پاورپوینت کامل غسل و کفن امام معصوم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غسل و کفن امام معصوم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غسل و کفن امام معصوم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل غسل و کفن امام معصوم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل غسل و کفن امام معصوم ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: شهادت امام زمان (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، غسل، کفن، شبهات اهل سنت.

پرسش: هنگام رحلت امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) چه کسی او را غسل داده، کفن می‌کند؟

پاسخ: یکی از شبهاتی که مطرح می‌شود این است که هنگام شهادت امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) چه کسی او را غسل داده و کفن می‌کند، با توجه به ‌اینکه معصوم را فقط معصوم غسل و کفن می‌دهد؟ پاسخ اجمالی این شبهه این است که معصوم را جز معصوم غسل نمی‌دهد و کفن نمی‌کند، این قاعده‌ای است قطعی و امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) نیز توسط سیدالشهداء (علیه‌السّلام) غسل داده می‌شود. در ادامه پاسخ تفصیلی به شبهه می‌دهیم.

فهرست مندرجات

۱ – تجهیز پیکر معصوم توسط معصوم دیگر
۱.۱ – تجهیز پیکر پیامبر
۱.۱.۱ – روایت اول
۱.۱.۲ – روایت دوم
۱.۱.۳ – روایت سوم
۱.۱.۴ – روایت چهارم
۱.۱.۵ – روایت پنجم
۱.۱.۶ – روایت ششم
۱.۲ – تجهیز حضرت زهرا توسط امام علی
۱.۲.۱ – روایت اول
۱.۲.۲ – روایت دوم
۱.۲.۳ – روایت سوم
۲ – تجهیز امام توسط امام
۲.۱ – وصیت امام سجاد به امام باقر
۲.۲ – وصیت امام صادق به امام کاظم
۲.۳ – وصیت امام کاظم به امام رضا
۳ – روایات امام رضا درباره غسل امام
۳.۱ – روایت اول
۳.۲ – روایت دوم
۳.۳ – روایت سوم
۴ – کفن و دفن امام زمان توسط امام حسین
۴.۱ – روایت اول
۴.۲ – روایت دوم
۴.۳ – روایت سوم
۵ – بررسی روایات به ظاهر معارض
۵.۱ – روایت اول
۵.۲ – روایت دوم
۵.۳ – نقد دو روایت
۶ – غسل پیامبر و ائمه توسط ملائکه
۶.۱ – بررسی روایت
۷ – غسل امام سجاد توسط‌ ام ولد
۷.۱ – نقد روایت
۸ – روایات غسل حضرت زهرا قبل از شهادت
۸.۱ – روایت اول
۸.۲ – روایت دوم
۸.۳ – روایت سوم
۸.۴ – روایت چهارم
۸.۵ – کلام علمای شیعه و سنی در نقد این روایت
۸.۵.۱ – علمای اهل سنت
۸.۵.۲ – علمای شیعه
۸.۶ – روایات غسل حضرت زهراء توسط حضرت علی
۸.۶.۱ – روایت محمد بن موسی
۸.۶.۲ – روایت امام حسن بن علی
۸.۶.۳ – روایت اسماء بنت عمیس
۸.۶.۴ – روایت دیگری از اسماء
۸.۶.۵ – روایت ابن عباس
۸.۶.۶ – روایت محمد بن علی از امام صادق
۸.۷ – عدم دلالت روایات بر غسل معصوم توسط غیرمعصوم
۹ – نتیجه‌گیری در زمینه غسل امام و معصوم
۱۰ – غسل آخرین امام بعد از رجعت
۱۰.۱ – توسط معصومین گذشته
۱۰.۲ – توسط ملائکه
۱۰.۲.۱ – غسل امام کاظم توسط ملائک
۱۰.۲.۲ – غسل حضرت آدم توسط ملائکه
۱۰.۲.۳ – غسل حمزه توسط ملائکه
۱۰.۲.۴ – غسل حنظله توسط ملائکه
۱۰.۲.۵ – غسل حضرت موسی توسط ملائکه
۱۰.۳ – غسل توسط خود معصوم
۱۰.۴ – احتمال شهادت آخرین معصوم
۱۰.۵ – عدم نیاز به غسل مجدد
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

تجهیز پیکر معصوم توسط معصوم دیگر

روایات فراوانی در منابع شیعه به این مطلب اشاره دارد که غسل و کفن و دفن پیامبران و امامان و معصومان، به‌ عهده اوصیا و امامان و معصومان دیگر است تا آنجا که مرحوم شیخ کلینی در کتاب ارزشمند کافی بابی را به این نام (الامام لایغسله الا امام من الائمه (علیهم‌السّلام))، اختصاص داده و روایات مربوط به آن را ذکرکرده است.

در ابتدا احادیثی را که در این ‌باره نقل شده است، بررسی می‌کنیم تا ثابت شود که تغسیل، تکفین و تدفین معصوم را فقط معصوم می‌تواند انجام دهد؛ سپس به این سؤال پاسخ می‌دهیم که امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) را چه کسی غسل می‌دهد؟

تجهیز پیکر پیامبر

غسل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) توسط وصیش حضرت علی (علیه‌السّلام) بوده است.
روایاتی وجود دارد که در آنها حضرت علی (علیه‌السّلام) به ‌عنوان متولّی غسل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) معرفی شده است و هم‌چنین بیان شده است که علت این امر هم به خاطر وصی بودن حضرت است.

روایت اول

روایت عبدالله بن مسعود از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم):
حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ اَحْمَدَ الدَّقَّاقُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا حَمْزَهُ بْنُ الْقَاسِمِ قَالَ حَدَّثَنَا اَبُو الْحَسَنِ عَلِیُّ بْنُ الْجُنَیْدِ الرَّازِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا اَبُو عَوَانَهَ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ عَنْ عَبْدِ الرَّزَّاقِ عَنْ اَبِیهِ عَنْ مِینَا مَوْلَی عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ: قُلْتُ لِلنَّبِیِّ (علیه‌السّلام) یَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ یُغَسِّلُکَ اِذَا مِتَقَالَ یَغْسِلُ کُلَّ نَبِیٍّ وَصِیُّهُ قُلْتُ فَمَنْ وَصِیُّکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ عَلِیُّ بْنُ اَبِی‌طَالِب (علیه‌السّلام).
عبداللَّه بن مسعود گوید: به پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عرض کردم وقتی از دنیا بروید چه کسی شما را غسل می‌دهد؟ فرمودند: هر پیغمبری را وصی او غسل می‌دهد عرض کردم وصی شما کیست یا رسول اللَّه؟ فرمود علی بن ابی‌طالب … .

روایت دوم

روایت سلمان فارسی:
عَنْ اَبَانِ بْنِ اَبِی‌عَیَّاشٍ عَنْ سُلَیْمِ بْنِ قَیْسٍ قَالَ سَمِعْتُ سَلْمَانَ الْفَارِسِیَّ …. قَالَ سَلْمَانُ فَاَتَیْتُ عَلِیّاً (علیه‌السّلام) وَهُوَ یُغَسِّلُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وَقَدْ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اَوْصَی عَلِیّاً (علیه‌السّلام) اَنْ لَا یَلِیَ غُسْلَهُ غَیْرُه … .
سلمان گفت: نزد علی (علیه‌السّلام) آمدم؛ در‌حالی‌که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را غسل می‌داد؛ زیرا پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به علی (علیه‌السّلام) وصیّت کرده بود که کسی غیر او غسلش را برعهده نگیرد

روایت سوم

روایت موسی بن جعفر از امام صادق (علیهماالسلام):
عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَیَّاشٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ قُولَوَیْهِ عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ الْفُضَیْلِ الطَّائِیِّ وَ مُحَمَّدِ بْنِ اَحْمَدَ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اِسْمَاعِیلَ بْنِ اَحْمَدَ بْنِ اِسْمَاعِیلَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ اِسْمَاعِیلَ بْنِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ (علیه‌السّلام) عَنْ اَبِی یُوسُفَ عَنِ الْاَزْهَرِ بْنِ نَظَّامٍ عَنِ اَبِی الْحَسَنِ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ عِیسَی بْنِ الْمُسْتَفَادِ مِثْلَهُ (عن موسی بن جعفر عن ابیه علیهماالسلام) وَقَالَ کَانَ فِی الصَّحِیفَهِ الْمَخْتُومَهِ الَّتِی نَزَلَتْ مِنَ السَّمَاءِ یَا عَلِیُّ غَسِّلْنِی وَلَا یُغَسِّلْنِی غَیْرُکَ قَالَ فَقُلْتُ لِرَسُولِ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بِاَبِی اَنْتَ وَاُمِّی اَنَا اَقْوَی عَلَی غُسْلِکَ وَحْدِی قَالَ بِذَا اَمَرَنِی جَبْرَئِیلُ وَِذَلِکَ اَمَرَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ قَالَ فَقُلْتُ فَاِنْ لَمْ اَقْوَ عَلَیْکَ فَاَسْتَعِینُ بِغَیْرِی یَکُونُ مَعِی فَقَالَ جَبْرَئِیلُ یَا مُحَمَّدُ قُلْ لِعَلِیٍّ اِنَّ رَبَّکَ یَاْمُرُکَ اَنْ تُغَسِّلَ ابْنَ عَمِّکَ فَاِنَّمَا السُّنَّهُ اَنْ لَا یُغَسِّلَ الْاَنْبِیَاءَ اِلَّا اَوْصِیَاؤُهُمْ وَاِنَّمَا یُغَسِّلُ کُلَ نَبِیٍ وَصِیُّهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهِیَ مِنْ حُجَجِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ لِمُحَمَّدٍ صلی الله علیه عَلَی اُمَّتِهِ مِنْ بَعْدِهِ فِیمَا قَدِ اجْتَمَعُوا عَلَیْهِ مِنْ قَطِیعَهِ مَا اَمَرَهُمُ اللَّهُ تَعَالَی بِهِ ثُمَّ قَالَ النَّبِیُّ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) وَ اعْلَمْ یَا عَلِیُّ اَنَّ لَکَ عَلَی غُسْلِی اَعْوَاناً هُمْ نِعْمَ الْاَعْوَانُ وَالْاِخْوَانُ قَالَ عَلِیٌّ فَقُلْتُ لِرَسُولِ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مَنْ بِاَبِی اَنْتَ وَاُمِّی قَالَ جَبْرَئِیلُ وَمِیکَائِیلُ وَاِسْرَافِیلُ وَمَلَکُ الْمَوْتِ وَاِسْمَاعِیلُ صَاحِبُ سَمَاءِ الدُّنْیَا اَعْوَاناً لَکَ قَالَ عَلِیٌّ فَخَرَرْتُ لِلَّهِ سَاجِداً وَقُلْتُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَ لِی اَعْوَاناً وَاِخْوَاناً هُمْ اُمَنَاءُ اللَّهِ تَعَالَی.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: در نامه مهر و موم شده‌ای که از آسمان نازل شد چنین آمده است که یا علی! تو مرا غسل بده و غیر تو کسی مرا غسل ندهد، به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) گفتم: پدر و مادرم به فدای شما! من توانایی غسل شما را به تنهایی دارم؟ فرمود: جبرئیل به این امر کرده و خدا نیز به آن امر کرده است. حضرت علی (علیه‌السّلام) به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: پس اگر توانایی بر این کار نداشتم آیا از دیگری کمک بگیرم تا با من باشد؟
جبرئیل فرمود: یا محمد به علی (علیه‌السّلام) بگو به درستی که خدا امر می‌کند که پسر عمویت را باید غسل بدهی، و فقط سنت بر این است که انبیاء را غسل نمی‌دهند مگر اوصیای آنها و جز این نیست که هر نبی را وصی بعد از او غسل می‌دهد؛ و این از حجت‌های خداست بر امت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به‌خاطر اجتماعی که کردند بر قطع آنچه که خدا به آن امرکرده است.
سپس پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: یا علی! کمک‌کارانی هستند که در غسل من به تو کمک می‌کنند و چه خوب اعوان و برادرانی هستند؛ علی (علیه‌السّلام) فرمود: پدر و مادرم به فدایت! آنها کیستند؟ فرمودند: جبرائیل و میکائیل و اسرافیل و ملک الموت و اسماعیل صاحب آسمان دنیا که کمک کننده تو هستند. علی (علیه‌السّلام) فرمودند: سر به سجده شکر گذاردم و گفتم سپاس خدا را که اعوان و برادرانی برایم قرارداد که آنها امناء خداوندند.

روایت چهارم

روایت ابن عباس:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ اِبْرَاهِیمَ بْنِ اِسْحَاقَ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَیْهِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَمْدَانَ الصَّیْدَلَانِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ الْوَاسِطِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَارُونَ قَالَ اَخْبَرَنَا خَالِدٌ الْحَذَّاءُ عَنْ اَبِی قِلَابَهَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زَیْدٍ الْجَرْمِیِّ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ لَمَّا مَرِضَ رَسُولُ اللَّهِ صل الله علیه وآله وَ عِنْدَهُ اَصْحَابُهُ قَامَ اِلَیْهِ عَمَّارُ بْنُ یَاسِرٍ فَقَالَ لَهُ فِدَاکَ اَبِی وَاُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ یُغَسِّلُکَ مِنَّا اِذَا کَانَ ذَلِکَ مِنْکَ قَالَ ذَاکَ عَلِیُّ بْنُ اَبِی طَالِبٍ لِاَنَّهُ لَا یَهُمُّ بِعُضْوٍ مِنْ اَعْضَائِی اِلَّا اَعَانَتْهُ الْمَلَائِکَهُ عَلَی ذَلِکَ فَقَالَ لَهُ فِدَاکَ اَبِی وَاُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ صل الله علیه وآله فَمَنْ یُصَلِّی عَلَیْکَ مِنَّا اِذَا کَانَ ذَلِکَ مِنْکَ قَالَ مَهْ رَحِمَکَ اللَّهُ ثُمَّ قَالَ لِعَلِیٍّ علیه ویَا ابْنَ اَبِی طَالِبٍ اِذَا رَاَیْتَ رُوحِی قَدْ فَارَقَتْ جَسَدِی فَاغْسِلْنِی وَاَنْقِ غُسْلِیوََفِّنِّی فِی طِمْرَیَّ هَذَیْنِ اَوْ فِی بَیَاضِ مِصْرَ وَبُرْدِ یَمَانٍ وَلَا تُغَالِ کَفَنِی وَاحْمِلُونِی حَتَّیتَضَعُونِی عَلَی شَفِیرِ قَبْرِی.
ابن عباس گوید: چون رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیمار شد، گروهی از اصحابش نزد او بودند و عمار بن یاسر از میان آنها برخاست و به او گفت یا رسول اللَّه پدر و مادرم به قربانت! کدام‌یک از ما شما را غسل دهیم اگر این پیشامد به‌وجود آمد؟
فرمودند: آن وظیفه علی بن ابی طالب است؛ زیرا قصد حرکت دادن هر عضوی از من را کند فرشتگان به او کمک کنند، عرض کرد پدر و مادرم به قربانت! در این پیشامد چه کسی بر شما نماز می‌خواند؟ فرمود خاموش باش خدایت رحمت کند.
سپس پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: یا بن ابی‌طالب چون دیدی جانم از تنم برآمد تو مرا خوب غسل بده و با این دو پارچه لباس کفنم کن یا در پارچه سفید مصر و برد یمانی، کفن بسیار گران بر من نپوشان، مرا بردارید و ببرید تا بر لب قبرم نهید.

روایت پنجم

روایت ابی‌عون:
عَنْ عبدِ الْوَاحِدِ بنِ اَبی عَوْنٍ قَالَ: (قَالَ رَسُولُ اللَّهِ لِعَلِی بنِ اَبِی طَالِبٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فِی مَرَضِهِ الَّذِی تُوُفیَ فِیهِ: اِغْسِلْنِی یَا عَلِیُّ اِذَا مِتُّ، فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا غَسَّلْتُ مَیتَاً قَطُّ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ: اِنَّکَ سَتُهَیَّاُ اَوْ تُیَسَّرُ، قَالَ عَلِیٌّ: فَغَسَّلْتُهُ، فَمَا آخُذُ عُضْوَاً اِلاَّ تَبِعَنِی، وَالْفَضْلُ آخِذٌ بِحُضْنِهِ یَقُولُ: اَعْجِلْ یَا عَلِیُّ انْقَطَعَ ظَهْرِی). (ابنُ سعدٍ).
ابی‌عون گوید: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مرضی که منتهی به موتش شد، به حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: ای علی! زمانی که در گذشتم، غسلم بده، حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: ‌ای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تاکنون میتی را غسل نداده‌ام؟ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: همانا به زودی تو آماده می‌شوی و مقدور تو می‌شود، علی (علیه‌السّلام) فرمودند: پس غسل دادم ایشان را و هیچ عضوی از اعضا را بر نداشتم مگر اینکه از من تبعیت می‌کرد (اعضا خود حرکت می‌کرد) و فضل زیر بغل ایشان را گرفت و گفت‌: ای علی! عجله کن پشتم شکست.

روایت ششم

روایت امام حسین (علیه‌السّلام):
عَنْ جَعْفَرٍ بنِ مُحَمَّدٍ عَنْاَبِیهِ عَنْ جَدهِ: اَنَّ عَلِیًّا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ غَسَّل النَّبِیَّ وَالْعَبَّاسُ یَصُبُّ المَاءَ، وَاُسَامَهُ وَشقرانُ یَحْفَظَانِ الْبَابَ. همانا علی (علیه‌السّلام) پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را غسل داد و عباس آب می‌ریخت و اسامه و شقران از دروازه، محافظت می‌کردند.

آنچه از این چند روایت استفاده می‌شود، این است که تغسیل و تدفین و نماز پیامبران بر عهده جانشینان آنها است و این‌کار سنتی است از پیامبران گذشته و حضرت علی (علیه‌السّلام) هم به‌عنوان وصی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) این سنت را به‌عهده داشته و متولی تغسیل و تدفین پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود.

تجهیز حضرت زهرا توسط امام علی

در روایات امام صادق (علیه‌السّلام) درباره غسل دادن حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) توسط حضرت علی (علیه‌السّلام)، با آوردن کلمه «الا» به همین نکته اشاره شده است، که چون حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) معصومه بود لذا باید معصوم دیگر غسل ایشان را انجام دهد و آن معصوم هم حضرت علی (علیه‌السّلام) بود.

روایت اول

روایت امام باقر از امام حسین (علیهماالسلام):
مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (علیهما‌السّلام) قَالَ: سُئِلَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) عَنْ فَاطِمَهَ (سلام‌الله‌علیها) مَنْ غَسَّلَهَا قَالَ غَسَّلَهَا اَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ـ لِاَنَّهَا کَانَتْ صِدِّیقَهً لَمْ یَکُنْ لِیُغَسِّلَهَا اِلَّا صِدِّیقٌ. از امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) پرسیدند: چه‌کسی فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را غسل داد؟ فرمودند: حضرت امیر؛ زیرا چون حضرت زهرای اطهر (سلام‌الله‌علیها)، صدیقه بود، غیر از شخص صدیق کسی حق نداشت وی را غسل دهد.

روایت دوم

روایت خزار قمی از امام صادق (علیه‌السّلام):
اَبُوالْحَسَنِ الْخَزَّازُ الْقُمِّیُّ فِی الْاَحْکَامِ الشَّرْعِیَّهِ سُئِلَ اَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَنْ فَاطِمَهَ مَنْ غَسَّلَهَا فَقَالَ غَسَّلَهَا اَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ لِاَنَّهَا کَانَتْ صِدِّیقَهً لَمْ یَکُنْ لِیُغَسِّلَهَا اِلَّا صِدِّیق.

علامه محمدتقی مجلسی در ذیل این حدیث چنین می‌گوید:
صدیق در لغت به معنی کثیر الصدق است که بسیار راستگو باشد یا بسیار تصدیق نبی کند یا هر چه گوید فعل او مصدق قول او باشد؛ اما در عرف حدیث به‌معنی معصوم است.

سیّدنعمت‌الله جزایری هم در این‌باره می‌گوید:
المراد بالصدیق هنا المعصوم. مراد از صدیق در این روایت، معصوم است.

روایت سوم

روایت مفضل از امام صادق (علیه‌السّلام):
عِدَّهٌ مِنْ اَصْحَابِنَا عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ اَبِی نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ سَالِمٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) قَالَ: قُلْتُ لِاَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) مَنْ غَسَلَ فَاطِمَهَ قَالَ ذَاکَ اَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ کَاَنِّی اسْتَعْظَمْتُ ذَلِکَ مِنْ قَوْلِهِ فَقَالَ کَاَنَّکَ ضِقْتَ بِمَا اَخْبَرْتُکَ بِهِ قَالَ فَقُلْتُ قَدْ کَانَ ذَاکَ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ فَقَالَ لَا تَضِیقَنَّ فَاِنَّهَا صِدِّیقَهٌ وَ لَمْ یَکُنْ یَغْسِلُهَا اِلَّا صِدِّیقٌ اَمَا عَلِمْتَ اَنَّ مَرْیَمَ لَمْ یَغْسِلْهَا اِلَّا عِیسَی.
مفضل گوید: به امام صادق (علیه‌السّلام) عرض کردم: چه کسی فاطمه (سلام‌الله‌علیها) را غسل داد؟ فرمود: امیرالمؤمنین!
من این‌مطلب را از گفته آن حضرت بزرگ شمردم و تعجب کردم؛ فرمودند: گویا از آنچه به تو خبر دادم دلتنگ شدی؟ عرض کردم: چنین است، قربانت گردم. فرمودند: دلتنگ مباش؛ زیرا او صدیقه (معصومه) است و جز معصوم نباید او را غسل دهد، مگر نمی‌دانی که مریم را جز عیسی غسل نداد؟

هر چند سنت بر این است که زنان را زنان غسل می‌دهند؛ ولی چون حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) معصومه بودند باید معصوم دیگر ایشان را غسل می‌داد؛ که این‌کار توسط همسرش حضرت علی (علیه‌السلام) انجام شد.
در روایت سوم به عنوان شاهد تاریخی به غسل حضرت مریم هم اشاره می‌کند که فرزندش عیسی (علیه‌السلام) که معصوم است، او را غسل داد.

تجهیز امام توسط امام

روایاتی در منابع حدیثی وجود دارد که متولی امر امام در غسل و کفن و دفنش، فقط امام بعدی است. در وصیت‌هایی که ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) درباره غسل‌شان داشته‌اند به این‌مطلب اشاره کرده‌اند که امام را فقط امام می‌تواند غسل بدهد.

وصیت امام سجاد به امام باقر

وصیت امام سجاد (علیه‌السّلام) به امام باقر (علیه‌السّلام):
قطب‌الدین راوندی چنین نقل می‌کند: مَا رَوَی اَبُو بَصِیرٍ عَنْ اَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) قَالَ کَانَ فِیمَا اَوْصَی بِهِ اِلَیَّ اَبِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (علیه‌السّلام) اَنْ قَالَ یَا بُنَیَّ اِذَا اَنَا مِتُّ فَلَا یَلِی غُسْلِی غَیْرُکَ فَاِنَّ الْاِمَامَ لَا یُغَسِّلُهُ اِلَّا اِمَامٌ مِثْلُه.
امام باقر (علیه‌السّلام) فرمودند: پدرم علی بن حسین (علیه‌السّلام) در وصیتش بر من فرمودند: ‌ای پسرم هنگامی که از دنیا رفتم کسی جز تو متولی غسل من نگردد؛ زیرا امام را جز امام همانند او غسل نمی‌دهد.

شبیه همین روایت در مصادر دیگر نیز آمده است:

وصیت امام صادق به امام کاظم

وصیت امام صادق به امام کاظم (علیهما‌السّلام):
روایت ابن شهر آشوب از امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام): قَالَ مُوسَی بْنُ جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) فِیمَا اَوْصَانِی بِهِ اَبِی اَنْ قَالَ یَا بُنَیَ اِذَا اَنَا مِتُ فَلَا یُغَسِّلْنِی اَحَدٌ غَیْرُکَ فَاِنَّ الْاِمَامَ لَا یُغَسِّلُهُ اِلَّا اِمَامٌ.
امام کاظم (علیه‌السّلام) فرمودند: پدرم به من وصیت کرد و فرمودند: ‌ای پسرم زمانی که از دنیا رفتم کسی غیر تو من را غسل ندهد؛ چون امام را غسل نمی‌دهد مگر امام.

وصیت امام کاظم به امام رضا

وصیت امام کاظم (علیه‌السّلام) به امام رضا (علیه‌السّلام):
روایت ابوبصیر از امام کاظم (علیه‌السّلام): روی الحسن، قال: اخبرنا احمد، قال: حدثنا محمد بن علی الصیرفی، عن علی بن محمد، عن الحسن، عن ابیه، عن ابی‌بصیر، قال: سمعت العبد الصالح (علیه‌السّلام) یقول: لما حضر ابی الموت قال: یا بنی لا یلی غسلی غیرک، فانی غسلت ابی، و غسل ابی اباه، و الحجه یغسل الحجه.
ابوبصیر گوید: از امام کاظم (علیه‌السّلام) شنیدم که می‌فرمودند: پدرم هنگام احتضار به من فرمود: ‌ای پسرم! غیر از تو کسی متولی غسل من نشود؛ زیرا من پدرم را غسل دادم و پدرم هم پدرش را؛ و حجت را فقط حجت غسل می‌دهد.

شاهد بر اینکه این روایت، از امام کاظم (علیه‌السلام) است، این است که لقب «عبد صالح» در روایات شیعه، منصرف به آن حضرت است؛ مرحوم تفرشی در «نقد الرجال» می‌نویسد: وکلما ورد عن ابی ابراهیم او العبد الصالح او عبد صالح او عن الفقیه فهو: الکاظم (علیه‌السّلام).
هر آنچه روایت از ابوابراهیم یا عبد صالح یا فقیه آمده باشد، از امام کاظم (علیه‌السّلام) است.
طبق این چند روایت که در بعضی از آنها حصر با «الّا» بیان شده است، کسی غیر از امام و حجت خدا، نمی‌تواند متولّی امر غسل امام و حجت دیگر شود.

روایات امام رضا درباره غسل امام

روایاتی از امام رضا (علیه‌السلام) در رابطه با غسل امام توسط امام نقل شده است که در ادامه بیان می‌شود:

روایت اول

روایت ابومعمر از امام رضا (علیه‌السّلام):
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ قَالَ حَدَّثَنَا اَبُو مَعْمَرٍ قَالَ سَاَلْتُ الرِّضَا (علیه‌السّلام) عَنِ الْاِمَامِ یَغْسِلُهُ الْاِمَامُ قَالَ سُنَّهُ مُوسَی بْنِ عِمْرَانَ (علیه‌السّلام).
ابومعمر گوید: از امام رضا (علیه‌السّلام) درباره این قضیه که «امام را امام غسل می‌دهد» سؤال کردم، فرمود: سنتی است از موسی بن عمران (علیه‌السّلام).

طبق احتمال علامه مجلسی وصی موسی (علیه‌السّلام) یوشع حاضر شد و موسی را غسل داد.
فان الظاهر من الاخبار ان موسی (علیه‌السّلام) غسلته الملائکه، والمراد انه کما غسل موسی المعصوم لا یغسل الامام الا معصوم، مع انه یحتمل ان یکون حضر یوشع لغسله (علیهماالسلام).
ظاهر از اخبار این است که ملائکه موسی (علیه‌السّلام) را غسل دادند و مراد این است، همچنان که موسی را معصوم غسل داد امام را هم باید معصوم غسل بدهد و این احتمال هم هست که یوشع حاضر شد و موسی را غسل داد.

در این روایت امام رضا (علیه‌السّلام) در جواب ابومعمر درباره غسل امام توسط امام، این سخن وی را تأیید کرده و این‌کار را از سنت پیامبران گذشته به‌شمار آورد و با ذکر یک نمونه بیان کردند که معصوم توسط معصوم غسل داده می‌شود.

روایت دوم

روایت احمد بن عمر از امام رضا (علیه‌السّلام):
الْحُسَیْن بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَّالِ اَوْ غَیْرِهِ عَنِ الرِّضَا (علیه‌السّلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ اِنَّهُمْ یُحَاجُّونَّا یَقُولُونَ اِنَّ الْاِمَامَ لَا یَغْسِلُهُ اِلَّا الْاِمَامُ قَالَ فَقَالَ مَا یُدْرِیهِمْ مَنْ غَسَلَهُ فَمَا قُلْتَ لَهُمْ قَالَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ قُلْتُ لَهُمْ اِنْ قَالَ مَوْلَایَ اِنَّهُ غَسَلَهُ تَحْتَ عَرْشِ رَبِّی فَقَدْ صَدَقَ وَ اِنْ قَالَ غَسَلَهُ فِی تُخُومِ الْاَرْضِ فَقَدْ صَدَقَ قَالَ لَا هَکَذَا قَالَ فَقُلْتُ فَمَا اَقُولُ لَهُمْ قَالَ قُلْ لَهُمْ اِنِّی غَسَلْتُهُ فَقُلْتُ اَقُولُ لَهُمْ اِنَّکَ غَسَلْتَهُ فَقَالَ نَعم.
وشاء گوید: احمد بن عمر بود یا دیگری که گفت به حضرت رضا (علیه‌السّلام) عرض کردم: آنها (واقفیه که منکر امامت امام رضا (علیه‌السّلام) و نیز منکر وفات پدرش هستند) با ما مشاجره می‌کنند و می‌گویند: امام را جز امام غسل نمی‌دهد (پس چگونه می‌گویید موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) در بغداد وفات یافته، در صورتی که شما در مدینه بودید) فرمود: آنها چه می‌دانند کی او را غسل داده است؟ تو به آنها چه جواب دادی؟ عرض کردم: قربانت، من به آنها گفتم: اگر مولایم بگوید، خودم او را در زیر عرش پروردگار غسل داده‌ام راست گفته است و اگر بگوید در دل زمین غسل داده‌ام راست گفته؛ فرمود: این چنین نگو! عرض کردم پس چه بگویم؟ فرمود: به آنها بگو من غسلش داده‌ام. عرض کردم: بگویم شما غسلش داده‌اید؟ فرمود: آری.

این روایت نشان می‌دهد که مسئله غسل امام توسط امام در زمان ائمه مشهور بوده و از ضروریات به‌ شمار می‌آمده است و امام رضا (علیه‌السّلام) غسل پدرش را هر چند فرسنگ‌ها از وی دور بوده است، به خودش نسبت داده است.

روایت سوم

روایت اسماعیل بن سهل با یک واسطه از امام رضا (علیه‌السّلام):
مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ عَنْ جََعفرِ بْنِ اَحْمَدَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنْ اِسْمَاعِیلَ بْنِ سَهْلٍ قَالَ حَدَّثَنَا بَعْضُ اَصْحَابِنَا وَ سَاَلَنِی اَنْ اَکْتُمَ اسْمَهُ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ الرِّضَا (علیه‌السّلام) فَدَخَلَ عَلَیْهِ عَلِیُّ بْنُ اَبِی حَمْزَهَ وَ ابْنُ السَّرَّاجِ وَ ابْنُ الْمُکَارِی……. . قَالَ لَهُ عَلِیٌّ (ابْنُ اَبِی‌حَمْزَهَ) اِنَّا رَوَیْنَا عَنْ آبَائِکَ ((علیهم‌السّلام)) اَنَّ الْاِمَامَ لَا یَلِی اَمْرَهُ اِلَّا اِمَامٌ مِثْلُهُفَقَالَ لَهُ اَبُو الْحَسَنِ فَاَخْبِرْنِی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه‌السّلام) کَانَ اِمَاماً اَوْ کَانَ غَیْرَ اِمَامٍ قَالَ کَانَ اِمَاماً قَالَفَمَنْ وَلِیُّ اَمْرِهِ قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ قَالَ وَ اَیْنَ کَانَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ کَانَ مَحْبُوساً فِی یَدِ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ قَالَ خَرَجَ وَ هُمْ کَانُوا لَا یَعْلَمُونَ حَتَّی وَلِیَ اَمْرَ اَبِیهِ ثُمَّ انْصَرَفَ فَقَالَ لَهُ اَبُو الْحَسَنِ (علیه‌السّلام) اِنَّ هَذَا [۲۱] اَمْکَنَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ (علیه‌السّلام) اَنْ یَاْتِیَ کَرْبَلَاءَ فَیَلِیَ اَمْرَ اَبِیهِ فَهُوَ یُمْکِنُ صَاحِبَ الْاَمْرِ اَنْ یَاْتِیَ بَغْدَادَ فَیَلِیَ اَمْرَ اَبِیهِ ثُمَّ یَنْصَرِفَ وَ لَیْسَ فِی حَبْسٍ ولَا فِی اِسَارٍ…. .
اسماعیل بن سهل گفت: یکی از اصحاب این چنین گفت ولی تقاضا کرد اسمش را نبرم؛ گفت: خدمت حضرت رضا (علیه‌السّلام) بودم؛ علی بن ابی حمزه و ابن سراج و ابن مکاری وارد شدند.
ابن ابی‌حمزه (رهبر این گروه واقفه) به هشتمین امام (علیه‌السّلام) گفت: «از پدران شما روایت است که کار غسل و کفن و نماز امام معصوم را جز امام معصوم انجام نمی‌دهد، اگر شما امام پس از پدرت حضرت کاظم (علیه‌السّلام) هستی، چرا بر پیکر او نماز نخواندی؟ حضرت در پاسخ این مرد فرمودند: «آیا حضرت حسین (علیه‌السّلام) از نظر شما امام راستین نیست؟ علی بن ابی حمزه بطائنی گفت: «چرا! » فرمود: پس چه کسی بر او نماز خواند؟
پاسخ داد: «حضرت سجاد (علیه‌السّلام)»، حضرت رضا (علیه‌السّلام) فرمودند: «امام سجاد (علیه‌السّلام) کجا بود؟ او که در زندان دژخیم اموی عبیدالله زندانی بود.»
پاسخ داد: «آن حضرت در پرتو اعجاز و قدرت ویژه امامت از زندان خارج شد و به کربلا آمد و پس از انجام امور بی‌آنکه زندان‌بانان بدانند، بازگشت.»
حضرت رضا (علیه‌السّلام) فرمودند: «اگر این کار بر امام سجاد (علیه‌السّلام) که آن روزها در زندان و اسارت بود ممکن باشد، پس چرا به امام راستین دیگری که در زندان و اسارت هم نبود، ممکن نباشد که از مدینه به بغداد بشتابد و بر پیکر مطهر پدر نماز بخواند و آنگاه به مدینه باز گردد؟»

آنچه از این روایات استفاده می‌شود، این است که امام را به جزء امام نمی‌تواند غسل بدهد. این مسئله تا آنجایی مشهور بوده که «گروه واقفیه» از این‌ راه برای صحت ادعای خویش در عصر حضرت رضا (علیه‌السّلام) استدلال می‌کردند؛ ولی امام رضا (علیه‌السّلام) با جواب نقضی به آنها، استدلال آنها را باطل کرده و ثابت کردند که امام بعدی هرچند هنگام مرگ امام قبلی در جای دوری باشد؛ ولی با عنایت و قدرت خدادادی. (طی الارض) خود را به آن امام می‌رساند و خود شخصاً مراسم تدفین و تغسیل و نماز او را انجام می‌دهد.

شیخ عباس قمی دراین باره چنین می‌گوید:
اعلم انه قد ثبت فی محله انه لا یلی امر المعصوم الا المعصوم و ان الامام لا یغسله الا الامام، و لو قبض امام فی المشرق و کان وصیه فی المغرب لجمع اللّه بینهما.
بدان که در جای خود ثابت شده است که متولی دفن و کفن معصوم باید معصوم باشد و امام را جز امام غسل ندهد و اگر امامی در مشرق از دنیا برود و وصی او در مغرب باشد، خدا آنها را به هم می‌رساند.

کفن و دفن امام زمان توسط امام حسین

حال با روشن شدن مسئله غسل امام، می‌خواهیم بدانیم که غسل و دفن و کفن امام زمان (علیه‌السّلام) به‌ عهده کدام معصوم خواهد بود؟.
روایاتی وجود دارد که در اواخر عمر حضرت مهدی (عجل)، امام حسین (علیه‌السّلام) و اصحابش زنده می‌شوند و امام زمان (علیه‌السّلام) بعد از آنکه جدش امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش را به مردم معرفی می‌کند از دنیا می‌رود و امام حسین (علیه‌السّلام)، غسل، کفن، حنوط و دفن ایشان را به ‌عهده می‌گیرد.

روایاتی در بیان و تعیین مصداق آیه ۶ سوره اسراء «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّهَ عَلَیْهِمْ وَ اَمْدَدْناکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ جَعَلْناکُمْ اَکْثَرَ نَفیرا؛ سپس شما را بر آنها چیره می‌کنیم و شما را به‌ وسیله دارایی‌ها و فرزندانی کمک خواهیم کرد و نفرات شما را بیشتر (از دشمن) قرار می‌دهیم»، نقل شده است که به موضوع غسل و کفن و دفن امام زمان (عجلل‌الله‌فرجه‌الشریف) هم اشاره کرده است.

روایت اول

روایت صالح بن سهل از امام صادق (علیه‌السّلام):
عن صالح بن سهل عن ابی عبدالله (علیه‌السّلام) … (ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّهَ عَلَیْهِمْ وَ اَمْدَدْناکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ جَعَلْناکُمْ اَکْثَرَ نَفیرا)، خُرُوجُ الْحُسَیْنِ (علیه‌السّلام) فِی الْکَرَّهِ فِی سَبْعِینَ رَجُلًا مِنْ اَصْحَابِهِ الَّذِینَ قُتِلُوا مَعَهُ عَلَیْهِمُ الْبِیضُ الْمُذَهَّبُ لِکُلِّ بِیضَهٍ وَجْهَانِ وَ الْمُؤَدِّی اِلَی النَّاسِ اَنَّ الْحُسَیْنَ قَدْ خَرَجَ فِی اَصْحَابِهِ حَتَّی لَا یَشُکَّ فِیهِ الْمُؤْمِنُونَ وَ اَنَّهُ لَیْسَ بِدَجَّالٍ وَ لَا شَیْطَانٍ الْاِمَامُ الَّذِی بَیْنَ اَظْهُرِ النَّاسِ یَوْمَئِذٍ فَاِذَا اسْتَقَرَّ عِنْدَ الْمُؤْمِنِ اَنَّهُ الْحُسَیْنُ لَا یَشُکُّونَ فِیهِ وَ بَلَغَ عَنِ الْحُسَیْنِ الْحُجَّهُ الْقَائِمُ بَیْنَ اَظْهُرِ النَّاسِ وَ صَدَّقَهُ الْمُؤْمِنُونَ بِذَلِکَ جَاءَ الْحُجَّهَ الْمَوْتُ فَیَکُونُ الَّذِی یَلِی غُسْلَهُ وَ کَفْنَهُ وَ حَنُوطَهُ وَ اِیلَاجَهُ حُفْرَتَهُ الْحُسَیْنَ وَ لَا یَلِی الْوَصِیَّ اِلَّا الْوَصِیُّوَ زَادَ اِبْرَاهِیمُ فِی حَدِیثِهِ ثُمَّ یَمْلِکُهُمُ الْحُسَیْنُ حَتَّی یَقَعَ حَاجِبَاهُ عَلَی عَیْنَیْهِ.
امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: مقصود، از آیه «ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّهَ»، خروج و رجعت امام حسین (علیه‌السّلام) با هفتاد تن از اصحابش است که با او کشته شدند در‌حالی‌که کلاه خودهای زرّین بر سر دارند که هر کلاه خودی، دو رو دارد؛ و به مردم خبر می‌دهند که این حسین (علیه‌السّلام) است که با اصحابش رجعت کرده و بیرون آمده تا مؤمنان در مورد او دچار شک و تردید نشوند و خیال نکنند که او شیطان یا دجّال است. این درحالی است که هنوز حجت بن الحسن (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در میان مردم است، و چون در دل مؤمنان استوار شود که او حسین (علیهالسّلام) است، و ایشان را به‌ خاطر همین تصدیق کردند، اجل امام دوازدهم که حجت است فرا رسد، همان امام حسین (علیه‌السّلام) خواهد بود که او را غسل می‌دهد و کفن و حنوط می‌کند و به خاکش می‌سپارد، و عهده‌دار تجهیز جنازه وصی نشود مگر وصی و امام.
و ابراهیم در این حدیث آورده است که پس از رحلت امام زمان (عجل) و تدفین ایشان، امام حسین (علیه‌السّلام) عهده‌دار حکومت جهانی ایشان می‌شوند و به قدری حکومت می‌کنند که از کثرت سن، ابروهایش روی دیدگان مبارکش را می‌پوشاند.

روایت دوم

روایت عبدالله بن قاسم از امام صادق (علیه‌السّلام):
عِدَّهٌ مِنْ اَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْاَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْبَطَلِ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام). … . «. ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّهَ عَلَیْهِم، خُرُوجُ الْحُسَیْنِ (علیه‌السّلام) فِی سَبْعِینَ مِنْ اَصْحَابِهِ عَلَیْهِمُ الْبَیْضُ الْمُذَهَّبُ لِکُلِّ بَیْضَهٍ وَجْهَانِ الْمُؤَدُّونَ اِلَی النَّاسِ اَنَّ هَذَا الْحُسَیْنَ قَدْ خَرَجَ حَتَّی لَا یَشُکَّ الْمُؤْمِنُونَ فِیهِ وَ اَنَّهُ لَیْسَ بِدَجَّالٍ وَ لَا شَیْطَانٍ وَ الْحُجَّهُ الْقَائِمُ بَیْنَ اَظْهُرِهِمْ فَاِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَهُ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ اَنَّهُ الْحُسَیْنُ (علیه‌السّلام) جَاءَ الْحُجَّهَ الْمَوْتُ فَیَکُونُ الَّذِی یُغَسِّلُهُ وَ یُکَفِّنُهُ وَ یُحَنِّطُهُ وَ یَلْحَدُهُ فِی حُفْرَتِهِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ) (علیه‌السّلام) (وَ لَا یَلِی الْوَصِیَّ اِلَّا الْوَصِی).

روایت سوم

در روایت دیگری که از مختصر البصائر و بحار الانوار نقل می‌کنیم به این نکته هم اشاره شده است که اولین شخصی که رجعت می‌کند، امام حسین (علیه‌السّلام) است که متکفّل غسل و تدفین فرزندش امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌شود.
روایت عقبه از امام صادق (علیه‌السّلام):
مِمَّا رَوَاهُ لِی السَّیِّدُ الْجَلِیلُ بَهَاءُ الدِّینِ عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ الْحَمِیدِ الْحُسَیْنِیُّ رَوَاهُ بِطَرِیقِهِ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْاِیَادِیِّ یَرْفَعُهُ اِلَی اَحْمَدَ بْنِ عُقْبَهَ عَنْ اَبِیهِ عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) سُئِلَ عَنِ الرَّجْعَهِ اَ حَقٌّ هِیَ؟ قَالَ: نَعَمْ. فَقِیلَ لَهُ: مَنْ اَوَّلُ مَنْ یَخْرُجُ؟ قَالَ الْحُسَیْنُ یَخْرُجُ عَلَی اَثَرِ الْقَائِمِ (علیه‌السّلام). قُلْتُ: وَ مَعَهُ النَّاسُ کُلُّهُمْ؟ قَالَ: لَا بَلْ کَمَا ذَکَرَ اللَّهُ تَعَالَی فِی کِتَابِهِ «یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَاْتُونَ اَفْواجاً» قَوْمٌ بَعْدَ قَوْمٍ.
وَ عَنْهُ (علیه‌السّلام) وَ یُقْبِلُ الْحُسَیْنُ (علیه‌السّلام) فِی اَصْحَابِهِ الَّذِینَ قُتِلُوا مَعَهُ وَ مَعَهُ سَبْعُونَ نَبِیّاً کَمَا بَعَثُوا مَعَ مُوسَی بْنِ عِمْرَانَ فَیَدْفَعُ اِلَیْهِ الْقَائِمُ (علیه‌السّلام) الْخَاتَمَ فَیَکُونُ الْحُسَیْنُ (علیه‌السّلام) هُوَ الَّذِی یَلِی غُسْلَهُ وَ کَفْنَهُ وَ حَنُوطَهُ وَ یُوَارِیهِ فِی حُفْرَتِهِ.

شیخ حسن بن سلیمان در کتاب «منتخب البصائر» از بهاءالدین سیدعلی بن عبدالحمید حسینی باسناد خود از احمد بن عقبه از پدرش روایت می‌کند که از حضرت صادق (علیه‌السّلام) پرسیدند: آیا رجعت صحیح است؟ فرمود: آری. گفتند: نخستین کسی که می‌آید کیست؟ فرمود: حسین (علیه‌السّلام) است که بعد از ظهور قائم (علیه‌السّلام) می‌آید.
عرض شد آیا همه مردم با او هستند؟ فرمود: نه بلکه چنان است که خدا می‌فرماید: «یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَاْتُونَ اَفْواجاً؛ » مردمی بعد از مردمی می‌آیند. و هم آن حضرت فرمود: امام حسین (علیه‌السّلام) با یارانش که با وی کشته شدند در‌حالی‌که هفتاد پیغمبری که با حضرت موسی بن عمران برانگیخته شدند با اوست، بازگشت به دنیا می‌کنند. قائم، انگشتر خود را به امام حسین (علیه‌السّلام) می‌دهد چون قائم رحلت کند، امام حسین (علیه‌السّلام) او را غسل می‌دهد و کفن می‌کند و حنوط کرده در قبر می‌گذارد.

طبق این روایات از بین امامان کسی که امام زمان (علیه‌السّلام) را غسل و کفن و دفن می‌کند، امام حسین (علیه‌السّلام) است که هنگام نزدیک شدن رحلت امام مهدی (علیه‌السّلام) زنده می‌شود و حکومت جهانی فرزندش را ادامه می‌دهد.

بررسی روایات به ظاهر معارض

در راوایات فراوانی که ذکر شد به این نتیجه رسیدیم که غسل انبیا و امامان و معصومان فقط توسط اوصیاء و معصومان دیگر انجام می‌شود؛ ولی در مقابل این روایات، احادیثی به چشم می‌خورد که در آنها غسل امام و یا معصوم به غیر امام و یا غیر معصوم موکول شده است.
در اینجا روایات مربوط به غسل امام کاظم (علیه‌السّلام) را بررسی می‌کنیم:

روایت اول

روایت ابی‌سمال از امام رضا (علیه‌السّلام):
مُعَاوِیَهُ بْنُ حُکَیْمٍ عَنْ اِبْرَاهِیمَ بْنِ اَبِی سَمَّالٍ قَالَ: کَتَبْتُ اِلَی اَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه‌السّلام) اَنَّا قَدْ رَوَیْنَا عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) اَنَّ الْاِمَامَ لَایُغَسِّلُهُ اِلَّا الْاِمَامُ وَ قَدْ بَلَغَنَا هَذَا الْحَدِیثُ فَمَا تَقُولُ فِیهِ فَکَتَبَ اِلَیَّ اَنَّ الَّذِی بَلَغَکَ هُوَ الْحَقُّ قَالَ فَدَخَلْتُ عَلَیْهِ بَعْدَ ذَلِکَ فَقُلْتُ لَهُ ـ اَبُوکَ مَنْ غَسَّلَهُ وَ مَنْ وَلِیَهُ فَقَالَ لَعَلَّ الَّذِینَ حَضَرُوهُ اَفْضَلُ مِنَ الَّذِینَ تَخَلَّفُوا عَنْهُ قُلْتُ وَ مَنْ هُمْ قَالَ حَضَرُوهُ الَّذِینَ حَضَرُوایوسف (علیه‌السّلام) مَلَائِکَهُ اللَّهِوَ رَحْمَتُه.
ابوسمال گوید: نوشتم بر امام رضا (علیه‌السّلام) که بر ما از ابا عبدالله (علیه‌السّلام) روایت شده است که امام را جز امام غسل نمی‌دهد این حدیث بر ما رسیده است نظر شما در این‌باره چیست؟
امام نوشت آنچه بر شما رسیده حق است، سمال گوید: بعد از آن جریان بر امام رضا (علیه‌السّلام) داخل شدم و گفتم پدرت را چه کسی غسل داد و چه کسی متولی امر او شد، فرمود: شاید کسانی که بر این کار حاضر شدند بهتر بودند از کسانی که از این امر تخلف کردند (حاضر نشدند)، گفتم آنها چه کسانی بودند؟ فرمود: بر او (امام کاظم (علیه‌السّلام) حاضر شدند همان کسانی که بر یوسف حاضر شدند که آنها ملائکه خدا بودند.

روایت دوم

روایت طلحه از امام رضا (علیه‌السّلام):
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْمُعَلَّی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ یُونُسَ عَنْ طَلْحَهَ قَالَ قُلْتُ لِلرِّضَا (علیه‌السّلام) اِنَّ قال: قلت للرضا (علیه‌السّلام): اِنَّ الْاِمَامَ لَا یُغَسِّلُهُ اِلَّا الْاِمَامُ، فَقَالَ امَا تَدْرُونَ مَنْ حَضَرَ یُغَسِّلُهُ قَدْ حَضَرَهُ خَیْرٌ مِمَّنْ غَابَ عَنْهُ الَّذِینَ حَضَرُوا یُوسُفَ فِی الْجُبِّ.
طلحه گوید: به امام رضا (علیه‌السّلام) عرض کردم: امام را جز امام غسل نمی‌دهد؟ فرمود: آیا نمی‌دانید چه کسی برای غسلش حاضر می‌شود؟ کسی حاضر شود که بهتر است از آنکه از او غایب است همان کسانی که در چاه نزد یوسف حاضر شدند، زمانی که ابوین و خانواده‌اش از او غایب بودند.
آنچه از ظاهر این دو روایت استفاده می‌شود این است که ملائکه برای غسل امام کاظم (علیه‌السّلام) حاضر شدند، زیرا آنها بودند که در چاه به یاری یوسف رسیدند.

نقد دو روایت

این دو روایت، غسل دادن امام را نفی نمی‌کند و شاید از نظر تقیه صادر شده باشد. همچنان که علامه مجلسی بر تقیه حمل می‌کند
لعل الخبرین محمولان علی التقیه اما من اهل السنه او من نواقص العقول من الشیعه مع ان کلا منهما صحیح فی نفسه اذ الرحمه فی الخبر الاول اشاره الی الامام و فی الخبر الثانی لم ینف صریحا حضور الامام و حضور الملائکه لا ینافی حضوره و سیاتی فی باب تاریخ موسی (علیه‌السّلام) اخبار کثیره داله علی حضور الرضا (علیه‌السّلام) عند الغسل.
شاید بشود این دو خبر را بر تقیه حمل کرد یا به ‌جهت وجود مخالف و یا به ‌خاطر شیعیان ضعیف العقل، هرکدام که باشد در جای خود صحیح است؛ چون رحمت در خبر اول اشاره به امام است و در خبر دوم نیز صریحا حضور امام را نفی نکرد و حضور ملائکه نیز با حضور امام منافات ندارد.

غسل پیامبر و ائمه توسط ملائکه

روایت امام صادق (علیه‌السّلام):
اَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ اَحْمَدُ بْنُ اِسْحَاقَ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ یَحْیَی عَنْ بَعْضِ اَصْحَابِنَا عَنْ اَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه‌السّلام) لَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هَبَطَ جَبْرَئِیلُ وَ مَعَهُ الْمَلَائِکَهُ وَ الرُّوحُ الَّذِینَ کَانُوا یَهْبِطُونَ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ قَالَ فَفُتِحَ لِاَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ بَصَرُهُ فَرَآهُمْ فِی مُنْتَهَی السَّمَاوَاتِ اِلَی الْاَرْضِیُغَسِّلُونَ النَّبِیَّ مَعَهُ وَ یُصَلُّونَ مَعَهُ عَلَیْهِ وَ یَحْفِرُونَ لَهُوَ اللَّهِ مَا حَفَرَ لَهُ غَیْرُهُمْ حَتَّی اِذَا وُضِعَ فِی قَبْرِهِ نَزَلُوا مَعَ مَنْ نَزَلَ فَوَضَعُوهُ فَتَکَلَّمَ وَفُتِحَ لِاَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه‌السّلام) سَمْعُهُ فَسَمِعَهُ یُوصِیهِمْ بِهِ فَبَکَی وَ سَمِعَهُمْ یَقُولُونَ لَا نَاْلُوهُ جُهْداً وَاِنَّمَا هُوَ صَاحِبُنَا بَعْدَکَ اِلَّا اَنَّهُ لَیْسَ یُعَایِنُنَا بِبَصَرِهِ بَعْدَ مَرَّتِنَا هَذِهِ حَتَّی اِذَا مَاتَ اَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه‌السّلام) رَاَی الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ مِثْلَ ذَلِکَ الَّذِی رَاَی وَ رَاَیَا النَّبِیَّ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اَیْضاً یُعِینُ الْمَلَائِکَهَ مِثْلَ الَّذِی صَنَعُوا بِالنَّبِیِّ حَتَّیاِذَا مَاتَ الْحَسَنُ رَاَی مِنْهُ الْحُسَیْنُ مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَاَی النَّبِیَّ وَ عَلِیّاً یُعِینَانِ الْمَلَائِکَهَ حَتَّی اِذَا مَاتَ الْحُسَیْنُ رَاَی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ مِنْهُ مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَاَی النَّبِیَّ وَ عَلِیّاً وَ الْحَسَنَ یُعِینُونَ الْمَلَائِکَهَ حَتَّی اِذَا مَاتَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ رَاَی مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَاَی النَّبِیَّ وَ عَلِیّاً وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ یُعِینُونَ الْمَلَائِکَهَ حَتَّی اِذَا مَاتَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ رَاَی جَعْفَرٌ مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَاَی النَّبِیَّ وَ عَلِیّاً وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ وَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ یُعِینُونَ الْمَلَائِکَهَ حَتَّی اِذَا مَاتَ جَعْفَرٌ رَاَی مُوسَی مِنْهُ مِثْلَ ذَلِکَ هَکَذَا یَجْرِی اِلَی آخِرِنَا.

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: وقتی که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قبض روح شد، جبرئیل با فرشتگانی که در شب قدر هبوط می‌کردند، پایین آمد. علی (علیه‌السّلام) چشمان خود را باز کرد و آنان را دید که از انتهای آسمان‌ها تا زمین کشیده شده‌اند. آنگاه پیامبر را با کمک علی (علیه‌السّلام) غسل دادند و بر آن حضرت نماز خواندند و برای او قبری حفر نمودند و کسی غیر از آنان برای حضرت قبری نکند.
و هنگامی که پیامبر در قبرش گذاشته شد، سخن گفت و گوش علی (علیه‌السّلام) باز شد و شنید که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، علی (علیه‌السّلام) را به آنان سفارش می‌کرد و از ملائکه شنید که می‌گفتند: هر آنچه از دست ما بر آید برای کمک به او (حضرت علی (علیه‌السّلام)) انجام خواهیم داد، او پیشوای ما بعد از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است و او دیگر ما را با چشم سر نخواهد دید، و تنها صدای ما را خواهد شنید.
تا اینکه امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) از دنیا رفت و امام حسن مانند