پاورپوینت کامل گوینده کلام در آیه ۵۲ سوره یوسف ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گوینده کلام در آیه ۵۲ سوره یوسف ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوینده کلام در آیه ۵۲ سوره یوسف ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوینده کلام در آیه ۵۲ سوره یوسف ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل گوینده کلام در آیه ۵۲ سوره یوسف ۳۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: حضرت یوسف (علیه‌السّلام)، کید، خیانت، زلیخا، سوره یوسف.

پرسش: در سوره یوسف؛ بعد از پرسش فرعون از زنان مصر «قال ما خطبکن…»، آیا عبارت «ان الله لا یهدی کید الخائنین»، سخنی از زلیخا است؟ مگر او به خدا اعتقاد داشت؟!

پاسخ اجمالی: بیشتر مفسران معتقدند؛ از قرائن و شواهد چنین برمی‌آید که این جملات، سخنانی از یوسف (علیه‌السّلام) است. گویا حضرتشان این سخن را زمانی بر زبان آورده که زنان به پاکی‌اش شهادت دادند، همسر عزیز مصر به گناهش اعتراف کرده و به راست‌گویی او گواهی داد و پادشاه نیز حکم برائت او را صادر کرد.
اما برخی از مفسران معتقدند این کلام و همچنین آیه بعد آن، ادامه گفتار همسر عزیز است که با جمله «الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ» شروع شده بود؛ چرا که وی احساس کرد موقع آن فرا رسیده است که سال‌ها شرمندگی وجدانش را با شهادت به پاکی یوسف و گنه‌کاری خویش جبران کند، بویژه این‌که او بزرگواری بی‌نظیر یوسف را از پیامی که برای شاه فرستاده بود درک کرد که در پیامش کمترین سخنی از وی به میان نیاورده و تنها از زنان مصر به‌طور سر بسته سخن گفته است. البته برخی نیز گفته‌اند که این آیه نقل قول سخن خود عزیز مصر است که خیلی بعید به نظر می‌رسد.

فهرست مندرجات

۱ – ماجرای اعتراف زلیخا
۲ – دیدگاه مفسران
۲.۱ – حضرت یوسف
۲.۲ – همسر عزیز
۲.۳ – عزیز مصر
۳ – پانویس
۴ – منبع

ماجرای اعتراف زلیخا

نخست به عنوان مقدمه و برای روشن شدن موضوع مورد بحث باید گفت؛ در داستان همسر عزیز مصر که اتهام خیانت به یوسف (علیه‌السّلام) زده بود، بر اساس آیه ۵۱ سوره یوسف، به گناه خود اعتراف می‌نماید و یوسف (علیه‌السّلام) را در ادعای بی‌گناهی‌اش تصدیق می‌کند و می‌گوید: «الآن حق از پرده بیرون شد و روشن گردید، و آن این است که من با او بنای مراوده و معاشقه را گذاشتم، و او از راست‌گویان است».
زلیخا با این جمله گناه را به گردن گرفته، و ادعاهای قبلی خود را تکذیب نمود و به این هم اکتفا نکرد، بلکه به‌طور کامل او را تبرئه نمود و گفت: در تمام طول این مدت، یوسف هیچ رضایتی از خود نشان نداد، و هیچ درخواست نامشروع مرا نپذیرفت.
در این‌جا برائت یوسف از هر جهت روشن می‌گردد؛ زیرا در کلام همسر عزیز مصر و گفتار زنان اشراف، تاکیدهایی به‌کار رفته که هر کدام در جای خود مطلب را تاکید می‌کنند:
• آن‌که نفی بدی را به‌طور «نکره در سیاق نفی» و با زیادتی “من” و با اضافه کلمه “تنزیه” آورده، که در نتیجه هر گونه بدی را از او نفی کردند، و گفتند “ما هیچ‌گونه بدی از او ندیدیم”.
• آن‌که زلیخا علاوه بر اعتراف به گناه، تقصیر را منحصر به خود کرد و گفت: «اَنَا راوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ»، و شهادت خود به راست‌گویی یوسف را با چند ابزار تاکید، مؤکد نمود. اولاً: این‌که حرف “ان” را به کار برد. ثانیاً: حرف “لام” را استعمال کرد. ثالثاً: جمله اسمیه آورد و گفت: «وَ اِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ». این اعتراف و تاکیدها هر بدی را که تصور شود از او نفی می‌کند. چه فحشا باشد، چه مراوده، چه کمترین میل و رضایت، و چه دروغ و افتراء و می‌فهماند که یوسف به حسن اختیار خود از این زشتی‌ها دوری کرد.
قرآن کریم در ادامه این داستان می‌فرماید: «ذلِکَ لِیَعْلَمَ اَنِّی لَمْ اَخُنْهُ بِالْغَیْبِ وَ اَنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی کَیْدَ الْخائِنِینَ؛ این برای آن است که بداند که من در پنهانی به او خیانت نکردم و به درستی که خدا حیله خیانت‌کاران را هدایت نمی‌کند.
در ابتدای این آیه، مانند برخی فرازهای دیگر قرآن، «آمَنَ الرَّسُولُ بِما اُنْزِلَ اِلَیْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ اَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ…» که تقدیرش «قالوا لا نفرق…» است.) گوینده سخن صریحاً مشخص نمی‌شود؛ از این‌رو مفسران در این آیه به گفت‌وگو پرداخته‌اند که این سخن از کیست؟ یوسف؟! همسر عزیز مصر؟! و یا خود عزیز؟!

دیدگاه مفسران

در اینکه گوینده این کلام کیست در بین مفسران اختلاف وجود دارد:

حضرت یوسف

بیشتر آنان معتقدند؛ از قرائن و شواهد پیرامونی برمی‌آید که این جملات سخنانی از یوسف (علیه‌السّلام) باشد و گویا این حرف را بعد از شهادت زنان به پاکی او و اعتراف همسر عزیز به گناه خود و شهادت به راست‌گویی یوسف، و داوری پادشاه به برائت وی زده است.
بنابر این‌که این آیه نقل سخنان یوسف باشد، اشاره “ذلک” اشاره به برگردانیدن فرستاده پادشاه مصر است؛ یعنی این‌که من از زندان بیرون نیامدم و فرستاده شاه را نزد او برگردانیدم و به وسیله او درخواست کردم که شاه درباره من و آن زنان داوری کند برای این بود که عزیز مصر بداند من در نبود او به وی خیانت نکردم و با همسرش ارتباط نامشروعی نداشتم، و بداند که خداوند کید خائنان را هدایت نمی‌کند؛ لذا، ضمیر در “لیعلم” و همین طور د