پاورپوینت کامل شخصیت سران ناکثین ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شخصیت سران ناکثین ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شخصیت سران ناکثین ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شخصیت سران ناکثین ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل شخصیت سران ناکثین ۵۲ اسلاید در PowerPoint

کلیدواژه: جنگ جمل، ناکثین، امام علی (علیه‌السلام).

پرسش: سران ناکثین چگونه شخصیتی داشتند؟

پاسخ اجمالی: بررسی پاورپوینت کامل شخصیت سران ناکثین ۵۲ اسلاید در PowerPoint یعنی کسانی که در جنگ جمل شرکت داشتند و در آن نقش مؤثری داشتند از موارد درس‌آموز تاریخ اسلام است کسانی که داعیه مسلمانی و پیشتازی در اسلام را داشتند به خون‌خواهی عثمان قیام کردند در حالی که مواضع‌شان در جنگ جمل به‌طور کامل با مواضع‌شان در زمان عثمان در تضاد بود.
در این گفتار شخصیت برخی از این افراد مثل: ۱. عایشه؛ ۲. طلحه بن عبید‌اللّه؛ ۳. زبیر بن عوّام؛ ۴. عبد‌اللّه بن زبیر؛ ۵. مروان بن حکم؛ ۶. عبد‌اللّه بن عامر ۷. یعلی بن منیه، بررسی می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – عایشه
۳ – طلحه بن عبید‌اللّه
۴ – زبیر بن عوام
۵ – عبد‌اللّه بن زبیر
۶ – مروان بن حکم
۷ – عبد‌اللّه بن عامر
۸ – یعلی بن منیه
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

مقدمه

جنگ جمل، از حوادث قابل تامّل تاریخ اسلام به شمار می‌رود. شناخت انگیزه‌ها و اهدافِ برافروزندگان این جنگ و شناخت سردمداران آن (یعنی کسانی که به آنها اقتدا و از آنان پیروی شد)، برای آدمی مایه تذکر و عبرت‌آموزی است.
در متون تاریخی‌ای که از چگونگی شکل‌گیری سپاه جَمل و اهداف و انگیزه‌های آنها اطّلاعاتی در اختیار می‌نهند، نکات تامّل برانگیزی ملاحظه می‌شود. نقش هواهای نفسانی، گرایش‌های دنیوی، بهره‌گیری از چهره‌های موجّه برای ایجاد انگیزه در میان عموم مردم، نقش سرمایه‌اندوزان و مَسندجویان و کسانی که زندگی اشرافی خود را در خطر می‌دیدند، بسی درخورِ تامّل است.
نکته دیگری که نباید فراموش کنیم، چگونگی رویارویی کسانی با علی (علیه‌السّلام) است که داعیه مسلمانی و پیشتازی در اسلام را داشتند.
آخرین نکته این واقعه، شخصیت و موضع‌گیری‌های کسان بسیاری است که مواضع‌شان در جنگ جمل به‌طور کامل با مواضع‌شان در زمان عثمان در تضاد بود.

عایشه

وی دختر ابو‌بکر و همسر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است که هنگام رحلت ایشان، هجده سال داشت. او در زمان ابو‌بکر و عمر، از احترام بسیاری برخوردار بود؛ ولی عثمان از شان و احترام او کاست. بدین‌سبب، بین آنان اختلاف بروز کرد. تا آن‌جا که عایشه با این سخن خود، مردم را به قتل عثمان تحریک می‌کرد: «اُقتلوا نَعثلاً فقد کفَر؛ پیرمردِ نادان را بکشید که کافر شده است».
در زمانی که شورش کنندگان، عثمان را محاصره کردند، عایشه به مکه رفت و در آن‌جا ماند تا عثمان کشته شد.
پس از قتل عثمان، عایشه، امید به خلافت طلحه و زبیر داشت؛ ولی چون به گوشش رسید که امام علی (علیه‌السّلام) به خلافت برگزیده شده است، از نیمه راه مکه و مدینه، به مکه بازگشت و عَلَم مظلومیت عثمان و خون‌خواهی او را برافراشت. اگرچه موضع او در قتل عثمان برای مردم روشن بود و برخی موارد را به او گوشزد هم می‌کردند؛ لیکن به احترام پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امّ‌المؤمنین بودنش، به او احترام می‌گذاردند و از وی حرف شنوی داشتند.
عایشه زنی سخنران و ادیب بود و با خُلقیات اعراب، آشنایی کامل داشت و نقاط ضعف آنان را به خوبی می‌دانست، لذا قادر به تحریک آنان بود.طلحه و زبیر هم که می‌دانستند تنها راه پیروزی آنان و در دست گرفتن خلافت، این است که به وسیله عایشه، مردم را بشورانند، این فرصت را از دست ندادند.
عایشه به‌طور آشکار با امام علی (علیه‌السّلام) دشمنی می‌کرد و یادآوری می‌کرد که اختلاف بین او و امام، اختلاف زن با فامیل شوهر است. اگر وجهه عایشه نبود، طلحه و زبیر، قادر به جمع‌آوری نیرو برای جنگ نبودند. او پس از کشته شدن طلحه و زبیر، میدان‌دار جنگ بود.
با این همه، پس از جنگ، امام علی (علیه‌السّلام) با احترام کامل، او را به مدینه برگرداند. اگرچه عایشه چندین بار از آنچه در برابر امام علی (علیه‌السّلام) در جنگ جمل از خود نشان داده بود، اظهار ندامت کرد، ولی به دشمنی خود با امام (علیه‌السّلام) ادامه داد. وی پس از شهادت امام علی (علیه‌السّلام)، خوش حالی خود را آشکار کرد. و سجده شکر به جای آورد. همچنین او مانع خاک‌سپاری امام حسن (علیه‌السّلام) در کنار جدّش پیامبر خدا گردید.
عایشه در سال ۵۷ یا ۵۸ هجری درگذشت.

طلحه بن عبید‌اللّه

طلحه بن عبید‌اللّه از پیشتازان در اسلام بود و از بزرگان صحابیان به شمار می‌رفت. قبل از هجرت، بین او و زبیر، عقد برادری بسته شد. او تاجر بود و هنگام جنگ بدر، برای تجارت به شام رفته بود.
رجالیان اهل‌سنّت، او را ستوده‌اند و از عشره مبشّره (ده نفر مژده داده شده به بهشت) دانسته‌اند. بعد از رحلت پیامبر خدا، خلفای سه گانه، احترام او را نگاه می‌داشتند. عمر، او را به عضویت شورای شش نفره خود درآورد؛ ولی او به نفع عثمان، از خلافت کناره گرفت.
طلحه بسیار باهوش و سیاست‌مدار بود و در زمان عثمان، به سبب اموال بی‌حسابی که عثمان به او داده بود، ثروت بی‌شماری به دست آورد. یک بار عثمان، پنجاه هزار درهم بدهیِ او را [به بیت‌المال] بخشید و گفت: تا کمکی باشد به جوان مردیِ تو!
او از زمین‌داران بزرگ بود، به گونه‌ای که درآمد غلّه او از عراق، چهارصد تا پانصد هزار دینار و از [ناحیه] سَرات، ده هزار دینار بود.ثروت باقی مانده او پس از مرگ، سی میلیون درهم تخمین زده می‌شود.
عثمان با این که او را بزرگ می‌داشت، به او مَسند و ریاستی نبخشید؛ زیرا در این جهت، بیشتر به خویشان و اطرافیان خود (بنی‌امیه) توجّه داشت. از‌این‌رو، رابطه طلحه با او به سردی گرایید، همان‌طور که عثمان از مهم‌ترین پشتیبان قبلی خود، عبد‌الرحمان بن عوف نیز کناره گرفت.
طلحه، خود، ادّعای خلافت داشت. لذا نامه‌هایی به بصره، کوفه و دیگر نواحی نوشت و مردم را برای قتل عثمان تحریک کرد. وی قبل از کشته شدن عثمان، بیت‌المال را در دست گرفته بود؛ ولی بعد از آن به دلیل اتّهام شرکت در قتل عثمان، نتوانست رسماً ادعای خلافت کند، با امام علی (علیه‌السّلام) بیعت کرد؛ و شگفت آن‌که او نخستین بیعت‌کننده بود.
طلحه که علاوه بر دست نیافتن به خلافت، از امتیازات زمان عثمان هم محروم شده بود، با امام علی (علیه‌السّلام) به مخالفت برخاست و با همراهی زبیر و عایشه و دیگران، جنگ جمل را به راه‌انداخت.
او می‌گفت: ما درباره خون عثمان، کوتاهی کردیم و امروز، چیزی را شایسته‌تر از این نمی‌یابیم که خون‌مان را در راه عثمان بریزیم.
طلحه در سال ۳۶ هجری، در جنگ جمل و با اصابت تیر از پشتِ سر، به دست مروان بن حکم کشته شد.

زبیر بن عوام

زُبیر بن عَوّام، پسر عمه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امام علی (علیه‌السّلام) است. او چهارمین یا پنجمین نفری بود که اسلام آورد، از یاران شجاع و سرشناس پیامبر اسلام بود و در تمام جنگ‌های او شرکت داشت. و چندین بار مجروح شد. رجالیان اهل سنّت، او را از عشره مبشّره (ده تنِ بشارت داده شده به بهشت) می‌شمرند.
وی بعد از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از بیعت با ابو‌بکر، سر باز زد و در زمره یاران اوّلیه و خاصّ امام علی (علیه‌السّلام) بود.
زبیر بنا بر بعضی اقوال، در دفن حضرت فاطمه (علیهاالسّلام) شرکت داشت. که به گونه‌ای نشان‌دهنده نزدیک بودن او به علی (علیه‌السّلام) است. او یکی از اعضای شورای شش نفره‌ای بود که عمر، آنان را نامزد خلافت ساخته بود؛ ولی او به نفع امام علی (علیه‌السّلام) کناره گرفت.
زبیر، داماد ابو‌بکر بود؛
ولی سال‌های بسیاری از عمر خود را در کنار امام علی (علیه‌السّلام) گذراند. امام علی (علیه‌السّلام) درباره او فرمود: «زبیر، همیشه از ما اهل‌بیت بود تا آن زمان که فرزند نامبارک او، عبد‌اللّه، بزرگ شد» و این، خود نشان‌دهنده فتنه‌انگیزی عبد‌اللّه است.
زبیر در زمان عثمان، به ثروت بسیار زیادی دست یافت، به گونه‌ای که هنگام مرگ، پنجاه هزار دینار، یک هزار اسب و یک هزار غلام و کنیز داشت؛ ولی عهده‌دار مقام و منصبی نبود. زبیر از کسانی بود که به شورشیانی که علیه عثمان قیام کرده بودند، کمک می‌کرد. و در حقیقت، خواهان قتل عثمان بود تا خود به خلافت برسد.
او پس از قتل عثمان، با امام علی (علیه‌السّلام