پاورپوینت کامل علت نهی از بدگویی به آلهه کفار ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علت نهی از بدگویی به آلهه کفار ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علت نهی از بدگویی به آلهه کفار ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علت نهی از بدگویی به آلهه کفار ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل علت نهی از بدگویی به آلهه کفار ۲۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: کفر، شرک، خدایان دروغین، ناسزا، تعصب.

پرسش: چرا خداوند به مسلمانان توصیه می‌کند که به خدایان دروغین کفار و مشرکان ناسزا نگویند؟

پاسخ اجمالی: خداوند در قرآن کریم به مسلمانان توصیه می‌کند تا به بت‌ها و خدایان دروغین کفار و مشرکان ناسزا نگویند، به این دلیل که بعد از این ناسزاگویی، کافران نیز واکنش نشان داده و به خدا ناسزا می‌گفتند؛ از‌این‌رو پروردگار در آن موقعیت زمانی و مکانی، مسلمانان را از تحریک کردن آن مردم نادان نهی کرده است؛ زیرا با دشنام و ناسزا نه تنها نمی‌توان کسی را از مسیر غلط باز داشت، بلکه بر عکس، موجب تحریک تعصب شدید آمیخته با جهالت طرف مقابل شده و در آیین باطل خود راسخ‌تر می‌شوند.

فهرست مندرجات

۱ – شان نزول
۲ – ادب‌ دینی
۳ – شبهه ناسزا گفتن مشرکان به خدای خود
۴ – ایجاد شبهه نهی از طاعت
۵ – پانویس
۶ – منبع

شان نزول

پروردگار در آیه ۱۰۸ سوره انعام به مسلمانان توصیه می‌کند تا از ناسزاگویی به بت‌ها و خدایان دروغین کفار پرهیز کنند: «وَ لا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَیْرِ عِلْمٍ… ؛ به چیزهایی که آنان به جای خدا می‌پرستند، دشنام ندهید که آنان نیز بی‌هیچ دانشی، از روی کینه‌توزی به خدا دشنام دهند.»
در ارتباط با شان نزول این آیه، چندین گزارش وجود دارد؛ مانند:
۱. ابن عباس: مشرکان گفتند‌: ای محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از بدگویی خدایان ما بس کن، و‌گرنه خدایت را هجو می‌کنیم.
۲. قتاده: مسلمانان بت‌های کفار را دشنام می‌دادند و کافران نیز عیناً پاسخ می‌گفتند. خداوند مسلمانان را از تحریک کردن آن مردم نادان نهی کرد.
۳. سدّی: هنگام احتضار ابوطالب، بزرگان قریش تصمیم گرفتند که نزد او رفته و از او بخواهند تا برادرزاده‌اش را نصیحت کند؛ زیرا آنان هراس داشتند که اگر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را بعد از مرگ ابوطالب بکشند، مردم عرب به سرزنش آنان پرداخته و بگویند تا عمویش زنده بود، جرات این کار را نداشتند! از‌این‌رو، ابوسفیان، ابوجهل، و… به ملاقات ابوطالب رفتند و گفتند تو بزرگ و سرور مایی و محمد، ما و خدایان ما را می‌آزارد؛ دوست داریم که از او بخواهی ‌که نام خدایان ما را نبرد و ما نیز او را با خدایش رها می‌کنیم!
ابوطالب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را خواست و به حضرتشان گفت: اینان از طایفه تو و پسر عموهایت هستند. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پرسید: چه می‌خواهند؟! آنان سخنی که به ابوطالب گفته بودند را تکرار کردند. ابوطالب نیز گفت: این پیشنهاد منصفانه را بپذیر! پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: اگر من درخواست شما را بپذیرم، آیا کلمه‌ای از من می‌پذیرید که با بر زبان آوردن آن صاحب اختیار عرب و پیشوای عجم شوید؟ ابوجهل گفت: به جان پدرت، یک کلمه که خوب است! ده کلمه می‌گوییم! حال بگو آن کلمه چیست؟ فرمود: بگویید «لا اله الا اللّه»! اما آنان از گفتن کلمه توحید خودداری کردند.
ابوطالب گفت: برادر‌زاده! چیز دیگری بخواه زیرا آنان از این کلمه وحشت دارند! فرمود: ‌ای عمو، من غیر از این نمی‌توانم بگویم. اگر آفتاب را در کف من بگذارند غیر از این نگویم. ابوجهل گفت: از دشنام خدایان ما دست بردار و‌گرنه به تو و آن‌که ترا بر انگیخته دشنام خواهیم داد؛ لذا آیه بالا بدین مناسبت نازل گردید.

ادب‌ دینی