پاورپوینت کامل مخالفت فقها با وحدت وجود ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مخالفت فقها با وحدت وجود ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مخالفت فقها با وحدت وجود ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مخالفت فقها با وحدت وجود ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مخالفت فقها با وحدت وجود ۴۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه:وحدت وجود، فقیه، فلسفه اسلامی، عرفان اسلامی، ابن عربی.

پرسش :علت مخالفت فقها و متکلمان با نظریه‌ی وحدت وجود چیست؟

پاسخ :

فهرست مندرجات

۱ – نظریه وحدت وجود
۱.۱ – دیدگاه این عربی
۱.۲ – دیدگاه شیخ شبستری
۱.۳ – دیدگاه امام غزالی
۱.۴ – تذکر
۲ – استدلال بر وحدت وجود
۳ – دلیل مخالفت فقها و متکلمان
۳.۱ – بیانات صدرالمتألهین
۳.۲ – ذکر یک نمونه از سوءبرداشت فقهای اسلامی
۳.۳ – ذکر یک نمونه از سوءبرداشت متکلمان غربی‌
۴ – نکته
۵ – پانویس
۶ – منبع

نظریه وحدت وجود

دیدگاه این عربی

وحدت وجود از بنیانی‌ترین معانی در عرفان است که عرفان اسلامی و غیر اسلامی به آن تفوه نموده‌اند و در مکتب ابن عربی اصل الاصول به شمار می‌رود.
طبق مبنای فوق، وجود حقیقتی است واحد و ازلی. که این وجود واحد ازلی البته جز خدا نیست. و عالم وجود، وجود مستقل حقیقی ندارد. وجود حقیقی یک چیز بیش نیست و هر چه که به نظر، وجود می‌آید، مظاهر گوناگون آن حقیقت واحد، که همان وجود الاهی است می‌باشد.
بنابراین، به دو وجود جداگانه یکی به نام خالق و دیگری به نام مخلوق نمی‌توان قایل شد به این ترتیب باید به یک وجود حقیقی قایل شد، که آن وجود حق گاهی به رتبه ی خلق تدنی و تنزل کرده و عین خلق می‌گردد.
ابن عربی در یک جا می‌گوید:
“فما وصفناه بوصف الاّ کنّا نحن ذلک الوصف، فوجودنا وجوده، و نحن مفتقر الیه من حیث وجودنا، و هو مفتقر الینا من حیث ظهوره لنفسه.”
ترجمه: ماهر چه از او بگوییم در حقیقت از خود وصف کرده‌ایم و از خود گفته‌ایم؛ زیرا هستی ماهستی او است، ما برای هست شدن به او نیازمندیم و او برای ظاهر شدنش به ما نیازمند است.”
از نظر او خدا و خلق یک چیزند که به هم نیاز دارند؛ زیرا صورت یک حقیقت‌اند، پس خلق جز اسما و صفات حق چیز دیگری نیست. منتهی نسبت هستی به خدا نسبتی حقیقی و نسبت هستی به خلق نسبتی مجازی است.
و در فتوحات مکیّه درباره‌ی “حیرت” رجال می‌گوید:
“فرق میان حیرت اهل الله و اهل نظر این است که:صاحب عقل می‌گوید:
و فی کل شی له آیه •••• تدل علی انه واحد،
ولی صاحب تجلی می‌سراید:
و فی کل شی‌ء له آیه •••• تدل علی انه عینه
پس در دار وجود جز خدا چیزی نیست و خدا را جز خودش، کسی و چیزی نمی‌شناسد، و ناظر به این حقیقت واحد است آن کسی که مثل ابو یزید “انا الله” گفته، و غیر او از متقدمان که “سبحانی” گفته است.
و بالاخره صریح‌ترین عبارت ابن عربی در وحدت وجود که مورد نقد و انتقاد زیادی واقع گشته، عبارت زیر و ابیات متعاقب آن است که در فتوحات آورده است:
فسبحان من اظهر الاشیاء و هو عینها؛ یعنی پاک و منزه است کسی که اشیا را ظاهر ساخت و او عین آن اشیا است.
فما نظرت عینی الی غیر وجهه •••• و ما سمعت اذنی خلاف کلامه
فکل وجود کان فیه وجوده •••• و کل شخیص لم یزل فی منامه
یعنی چشمم به جز روی او به چیزی ننگریسته، و گوشم جز سخن او سخنی نشنیده است. پس وجود هر چیزیی در او است و هر کس در مکان آرامش او آرمیده است.

دیدگاه شیخ شبستری

پس بنابراین، وحدت وجود به عنوان محور اساسی مکاتب و مذاهب عرفانی به معنای این است که هر وجودی که در عالم مشاهده می‌شود، جز تجلیات خدا چیزی نیست. نه این که اینها آفریده او است، بلکه به این معنا که اینها همه اوست؛ یعنی به جای این که گفته شود:
عاشقم بر همه عالم که همه‌ی عالم از اوست باید گفته شود:که همه عالم او است چنانچه شیخ محمود شبستری از عرفای قرن هشتم سروده است:
جناب حضرت حق را “دویی” نیست •••• در آن حضرت من و ما و تویی نیست
من و ما و تو و او هست یک چیز •••• که در وحدت نباشد هیچ تمییز
شود با وجه باقی، غیر هالک •••• یکی گردد سلوک و سیر و سالک.

دیدگاه امام غزالی

امام محمد غزالی می‌گوید :عرفا از حضیض مجاز به اوج حقیقت پرواز کرده و پس از استکمال خود در این معراج، بالعیان می‌بینند که در دار هستی جز خدا دیّاری نیست. و همه چیز جز وجه او هالک است، نه تنها در یک زمان، بلکه ازلاً و ابداً… و همه چیز را دو وجه است:وجهی به سوی خود و وجهی به سوی خدا که به اعتبار و لحاظ وجه نخست، عدم است و به لحاظ وجه دوم موجود است. در نتیجه جز خدا و وجه او موجودی نیست، “کل شی هالک الاّ وجهه” ازلاً و ابداً.
و بدین جهت عارفان محتاج نیستند که برای شنیدن ندای “لمن الملک الیوم؟ لله الواحد القهار” تا روز قیامت منتظر بمانند، بلکه این ندا هرگز از گوش آنان قطع نمی‌شود. و ایشان از “الله اکبر” این معنا را استنباط نمی‌کنند که او از همه بزرگ تر است، حاشا! که در دار وجود غیر او دیاری نیست تا او از آنان بزرگ تر باشد. غیر هرگز در مرتبه ی معیّت با حق، قرار نمی‌گیرد.

تذکر

لازم به ذکر است که اصطلاح اصالت وجود در کلمات محیی‌الدین دیده نمی‌شود و قبل از او چنین اصطلاحی رواج نداشته، بلکه شارحین کتاب های ابن عربی و عرفای پس از وی با الهام از تعالیم ابن عربی چنین اصطلاحی را رواج دادند.

استدلال بر وحدت وجود

عرفای فیلسوف همچون صدر المتألهین و دیگران برای وحدت وجود استدلال فیلسوفانه‌ای را ذکر کرده‌اند که مبتنی بر اصالت وجود و اشتراک معنوی وجود است.
از جمله ادله این است که:با توجه به اشتراک معنوی وجود، باید وجود حقیقت واحدی باشد؛ زیرا انتزاع معنای واحد از حقایق مختلفه، امکان ندارد.
و نیز از جمله‌ی مبادی و اصولی که در تأیید نظریه وحدت وجود در فلسفه مطرح است قاعده‌ی “بسیط الحقیقه کل الاشیاء” است به این بیان که:
ذات بسیط حق اگر شامل بعضی از حقایق نباشد، لازمه ی آن ترکیب ذات است – و لو به حسب اعتبار عقل – از وجدان و فقدان، و ترکیب با بساطت سازگار نیست. پس باید گفت که وجود مطلق کمالات همه ی موجودات را به نحو ابسط دارا می‌باشد.

دلیل مخالفت فقها و متکلمان

عده‌ای از فقها و متکلمان چه شیعه و چه سنی و چه حتی از متکلمان مسیحی، نسبت به عقاید عرفا و متصوفه، مخصوصاً عقیده به وحدت وجود ایراداتی گرفته‌اند. بعضی حتی عرفا را به خاطر بیان چنین نظریاتی تکفیر کرده‌اند؛ زیرا چنین عقیده‌ای را متناقض با تعالیم الاهی می‌دانسته‌اند، فی المثل ” لا اله الا الله ” را که اوّلین شعار اسلام است با “لاوجود الا الله” در تضاد می‌بینند؛ زیرا اولی دلالت دارد بر این که غیر از خدا را، همچون بت‌ها والهه‌ها و معبودهای دیگر، نباید پرستش کرد، ولی شعار دوم می‌گوید:هر چه هست، چه بت و چه صنم و چه هر معبود دیگر، خدا است و غیر از خدا اصولاً چیز دیگری نیست، بلکه خدا است که در قالب های مختلف پرستیده می‌شود.
یا این که عرفا گفته‌اند:”سبحان من اظهر الاشیاء و هو عینها”، ایراد گرفته‌اند که مگر می‌شود خدا عین موجودات گردد در حالی که بعض موجودات پست وکثیف و آلوده و نجس‌اند؟ پس این کلام عین کفر است.
البته باید گفت:که یا بعضی از عرفا در بیان مقصود خود قصور