پاورپوینت کامل معنای مولی از دیدگاه علمای اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای مولی از دیدگاه علمای اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای مولی از دیدگاه علمای اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای مولی از دیدگاه علمای اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل معنای مولی از دیدگاه علمای اهل سنت ۸۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: حدیث غدیر، علمای اهل سنت، معنای مولی، امام، خلیفه.

پرسش: آیا علمای اهل سنت کلمه «مولی» در حدیث غدیر را به معنای امام و خلیفه معنی کرده‌اند؟

پاسخ: با توجه به اختلافی که بین شیعه و سنی در بحث امامت و ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) وجود داشته و دارد، یکی از ده‌ها سند شیعه برای امامت بلافصل امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) حدیث غدیر است. علمای شیعه می‌گویند: «مولی» به معنای «اولی بالتصرف»، «امام»، «خلیفه» و «سرپرست» یا کلمه‌ای مرادف با این کلمات است؛ و مولی در حدیث غدیر دقیقاً همان معنای مذکور را دارد؛ امّا غالباً علمای اهل سنت با انکار این معنا به معانی دیگری همچون «ناصر» و «محبوب» و غیره تأویل کرده‌اند تا از توابع و لوازم آن‌که خلافت بلافصل امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) است بگریزند؛ اما در برابر بعضی علمای اهل سنت «مولی» را در حدیث غدیر به معانی مورد نظر شیعه گرفته‌اند که در ادامه نمونه‌های آن را بیان می‌کنیم.

فهرست مندرجات

۱ – نظر ابوحامد غزالی
۱.۱ – بیان نظر غزالی توسط ابن‌جوزی
۱.۲ – توجیه کلام غزالی توسط ذهبی
۱.۳ – شخصیت غزالی نزد اهل سنت
۱.۳.۱ – دیدگاه یافعی
۱.۳.۲ – دیدگاه سیوطی
۱.۳.۳ – دیدگاه زرقانی
۱.۳.۴ – انتساب کتاب سرالعالمین به غزالی
۲ – نظر محمد بن طلحه شافعی
۲.۱ – شخصیت شافعی نزد اهل سنت
۲.۱.۱ – دیدگاه سبکی
۲.۱.۲ – دیدگاه سنوی
۳ – نظر سبط بن جوزی
۳.۱ – شخصیت ابن‌جوزی نزد اهل‌ سنت
۴ – نظر گنجی شافعی
۴.۱ – شخصیت گنجی نزد اهل سنت
۴.۱.۱ – دیدگاه کحاله
۴.۱.۲ – دیدگاه حنفی
۵ – نظر فرغانی
۵.۱ – شخصیت فرغانی نزد اهل سنت
۵.۲ – دیدگاه کفوی
۶ – نظر مقریزی
۶.۱ – شخصیت مقریزی نزد اهل سنت
۷ – نظر شهاب‌الدین دولت‌آبادی
۸ – نظر محمداسماعیل دهلوی
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

نظر ابوحامد غزالی

ابوحامد غزالی (۵۰۵ هـ): وی همان‌گونه که در شرح‌ حال و شناخت شخصیت او می‌آید، یکی از اعاظم و اکابر علمای اهل سنت است ک/ه این‌گونه می‌گوید:
«لکن اسفرت الحجه وجهها واجمع الجماهیر علی متن الحدیث من خطبته فی یوم غدیر خم باتفاق الجمیع وهو یقول: من کنت مولاه فعلی مولاه. فقال عمر: بخ بخ یا اباالحسن! لقد اصبحت مولای ومولی کل مؤمن ومؤمنه. فهذا تسلیم ورضی وتحکیم. ثم بعد هذا غلب الهوی لحب الریاسه وحمل عمود الخلافه و عقود البنود وخفقان الهوی فی قعقعه الرایات واشتباک ازدحام الخیول وفتح الامصار سقاهم کاس الهوی، فعادوا الی الخلاف الاول فنبذوه وراء ظهورهم، واشتروا به ثمنا قلیلا».

لکن حجت، روی خود را آشکار نمود و جمعیت مردم برای شنیدن متن خطبه حدیثی که در روز غدیر خم که مورد اتفاق همه می‌باشد، جمع گردیدند. [در آن خطبه. ] پیامبر می‌فرماید: «هر کس من مولای اویم علی مولای اوست». همین‌جا بود که عمر به علی گفت: یا اباالحسن! تبریک، تبریک! از این به بعد، تو مولای من و مولای هر زن و مرد مؤمنی گردیدی.

این سخن عمر در حقیقت تسلیم در برابر امر و رضایت و تحکیم آن بود؛ اما بعد از آن بود که هوا و هوس برای حب ریاست بر او غلبه کرد و او عمود خلافت را به دوش گرفت. و قرار‌ها و پیمان‌ها در خفقان هوا و هوس و زدوخورد نیزه‌ها و ازدحام اسب‌ها و سپاهیان و لشکرکشی برای فتح کشور‌ها فراموش شد و آنها از شراب هوا و هوس سیراب گردیدند. و به همین خاطر بود که مردم به‌ همان اختلافات روز اول بازگشتند و عهد و پیمان خود را پشت‌سر افکنده و آن را به قیمتی‌ اندک فروختند.

بیان نظر غزالی توسط ابن‌جوزی

سبط بن جوزی ضمن تأیید انتساب کتاب سرالعالمین به غزالی عین کلام او را آورده و سخن او را بدون هیچ‌گونه ردّی نقل کرده است:

«وذکر ابوحامد الغزالی فی کتاب سرالعالمین وکشف ما فی‌الدارین الفاظا تشبه هذا. فقال قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) لعلی یوم غدیر خم: من کنت مولاه فعلی مولاه. فقال عمر بن الخطاب: بخ بخ یا اباالحسن! اصبحت مولای ومولی کل مؤمن ومؤمنه. قال: وهذا تسلیم ورضی وتحکیم، ثم بعد هذا غلب الهوی حبا للریاسه وعقد البنود وخفقان الرایات وازدحام الخیول فی فتح الامصار وامر الخلافه ونهیها، فحملهم علی الخلاف فنبذوه وراء ظهورهم واشتروا به ثمنا قلیلا فبئس ما یشترون».

ابوحامد غزالی در کتاب سرالعالمین وکشف ما فی‌الدارین، الفاظی شبیه به این مطالب را در کتاب خود آورده است. رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) روز غدیر خم به علی گفت: «من کنت مولاه فعلی مولاه». این سخن عمر در حقیقت تسلیم در برابر امر و رضایت و تحکیم آن بود؛ اما بعد از آن بود که هواوهوس برای حبّ ریاست بر او غلبه کرد و او عمود خلافت را به دوش گرفت. و قرار‌ها و پیمان‌ها در خفقان هواوهوس و زد و خورد نیزه‌ها و ازدحام اسب‌ها و سپاهیان و لشکر کشی برای فتح کشور‌ها فراموش شد و آن‌ها از شراب هواوهوس سیراب گردیدند و به همین خاطر بود که مردم به همان اختلافات روز اول بازگشت نمودند و عهد و پیمان خود را به پشت سر خود افکندند و آن را به قیمتی ‌اندک فروختند.

توجیه کلام غزالی توسط ذهبی

ذهبی درحالی‌که تحت تأثیر شخصیت غزالی قرار گرفته، چاره‌ای جز توجیه زیر ندیده؛ ازاین‌رو بعد از ذکر مطلب فوق در کتاب خود این‌چنین می‌گوید: «وما ادری ما عذره فی هذا؟ والظاهر انه رجع عنه، وتبع الحق، فان الرجل من بحور العلم، والله اعلم؛ نمی‌دانم غزالی برای این سخن خود چه عذری خواهد داشت؟ ولی ظاهراً غزالی از این نظر خود بازگشته و دوباره از حق پیروی کرده است. و به راستی که او از دریا‌های علم است. والله اعلم».

شخصیت غزالی نزد اهل سنت

درباره شخصیت غزالی به چند دیدگاه اشاره می‌کنیم:

دیدگاه یافعی

یافعی در شرح حال غزالی می‌گوید:
«وفضائل الامام حجه الاسلام ابی حامد الغزالی رضی الله عنه اکثر من ان تحصر، واشهر من ان تشهر. وقد روینا من الشیخ الفقیه الامام العارف بالله، رفیع المقام الذی اشتهرت کرامته العظیمه وترادفت وقال للشمس یوما قفی فوقفت حتی بلغ المنزل الذی یرید من مکان بعید؛
فضائل امام حجهالاسلام ابوحامد غزالی (رضی‌الله‌عنه) بیش از آن است که در حدّ و حصر بگنجد و مشهورتر از آن است که نیاز به معرفی داشته باشد. و ما از این شیخ فقیه امام عارف بالله، که به حدی رفیع المقام است که کرامت عظیمه او هم پا و هم سنگ با خورشید گشته تا جایی که روزی به خورشید گفت: در آسمان بمان و خورشید هم در آسمان ماند تا او به سر منزل مقصود خود که در مکانی دور دست قرار داشت رسید».

دیدگاه سیوطی

سیوطی درباره شخصیت غزالی می‌گوید:
«وعلی راس الخامسه الامام ابو حامد الغزالی، وذلک لتمیزه بکثره المصنفات البدیعات، وغوصه فی بحور العلم … حتی قال بعض العلماء الاکابر الجامعین بین العلم الظاهر والباطن: لو کان بعد النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نبی لکان الغزالی، وانه یحصل ثبوت معجزاته ببعض مصنفاته؛ در رأس گروه پنجم امام ابوحامد غزالی قرار دارد و این به ‌علت تصنیفات نو و جدید او و غوص عمیق او در دریاهای علم است … تا جایی که بعضی علمای بزرگ جامع بین علم ظاهر و باطن درباره او گفته‌اند: اگر بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پیامبری می‌بود، هر آیینه آن شخص غزالی می‌بود و معجزات او نیز با بعضی مصنفاتش آشکار می‌شد».

دیدگاه زرقانی

زرقانی درباره شخصیت غزالی می‌گوید:
«ذکر له الاسنوی فی «المهمات» ترجمه حسنه منها: هو قطب الوجود والبرکه الشامله لکل موجود، وروح خلاصه اهل الایمان، والطریق الموصل الی رضا الرحمن، یتقرب به الی الله تعالی کل صدیق، ولا یبغضه الا ملحد او زندیق. مات بطوس سنه ۵۰۵؛ اسنوی در کتاب «المهمات» ترجمه و شرح حال بسیار خوبی درباره غزالی آورده و این‌گونه می‌گوید: او قطب وجود و دارای برکتی است که شامل هر موجودی می‌شود، و او خلاصه روح اهل ایمان، و راه رسیدن به رضایت خدای رحمان است که هر انسان صدیقی می‌تواند از طریق او به خداوند تعالی برسد، و کسی جز ملحد یا زندیق به او بغض نمی‌ورزد. و او در سال ۵۰۵ هـ. در طوس وفات کرده است».

انتساب کتاب سرالعالمین به غزالی

کتاب غزالی «سرالعالمین» است. در انتساب کتاب سرالعالمین به غزالی هم جای شک و تردید نیست؛ چراکه ذهبی در میزان الاعتدال، و سیر اعلام النبلاء، و لسان المیزان، و ابن‌جوزی در تذکره الخواص الامّه، و اسماعیل پاشا بغدادی در ایضاح المکنون، به این مطلب تصریح کرده‌اند.

نظر محمد بن طلحه شافعی

محمد بن طلحه شافعی (۶۵۲هـ) از علمای بزرگ اهل سنت در قرن هفتم هجری است که تعریف شخصیت او در ذیل خواهد آمد. وی می‌گوید: «فیکون معنی الحدیث: من کنت اولی به او ناصره او وارثه او عصبته او حمیمه او صدیقه فان علیا منه کذلک، وهذا صریح فی تخصیصه لعلی بهذه المنقبه العلیه وجعله لغیره کنفسه … بما لم یجعله لغیره. ولیعلم: ان هذا الحدیث هو من اسرار قوله تعالی … فانه اولی بالمؤمنین وناصر المؤمنین وسید المؤمنین. وکل معنی امکن اثباته مما دل علیه لفظ (المولی) لرسول الله فقد جعله لعلی (علیه‌السّلام). وهی مرتبه سامیه ومنزله شاهقه ودرجه علیه ومکانه رفیعه خصه (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) بها دون غیره، فلهذا صار ذلک الیوم یوم عید وموسم سرور لاولیائه«.
معنای حدیث غدیر این است: هرکس که من بر او اولی و سزاوارتر و یا ناصر و وارث و یا پشتیبان و دوست صمیمی او هستم، علی هم برای او این‌چنین است و این کلام صریح در تخصیص علی به این منقبت بلند بوده و او را برای دیگران مانند خود قرار داده و این خصوصیت را برای دیگری قائل نشده است؛ از‌این‌رو دانسته می‌شود که این حدیث از اسرار سخن خدای تعالی است … که [مضمون آن. ] در آیه مباهله نیز آمده. پس به درستی که علی از همه ‌کس بر مؤمنین اولی و سزاوارتر است و ناصر مؤمنین و سید آقای مؤمنین است. و هر معنایی که امکان داشته باشد از لفظ «مولی» برای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اثبات کنیم همان را برای علی می‌توان ثابت نمود؛ و این مرتبه‌ای بلند و والا و منزلتی دست‌نیافتنی و درجه‌ای عالی و مکانتی رفیع است که پیامبر آن را به علی و نه به دیگری اختصاص داده است؛ ازاین‌روست که روز غدیر روز عید و موسم سرور برای دوست‌داران علی [(علیه‌السّلام)] گشته است.

شخصیت شافعی نزد اهل سنت

«هو: ابو سالم محمّد بن طلحه بن محمّد القرشی العدوی الشافعی المتوفّی سنه ۶۵۲، و وصفه بالعلّامه الاوحد، برع فی المذهب و اصوله و شارک فی فنون؛ ابوسالم محمّد بن طلحه بن محمّد قرشی عدوی شافعی متوفّای سال ۶۵۲هـ. که به علّامه بی‌نظیر در مذهب و اصول و دارای فنون و هنر‌های مختلف توصیف گشته است».

دیدگاه سبکی

تاج‌الدین سُبْکی درباره او می‌گوید: «تفقه و برع فی المذهب و سمع الحدیث بنیسابور من المؤید الطوسی وزینب الشعریه وحدث بحلب ودمشق. روی عنه الحافظ الدِّمیاطی ومجدُ الدین بن العَدیم. وکان من صدور الناس، وَلی الوزاره بدمشق یومین، وترکها، وخرج عمّا یملکه من ملبوس ومَمْلوک وغیره وتزَهَّد؛ فقیه گردید و در مذهب نوآوری کرد و در نیشابور از مؤید طوسی و زینب شعریه حدیث شنید و در حلب و دمشق بزرگ شد و از او حافظ دمیاطی و مجدُ‌الدین بن عَدیم روایت نقل نموده‌اند و او از بزرگان بود، و دو روز به وزارت دمشق نائل شد و آن را ترک نمود، و تمام مایملک خود اعم از دارایی و پوشاک خود را ترک کرد و گوشه عزلت گزید و به زهد و تقوا مشغول گردید».

دیدگاه سنوی

اسنوی در طبقات الشافعیه درباره او این‌گونه می‌گوید:
«کان اماماً بارعاً فی الفقه، والخلاف، عالماً بالاصلین رئیساً کبیراً معظّماً ترسل عن الملوک، واقام بدمشق بالمدرسه الامینیه؛ او امامی نوآور در فقه و مسائل اختلافی است، و عالم به دو اصل و رئیس کبیر و معظّم است که از ملوک گریخت. و در دمشق در مدرسه امینیه به‌تحصیل مشغول گردید».

نظر سبط بن جوزی

ابن حجر در «الصواعق المحرقه» و سمهودی در «جواهر العقدین» این مطلب را از کتاب او «تذکره الخواص الامه فی معرفه الائمه» نقل می‌کنند:

… (العاشر) بمعنی الاول یقال الله تعالی: «فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَهٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلَاکُمْ» ‌ای: اولی بکم … والمراد من الحدیث: الطاعه المخصوصه فتعین العاشر. و معناه: من کنت اولی به من نفسه فعلی اولی به. و قد صرح بهذا المعنی الحافظ ابو الفرج یحیی ابن سعید الثقفی الاصبهانی فی کتابه المسمی بمرج البحرین، فانه روی هذا الحدیث باسناده الی مشایخه وقال فیه: فاخذ رسول الله بید علی وقال: من کنت ولیه و اولی به من نفسه فعلی ولیه. فعلم ان جمیع المعانی