پاورپوینت کامل معنای امامت در قرآن و عرفان ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معنای امامت در قرآن و عرفان ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معنای امامت در قرآن و عرفان ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معنای امامت در قرآن و عرفان ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل معنای امامت در قرآن و عرفان ۵۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: قرآن، عرفان، امامت، ولایت.

پرسش: معنای امامت در قرآن، روایات و عرفان اسلامی چیست؟

پاسخ: امام یعنی پیشوا و رهبری که گفتار و رفتار او الگوی دیگران باشد و مسئولیت رهبری جامعه را بر عهده بگیرد. ولی معنایی که در قرآن و روایات در مورد مقام امام بیان شده است معنای فراتری بوده و به گونه‌ای است که ریاست اجتماعی در صورت تحقق تنها ظهور، بخشی از مقام الاهی امام است و از طرفی می‌دانیم که اکثر ائمه شیعه به دلیل شرایط جامعه نه تنها از این منصب ظاهری خود بر کنار بودند، بلکه توسط حکام جور به شهادت رسیدند حال آنکه امامت آنان محقق بود.

فهرست مندرجات

۱ – امامت در لغت
۲ – امامت در علم کلام
۳ – امامت در قرآن
۳.۱ – برتری مقام امامت از مقام نبوت
۳.۲ – فراخوانده شدن با امام خود
۳.۳ – هدایت‌گری امامان به امر خدا
۳.۴ – درخواست مقام امامت
۳.۵ – به امامت رسیدن مستضعفین
۳.۶ – مقام امامت اثر صبر و یقین
۳.۷ – امام آشکار
۳.۸ – اطلاق امامت بر کتاب
۴ – مقام امام در روایات شیعه
۴.۱ – ائمه شهداء خدا بر مردم
۴.۲ – ائمه هدایت‌گران مردم
۴.۳ – ائمه خزانه علم خدا
۴.۴ – امام جانشین و باب خدا در زمین
۴.۵ – نور خدا بودن امام
۴.۶ – ارکان ارض
۴.۷ – خالی نبودن زمین از حجت
۵ – امامت در عرفان
۵.۱ – نظر ابن عربی
۵.۲ – نظر سید حیدر آملی
۵.۳ – نظر قیصری
۵.۴ – نظر عبد الکریم جیلی
۵.۵ – نظر عزیز الدین نسفی
۶ – پانویس
۷ – منبع

امامت در لغت

واژه امام بر حسب لغت مشتق از «اُم» به معنای هر چیزی است که چیزهای دیگر به آن ضمیمه و نسبت داده می‌شوند یا از او پیدا می‌شوند یا الهام می‌گیرند. « قال الخلیل: کلّ شی‌ء ضمّ إلیه سائر ما یلیه یسمّى أمّا» «و فی معانی الأخبار: سمی الإمام إماما لأنه قدوه للناس منصوب من قبل الله تعالى مفترض الطاعه على العباد؛ و امام در لغت به معنای مقتدایی است که از او پیروی می‌شود.»
گاهی امام به یک شخص گفته می‌شود و گاهی به یک حقیقیت که محل اقتداء است و دارای مرکزیت و امیّت (مادر و اصل بودن) است و به هر کسی که نسبت به دیگران چنین حالتی داشته باشد می‌توان امام گفت حتی اگر امام گمراهان باشد. مرکز و قطب عالم هستی هم امام نامیده می‌شود چون ام و اصل و محل رجوع کل ماسوی الله است. بنابر این واژ امام از ریشه امّ بهترین واژه‌ای است که در مورد پیشوایان معصوم به کار رفته است همچنان که در روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است: «عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قَالَ فَقَالَ لَوْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّ اسْماً أَفْضَلُ مِنْهُ لَسَمَّانَا بِهِ؛ اگر خداوند اسمی برتر ازاسم «امام» داشت ما را به آن اسم می‌نامید.»

امامت در علم کلام

آنچه در علم کلام و اصول اعتقادات بیشتر مورد توجه بوده مقام امامت ظاهری و ریاست اجتماعی امام بوده است و اکثراً امامت را به معنای ریاست و رهبری عمومی جامعه در زمین امور دینی و دنیوی دانسته‌اند. بنابراین، امام از این دیدگاه یعنی پیشوا و رهبری که گفتار و رفتار او الگوی دیگران باشد و مسئولیت رهبری جامعه را بر عهده بگیرد. ولی معنایی که در قرآن و روایات در مورد مقام امام بیان شده است معنای فراتری بوده و به گونه‌ای است که ریاست اجتماعی در صورت تحقق تنها ظهور، بخشی از مقام الاهی امام است و از طرفی می‌دانیم که اکثر ائمه شیعه به دلیل شرایط جامعه نه تنها از این منصب ظاهری خود بر کنار بودند، بلکه توسط حکام جور به شهادت رسیدند حال آنکه امامت آنان محقق بود. و بلکه حضرت ابراهیم که به قول قرآن بعد از امتحانهای مختلف و شهود ملکوت آسمانها و … به مقام امامت رسید و پیشوای توحید شد به حکومت ظاهری نرسید. پس رهبری جامعه تنها شأنی از شئونات امامت است.

امامت در قرآن

در ذیل آیاتی که به مفهوم و معنای امامت و امام در قرآن اشاره دارد می‌پردازیم که از مجموع این آیات می‌توان به دیدگاه قرآن در مورد مقام امامت پی برد:

برتری مقام امامت از مقام نبوت

«و (یاد آرید) زمانى را که ابراهیم را پروردگارش با کلماتى آزمایش کرد. پس (ابراهیم) آن‌ها را به انجام رسانید. (خداوند) فرمود: من تو را براى مردم امام قرار دادم. (ابراهیم‌) گفت: از فرزندان من (نیز امام قرار مى‌دهى‌)؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمى‌رسد.»

فراخوانده شدن با امام خود

«(یاد آر) روزى را که هر گروه از مردم را با امامشان فرا خوانیم. پس هر کس که کارنامه‌اش به دست راستش داده شود، آن‌گاه آنان کارنامه‌ى خود را (با سرور و شادمانى‌) بخوانند و آنان به قدر تار میان هسته‌ى خرما (به اندازه‌ى ذرّه‌اى‌) ستم نبینند».

هدایت‌گری امامان به امر خدا

«و آنان را امامانی قرار دادیم که به امر ما هدایت مى‌ کردند و به آنان انجام دادن کارهاى نیکو و برپاداشتن نماز و پرداختن زکات را وحی کردیم و عبادت کنندگان ما بودند.»

درخواست مقام امامت

«و کسانى که گویند: اى پروردگار ما! براى ما از همسرانمان و فرزندانمان روشنى چشم ببخش، و ما را امام پرهیزگاران بگردان.»

به امامت رسیدن مستضعفین

«و ما مى‌خواهیم بر کسانى که در روى زمین به ضعف کشیده شده‌اند، منّت بنهیم و ایشان را امامان قرار دهیم و نیز آنان را میراث بران بگردانیم.»‌

مقام امامت اثر صبر و یقین

«و از ایشان را چون شکیبایى ورزیدند و به آیات ما یقین داشتند، امامانی قرار دادیم که به فرمان ما هدایت مى‌کردند.»

امام آشکار

«و همه چیز را در امامی آشکار برشمرده‌ایم.»‌

اطلاق امامت بر کتاب

«و قبل از قرآن کتاب موسی امام و رحمت بود.»
۸. امامان کفر و امامان دوزخ: «با امامان کفر بجنگید.» و «آنان را امامانی قرار دادیم که به دوزخ می‌خوانند و در روز قیامت یاری داده نخواهند شد.»
گفتنی است که آنچه در اعتقادات و روایات شیعه همچنین در مباحث عرفانی مطرح می‌شود اشاره به مقام امامت انسان کامل دارد که مقامی است بالاتر از نبوت.

مقام امام در روایات شیعه

مقام امام در روایات شیعه چنین تبیین شده است:

ائمه شهداء خدا بر مردم

«از امام صادق (علیه‌السلام) در تفسیر این آیه «فَکَیْفَ إِذا جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ بِشَهِیدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلى‌ هؤُلاءِ شَهِیداً.» سؤال شد حضرت فرمود: «عَنْ سَمَاعَهَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَکَیْفَ إِذا جِئْنا مِنْ کُلِّ أُمَّهٍ بِشَهِیدٍ وَ جِئْنا بِکَ عَلى‌ هؤُلاءِ شَهِیداً قَالَ نَزَلَتْ فِی أُمَّهِ مُحَمَّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌وآله) خَاصَّهً فِی کُلِّ قَرْنٍ مِنْهُمْ إِمَامٌ مِنَّا شَاهِدٌ عَلَیْهِمْ وَ مُحَمَّدٌ (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شَاهِدٌ عَلَیْنَا» در باره امت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بخصوص نازل شده که در هر قرنى از ایشان امامى باشد از ما که گواه است بر ایشان و محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) گواه است بر خود ما.»

ائمه هدایت‌گران مردم

ابو بصیر گوید از امام صادق (علیه‌السلام) در مورد این آیه سوال کردم: «عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السلام) (إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِ‌قَوْمٍ هادٍ) فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌وآله) الْمُنْذِرُ وَ عَلِیٌّ الْهَادِی یَا أَبَا مُحَمَّدٍ هَلْ مِنْ هَادٍ الْیَوْمَ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا زَالَ مِنْکُمْ هَادٍ بَعْدَ هَادٍ حَتَّى دُفِعَتْ إِلَیْکَ فَقَالَ رَحِمَکَ اللَّهُ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ لَوْ کَانَتْ إِذَا نَزَلَتْ آیَهٌ عَلَى رَجُلٍ ثُمَّ مَاتَ ذَلِکَ الرَّجُلُ مَاتَتِ الْآیَهُ مَاتَ الْکِتَابُ وَ لَکِنَّهُ حَیٌّ یَجْرِی فِیمَنْ بَقِیَ کَمَا جَرَى فِیمَنْ مَضَى‌؛ همانا توئى بیم دهنده و براى هر گروهى رهبریست؛ حضرت فرمود: بیم دهنده، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است و هدایت کننده على است. سپس آن حضرت از من پرسید: آیا امروز هدایت کننده‌ای هست؟ عرض کردم: آرى فدایت گردم، همیشه از شما خاندان هدایت کننده‌ای بوده تا امر به شما رسیده است، فرمود خدایت رحمت کند: اى ابا محمد: اگراینطور بود که آیه‌اى فقط در باره شخصی خاص نازل شده باشد (و لاغیر) در این صورت با مردن آن شخص آن آیه هم می‌مرد ولى قرآن همیشه زنده است و بر بازماندگان منطبق مى‌ شود چنانچه بر گذشتگان منطبق می‌شد.»

ائمه خزانه علم خدا

«امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ