پاورپوینت کامل مراد از پل صراط ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مراد از پل صراط ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مراد از پل صراط ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مراد از پل صراط ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مراد از پل صراط ۳۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: پل صراط، سبیل.

پرسش: منظور از پل «صراط» چیست؟ آیا واقعاً چیزی است که انسان از روی آن رد می‌شود یا چیز دیگری است؟

پاسخ: صراط، راه معرفت خداوند است و دو صراط وجود دارد: صراطی در دنیا و صراطی در آخرت؛ اما صراط دنیا امامی است که اطاعتش واجب است، هرکس او را در دنیا بشناسد و از هدایت او پیروی کند، از صراطی که پل دوزخ است، در آخرت، عبور کند و هر کس او را در دنیا نشناسد، قدم او بر صراط ‌آخرت می‌لغزد و در آتش دوزخ می‌غلطد. بنابراین در دنیا باید از صراط گذشت تا در آخرت بتوان از آن گذر کرد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – سبیل
۳ – صراط
۴ – معنای لغوی سبیل و صراط
۵ – معنای اصطلاحی سبیل
۶ – معنای اصطلاحی صراط
۷ – هادیان به صراط مستقیم
۸ – امامان کفر
۸.۱ – کلام خداوند
۹ – صراط در اسلام
۱۰ – جایگاه صراط
۱۱ – چیستی صراط
۱۲ – معرفی منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

مقدمه

ابتدا چند واژه مربوط به هم‌دیگر را ـ که این مفهوم جزء آن‌هاست ـ با توجه به دیدگاه قرآن‌ کریم و تفسیر روایات شریف ترسیم کرده و سپس به پاسخ پرسش خواهیم پرداخت:

سبیل

۱. «سبیل» دو قسم است: یکی: «سبیل ‌مؤمنین» یا «سَبِیلِ ‌اللَّهِ» و دیگری: «غیر سبیل‌ المؤمنین».

صراط

۲. «صراط» نیز دو قسم است: «صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ» و «صراط ‌جحیم».

معنای لغوی سبیل و صراط

«سبیل» و «صراط» از لحاظ لغوی هر دو به معنای راه‌اند که واژه «طریق» نیز در این معنا شریک است. (در یکی از معتبرترین منابع لغوی فرق بین لغات آمده است: «طریق» (جاده و) راه است که می‌تواند هموار و ناهموار باشد، لکن «صراط» طریق و راه هموار است؛ اما «سبیل» می‌تواند «طریق» (به ‌معنای جاده) باشد و نباشد و غالباً در مفاهیم مثبت به‌ کار برده می‌شود). (به این منبع رجوع شود: ‌ )

در اصطلاح قرآنی هر سه واژه به کار برده شده‌اند که از مجموع آیات در‌می‌یابیم که واژه «طریق» عمومی‌ترین آن‌هاست و به‌ معنای مطلق راه است. (مانند: «فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقًا فِی الْبَحْرِ»؛ «بندگانم را شبانه ببر و راهی خشک در دریا برای آنان باز کن».)

معنای اصطلاحی سبیل

ــ واژه «سبیل» مقداری محدود‌تر از آن است و به ‌معنای راهی است که امکان سرپیچی در آن وجود دارد و راه برگشت در آن قابل تصور باشد که این راه می‌تواند راه مستقیم ـ به سوی جاده منتهی به رضوان‌ الهی ـ باشد و می‌تواند چنین نباشد: «وَمَن یَتَبَدَّلِ الْکُفْرَ بِالاِیمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِیلِ»؛ «و هر کس کفر را با ایمان عوض کند مسلماً از راه درست گمراه شده است».

معنای اصطلاحی صراط

ــ اما واژه «صراط» ـ در اصطلاح قرآن ـ محدود‌تر از «سبیل» است و به‌معنای راهی است که امکان سرپیچی در آن نیست و راه برگشتی در آن نیز قابل تصور نباشد. (درس‌های تفسیری آیت‌الله محسن اراکی) به همین علت، «سبیل» ـ چون به معنای راه فرعی است می‌تواند متعدد باشد ـ در قرآن با صیغه جمع آمده («سُبُلَ السَّلاَمِ»؛ «وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ»؛ «وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا»؛ «لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا». ) و «صراط» ـ چون به معنای راه اصلی است نمی‌تواند متعدد باشد ـ در قرآن، یک بار هم با صیغه جمع نیامده است. (به این منبع رجوع شود: )

به‌هر‌حال هم راه فرعی (سبیل) و هم راه اصلی (صراط) یا به رضوان الهی («یَهْدِی بِهِ اللّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلاَمِ» ) منتهی می‌شود یا نمی‌شود که از دیدگاه قرآن در حالت ‌اول راه خدا («سَبِیلِ الله» و … بسیار به‌ کار برده شده است، «سَبِیلِ رَبِّک» ؛ «صِرَاطُ رَبِّکَ مُسْتَقِیمًا» ؛ «صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ» ؛ «اِنَّ رَبِّی عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ» ) و راه انبیا، صالحان، صدیقین و شهدا و راه مؤمنان، یعنی: راه ایمنی، هدایت («سَبِیلِ الْمُؤْمِنِین» ؛ «سُبُلَ السَّلاَمِ» ؛ «سَبِیلَ الرُّشْدِ» ؛ «سَبِیلَ الرَّشَادِ» ؛ «اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ» ) و خلاصه راه «سویّ» («سَبِیلَ السَّبیل» ؛ «سَوَاء الصِّرَاطِ» ؛ «صِرَاطًا سَوِیًّا» ؛ «الصِّرَاطِ السَّوِیِّ» ؛ «یَمْشِی سَوِیًّا عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ» به ‌کار رفته است.) و «مستقیم»، است و در حالت ‌دوم راه طاغوت («سَبِیلِ الطَّاغُوتِ» ) و راه گمراهان و کسانی که مورد غضب الهی واقع شده‌اند ( ؛ «سَبِیلَ الْغَی» ؛ «ضَلَّ سَوَاء السَّبِیلِ» ؛ ) (یعنی: «راه کسانی که با تمرد از جاده حق سرپیچی کرده‌اند و کسانی که از روی جهل و تقصیر گمراه گشته‌اند» (به این منبع رجوع شود: ) و راه مجرمان و مفسد