پاورپوینت کامل نسبت تعطیلی حرم‌ها با دارالشفا بودن آنها ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نسبت تعطیلی حرم‌ها با دارالشفا بودن آنها ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نسبت تعطیلی حرم‌ها با دارالشفا بودن آنها ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نسبت تعطیلی حرم‌ها با دارالشفا بودن آنها ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل نسبت تعطیلی حرم‌ها با دارالشفا بودن آنها ۲۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: بیماری، کرونا، گندزدایی.

پرسش: حرم‌هایی که روزی دارالشفای بیماران و پناهگاه حاجت‌مندان معرفی می‌شد، امروزه که بیماری کرونا شایع شده باید توسط مواد ضدعفونی، عفونت‌زدایی شود و مردم در آن تجمع نکنند تا مبادا به بیماری مبتلا شوند! گندزدایی و تعطیلی این مراکز برای پیشگیری از بیماری چگونه با دارالشفابودن آن سازگار است؟!

پاسخ اجمالی: اولاً؛ واسطه‌گری در فیض الهی‌ بودن ائمه به ارواح پاک آن‌ها مستند است و شرط توسل به ارواح اولیا، حضور در حرم یا مقبره خاصی نیست. ثانیا؛ شرافت معنوی اولیا و احترام آن پاکان اقتضا می‌کند که همان‌گونه در زمان حیات از پیشگامان توجه به بهداشت و آراستگی بوده‌اند، حرم‌ها و مراقد ایشان نیز همواره پاکیزه و پیراسته از پلیدی‌های ظاهری و باطنی باشد. اساساً دین به امور زندگی انسان نگاه جامع و کاملی دارد و در کنار توجه به علل معنوی، به علل مادی هم اهمیت داده است.

فهرست مندرجات

۱ – عدم شرطیت زمان و مکان در توسل به ائمه
۲ – لزوم رعایت بهداشت در مشاهد مشرفه
۳ – لزوم توجه توأم به علل معنوی و مادی
۴ – پیشگامان در امور بهداشتی
۵ – پانویس
۶ – منبع

عدم شرطیت زمان و مکان در توسل به ائمه

اولا؛ از نظر مبانی محکم و متقن دینی و انبوه تجارب شخصی مؤمنان، جای تردید نیست که ارواح پاک صالحان و اولیای الهی (علیهم‌السّلام) واسطه بسیاری فیض‌ها و خیرهای مادی و معنوی از جانب خداوند متعال هستند. دعای این انسان‌های وارسته به اجابت نزدیک‌تر و شرافت و نیرومندی روحی آنان در دست‌گیری از نیازمندان و توسل جویان، بسی بلندتر است. این آثار معنوی به خواست خداوند و به واسطه قدرتی است که او به آنان در اثر بندگی عطا کرده است. شرف بندگی و صداقت آنان، چنان به خداوند نزدیک‌شان کرده که موهبت واسطه‌گری در فیض الهی به آنان عطا شده است. حرم‌ها، مراقد و مقاماتی که به نام آنان برپا گشته از آن جهت که به آن خوبان منتسب است، محترم و شریف است؛ اما یقیناً اگر اثری در توسل به آنان وجود دارد، به آن مکان‌ها منتسب و مستند نیست؛ بلکه به ارواح پاک آن‌ها مستند است. شرط توسل به ارواح اولیا، حضور در حرم یا مقبره خاصی نیست و در هرزمان و هرکجا می‌توان به ارواح پاک آنان توسل جست. از‌این‌رو برای زیارت و توسل ارواح پاک اولیای الهی زمان و مکان شرط نیست و محدودیت‌های بهداشتی برای حضور در حرم‌ها هیچ‌گونه مانعیتی در زیارت و توسل ایجاد نمی‌کند. دارالشفا بودن حرم‌، به وجود صاحب حرم است، نه سنگ و آجر حرم! هرچند سنگ و آجر حرم‌ها هم به سبب انتساب آن به صاحب حرم، محترم است؛ اما هرگز برای سنگ‌ها و چوب‌ها به خودی خود اثری نیست!

لزوم رعایت بهداشت در مشاهد مشرفه

شرافت معنوی اولیا و احترام آن پاکان اقتضا می‌کند که همان‌گونه که در زمان حیات خود انسان‌هایی پاکیزه از نظر ظاهر و باطن بوده‌اند، حرم‌ها و مراقد ایشان نیز همواره پاکیزه و پیراسته از پلیدی‌های ظاهری و باطنی باشد. رعایت اصول بهداشتی در همه جا نیکو و لازم، و در هنگام حضور در مسجد یا حرم‌های اولیای الهی نیکوتر و واجب‌تر است. زیرا بی‌اعتنایی به بهداشت و آراستگی نه تنها آن محیط را برای دیگر افراد آلود می‌کند، بلکه نوعی بی‌احترامی و قدرناشناسی به صاحب حرم نیز محسوب می‌شود. با مراجعه مختصر به کتاب‌هایی مثل مفاتیح الجنان و کامل الزیارات و دیگر کتاب‌هایی که در آداب زیارت نگاشته شده، به وضوح مشاهد می‌شود که برای حضور در حرم‌های ائمه و دیگر اولیای الهی، آداب خاصی ذکر شده است. مهم‌ترین آداب زیارت حرم‌ها، غسل، وضو، پوشیدن لباس تمیز و پاکیزه، عطرزدن و آراستگی است. آلوده ساختن مساجد و حرم‌های اولیای الهی به هرشکل ممکن، گناه کبیره شمرده شده و بر افرادی که از آلودگی اطلاع دارند، واجب است فورا آن را برطرف سازند. بنابر این دارالشفا بودن مراقد و حرم‌های اولیای الهی به معنای این نیست که هرفرد آلوده‌ای می‌تواند در آن