پاورپوینت کامل قرب خدا به بندگان ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرب خدا به بندگان ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرب خدا به بندگان ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرب خدا به بندگان ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل قرب خدا به بندگان ۳۴ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: خدا، نزدیک، قرب، قرب معنوی، استجابت دعا، تفسیر آیه ۱۸۶ بقره.

پرسش: منظور از نزدیک بودن خداوند به بندگان که در قرآن بدان اشاره شده، چیست؟ (تفسیر آیه ۱۸۶ سوره بقره چیست؟)

پاسخ: در پاسخ فردی که از پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ پرسید، آیا خدا نزدیک است که او را آهسته بخوانم، یا دور است تا صدایم را بلند کنم، این آیه نازل شد که من به بندگانم نزدیکم و دعای هر دعاکننده‌ای را پاسخ می‌دهم.
دو نکته اساسی در این آیه نهفته است: أ. منظور از نزدیک‌ بودن خدا به بندگان قرب مکانی نیست؛ زیرا این‌گونه نزدیکی از خصوصیات جسم است؛ خداوند منزه از مکان و جسمانیت است؛ بلکه مراد قرب علمی و شهودی است؛ ب. دعا اگر دعای واقعی باشد؛ یعنی قلب دعاکننده با زبانش موافق باشد و قبل از زبان سر، بر زبانقلب و فطرت جاری شود و دعاکننده در خواسته‌اش خالص باشد، دعایش به یکی از انواع استجابت مستجاب خواهد شد.
در نتیجه دعایی که مستجاب نمی‌شود، فاقد یکی از دو چیز است: یکی این‌که دعای واقعی نیست. و دیگر این‌که چون خالص برای خدا نیست، و در حقیقت خدا را نخوانده دعایش به اجابت نمی‌رسد؛ زیرا آن خدایی دعا را مستجاب می‌کند که شریک ندارد، و خدایی که کارها را با شرکت اسباب و اوهام انجام می‌دهد، او خدای پاسخ‌گوی دعا نیست؛ لذا این دو طایفه از دعاکنندگان دعاشان مستجاب نیست؛ زیرا دعایشان دعا نیست، و یا از خدا مسئلت ندارند؛ چون خالص نیستند.

فهرست مندرجات

۱ – نزدیک‌ بودن خدا به بندگان
۲ – شأن نزول
۲.۱ – اول
۲.۲ – دوم
۳ – چند نکته
۳.۱ – اول
۳.۲ – دوم
۳.۳ – سوم
۳.۴ – چهارم
۳.۵ – پنجم
۳.۶ – نتیجه
۴ – تفسیر
۴.۱ – مراد از قرب به بندگان
۴.۲ – ارتباط با آیات روزه
۴.۳ – نتیجه
۵ – دیدگاه برخی مفسران
۵.۱ – مرد از دعا و دعوت
۵.۲ – مراد از إِذا دَعانِ
۵.۳ – علت به اجابت نرسیدن دعا
۵.۳.۱ – اول
۵.۳.۲ – دوم
۵.۴ – خالص نبودن دعا
۵.۵ – مراد از فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی…
۶ – پانویس
۷ – منبع

نزدیک‌ بودن خدا به بندگان

خدای متعال در ارتباط با نزدیک‌ بودن به بندگان و استجابت دعای آنان خطاب به پیامبر اسلام ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ فرمود: «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذا دَعان و هنگامی که بندگان من، از تو درباره من سؤال کنند، من نزدیکم، دعای دعاکننده را، هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌دهم، پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند).

شأن نزول

در مورد علت نزول آیه فوق دو مطلب نقل شده است:

اول

کسی از پیامبر اکرم ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ سؤال کرد: آیا خدا نزدیک است که او را آهسته بخوانم، یا دور است تا با او به صدای بلند سخن گویم. این‌جا بود که این آیه نازل شد.

دوم

جمعی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ سؤال کردند که خدا را چگونه بخوانیم؟ در پاسخ آنان این آیه فرود آمد.

چند نکته

قبل از بیان محتوای این آیه، توجه به برخی نکات دقیقی که در آن به کار رفته، ضروری به نظر می‌رسد:

اول

تعبیر به عبادی (بندگانم)، به جای ناس (مردم) نهایت عنایت خداوند به مضمون آیه را می‌رساند.

دوم

در این آیه واسطه به کار گرفته نشده است؛ یعنی نفرمود در پاسخشان بگو من نزدیکم؛ بلکه فرمود: چون بندگانم از تو سراغ مرا می‌گیرند من نزدیکم.

سوم

جمله «من نزدیکم» را با حرف «انّ» که تأکید را می‌رساند، مؤکد کرده و فرمود: «فإنی قریب»، پس به‌درستی که من نزدیکم.

چهارم

نزدیکی را با صفت بیان کرده و فرمود: «نزدیکم» نه با فعل، «من نزدیک می‌شوم»، تا ثبوت و دوام نزدیکی را برساند.

پنجم

در افاده این‌که دعا را مستجاب می‌کند، تعبیر به مضارع آورد نه ماضی، تا تجدد اجابت و استمرار آن‌ را برساند.

نتیجه

این نکات دلالت بر این دارد که خدای متعال به استجابت دعا اهتمام و عنایت دارد.

تفسیر

مراد از قرب به بندگان

منظور از قرب و نزدیکی خدا به بندگان، قرب مکانی نیست؛ زیرا این‌گونه نزدیکی از خصوصیات جسم است؛ خداوند منزه از مکان و جسمانیت است؛ بلکه مراد قرب علمی و شهودی است.

ارتباط با آیات روزه

گفتنی است با توجه به ارتباط معنوی این آیه با آیات روزه – که این آیه در بین آنها آمده – می‌خواهد بگوید، آن‌گاه که بندگان من – که خود را از هر بندی آزاد کرده و بنده من شده‌اند – از تو جویای من می‌شوند؛ آن‌ چیزی را که پس از گذشت دوره فطرت گم کرده، و در ایام تکمیل روزه به جست‌وجوی او هستند،
«فانی قریب» من به آنان نزدیکم. بیان «فانی قریب» بدون فاصله «قل» به این نکته اشاره دارد که چون فاصله، خود بنده و غفلت و اعراض اوست، همین‌که بنده هشیار و جویا شد، فاصله از میان برداشته می‌شود و قرب علمی و شهودی برای جویای قرب، حاصل است.

نتیجه

بنابراین قرب خداوند به بندگان خاصش، نه قرب زمانی و مکانی است؛ زیرا او آفریننده و محیط بر زمان و مکان است؛ و نه قرب وجودی و قیمومی که با همه موجودات دارد و مخصوص «عبادی» نیست؛ و نه قرب مقامی؛ چراکه صاحبان این قرب در عرض هم هستند و خداوند از