پاورپوینت کامل فلسفه تعبیر وجوب به لا جناح در آیات قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فلسفه تعبیر وجوب به لا جناح در آیات قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فلسفه تعبیر وجوب به لا جناح در آیات قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فلسفه تعبیر وجوب به لا جناح در آیات قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل فلسفه تعبیر وجوب به لا جناح در آیات قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: صفا، مروه، سعی، حج، نماز مسافر، سوره بقره، سوره نساء، عمره.

پرسش: با آن‌که سعی صفا و مروه و همچنین نماز شکسته در سفر واجب است، چرا در قرآن کریم تعبیر به «لا جناح» و «لیس علیکم جناح» شده است؟

پاسخ اجمالی: این‌که خداوند متعال در مسئله سعی بین «صفا» و «مروه» فرمود: «فَلا جُناحَ عَلَیْهِ اَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما»، به این جهت بود که مسلمانان گمان می‌کردند که صفا و مروه از بدعت‌های عصر جاهلیت است؛ چون‌که بالای کوه «صفا» بتی به نام «اساف» و بالای کوه «مروه» بتی به نام «نائله» نصب گردیده بود، مشرکان هر زمانی که میان صفا و مروه سعی می‌کردند آنها را به عنوان تبرک مسح می‌نمودند؛ لذا مسلمانان از سعی میان صفا و مروه به واسطه همان بت‌ها خودداری می‌کردند. خداوند در این مورد این آیه را نازل و اعلام کرد که با وجود این بت‌ها مانعی از سعی بین صفا و مروه وجود ندارد. در این صورت منظور این است که از لحاظ وجود آن بت‌ها مانع و اشکالی نیست و الّا اصل سعی میان صفا و مروه مستحب بوده و در مواردی واجب است.

فهرست مندرجات

۱ – بررسی روایات
۲ – روایت امام باقر
۳ – روایت امام صادق
۴ – پانویس
۵ – منبع

بررسی روایات

خدای متعال در مسئله سعی بین «صفا» و «مروه» که از اعمال حج و عمره می‌باشد، در قرآن کریم فرمود: «اِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَهَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ اَوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَیْهِ اَنْ یَطَّوَّفَ بِهِما؛ «صفا» و «مروه» از شعائر (و نشانه‌های) خدا است. بنابر‌این، کسانی که حج خانه خدا و یا عمره انجام می‌دهند، مانعی نیست که بر آن‌ دو طواف کنند.»
در این‌جا سؤالی پیش می‌آید، و آن این‌که از نظر فقه اسلامی، سعی میان دو کوه صفا و مروه واجب است، خواه در اعمال حج باشد یا عمره، در صورتی که ظاهر از لفظ (فَلا جُناحَ) آن است که سعی بین صفا و مروه ‌فقط مانعی ندارد. اکنون این پرسش بوجود می‌آید که چگونه عدم مانع اعلام شده در آیه، دلالت بر وجوب دارد؟
در پاسخ به این سؤال باید گفت؛ از روایاتی که در شان نزول این آیه وارد شده است، به روشنی می‌توان دریافت با توجه به این‌که مسلمانان گمان می‌کردند که با آن سابقه‌ای که این دو کوه داشته و زمانی جایگاه بت «اساف و نائله» بود، و کفار در سعی خود آنها را مسح می‌کردند، دیگر سزاوار نیست که مسلمانان میان آن‌ دو سعی کنند. این آیه به آنها می‌گوید باکی نیست که شما سعی کنید؛ چون این‌دو کوه از شعائر خدا است. به عبارت روشن‌تر تعبیر به «لا جناح» برای بر طرف کردن آن کراهت به‌کار برده شده است.
بر‌این‌اساس، آیه فوق دلالت بر رفع حرمت و کراهت سعی بین صفا و مروه دارد، اما وجوب سعی از سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) استنباط شده است.
در مواردی مشابه، دستورات واجب دیگری، با این تعبیر و مانند آن بیان شده است؛ مثلا در باره نماز مسافر می‌خوانیم: «وَ اِذا ضَرَبْتُمْ فِی الْاَرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُناحٌ اَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلاهِ؛ اگر مسافر بودید مانعی ندارد که نماز را شکسته به جا آورید.»
با آن‌که می‌دانیم نماز قصر بر مسافر واجب است، نه این‌که فقط بلا‌مانع باشد؛ لذا به‌طور کلی کلمه «لا جناح» در مواردی گفته می‌شود که سابقه ذهنی شنونده نسبت به آن چیز منفی و آمیخته با احساس نگرانی باشد.

روایت امام باقر

این موضوع از امام باقر (علیه‌السّلام) چنین نقل شده است: از زراره و محمّد بن مسلم روایت کرده‌اند که گفتند:

«عن حریز قال: قال زراره و محمد بن مسلم قلنا لابی جعفر (علیه‌السّلام) ما تقول فی الصلاه فی السفر کیف هی و کم هی قال: ان الله یقول: اِذا ضَرَبْتُمْ فِی الْاَرْضِ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُناحٌ اَنْ تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلاهِ» فصار التقصیر فی السفر واجبا کوجوب التمام فی الحضر -قالا: قلنا: انما قال لیس جناح علیکم- ان تقصروا من الصلاه و لم یقل افعلوا -فکیف اوجب الله ذلک کما اوجب التمام فی الحضر- قال: ا و لیس ق