پاورپوینت کامل مطلاق ذواق ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مطلاق ذواق ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مطلاق ذواق ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مطلاق ذواق ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مطلاق ذواق ۴۱ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: مطلاق، امام حسن علیه‌السلام، ذواق، کافی، مرسل، پاورپوینت کامل مطلاق ذواق ۴۱ اسلاید در PowerPoint، حدیث، ازدواج، طلاق.

پرسش: آیا دو روایت از مجموعه چهار روایت درباره مطلاق بودن امام حسن ـ علیه‌السلام ـ صحیح است.؟ و آیا آن‌چه در روایات از آن نهی شده است، “ذوّاق” بودن نیست؟ مطلبی که برای امام حسن ـ علیه‌السلام ـ ذکر نشده است.

پاسخ: در بحث مطلاق بودن امام حسن ـ علیه‌السلام ـ دو روایت در کافی، یک روایت در دعائم الاسلام و یک روایت در محاسن برقی وجود دارد.

کتاب محاسن از کتب درجه اول شیعه نیست و خود برقی نیز از محدثین طراز اول نبوده. نجاشی در وصف او می‌گوید: “وی انسان مورد اطمینان است؛ اما از ضعفا نقل می‌کند و به احادیث مرسل اعتماد دارد”. روایت دعائم الاسلام غیر از ضعف کتاب، مرسل است.

یکی از روایات کافی، چون در طریق آن یحیی بن ابی‌العلاء، قرار دارد، که وی شخص مجهولی است، از طرف علماء، از جمله محمد‌باقر مجلسی در مرآه العقول روایت مجهول نامیده شده است. روایت دیگر از جمله روایات واقفیه است که توسط دیگر اصحاب (مانند شیخ طوسی و شیخ صدوق) رد شده است. بنابراین انتساب این نسبت به امام حسن ـ علیه‌السلام ـ به‌وسیله این روایات صحیح نیست. غیر از آن‌که این نسبت با مقام امامت و عصمت ایشان سازگار نیست.

فهرست مندرجات

۱ – بررسی پرسش
۲ – قسمت اول
۲.۱ – تخمین سن ازدواج
۲.۲ – بعید بودن ازدواج‌ها و طلاق‌های امام حسن
۳ – قسمت دوم
۳.۱ – أ. انتشار مطلب در زمان امام صادق
۳.۲ – ب. قبح مطلاق
۳.۳ – ج. وجود مسئله قبح مطلاق در کتب دیگر
۳.۴ – د. مقدم بودن روایت برقی و کلینی
۴ – قسمت سوم
۵ – علت نسبت دادن مطلاق به امام حسن
۵.۱ – نکته اول
۵.۲ – نکته دوم
۵.۳ – نکته سوم
۶ – پاسخ به نکته اول
۶.۱ – روایتی از امام صادق
۶.۲ – شبهه اول
۶.۳ – پاسخ
۶.۳.۱ – روایتی به نقل از واقدی
۶.۳.۲ – نکته
۶.۴ – شبهه دوم
۶.۵ – پاسخ
۷ – پاسخ به نکته دوم
۷.۱ – اولاً
۷.۲ – ثانیاً
۷.۲.۱ – روایتی از امام صادق
۷.۳ – ثالثاً
۸ – پاسخ به نکته سوم
۹ – نتیجه
۱۰ – اما دو روایت کافی
۱۰.۱ – روایت حمید بن زیاد
۱۰.۲ – روایت یحیی بن ابی العلاء
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

بررسی پرسش

سؤال و اشکال شما از چند بخش تشکیل شده است:

۱. برخی قسمت‌های آن صرفاً استبعاد است.

۲. برخی از آن، اشکال بر جوابی است که توسط محققان داده شده است که با انصاف لازم به آن پرداخته می‌شود.

۳. برخی از کلام شما، تأیید مطلاق بودن است که آنها نیز بررسی و در پایان، راه حل خودمان را بیان می‌کنیم:

قسمت اول

تخمین سن ازدواج

تخمین سن ازدواج در بیست سالگی یک امر معقول و متعارفی است، اگرچه صرف فرض است و اشکال شما نیز صرف استبعاد.

بعید بودن ازدواج‌ها و طلاق‌های امام حسن

از طرفی آن‌چه این احتمال را تقویت می‌کند، این است که از سیاق همین روایات (در فرض صحت) می‌توان استفاده کرد که همه این اخطارها از جانب علی علیه‌السلام در کوفه بوده است؛ زیرا در یک روایت می‌فرماید: “علی در کوفه بلند شد”، و در روایت دیگر می‌فرماید: “علی بر روی منبر فرمود”.
می‌دانیم که منابر علی ـ علیه‌السلام ـ در کوفه یا در دوران زمام‌داری ایشان بوده است. مضاف بر این‌که در یکی از روایات که علی ـ علیه‌السلام ـ در میان اهل کوفه این مطلب را فرموده است، شخصی می‌گوید: “به حسن ـ علیه‌السلام ـ زن می‌دهیم؛ زیرا او فرزند پیامبر و فرزند امیر المؤمنین است”. این لقب در جمع عمومی، فقط بعد از خلافت ظاهری حضرت در کوفه به ایشان خطاب می‌شده است. پس می‌توان نتیجه گرفت که این ازدواج‌ها و طلاق‌ها همه در کوفه بوده است.

پس این مطلب که امام حسن علیه‌السلام بتواند با وجود چندین جنگ و شرکت در آنها و دیگر کارهای حکومتی به این گستردگی دست به ازدواج و طلاق بزند، بسیار بعید به نظر می‌رسد.

قسمت دوم

أ. انتشار مطلب در زمان امام صادق

اشکال شما بر این‌که «انتشار این مطلب در زمان امام صادق علیه‌السلام یعنی در حدود یک قرن بعد از امام حسن مجتبی ـ علیه‌السلام ـ بوده است»، مورد قبول ما هم می‌باشد؛ زیرا همان‌طور که گفتید اکثر روایات ما از امام صادق ـ علیه‌السلام ـ است و اصولاً درباره معصومان علیه‌السلام هرگز اشکالی به نام بُعد تاریخی مطرح نیست.

ب. قبح مطلاق

در قسمت دیگر تحقیق، محقق در جواب ذکر کرده بود که مطلاق بودن امام حسن ـ علیه‌السلام ـ یکی از حربه‌های‌های دشمنان برای طعنه زدن به سادات حسنی بوده است که در بیان دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام آمده است. محقق با این بیان فقط در صدد اثبات قبح “مطلاق” بوده است.

همان‌طور که شما هم بیان کردید این نقل فقط در کتاب مسعودی آمده است، ولی این چیزی از اصل مطلب نمی‌کاهد.

ج. وجود مسئله قبح مطلاق در کتب دیگر

البته لازم به ذکر است که این نسبت فقط در کتاب مسعودی نیامده است؛ بلکه به‌صورت کامل و در قالب چندین روایت در طبقات ابن سعد که در حدود یک قرن قبل از مسعودی می‌زیسته است، وجود دارد.

د. مقدم بودن روایت برقی و کلینی

مرحوم برقی و کلینی نیز مقدم بر مسعودی (م ۳۴۶) اند، و معنا ندارد که کلینی و برقی روایتی را از وی نقل کرده باشند. پس اصل این اشکال که “آیا می‌توان پذیرفت که روایات محدثین معتبر شیعه همچون برقی و کلینی، منبعث از خبر واحد مندرج در مروج الذهب مسعودی باشد” جا ندارد، مضافاً بر این‌که محقق چنین ادعای نکرده بود. بله همان‌طور که گفتید تعداد اولاد، شاخص دقیقی برای پی بردن به تعداد همسران نیست.

قسمت سوم

علت نسبت دادن مطلاق به امام حسن

اصل اشکال این است که چرا در بعضی روایات به امام حسن مجتبی علیه‌السلام نسبت مطلاق بودن داده شده است؟ شما در جواب به این اشکال به چند نکته اشاره کرده‌اید:

نکته اول

کثرت طلاق، یا به عبارتی مطلاق بودن هیچ منافاتی با مقام امامت و عصمت ندارد.

نکته دوم

آن‌چه در روایات از آن نهی شده است، “پاورپوینت کامل مطلاق ذواق ۴۱ اسلاید در PowerPoint ” است؛ یعنی شخص، از روی خوش‌گذرانی، زنان را به عقد خود در آورده و سپس طلاق دهد. این امر هم برای امام حسن ـ علیه‌السلام ـ ذکر نشده است.

نکته سوم

پیامبر گرامی اسلام نیز حدود پنج یا شش نفر از زنان خود را طلاق داده است.

پاسخ به نکته اول

در پاسخ به بخش اول جواب شما باید گفت: طلاق دادن از نظر شارع مقدس امر پسندیده‌ای نیست.

روایتی از امام صادق

امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فر