پاورپوینت کامل کاربرد تشویق و تنبیه در تربیت مذهبی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کاربرد تشویق و تنبیه در تربیت مذهبی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کاربرد تشویق و تنبیه در تربیت مذهبی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کاربرد تشویق و تنبیه در تربیت مذهبی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل کاربرد تشویق و تنبیه در تربیت مذهبی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: تنبیه، تشویق، نماز، اعمال عبادی، اسلام.

پرسش: فرزند دختر این‌جانب علی‌رغم رسیدن به سن تکلیف، از ادای نماز خودداری می‌نماید و وقتی علت را جویا می‌شوم، به نظر می‌رسد علت تنبلی باشد و نام‌برده اعتقاد به خدا و نماز را تکذیب نمی‌کند و جهت رفع مشکل، تاکنون از تشویق ایشان نیز خودداری نکرده و سؤال من این است که با توجه به تشویق اعمال‌شده و عدم نتیجه‌گیری، اعمال تنبیه اثری دارد یا خیر؟ و در صورت اثربخشی میزان و نحوه تنبیه به چه صورت باشد؟

پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه بحث
۲ – تشویق و تنبیه در تربیت
۳ – نقش تشویق در تربیت مذهبی فرزند
۳.۱ – مشخص بودن علت تشویق
۳.۲ – متناسب بودن میزان تشویق
۳.۳ – وسیله بودن تشویق
۳.۴ – بودن تشویق در دست مربی
۳.۵ – زمان تشویق
۴ – کاربرد تنبیه در تربیت مذهبی
۴.۱ – آگاه کردن
۴.۲ – کشف علت تخلف
۴.۳ – آخرین سلاح
۴.۴ – تنبیه کردن در خلوت
۴.۵ – تنبیه بدون قصد انتقام
۴.۶ – نکوهش عمل نه خود فرد
۴.۷ – پذیرش عذر از جانب مربی
۴.۸ – تغافل
۴.۹ – نکاتی در اجرای تنبیه
۴.۱۰ – عواقب نامطلوب برخی تنبیه‌ها
۴.۱۱ – زیاده‌روی نکردن در تنبیه
۴.۱۱.۱ – نقص عضو و پرداخت دیه
۴.۱۲ – دروغ گفتن از ترس
۴.۱۳ – بدبینی و تنفر
۵ – نمونه‌ای از روایات
۵.۱ – حدیثی از امام کاظم
۵.۲ – حدیثی از امام علی
۶ – معرفی منبع
۷ – پانویس
۸ – منبع

مقدمه بحث

تربیت فرزند یکی از وظایف مهم والدین است اهمیت آن به حدی است که از قرآن فهمیده می‌شود هر فرد نه‌تنها وظیفه دارد برای سعادت خود تلاش کند، بلکه باید به فکر سعادت خانواده‌اش هم باشد و آنان را در مسیر بندگی خدا یاری کند. بحمدالله جناب‌عالی به این وظیفه مهم توجه دارید و برای سعادت فرزندانتان تلاش می‌کنید. خداوند ان‌شاء‌الله پاداش بزرگی به شما عطا فرماید.

تشویق و تنبیه در تربیت

تشویق و تنبیه دو وسیله بسیار مؤثر در تربیت است به شرطی که اصول و قواعد آن دقیقاً رعایت شود. بی‌توجهی به این اصول و قواعد باعث می‌شود این دو وسیله اثر تربیتی خود را از دست بدهند و حتی اثر ضد تربیتی پیدا کنند.
ما در این نوشتار ابتدا بعضی از قواعد مربوط به تشویق را متذکر می‌شویم، سپس به بیان مطالبی درباره تنبیه می‌پردازیم؛ زیرا برای تربیت باید این دو ابزار با هم و به طور صحیح به کار گرفته شود. قبل از هر چیز باید متذکر شویم دادن راه حل دقیق برای مشکل شما از عهده این نوشته خارج است؛ زیرا لازمه آن داشتن اطلاعات کافی از ویژگی‌های شخصیتی شما و دخترتان و جایگاهی است که ایشان در خانواده دارد؛ از‌این‌رو ما در اینجا فقط به طرح نکات کلی در پاسخ به سؤال شما می‌پردازیم.

نقش تشویق در تربیت مذهبی فرزند

متخصصین علم روان‌شناسی درباره کیفیت تشویق مطالب زیادی گفته‌اند که ما به چند نکته آن اشاره می‌کنیم:

مشخص بودن علت تشویق

علت تشویق دقیقاً مشخص باشد؛ مثلاً اگر دخترتان یک بار بدون تذکر شما نمازش را خواند، او را تشویق کنید و به او بفهمانید که علت تشویق شما چه بوده است، نه این‌که به طور کلی چون دختر خوبی است یا چون حرف گوش‌کن است، او را تشویق کنید.

متناسب بودن میزان تشویق

میزان تشویق تناسب داشته باشد، اگر تشویق مادی است، چیزی بدهیم که با سن و سال و مقدار کاری که کرده متناسب باشد و اگر تشویق معنوی می‌کنیم، باز هم تناسب رعایت شود؛ زیرا اگر تناسب رعایت نشود و کم‌تر از سن او باشد، فرد آن را توهین به خود می‌داند و نتیجه معکوسی می‌دهد و یا اگر بیش از کاری که کرد، تمجید و ستایش شود، باعث غرور و خودخواهی او می‌شود.

وسیله بودن تشویق

تشویق وسیله باشد نه هدف. وقتی فردی را تشویق می‌کنیم، به او بفهمانیم که هدف همان کاری است که انجام داده نه این‌که آن کار وسیله‌ای برای رسیدن به تشویق است؛ مثلاً اگر می‌خواهیم فرزندمان در درس موفق باشد به او نگوییم اگر می‌خواهی صاحب دوچرخه شوی درس بخوان؛ چون ناخودآگاه به او تفهیم کرده‌ایم که درس خواندن وسیله‌ای برای رسیدن به دوچرخه است؛ در نتیجه وقتی به هدفش رسید، درس خواندن برایش بی‌معنا می‌شود. در مورد مسایل مذهبی هم همین‌طور، باید کاری کنیم که نماز خواندن و روزه گرفتن و سایر اعمال مذهبی برای فرزندانمان چنان لذت‌بخش و شوق‌انگیز باشد که نیازی به تشویق‌های جنبی نداشته باشد.

بودن تشویق در دست مربی

تشویق در دست مربی باشد نه متربی. گاهی بچه‌ها برای رسیدن به خواسته‌های خود، مربی (والدین) را مجبور به دادن جایزه و پاداش می‌کنند و این زمانی است که احساس کنند در تشویق ضابطه خاصی در کار نیست و هر وقت اراده کنند، می‌توانند جایزه‌ای دریافت کنند مثلاً می‌گویند: اگر نماز بخوانم، برایم چه می‌خری؟ یا می‌گویند: اگر می‌خواهید نماز بخوانم، باید فلان کار را برایم بکنید وگرنه حرف شما را گوش نمی‌دهم. این نوعی باج‌گیری است. باید به او تفهیم شود که نماز و روزه و انجام کارهای نیک برای خود او مفید است و موجب محبوبیت و احترام او می‌شود. در این‌ صورت است که دیگر چنین سخنانی به زبان نمی‌آورد.