پاورپوینت کامل شبهه حرام‌زاده بودن غیر شیعیان ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شبهه حرام‌زاده بودن غیر شیعیان ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شبهه حرام‌زاده بودن غیر شیعیان ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شبهه حرام‌زاده بودن غیر شیعیان ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

حرام‌زاده بودن غیر شیعیان (شبهه)

کلیدواژه: شیعیان، حرام‌زاده، مخالفان.

پرسش: آیا شیعیان، مخالفان خود را «حرام‌زاده» می‌دانند؟

پاسخ: بر مبنای فقه شیعه تمام کسانی که پیوند زناشوئی و ازدواج آنان بر اساس مذهب خودشان صورت گرفته و به اصطلاح صیغه عقد جاری شده است، حلال‌زاده هستند، حتی اگر غیر مسلمان باشند، تا چه رسد به مسلمانان. اما در این مورد هم به شیعیان اتهاماتی زده‌اند مبنی بر اینکه شیعیان فقط خود را حلال‌زاده و دیگر مسلمانان را حرام‌زاده می‌دانند؛ در اینجا به نقد و بررسی این اتهام خواهیم پرداخت.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – طرح شبهه
۳ – نقد و بررسی شبهه
۳.۱ – ضعف سند روایت
۳.۲ – وجود ملاک حرام‌زاده در روایات
۴ – نشانه‌های حلال‌زاده و حرام‌زاده بودن
۴.۱ – دشمنی با امیرمؤمنان
۴.۱.۱ – ترجمه علامه جزری
۴.۲ – معیار حلال‌زاده‌بودن در محبّت امیرمؤمنان
۴.۲.۱ – شبهه و پاسخ آن
۴.۳ – شراکت شیطان در نطفه دشمن علی
۴.۴ – قیامت و شناسایی دوستان و دشمنان علی
۴.۴.۱ – ترجمه مسعودی
۵ – نتیجه
۶ – پانویس
۷ – منبع

مقدمه

عثمان الخمیس، تئوریسین معاصر وهابی و از لیدرهای اصلی آن‌ها، اتهامات بسیاری را علیه شیعه مطرح نموده است.
از آن‌جایی که شبهات مطرحو شده عثمان الخمیس، اهمیت بسیاری دارد و از مهم‌ترین شبهات وهابیت علیه شیعه به حساب می‌آید، تصمیم گرفتیم که تک تک این شبهات را به صورت پرسش و پاسخ مطرح نموده و بررسی کنیم.

طرح شبهه

یکی از اتهامات عثمان خمیس، این است که شیعیان فقط خود را حلال‌زاده و دیگر مسلمانان را حرام‌زاده می‌دانند، وی می‌گوید:
المساله الثالثه: القول بکفر من عدا الشیعه:
کل من عدا الشیعه فهو کافر بل لم یتوقف الامر علی ذلک بل کل من عدا الشیعه کافر وولد زنا….
۲. ویروی الکلینی فی الکافی عن محمد بن علی الباقر، ان الناس کلهم اولاد بغایا ما خلا شیعتنا، وهذا فی الروضه من الکافی. صفحه ۲۳۹
شیعه می‌گوید: غیر از شیعه همه کافر بلکه بالاتر ولد الزنا هستند، کلینی در کتاب کافی از امام محمدباقر (علیه‌السّلام) نقل می‌کند: غیر از شیعیان ما، همه مردم فرزندان نامشروع هستند.

نقد و بررسی شبهه

مرحوم کلینی در کتاب شریف اصول کافی، این روایت را با سند ذیل، این‌گونه نقل می‌کند:
۴۳۱ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ اَبِی حَمْزَهَ عَنْ اَبِی جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ اِنَّ بَعْضَ اَصْحَابِنَا یَفْتَرُونَ وَیَقْذِفُونَ مَنْ خَالَفَهُمْ فَقَالَ لِی الْکَفُّ عَنْهُمْ اَجْمَلُ ثُمَّ قَالَ وَاللَّهِ یَا اَبَا حَمْزَهَ اِنَّ النَّاسَ کُلَّهُمْ اَوْلادُ بَغَایَا مَا خَلا شِیعَتَنَا.

ابوحمزه می‌گوید: به امام باقر (علیه‌السّلام) عرض کردم: برخی از هم‌کیشان ما به دگراندیشان دروغ می‌بندند و آنها را به حرام‌زادگی نسبت می‌دهند. امام باقر (علیه‌السّلام) فرمود: سخن نگفتن درباره آنان نیکوتر است، و سپس فرمود: ‌ای ابا حمزه! به خدا سوگند! جز شیعیان ما، همه مردم زاده فحشایند.

ضعف سند روایت

در سند این روایت دو مشکل وجود دارد: یکی در حسن بن عبدالرحمن و دیگری در علی بن العباس.
حسن بن عبدالرحمن مجهول است و در هیچ یک از کتاب‌های رجالی شیعه توثیق ندارد.
بنابراین روایات او معتبر نیست.

مشکل اصلی و اساسی در سند، علی بن عباس است که از غلات به شمار می‌رود.

مرحوم نجاشی درباره وی می‌نویسد:
علی بن العباس الجراذینی الرازی، رمی بالغلو وغمز علیه، ضعیف جداً.

علی بن عباس جراذینی رازی جدّا ضعیف و محکوم به غلوّ شده است.

ابن‌داود حلی می‌نویسد:
علی بن العباس الجراذینی، بالجیم والراء والذال المعجمه، الرازی لم (جش) رمی بالغلو وغمز علیه، ضعیف جداً.

علی بن عباس جراذینی رازی، ضعیف و غالی است.

علامه حلی می‌نویسد:
علی بن العباس الجراذینی، بالراء بعد الجیم، والذال المعجمه بعد الالف، وقبل الیاء المنقطه تحتها نقطتین، وبعدها النون، الرازی، رمی بالغلو، وغمز علیه، ضعیف جدا، له تصنیف فی الممدوحین والمذمومین یدل علی خبثه وتهالک مذهبه، لا یلتفت الیه، ولا یعبا بما رواه.

علی بن عباس جراذینی رازی ضعیف و غالی است. نوشته‌هایی در مدح و ذم دارد که نشانگر نابودی مذهبش و پستی خود وی است، نه خود او ارزشی دارد و نه به روایاتش توجهی می‌شود.

بنابراین، روایت چنین افرادی در مذهب شیعه، هیچ جایگاهی ندارد؛ از این‌رو است که احدی از علمای شیعه در طول تاریخ بر طبق چنین روایاتی فتوا نداده‌اند و بلکه عکس آن را معتقد هستند؛ زیرا بر مبنای فقه شیعه تمام کسانی که پیوند زناشویی و ازدواج آنان بر اساس مذهب خودشان صورت گرفته و به اصطلاح صیغه عقد جاری شده است، حلال‌زاده هستند؛ حتی اگر غیر مسلمان باشند؛ تا چه رسد به مسلمانان.
پس این روایت علاوه بر ضعف سند با دیدگاه فقهی شیعه نیز در تضاد است.

وجود ملاک حرام‌زاده در روایات

ثایناً: روایات بسیاری در کتاب‌های اهل‌ سنت وجود دارد که ثابت می‌کند، کسانی که محبت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) را ندارند، حرام‌زاده هستند.
از آن جایی که روایات بسیاری در این زمینه در کتاب‌های اهل سنت نقل شده است، به چند روایت اشاره و دوستان علاقه‌مند را به کتاب‌های مفصل؛ از جمله کتاب شریف الغدیر، و همچنین به اثر گران‌سنگ الامام علی بن ابی‌طالب (علیهما‌السلام)، نوشته احمد رحمانی همدانی ارجاع می‌دهیم.

نشانه‌های حلال‌زاده و حرام‌زاده بودن

نشانه‌های حلال‌زاده و حرام‌زاده در روایات اهل‌سنت بیان شده است.

دشمنی با امیرمؤمنان

علامه شمس‌الدین جزری شافعی می‌نویسد:
عن عباده بن الصامت رضی الله عنه قال: کنّا نَبُور اولادنا بحُبّ علیّ بن ابی طالب رضی الله عنه، فاذا راینا احدهم لا یحب علی بن ابی طالب، علمنا انه لیس منا، وانه لغیر رشده.

عباده بن صامت می‌گوید: ما فرزندان خود را با دوستی علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) می‌آزمودیم و اگر یکی از آنان علی بن ابی‌طالب را دوست نمی‌داشت، پی می‌بردیم که غیر مشروع است.
و در ادامه این روایت را نقل می‌کند:
وروینا ذلک ایضا، من ابی سعید الخدری رضی الله عنه، ولفظه: کنا معشر الانصار نبور اولادنا بحبهم علیاً رضی الله عنه، فاذا ولد فینا مولود فلم یحبه عرفنا انه لیس منا.
قوله: نبور، بالنون والباء الموحده وبالراء‌ای نختبر ونمتحن.

ما گروه انصار فرزندان مان را با محبت و دوستی علی (علیه‌السّلام) آزمایش می‌کردیم، اگر فرزندی به دنیا می‌آمد و علی را دوست نداشت، می‌فهمیدیم که از ما نیست.

شمس‌الدین جزری از بزرگان اهل سنت است که در مقدمه کتابش روایت‌های نقل شده در این کتاب را مسند و متواتر می‌داند:
وی در مقدمه کتابش می‌گوید:
وبعد فهذه احادیث مسنده مما تواتر وصح، وحسن من اسنی مناقب الاسد الغالب مفرق الکتائب، و مظهر العجائب لیث بنی غالب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب کرم الله تعالی وجهه، ورضی الله عنه وارضاه، اردفتها بمسلسلات من حدیث، و متصلات من روایته، وتحدیثه، وباعلی اسناد صحیح الیه من القرآن والصحبه والخرقه التی اعتمد فیها اهل الولایه علیه نسال الله ان یثبتنا علی ذلک ویقربنا به الیه.

احادیث موجود در این کتاب همه مسند و متواتر و صحیح هستند، که بیانگر مناقب و فضائل شیر همیشه پیروز و درهم کوبنده لشکرها، مظهر عجایب، شیر بنی‌غالب، امیرمؤمنان علی بن ابوطالب است که آن را با احادیث مسلسل و پی‌درپی و روایات به هم پیوسته و با سند اعلا و صحیح و از قرآن و همراهی‌های او و معجزاتی که پیروان ولایت به آن اعتماد دارند، جمع‌آوری کرده‌ام، به امید آن‌که خداوند متعال ما را بر ولایت او ثابت‌قدم بدارد و به او نزدیک فرماید.

ترجمه علامه جزری

شاید بعضی از افراد نسبت به کتاب اسنی المطالب و نویسنده آن علامه جزری تردیدهایی در اذهان دیگران ایجاد کنند؛ از این‌رو ترجمه ایشان را از زبان ابن‌حجر عسقلانی که حافظ علی الاطلاق اهل سنت است، نقل می‌کنیم.
محمد بن محمد بن محمد بن محمد الحافظ – الامام المقرئ شمس الدین ابن الجزری، ولد لیله السبت الخامس والعشرین من شهر رمضان سنه ۷۵۱ بدمشق، وتفقه بها، ولهج بطلب الحدیث والقراآت، وبرز فی القراآت، وعمر مدرسه للقراء سماها دار القرآن واقرا الناس، وعین لقضاء الشام مره، وکتب توقیعه عماد الدین بن کثیر ثم عرض عارض فلم یتم ذلک وقدم القاهره مرارا، وکان مثریا وشکلا حسنا وفصیحا بلیغا…
وکان کثیر الاحسان لاهل الحجاز، واخذ عنه اهل تلک البلاد فی القراآت وسمعوا علیه الحدیث… وقد انتهت الیه رئاسه علم القراآت فی الممالک، وکان قدیما صنف الحصن الحصین فی الادعیه ولهج به اهل الیمن واستکثروا منه، وسمعوه علی قبل ان یدخل هو الیهم ثم دخل الیهم فاسمعهم، وحدث بالقاهره بمسند احمد ومسند الشافعی وبغیر ذلک وکان یلقب فی بلاده الامام الاعظم.

جزری شب بیست و پنجم رمضان سال ۷۵۱هـ در شهر دمشق به دنیا آمد و در همان شهر به دانش‌اندوزی پرداخت و برای آشنایی با حدیث و قرائت قرآن تلاش کرد و در همین رشته هم موفق شد و مدرسه‌ای به نام دارالقرآن تأسیس کرد. به قضاوت از طرف عمادالدین کثیر منصوب شد؛ ولی آن را به پایان نرساند، چندین بار به قاهره سفر کرد، وی چهره‌ای زیبا و جذاب داشت…
نسبت به مردم حجاز بسیار نیکوکار بود، از وی دانش قرائات و حدیث را آموختند… در همه کشورها دانش قرائت به او ختم می‌شد و کتابی در دعا به اسم الحصن الحصین نوشت، مردم یمن از وی استفاده فراوان ن