پاورپوینت کامل علت بی‌هویتی فرهنگی در ایران ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علت بی‌هویتی فرهنگی در ایران ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علت بی‌هویتی فرهنگی در ایران ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علت بی‌هویتی فرهنگی در ایران ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل علت بی‌هویتی فرهنگی در ایران ۲۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: فرهنگ ایرانی .
پرسش: چرا مردم ایران از فرهنگ خاص ایرانی استفاده نمی‌کنند لطفاً توضیح دهید؟
پاسخ: سابقه بی‌هویتی فرهنگی به تاریخ معاصر ایران برمی‌گردد که در ادامه به آن اشاره می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – بی‌هویتی فرهنگی
۲ – ریشه تاریخی ایجاد بی‌هویتی فرهنگی
۳ – علل ایجاد بحران هویت در ایران
۳.۱ – بروز بحران هویت در سخنان روشنفکران
۴ – انقلاب اسلامی جرقه بازگشت به هویت ملی
۴.۱ – مقابله دشمنان با خودباوری فرهنگی ملت ایران
۵ – راه‌های مقابله با تهاجم فرهنگی و دفاع از فرهنگ ملی
۶ – منابع جهت مطالعه بیشتر
۷ – پانویس
۸ – منبع

بی‌هویتی فرهنگی

برای پاسخ به پرسش شما باید نگاهی به تاریخ معاصر داشته باشیم. و علل و عوامل این مسأله را جستجو نمائیم، در قرون اخیر استعمارگران برای سلطه بیشتر بر یک ملّت همیشه سعی در از بین بردن هویت فرهنگی یک ملّت داشته‌اند چرا که با بی‌هویتی فرهنگی استعداد یک ملت خشکیده می‌شود. همیشه خود را ضعیف می‌بیند و احساس می‌کند که به تکیه گاهی از بیرون نیاز دارد. ملتی که بی هویّت شد گذشته خود، فرهنگ بومی خود را تحقیر می‌کند و از آن متنفر می‌شود، فرهنگ بیگانه را بزرگ می‌بیند و خود را محتاج به آن احساس می‌کند بی‌هویّتی فرهنگی جامعه را پوک و میان تهی می‌کند و قدرت رشد و اعتلاء را از مردم سلب می‌کند بی‌هویّتی فرهنگی در حقیقت از دو فرهنگ خودی و بیگانه است که معجون سومی را به وجود می‌آورد بقول فردوسی:
نشان از دو سو دارد این نیک پی زافراسیاب و زکاووسی کی
انسان بی‌هویت این طور است، مد لباسش از یک جا مدل مویش از جای دیگر روش تغذیه‌اش از جای سوم و همیشه نشخوار کننده فرهنگ دیگران و ناموزون است بی‌هویتی ساز دیگران را زدن و ابزار دیگران شدن است.

ریشه تاریخی ایجاد بی‌هویتی فرهنگی

در جامعه ایران از خود بیگانگی فرهنگی از عهد ناصرالدین شاه آغاز شد آن زمان که نخستین بار گروهی از دانش آموختگان و غرب زدگان ظهور کردند که شیفته ظواهر تمدن غرب شده بودند بدون آنکه مبانی وجودی این تمدن را درک کنند قشر منوّر الفکران و روشنفکر ایرانی به این مطلب توجه نکرده بود که تجربه غرب، مختص به خود غرب است آنچه در غرب حادث شده بود محصول رویکرد نوین آن‌ها به عالم و آدم بود و این رویکرد مبتنی به دگرگونی نسبت انسان با مسئله وجود بود. که انسان شرقی آن تجربه را ادراک نکرده بود چگونه می‌توانست ساختار ذهنی خود را مثل انسان غربی سازد.

علل ایجاد بحران هویت در ایران

شیفتگی در برابر ظواهر تمدن غرب باعث شد که تأمّل در وجود و ماهیت غرب هرگز شکل نگیرد و سطوح و ظواهر اذهان را به خود مشغول دارد.
غفلت از تأمّل در مبانی تجدد یا همان مدرنیته ، روشنفکران را به سوی تقلید سوق داد آن‌ها هرگز در صدد تأسیس تفکر بر نیامدند و هرگز به این مقوله نیندیشیدند که چگونه می‌توان بر اساس فرهنگ و سنت ایرانی و اسلامی اندیشه‌ای را تأسیس کرد که ضمن پاسخ گفتن به معضلات جدید ضامن بقای هویت فرهنگی جامع باشد. لذا به طرد سنت و فرهنگ ایرانی و اسلامی پرداختند و سخت بر علیه آن تاختند و به ورطه شیفتگی در برابر ظاهر تمدن غربی فرو غلتیدند و در برزخی بین سنت و تجدد ماندند دیدگاه‌های آنان نه پایگاهی در سنت داشت و نه از نقطه نظر خرد مدرن می‌توانست جدی گرفته شود، چرا که به دلیل فقدان درک ماهیت دوران جدید منورالفکران ایرانی فقط به ایفای نقش روشنفکران می‌پرداختند و به قول رساله شیخ و شوخ از عوام الناس غربی تقلید می‌نمودند و طبیعی است که تقلید از عوام و مردم کوچه و بازار فرنگستان چه ارمغانی به همراه خواهد داشت در چنین شرایطی هم سنت و هم تجدد عقیم ماندند و عنصر ایرانی با مقوله بحران هویت و بی‌خویشتن مواجه گردید.

بروز بحران هویت در سخنان روشنفکران

این بحران هویّت در سخنان روشنفکران مشهود است این گونه روشنفکران می‌گفتند «نباید از