پاورپوینت کامل نسبت مقام زمینی و ملکوتی ائمه ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت مقام زمینی و ملکوتی ائمه ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت مقام زمینی و ملکوتی ائمه ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت مقام زمینی و ملکوتی ائمه ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نسبت مقام زمینی و ملکوتی ائمه ۳۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: مقامات ائمه، صفات الهی، انسان کامل.

پرسش: نسبت مقام زمینی اهل البیت (علیه‌السلام) با مقامات ملکوتی و جبروتی ایشان چگونه است؟ منظور از این سؤال آن است که بعضی از مقامات اهل بیت قابل تحمل این نشئه دنیوی محدود نیست، بلکه متناسب است با عوالم علویه و عرشی؛ مانند مظهریت ایشان به تمام جلوه اسماء حسنای الهیه، مثلا مظهر بودن ایشان به اسم “علیم” و “محیط”، متناسب با ازدیاد علم ایشان همان طور که در کافی روایات آن آمده، یا آیه ۵۲ سوره شوری نیست.

پاسخ: مقامات عالیه در امامت همان مقامات انسان کامل است که بعد از طی سفرهای سلوکی و رسیدن به نهایت کمالات به میان مردم بازگشته است. مشابه همین مطلب عرفانی که در مورد اولیای کامل گفته شده است، در مورد ائمه معصومین نیز به نحو کامل‌تری ذکر شده است.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – امام جامع بین صفات بشری و الهی
۲.۱ – تبعات عدم درک مقامات امام
۳ – احاطه امام بر ماورای زمان و مکان
۴ – اهل اعراف
۴.۱ – روایات
۴.۱.۱ – روایاتی از امام باقر
۴.۱.۲ – روایت از پیامبر
۵ – نتیجه
۶ – پانویس
۷ – منبع

مقدمه

با توجه به برخی مقامات عالیه معصومین که در روایات هم ذکر شده است، ملاحظه می‌شود که برخی از این مقامات قابل تحمل و تحقق در ظرف دنیوی نیست.

امام جامع بین صفات بشری و الهی

مقامات عالیه در امامت (امامت عامه) همان مقامات انسان کامل است که بعد از طی سفرهای سلوکی و رسیدن به نهایت کمالات به میان مردم بازگشته است. مشابه همین مطلب عرفانی که در مورد اولیای کامل گفته شده است، در مورد ائمه معصومین (امامت خاصه) نیز به نحو کامل‌تری ذکر شده است؛ همچنان که در زیارت می‌خوانیم: «خَلَقَکُمُ اللَّهُ أَنْوَاراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِینَ حَتَّى مَنَّ عَلَینَا بِکُمْ فَجَعَلَکُمْ فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یذْکَرَ فِیهَا اسْمُه؛ خداوند شما را همچون انواری آفرید که حول عرش او بودید تا این که بر ما منت نهاد و شما را در خانه‌هایی قرار داد که اراده کرده بود، نام او در آن خانه‌ها بالارود و ذکر شود».
پس امام در بالاترین مقامات خود در ظاهری بشری دارای باطنی واصل به حق است (حال یا از ابتدا واصل بوده و بعد به فعل در آمده یا بعد از سلوک به این وصال نائل شده است). لذا امام همه مراتب کمال را در ظاهر و باطن خود دارد.
آنچه یک طالبِ معرفت امام در مقام معرفت با آن مواجه است، در وهله‌ی اول همان ظاهر مشهود و محدود امام است که در محدوده‌ی مکان و زمان قرار گرفته و به خاطر هدایت مردم این محدودیت را پذیرفته است. حال آن که در بُعد باطن فراتر از همه این محدودیت‌ها بوده و در اوج بی‌نیازی است. پس امام از لحاظ باطنی یک انسان عادی و محدود نیست. یا به تعبیری دیگر انسان عادی بعد از رسیدن به این مقام دیگر یک انسان عادی نیست؛ یعنی در عین پذیرفتن تبعات حضور در زمان و مکان در باطن خود، فراتر از این حدود قرار دارد.

تبعات عدم درک مقامات امام

یکی از دلایل انحراف و عدم ایمان انسان‌های کافر به انبیا و امامان همین بوده است که گمان کرده‌اند که امام چون دعوی مظهریت خدا را دارد، در قالب مادی نیز باید ماورای همه محدودیت‌ها باشد، هرچند که در حقیقت همان گونه هم هست، اما قالب بشری امام با اختیار خود، این محدودیت را پذیرفته و به جز شرایط معجزه در همان محدودیت عمل می‌کند. در غیر این صورت نه کسی را یارای آزار رساندن به امام بود و نه اسارت و قتل و …، بلکه این کمال عظمت امام است که به اختیار خود حریم قرب الهی و بهشت عرشی را با التزام بر گرفتاری‌های مادی عوض کرده تا بتواند ناجی مردمان باشد و این بر عظمت امام افزوده است نه این که ناقض عظمت او باشد؛ هرچند اهل ظاهر این را ندانند.
عده‌ای از همین باب منکر و کافر شده‌اند؛ چون در ظاهر، امام را جزو فقیر‌ترین افراد دیده‌اند که در انواع بلاها و زندان‌ها و تنهایی‌ها توسط بشر گرفتار آمده است.
از طرفی هم برخی که به مقامات باطنی ائمه به طور اجمالی وقوف یافته بودند طریق غلو را پیموده و گمان کرده‌اند که جسم امام هرگز از رنج‌های بشری متألّم نمی‌شود و اقتضائات بشری را ندارد و با این کار عظمتِ مقام ِاختیار و انتخاب ائمه را انکار کرده‌اند.

احاطه امام بر ماورای زمان و مکان

با توجه به برخی مقامات عالیه معصومان که در روایات هم ذکر شده است، ملاحظه می‌شود که برخی از این مقامات قابل تحمل و تحقق در ظرف دنیوی نیست؛ مثلا مقام احاطه وجودی امام به عنوان خلافت صفات الهی. طبیعی است که این مقامات ناظر به مراتب باطنی امام است نه ظاهری و شخص امام در هر نشئه‌ای از مراتب وجود، خود به خود طبق همان نشئه عمل می‌کند و این مراتب وجودی احکامشان در هم تداخل نمی‌کند. برای مثال امام با کالبد جسمانی خود در بین مردم است، اما با کالبد روحی خود از مرزهای کثرت مادی فراتر رفته و ممکن است در چندین جا حضور پیدا کند که هریک از این مراتب احکام خاص خود را دارد. هرچند همه این مراتب در وحدت کاملی در وجود واحد امام تحقق دارند.
امام شناسان واقعی کسانی بوده‌اند که با مراتب باطنی امام نیز ارتباط و اتصال برقرار کرده‌اند و امام را محدود به قالب محسوس ندیده‌اند. اینان همان شیعیان واقعی هستند که در روایت ذکر شده است که غیبت امام برای آنان همچون مشاهده است.«اَلْمُنْتِظرونَ لِظُهورِهِ اَفْضَلُ اَهْلِ کُلِ زَمانٍ لِاَنَّ اللهَ تعالی ذِکْرُهُ اَعْطاهُمْ مِنَ