّی، وَخَلِیفَتِی فِیکُمْ؟ قَالَ: فَأَحْجَمَ الْقَوْمُ عَنْهَا جَمِیعًا، وَقُلْتُ، وَإِنِّی لأَحْدَثُهُمْ سِنًّا، وَأَرْمَصُهُمْ عَیْنًا، وَأَعْظَمُهُمْ بَطْنًا، وَأَحْمَشُهُمْ سَاقًا: أَنَا یَا نَبِیَّ اللَّهِ، أَکُونُ وَزِیرَکَ عَلَیْهِ. فَأَخَذَ بِرَقَبَتِی، ثُمَّ قَالَ: إِنَّ هَذَا أَخِی، وَوَصِیِّی، وَخَلِیفَتِی فِیکُمْ، فَاسْمَعُوا لَهُ، وَأَطِیعُوا. قَالَ: فَقَامَ الْقَوْمُ یَضْحَکُونَ، وَیَقُولُونَ لأَبِی طَالِبٍ: قَدْ أَمَرَکَ أَنْ تَسْمَعَ لابْنِکَ وَتُطِیعَ».

حضرتشان نقل می‌کند: وقتی آیه «وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأَقْرَبِینَ» بر پیامبر نازل شد، مرا خواند و فرمود: خدا به من دستور داده تا خویشان نزدیکم را انذار کنم. من از این جریان دلتنگ شدم و دانستم که اگر این موضوع را برای آنان بیان کنم واکنش ناپسندی خواهند داشت. بر این اساس سکوت اختیار کردم تا این‌که جبرئیل نزدم آمد و گفت:ای محمد اگر این دستور خدا را انجام ندهی، عذاب خواهی شد.

پس ای علی! اندکی غذا تهیه کرده و یک ران گوسفند در آن قرار بده و یک قدح پر از شیر نیز آماده کن. سپس فرزندان عبدالمطلب را دعوت کن تا با آنان سخن بگویم و دستور خدا را ابلاغ کنم. من دستور حضرتشان را اجرا کردم. آنان چهل نفر یا یک نفر کم‌تر و بیش‌تر بودند که عموهایشان ابوطالب، حمزه، عباس و ابولهب نیز در میان آنان بودند.

وقتی همه جمع شدند، دستور داد تا غذا را بیاورم. سپس پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ تکه گوشتی را برداشته و آن‌را چند تکه کرده و با دندان‌هایش آنها را کند و در قسمت‌های مختلف ظرف غذا قرار داد. سپس فرمود:با نام خدا بخورید.
آنان مشغول خوردن شدند تا این‌که همگی سیر شدند.

به خدا قسم که فقط اندکی از غذا کم شده بود با آنکه وعده غذایی هر کدام از افراد دعوت شده، به اندازه تمام غذای تهیه شده بود!
سپس پیامبر دستور داد تا تشنگی آنان را برطرف کنم. قدح شیر را آوردم و تمامشان را سیراب کردم با آنکه در حالت معمولی، هرکدام از آنان، یک قدح کامل را می‌نوشید.

به دنبال آن، هنگامی که پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ خواست تا لب به سخن بگشاید، ابولهب بانگ برآورد که این مرد شما را سحر کرده! بعد از این ماجرا پیامبر از ابلاغ رسالتش خودداری کرد و آنها نیز هم مجلس را ترک کردند. فردای آن روز به من فرمود: آن مرد قبل از من سخن گفته و پیش از صحبتم مهمانان مجلس را ترک کردند. مانند قبل غذا آماده کرده و آنان را دعوت کن!

حضرت علی علیه‌السلام می‌گوید: من هم چنین کردم و پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ هم مانند شب گذشته عمل کرد. بعد از این‌که میهمانان غذا و نوشیدنی خود را خوردند، پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ به سخن گفتن پرداخت و فرمود:

ای فرزندان عبدالمطلب! من در میان عرب، جوانی را نمی‌شناسم که چیزی بهتر از آن چیزی که من برای شما آورده‌ام، برای قوم خود آورده باشد.
من خیر دنیا و آخرت را برای شما آورده‌ام. خدا به من دستور داده تا شما را دعوت کنم. کدام‌یک از شما در این امر همکار من خواهد بود تا برادر و وصی و جانشین من باشد؟!

همه حاضران از دادن پاسخ مثبت به پیامبر خودداری کردند. ولی من که از همه آنها کوچک‌تر ولی استوارتر بودم، گفتم:‌ ای پیامبر خدا! من کمک‌کار تو خواهم بود. پیامبر گردن مرا گرفت و فرمود: این شخص برادر و وصی و خلیفه من در بین شماست. سخنش را بشنوید و از او اطاعت کنید. افراد حاضر با خنده‌های تمسخرآمیز به پدرم ابوطالب می‌گفتند: به تو دستور داد تا از فرزندت حرف‌شنوی داشته باشی و از او اطاعت کنی!

امام حسن

«شَهِدْتُ وَصِیَّهَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ـ علیه‌السلام ـ حِینَ أَوْصَی إِلَی ابْنِهِ الْحَسَنِ ـ علیه‌السلام ـ وَ أَشْهَدَ عَلَی وَصِیَّتِهِ الْحُسَیْنَ ـ علیه‌السلام ـ وَ مُحَمَّداً وَ جَمِیعَ وُلْدِهِ وَ رُؤَسَاءَ شِیعَتِهِ وَ أَهْلَ بَیْتِهِ ثُمَّ دَفَعَ إِلَیْهِ الْکِتَابَ وَ السِّلَاحَ وَ قَالَ لِابْنِهِ الْحَسَنِ ـ علیه‌السلام ـ یَا بُنَیَّ أَمَرَنِی رَسُولُ اللَّهِ ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ أَنْ أُوصِیَ إِلَیْکَ وَ أَنْ أَدْفَعَ إِلَیْکَ کُتُبِی وَ سِلَاحِی کَمَا أَوْصَی إِلَیَّ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ وَ دَفَعَ إِلَیَّ کُتُبَهُ وَ سِلَاحَهُ وَ أَمَرَنِی أَنْ آمُرَکَ إِذَا حَضَرَکَ الْمَوْتُ أَنْ تَدْفَعَهَا إِلَی أَخِیکَ الْحُسَیْنِ ـ علیه‌السلام ـ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَی ابْنِهِ الْحُسَیْنِ ـ علیه‌السلام ـ فَقَالَ وَ أَمَرَکَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ أَنْ تَدْفَعَهَا إِلَی ابْنِکَ هَذَا ثُمَّ أَخَذَ بِیَدِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ـ علیه‌السلام ـ ثُمَّ قَالَ لِعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ-وَ أَمَرَکَ رَسُولُ اللَّهِ ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ أَنْ تَدْفَعَهَا إِلَی ابْنِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ أَقْرِئْهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ وَ مِنِّی السَّلَامَ».

سلیم بن قیس هلالی نقل می‌کند: زمانی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به پسرش امام حسن علیه‌السلام وصیت می‌فرمود، من حاضر بودم. امام علی علیه‌السلام امام حسین علیه‌السلام و محمد(بن حنفیه) و سایر فرزندانش را با بزرگان شیعه و اهل‌ بیتش گواه گرفت. سپس کتاب و سلاح را به امام حسن تحویل داد و فرمود: پسر عزیزم! همان‌طور که پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ به من وصیت فرمود و کتاب‌ها و سلاحش را به من سپرد به من نیز توصیه فرمود تا به تو وصیت کنم و کتاب‌ها و سلاحم را به تو بسپارم؛ و نیز به تو توصیه کنم تا هنگامی که مرگت فرا رسد، آنها را به برادرت حسین ـ علیه‌السلام ـ بسپاری.

سپس به پسرش حسین ـ علیه‌السلام ـ رو کرد و فرمود: و رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به تو أمر کرده که آنها را به این پسرت بسپاری. سپس دست علی بن الحسین ـ علیه‌السلام ـ را گرفت و فرمود: رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ به تو امر کرده است که آنها را به پسرت محمد بن علی ـ علیه‌السلام ـ بسپاری و از جانب پیامبر و من به او سلام برسانی.

با این‌که این روایت، به تن