پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint، سالک.
پرسش:پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint و سالک کیست؟
پاسخ :

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی
۲ – معنای اصطلاحی پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint
۳ – معنای اصطلاحی سالک
۴ – خلاصه
۵ – پانویس
۶ – منبع

معنای لغوی

«پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint» در لغت به معنای فرد دارای شناخت، و سالک به معنای پیماینده راه و مسیر است.

معنای اصطلاحی پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint

عبدالرزاق گیلانی در شرح مصباح می‌گوید: «پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint» به اصطلاح حکما کسى است که، نفس خود را به حسب قوّت نظریّه، و علم به حقایق اشیاء، کامل کرده و به قدر مقدور بهم رسانیده باشد، و از صفات رذیله و اعتقادات خبیثه، تهی و به اعتقادات حقّه و کمالات ستوده، آراسته باشد.
به بیان دیگر، «پاورپوینت کامل عارف ۱۲ اسلاید در PowerPoint» کسى است که با وجود کمال قوّت نظریّه و علم به حقایق أشیاء و کمال قوّت عملیّه، جمیع حواسّ، قوا، اعضا و جوارح او، متوجّه حضرت حق باشد، غیر او نبیند، غیر او نگوید و غیر او نشنود، و فناى فی الله، از لوازم این مرتبه، بلکه عین این مرتبه است. و کلام حضرت بارى تعالی به این مرتبه حمل می‌شود که فرمود: «وَ مَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدٌ بِشَیْ‌ءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ وَ إِنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّافِلَهِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِی یَنْطِقُ بِهِ وَ یَدَهُ الَّتِی یَبْطِشُ بِهَا إِنْ دَعَانِی أَجَبْتُهُ وَ إِنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ»؛ و هیچ بنده به چیزى به من تقرب نجوید که نزد من محبوب‌تر از آنچه بر او واجب کرده‌ام باشد، و همانا او به وسیله مستحبات به من