پاورپوینت کامل کنود و ناسپاس بودن انسان ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنود و ناسپاس بودن انسان ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنود و ناسپاس بودن انسان ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنود و ناسپاس بودن انسان ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل کنود و ناسپاس بودن انسان ۱۴ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: انسان، ناسپاس، کنود، کفور، سوره عادیات.

پرسش: خدای متعال در یکی از صفات و ویژگی‌های انسانی در قرآن کریم می‌فرماید: «اِنَّ الْاِنْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ؛ همانا آدمی نسبت به پروردگار خویش بسیار ناسپاس است.» آیا آیه ۶ سوره عادیات بیانگر آن است که تمام انسان‌ها دارای چنین ویژگی منفی می‌باشند؟!

پاسخ اجمالی: آنچه در این آیه آمده، بیان‌گر همان جنس و طبیعت بشری است؛ بدین‌معنا که انسان‌ها نوعاً پیرو هوای نفس و دلداده لذایذ دنیا است و‌گرنه به‌طور مسلم هر انسانی چنین نیست؛ چرا که بسیارند کسانی که سپاس‌گزاری نسبت به نعمت‌های پروردگار با روحشان عجین شده و از کفر نسبت به حق تعالی بیزارند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای کنود
۲ – طبع نهفته بشری
۳ – پانویس
۴ – منبع

معنای کنود

واژه «کنود» از ریشه «کند» یعنی کفور و بسیار ناسپاس. «ارض کنود» زمینی است که چیزی نمی‌رویاند. این لفظ فقط یک‌بار در قرآن آمده است.
مفسران برای این واژه معانی مختلف و به تعبیری مصادیق مختلفی را ذکر کرده‌اند؛ مانند ناشکیب، غافل، بخیل، حق‌نشناس، سرکش، کم‌خیر، کسی که در گرفتاری‌ها به یاری کسان خود برنمی‌خیزد. کسی که تنها غذا می‌خورد، از عطا و بخشش به دیگران خودداری می‌کند و بنده زیردستش را می‌زند.
از این معانی مختلف و آنچه در معنای لغوی کنود ذکر شد و احتمالات دیگری که در معنای آن آورده‌اند، معلوم می‌شود که این امکان وجود دارد که این آیه را به معانی گوناگون (و البته تماماً در یک راستا) ترجمه و تفسیر کرد. شاید ریشه اصلی و مشترک آن «کُند» فارسی باشد که مانند بسیاری از لغات دخیل در تصاریف عربی به صیغه مبالغه درآمده است: «کسی که در پیشرفت و اقدام در کار و مسئولیت بسیار کند است». و معانی دیگری که برای این لغت آورده‌اند، یا از لوازم این معنا و یا مطابق با آن است: زیرا کسی که در انجام وظیفه و کار خیر کُند است، ناسپاس و سرپیچ از وظیفه و کم‌خیر و متصف به دیگر صفاتی که ذکر شده، می‌باشد.
این معنا در حدیثی از امام علی (علیه‌السّلام) در نهج البلاغه آمده است: «اَیُّهَا النَّاسُ اِنَّا قَدْ اَصْبَحْنَا فِی دَهْرٍ عَنُودٍ وَ زَمَنٍ [شَدِیدٍ] کَنُود؛ ‌ای مردم