پاورپوینت کامل علم غیب امام علی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علم غیب امام علی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علم غیب امام علی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علم غیب امام علی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل علم غیب امام علی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: علم غیب، امام علی (علیه‌السلام)، انسان کامل، خالق زمین، رعد و برق.

پرسش: آیا علی (علیه‌السلام) علم غیب داشت؟ آیا آن حضرت فرمود: من خدای زمینم که در زمین آشتی بدهم و رعد و برق و صاعقه را تولید می‌کنم؟

پاسخ: به اتفاق اکثر علمای شیعه، امامان معصوم (علیهم‌السلام) در مواردی که لازم باشد، از غیب آگاه می‌شوند و آن‌چه را که بخواهند از غیب نسبت به آن آگاهی یابند، علم پیدا می‌کنند.
از آن‌جایی که انسان کامل مظهر و جلوه اسما و صفات الهی است، تمام کارها، فیوضات، رحمت، و نعمات الهی که مقدر شده از طرف خدای متعال در این جهان مادی انجام گیرد، به واسطه این انسان انجام می‌گیرد، حضرت علی و امامان دیگر (علیهم‌السّلام) واسطه بین خدا و مخلوقات در گرفتن فیوضات الهی از مبدأ فیض بوده و تمام آفرینش جهان به وسیله آنان به صورت طولی و تبعی و عرضی واقع می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – مراد از غیب
۲ – تخصیص علم به غیب به خداوند
۲.۱ – سخن خداوند متعال
۳ – علم غیب امامان
۳.۱ – نمونه‌ای از آیات
۳.۲ – حدیثی از امام صادق
۳.۳ – نتیجه مباحث بالا
۴ – بررسی روایت مطرح‌شده در پرسش
۴.۱ – روایت اول
۴.۲ – روایت دوم
۵ – انسان کامل
۵.۱ – امام علی در مرتبه ولایت کلیه و ماده
۵.۱.۱ – حدیثی از امام صادق
۵.۲ – عرضی بودن علم امام علی
۵.۳ – امام علی مظهر قدرت الهی
۵.۳.۱ – کلام امام علی
۶ – دو معنا درباره روایات ذکرشده
۶.۱ – معنای اول
۶.۲ – معنای دوم
۶.۳ – معنای سوم
۷ – نتیجه بحث
۸ – پانویس
۹ – منبع

مراد از غیب

«غیب»، به معنای پوشیده بودن چیزی از حواس و ادراک، و شهادت به معنای آشکار بودن است. یک شیء ممکن است برای کسی غیب و برای کس دیگری مشهود باشد. این امر وابسته به حدود وجودی آن شخص و احاطه او بر عالم وجود است.

تخصیص علم به غیب به خداوند

طبق آموزه‌های قرآنی، علم به غیب به صورت تام و تمام فقط در اختیار خداوند است؛ زیرا اوست که احاطه همه‌جانبه بر تمام عالم دارد.

سخن خداوند متعال

قرآن در این باره می‌فرماید: بگو غیب (و معجزات) تنها برای خدا (و به فرمان او) است.
با توجه به محدودیت احاطه غیر خدا و احاطه کامل خداوند بر همه چیز، روشن است که علم غیب، مخصوص خداوند است و جز او کسی عالم به غیب نیست؛ زیرا فقط او احاطه کامل به عالم وجود دارد و از عالم غیب و شهادت آگاه است و در حقیقت، همه چیز نسبت به او، در عالم شهادت قرار می‌گیرد؛ اما دیگران، بسته به ظرفیت وجودی و ادراکی‌شان، برخی امور برایشان مشهود است و برخی دیگر، از دیده و سایر قوای ادراکی آن‌ها، پوشیده است و نسبت به آن‌ها یا اصلاً آگاهی ندارند و یا در سطح بسیار پایینی مطلع‌اند.
بنا بر این تخصیص علم غیب به خداوند مانع از آن نمی‌شود که برخی اشخاص، به تعلیم الهی و براساس شایستگی‌های نفسانی که از خود ابراز می‌دارند، به اسرار و علوم و امور غیبی آگاهی یابند و نادیدنی‌ها را دیده، و ناشنیدنی‌ها را بشنوند. این موهبتی است که خداوند به افراد برگزیده (مانند پیامبران و اولیا) عنایت می‌نماید. لذا می‌بینیم که انبیا از وحی (که امری غیبی است) یا دیگر امور غیبی خبر می‌دهند، حوادث آینده را پیش‌گویی می‌نمایند و دقیقاً مطابق همان گفته‌ها، حوادثی رخ می‌دهد و… .

علم غیب امامان

در این‌که آیا امامان معصوم، علم غیب مطلق و تمام به امور داشته‌اند، یعنی به تمام وقایع و حوادث گذشته و آینده (از جمله زمان و مکان شهادت خود) علم داشتند، محل بحث و اختلاف است. عده‌ای منکر علم ائمه به صورت وسیع و گسترده (مانند علم به زمان و مکان شهادتشان) هستند.
اما اکثر علمای شیعه، با استفاده از برخی آیات قرآن معتقدند که اولیای الهی نیز، در مواردی که لازم باشد، از غیب آگاه می‌شوند.

نمونه‌ای از آیات

این آیات عبارت‌اند از: «چنین نبود که خداوند شما را از اسرار غیب، آگاه کند (تا مؤمنان و منافقان را از این راه بشناسید این برخلاف سنت الهی است)؛ ولی خداوند از میان رسولان خود، هر کس را بخواهد برمی‌گزیند «و قسمتی از اسرار نهان را که برای مقام رهبری او لازم است، در اختیار او می‌گذارد» و «دانای غیب اوست و هیچ‌کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‌سازد، مگر رسولانی که آنان را برگزیده و مراقبینی از پیش رو و پشت سر برای آن‌ها قرار می‌دهد».
معنای فوق هم‌چنین از روایات ائمه استفاده می‌شود:

حدیثی از امام صادق

امام صادق (علیه‌السّلام) در این باره می‌فرماید: «هنگامی که امام اراده می‌کند، چیزی را بداند، خدا به او تعلیم می‌دهد».

نتیجه مباحث بالا

بنابراین با توجه به این دسته از آیات و روایات و با توجه به این‌که پیامبران الهی مأمور هدایت انسان‌ها در تمام جنبه‌های مادی و معنوی بودند، باید سهم بسیار بزرگی از علم و دانش داشته باشند، تا بتوانند به خوبی این مأموریت را انجام دهند و امامانی که جانشینان پیامبرند ـ به ویژه علی (علیه‌السّلام) که دروازه شهر دانش پیامبر است ـ نیز همین حکم را دارند و از دانش غیبی نیز بهره‌مند هستند. پس آنان نیز به صورت وسیع و گسترده علم به غیب دارند و این منافاتی با آیات الهی و روایات وارده ندارد.

بررسی روایت مطرح‌شده در پرسش

دو جمله ذکر شده در سؤال به صورت صحیح، در یک روایت وجود دارد؛ البته مضامین دیگری از این باب در روایات دیگری هم داریم. در دو روایت، تعبیر به «خدا»، یعنی «اله» نشده است؛ و تعبیر به خدا و اله، صحیح نبوده و برای این‌که این جملات روشن شوند، قسمت مربوطه از این دو روایت به صورت عربی و ترجمه آن به فارسی ذکر می‌شود:

روایت اول

«… اَنَا دَحَوْتُ اَرْضَهَا وَ اَنْشَاْتُ جِبَالَهَا وَ فَجَّرْتُ عُیُونَهَا وَ شَقَقْتُ اَنْهَارَهَا …»؛ من زمین ر