پاورپوینت کامل عدم حمایت خدا از متوکل ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عدم حمایت خدا از متوکل ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عدم حمایت خدا از متوکل ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عدم حمایت خدا از متوکل ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل عدم حمایت خدا از متوکل ۴۷ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: توکل، ظلم به انسان.

پرسش: کسی در تمام زندگی‌اش تنها به خدا توکل کرده و از او کمک خواسته؛ چرا هنگامی که مورد ستمی قرار می‌گیرد، خدا از او حمایت نمی‌کند؟

پاسخ:

فهرست مندرجات

۱ – معنای توکل
۲ – توکل در آیات و روایات
۳ – فلسفه بلاها
۳.۱ – فلسفه بلاهای انبیاء
۳.۲ – امتحان به اندازه توان بشر
۳.۳ – بلاها برای تنبیه بشر
۳.۴ – فلسفه‌های دیگر
۳.۴.۱ – عذاب مقطعی
۳.۴.۲ – سنت امهال و استدراج
۳.۴.۳ – عذاب استیصال
۳.۴.۴ – توضیح
۳.۵ – نتیجه
۴ – امتحان سنت الهی
۴.۱ – موارد امتحان الهی در آیات
۴.۱.۱ – مشکلات و سختی‌ها
۴.۱.۲ – شرور و خیرها
۴.۱.۳ – فراوانی نعمت
۴.۱.۴ – فرزند
۴.۱.۵ – ایمان و کفر
۴.۱.۶ – زیور آلات در زمین
۴.۲ – یادآوری
۵ – نتیجه
۶ – پانویس
۷ – منبع

معنای توکل

توکل، عبارت است از: اعتماد و اطمینان قلبی بنده در جمیع امور خود به خدا، و حواله کردن همه کارهای خود به او و تکیه بر حول و قوه الاهی.
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمود: «مورد دیگران نیز از جبرئیل (علیه‌السلام) پرسیدم: توکل چیست؟ پاسخ داد: آگاهی به این واقعیت که مخلوق، نه زیان می‌رساند و نه عطا و منعی دارد، و این که چشم از دست و سرمایه مردم برداری؛ هنگامی که بنده‌ای چنین شد جز برای خدا کار نمی‌کند و به غیر او امیدی ندارد. و اینها همگی حقیقت و مرز توکل‌اند.»
این صفت با ارزش در صورتی حاصل می‌شود که انسان همه کارهایی را که در عالم هستی انجام می‌گیرد، از جانب پروردگار بداند و هیچ قدرتی را جز او مؤثر نداند و معتقد باشد که حول و قوه‌ای نیست مگر به واسطه او. اگر کسی واقعا چنین اعتقادی داشته باشد، در دل به خدا اعتماد پیدا کرده و بر او تکیه می‌کند. البته این بالا‌ترین مرتبه توکل است، ولی توکل دارای مراتبی است که این جا فرصت بیان آنها نیست.

توکل در آیات و روایات

توکل به عنوان یک ویژگی پسندیده در آیات و روایات زیادی مطرح شده است که به چند نمونه از آن اشاره می‌کنیم:
«وَ عَلیَ اللَّهِ فَتَوَکلَُّواْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ؛ اگر ایمان دارید بر خدا توکل نمایید»، «إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُتَوَکلِِّین‌؛ خدا صاحبان توکل را دوست دارد.»
«وَ مَن یَتَوَکلَ‌ْ عَلیَ اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ‌؛ هر که توکل بر خدا کند، خدا او را کفایت می‌کند.»
امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: «کسی که بر خدا توکل کند مغلوب نمی‌گردد و هر که به خدا پناه آورد، شکست نمی‌خورد.»
حضرت علی (علیه‌السلام): «توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدی و محفوظ ماندن از هر دشمنی است.»
از آنچه بیان شد روشن می‌شود که: « توکل» یکی از فضیلت‌های اخلاقی است و بسیار مورد تأکید آیات و روایات، اما این بدان معنا نیست که انسان اگر توکل بر خدا نمود، دیگر دچار هیچ مشکلی نخواهد شد.

فلسفه بلاها

انسان طبیعتاً به گونه‌ای است که اگر به خود وانهاده شود و هیچ مشکل و سختی خاصی نداشته باشد، به خود مغرور شده و به تکبر و استکبار کشیده شده و از عواقب سوء عملکرد خود و پیش آمدهای بعدی غافل می‌شود. برای پیشگیری از این معضل، حکمت الاهی اقتضا نموده که زندگی دنیوی انسان محفوف به ضعف‌ها و گرفتاری‌ها و مشکلاتی طبیعی، یا خود ساخته انسان باشد، از این رو حوادثی چون بیماری‌ها، مرگ و معلولیت‌ها، فقر و غنا، سیل و زلزله و طوفان و آتش فشان، حشرات موذی و حیوانات درنده و… را بر جسم انسان محیط نموده و نفس او را با عقل، شهوت، هادیان الاهی از یکسو، و شیطان و خناسان انسی از سوی دیگر، و محدودیت در دنیا و لزوم علم و ایمان به غیب درگیر نموده است. مقابله انسان با معضلات جسمانی و نفسانی‌اش مکوّن شخصیت و هویّت او می‌گردند. عقل و فطرت از درون و انبیا و اولیا الاهی از برون هدایتگر او به سوی موضع گیری صحیح و دست یابی به کمال انسانیت‌اند و شهوات حیوانی و امیال و آروزهای دراز از درون و شیاطین جنی و انسی از برون رهزن سعادت اویند، تا گل سر سبد آفرینش خود راه خود را برگزیند؛ زیرا قضای الاهی بر اختیار او قرار گرفته و انسان گزیری از این امور ندارد!
از این رو باید گفت: کل عالم هستی با همه نعمات و بلاهایش صحنه امتحان و ابتلای انسان و سبب تعالی و ترقی نفس او در دنیا و آخرت است، و اگر این معضلات نبودند، ترقی و تعالی هم برای انسان محال می‌نمود.

فلسفه بلاهای انبیاء

در این میان سهم اولیاء الله از بلایا بیشتر است؛ زیرا ایشان برای تعالی و ترقی مستعدترند. بلایایی که برای انبیا و اولیا پیش می‌آید، منتج چند امر است:
۱. تقویت اراده و نفوس ایشان و گسترش سعه وجودی آنها و تقویت ولایت تکوینی ایشان.
۲. ارتقای درجات ایشان در منازل آخرت.
۳. تنفر هر چه بیشتر ایشان از دنیا و تبعات آن و رغبت بیشتر آنها به آخرت و آنچه نزد خداوند برایشان مهیا می‌گردد.
۴. تکثیر در تضرع و الحاح و التجا به حق و یاد خدا و کسب زاد و توشه بیشتر برای آخرت. البته خود اوَلیا نیز با رضایت و طیب خاطر از این بلایا استقبال می‌کنند و با پیش آمدن این گرفتاری‌ها بر یقین و ایمان و رضایشان افزوده می‌شود و به خدا و ملاقات او شوق بیشتری پیدا می‌کنند؛ زیرا پشت سر نهادن هر امتحانی، ارتقای رتبه‌ای را در پی دارد و عمر کوتاه دنیا در برابر آخرت، و بلایای این جا در مقابل نعمات پایدار آن اصلاً قابل مقایسه نیست. اگر نظری کوتاه به کربلای سال ۶۱ هجری بیفکنیم نمونه‌هایی بارز از این عشق بازی‌ها را می‌یابیم.

امتحان به اندازه توان بشر

اما آنانی که ظرفیت کمتری دارند، تنها به اندازه مکتسبات و توان و کشش آنها مورد امتحان واقع می‌شوند، و اگر از آن امتحان سرافراز بیرون آمدند، نوبت به امتحان‌های بعدی می‌رسد. توجه به این نکته ضروری است که همه امتحانات به یک نحو نیست. یکی به فقر امتحان می‌شود و دیگری به غنا، یکی به مصیبت امتحان می‌شود و دیگری به وفور نعمت، یکی با عافیت و دیگری به امراض و یکی به علم و موفقیت‌های علمی و دیگری به توفیق عبادت و ریاضت! و ممکن است یک انسان گاهی به این آزموده شود و گاه به آن، و این بستگی به این دارد که خود را مهیای کدام آزمون کرده باشد. البته این آمادگی نتیجه سوابق عملکرد او است و چه بسا خود نیز به آن آگاه نباشد. امتحاناتی که ذکر آنها گذشت فراگیرند و هر انسانی به نوعی با آن درگیر است و گریزی از آن ندارد.

بلاها برای تنبیه بشر

برخی ابتلائات در پی تخلفات انسان و سرپیچی او از فرامین الاهی پیش می‌آید، تا او را تنبیه نموده و متوجه خطای خود نماید. این گونه ابتلائات و امتحانات تنها برای غیر معصومین‌ مورد پیدا می‌کند؛ زیرا آنان از هرگونه عصیان منزه‌اند، لذا آمرزش گناهان ایشان به واسطه این ابتلائات معنا ندارد.

فلسفه‌های دیگر

در مورد دیگران نیز چند گونه تحقق می‌یابد:

عذاب مقطعی

عذاب مقطعی و کوتاه که به جهت تنبیه ایشان و دفع غرور و تکبر از آنها و سوق دادن آنها به سوی تضرع به درگاه الاهی و ذکر و یاد خدا و اتمام حجت بر انسان!

سنت امهال و استدراج

برای کسانی که لجبازند و دست از غرور و استکبار خود بر نمی‌دارند، اینان با غرق شدن در نعمات دنیوی، وجود خدا و قیامت و مرگ، و کرامت انسان را فراموش می‌کنند.

عذاب استیصال