پاورپوینت کامل شناخت مدعی وحی (پیامبر) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شناخت مدعی وحی (پیامبر) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شناخت مدعی وحی (پیامبر) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شناخت مدعی وحی (پیامبر) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شناخت مدعی وحی (پیامبر) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: وحی، نبوت، معجزه، انبیاء.

پرسش: ‌چگونه می‌توان راست‌گو و دروغ‌گو بودن شخص مدعی وحی را تشخیص داد؟

پاسخ اجمالی: وحی در لغت به معنای «انتقال مطلبی به صورت سریع و مخفی» می‌باشد؛ اما در اصطلاح به آن «شعور و درک ویژه‌ای که مختصّ انبیا است و کلام خدا را بدون واسطه یا با واسطه می‌شنود» اطلاق می‌گردد. اگر کسی ادعای وحی همراه با نبوت و رسالت نماید، راه شناخت صدق گفتارش در مرحله اوّل «معجزه» می‌باشد. وجه دلالت معجزه بر صدق ادعای نبوت و وحی، به این صورت است که: هم معجزه و هم وحی هر دو از امور خارق العاده و غیبی می‌باشند؛ اما وحی چیزی نیست که قابل مشاهده، برای دیگران باشد، و دیدن فرشته وحی برای غیر انبیا میسّر نیست؛ از این‌رو پیامبران با اظهار معجزه، که آن نیز امری مستند به غیب و ماورای قدرت بشری است، اثبات کرده‌اند که به منبع لایزال غیبی الهی اتکا و اتصال دارند.
ظهور معجزه به دست مدعی کاذب نبوت، محال است؛ زیرا با حکمت و هدایت خداوند منافات دارد و اظهار معجزه به دست چنین شخصی باعث گمراه شدن مردم می‌گردد؛ چرا که وظیفه مردم یا پذیرفتن ادعای نبوت هر شخص است که این امر سبب هرج و مرج و زیاد شدن مدعی دروغین وحی و نبوت می‌شود، یا تکذیب هر مدعی نبوت، که این هم با هدف ارسال رسل و هدایت مردم منافات دارد؛ و یا باید معیاری برای تشخیص نبی از سوی خداوند برای مردم معین گردد که مدعی راستین و دروغین مشخّص گردد، که این معیار، همان «معجزه» است.
راه‌های دیگری برای شناخت صدق مدعی نبوت وجود دارد که از جمله آنها است: بررسی محتوای وحی از جهت تناقض درونی، و نیز از جهت تنافی با عقل و فطرت، بررسی رفتار شخص مدعی نبوت از جهت سلامت اخلاقی و روانی و رفتاری، معرفی و بشارت پیامبر پیشین و یا معاصر و حتی تصریحات کتب الهی.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم وحی
۲ – بیان ابن عربی
۳ – بیان قیصری
۴ – ادعای نبوت و وحی
۵ – معجزه
۶ – تعریف معجزه
۷ – راه شناخت صدق مدعی رسالت و نبوت
۷.۱ – معرفی و بشارت پیامبران پیشین
۷.۲ – بشارت و صفات مربوط به پیامبر
۸ – منابع برای مطالعه بیشتر
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

مفهوم وحی

«وحی» یک معنای لغوی دارد و یک معنای اصطلاحی. معنای لغوی وحی «انتقال مطلبی به صورت سریع و مخفیانه به مخاطب» می‌باشد که شامل «الهام قلبی» نیز می‌شود. اما معنای اصطلاحی «وحی»، «شعور و درک ویژه و باطنی است (نه تفکر عقلی) که جز آحادی از افراد انسانی که مشمول عنایات الهی قرار گرفته‌اند (یعنی پیامبران)، کسی به آن راه نمی‌یابد و از حواس ظاهری پوشیده است.»
وحی به معنای لغوی نه تنها برای انسان‌های معمولی پیش می‌آید، بلکه برای سایر جانوران و یا حتی موجوداتی که در ظاهر بدون ادراک هستند (جمادات) قابل حصول است. چنان‌که در فرهنگ قرآن حالت‌های غریزی که برای زنبور عسل وجود دارد که لانه می‌سازد و عسل تولید می‌کند به عنوان یک وحی از طرف خالق مطرح شده است؛ یا الهامی که به مادر موسی (علیه‌السّلام) شد که برای نجات فرزندت، او را در صندوقی گذار و در نیل رها کن، به عنوان یک وحی ذکر شده است. چنان‌که خداوند به آسمان و زمین نیز وحی می‌فرستد.
برخی از عرفا نیز ادعای وحی کرده‌اند که ظاهراً همان معنای «لغوی» یا «الهام قلبی» و نوعی «کشف و شهود» مراد می‌باشد.

بیان ابن عربی

ابن عربی می‌گوید: «… تسلط وحی بر نفس کسی که به او وحی می‌شود، بسیار قوی‌تر است از تسلط طبع او که عین نفس مخاطب است. خداوند فرموده: “من به وی از رگ گردن نزدیک‌تر هستم.” پس تو‌ ای ولی! هرگاه گمان کردی، خدا به تو وحی کرده، نگاه در نفس خود کن، ببین حالتی از تردید یا مخالفت در درون خود داری یا نه؟ اگر هنوز برای تو تدبیر و تفکر و تحلیل باقی مانده است، بدان که صاحب وحی نیستی و به تو وحی نرسیده است، ولی هرگاه آنچه به تو می‌رسد، تو را به کلی از میان برداشته و تو را نابینا و ناشنوا گردانده و میان تو و فکر و تدبرّت حایل گشته، و فرمانش را تمام و کمال به تو می‌راند، بدان‌که به تو وحی رسیده است.»
البته سخن در این وادی فراوان است که مجال دیگری را می‌طلبد، و فقط به نقل سخنان برخی از حکما و عرفا بسنده می‌شود. صدرالمتالهین شیرازی در مفاتیح الغیب بعد از بیان راه‌های تحصیل علم (تعلّم و کسب، جذبه و بخشش) و این‌که تعلیمِ ربانیِ بدون واسطه، به دو صورت محقق می‌شود که نوع اوّل، القای وحی و نوع دوم، الهام می‌باشد، چنین می‌فرماید: «… خلاصه آن‌که الهام از اموری است که انبیا (علیهم‌السّلام) و اولیا همگی در آن مشترک‌اند، لکن وحی، مخصوص به انبیا است؛ زیرا که متضمن نبوت و رسالت است.» و در ادامه، فرق وحی و الهام را به گونه‌ای دیگر ذکر نموده، نقشِ واسطه را در تلقی الهام و وحی بیان می‌نماید.

بیان قیصری

قیصری نیز در مقدمه فصوص الحکم ابن عربی، به بیان تفاوت الهام و وحی پرداخته و بعد از ذکر تفاوت‌هایی، می‌گوید: «… وحی از ویژگی‌های نبوت است… و الهام از خواص ولایت است و…»

ادعای نبوت و وحی

بنابراین ممکن است، در هر زمانی کسی ادعای وحی کند؛ اما باید مشخص شود که منظور او وحی اصطلاحی است و ادعای «نبوت» دارد، یا این‌که مراد او رسیدن به مراتبی از کشف و شهود است و به او الهاماتی می‌شود؟ در فرض دوم، او یک «عارف» است نه یک پیامبر و برای صدق گفتارش باید به مطالبی که در این زمینه نگاشته شده، مراجعه نمود.
اما اگر منظور او، وحی اصطلاحی است و ادعا می‌نماید که فرشته وحی بر او نازل می‌شود و کلماتی از جانب خدا برای او می‌آورد، آن‌گاه این بحث کلامی پیش می‌آید که راه شناخت یک پیامبر چیست و چگونه باید یک «نبی» را از «متنّبی» تشخیص داد؟
ظاهراً مراد سؤال کننده هم همین است و هدف، دانستن راه‌های صدق ادعای نبوت می‌باشد؛ از این‌رو سؤال را به این صورت می‌توان مطرح کرد: اگر کسی ادعای نبوت کند، از چه راه‌هایی صدق ادعایش معلوم می‌شود؟

معجزه

اگر کسی ادعای وحی و نبوت و رسالت از طرف خداوند متعال نماید، برای صدق گفتار خود می‌بایست نشانه و دلیل و شاهدی ارایه نماید؛ زیرا «وحی» برای دیگران، امر محسوسی نیست و فرشته وحی را نیز جز پیامبر، کس دیگری نمی‌بیند و نشانه‌ای از او برای کسی ظاهر نمی‌گردد. اثبات این امر خارق العاده که دیدنی نیست، نیازمند یک امر خارق العاده دیگر است که دیدنی باشد (معجزه)، تا کسانی که معجزه را مشاهده می‌کنند، باور کنند که شخص مدعی نبوت، اتصال به یک منبع فوق العاده از جهت نیروهای مادی دارد و با تکیه بر آن قدرت غیر عادی و غیر مادی، وحی بر او نازل می‌شود و او با خدا رابطه دارد، و صاحب معجزه، کارهایی می‌تواند انجام دهد که انسان‌های دیگر از انجام آن عاجزاند و در نتیجه کلامش را بپذیرند.
از این بیان معلوم می‌شود این‌که هر امّتی از پیامبر خود درخواست معجزه را داشته‌اند، خواسته به حقّی بود و پیامبران هم این خواسته را، اجابت نموده و معجزه و آیات و بینات آورده‌اند: «ما انبیا (علیه‌السّلام) را با بینات (معج